Het aantal nijlpaarden uit het voormalige wildpark van de overleden Colombiaanse drugsbaron Pablo Escobar rijst de pan uit. Ze planten zich veel sneller voort dan hun soortgenoten dat doen in Afrika. Meerdere nijlpaarden zijn ook ontsnapt en begeven zich nu in het Colombiaanse wild. Biologen houden hun hart vast.
In 2007 kwam de eerste melding van vissers uit het dunbevolkte gebied van Colombia: een schepsel was gesignaleerd in de rivier, met hele kleine oortjes en een grote mond. Het was iets dat de mensen daar nog nooit hadden gezien: nijlpaarden komen van nature niet voor in Colombia. De dieren kwamen uit het safaripark van Pablo Escobar, genaamd 'Hacienda Napoles'. Dat meldt de BBC.
In de jaren tachtig smokkelde de drugsbaron allerlei dieren Colombia binnen, waaronder vier nijlpaarden, giraffen en olifanten. Toen het park in de jaren negentig in beslag werd genomen, werden alle dieren naar andere dierentuinen verplaatst. Behalve de nijlpaarden. Voor twee decennia werden ze achtergelaten in het park van twintig vierkante meter. Perfecte omstandigheden voor de nijlpaarden: een langzame rivier en veel ondiepe wateren, afgewisseld met veel groen.
Iets te perfect wellicht: zonder de droogte, die wel in Afrika voorkomt, kunnen nijlpaarden veel makkelijker overleven, waardoor de kuddes in Colombia veel sneller uitdijen. De nijlpaarden vermenigvuldigen zichzelf enorm snel, vergeleken met de Afrikaanse soortgenoten. Normaliter worden nijlpaarden op hun elfde pas seksueel actief, maar de nijlpaarden van Escobar krijgen als op hun derde interesse in het andere geslacht.
Ruim zestig nijlpaarden
Nijlpaarden krijgen vanaf dat moment een kalf per jaar. Het gevolg: inmiddels is de kudde al uitgegroeid tot minstens zestig nijlpaarden. Niemand weet echter hoeveel het er echt zijn, het is immers nooit bijgehouden. Ook zijn er al minstens twaalf ontsnapt via de rivier en hebben zij zich voortgeplant. De beesten zijn tot 250 kilometer van de Hacienda Napoles gesignaleerd.
De Colombiaanse bevolking is niet gewend aan de beesten. Nijlpaarden zijn herbivoren, maar kunnen als zij zich bedreigd voelen, mensen doden. In Afrika worden de nijlpaarden gezien als de meest gevaarlijke dieren, met de meeste menselijke slachtoffers per jaar. Er komen verhalen uit de jungle van verrukte kinderen over jonge nijlpaarden, waarmee ze samen in de poel zwemmen.
'Hij is heel lief'
In de Colombiaanse krant vertelt een meisje: 'Ik noem hem Luna, want hij is heel lief. We voeren hem melk.' En een ander jongetje zegt: 'Mijn vader heeft er drie gevangen. Het is leuk, want je hebt een klein huisdiertje. Ze hebben ze een glibberige huid, die als je hem nat maakt aanvoelt als zeep.' De kinderen hebben geen idee dat de nijlpaarden als ze ouder worden, levensgevaarlijke dieren zijn.
Castreren van de nijlpaardstieren klinkt als de meest logische oplossing. Alleen is niet bekend waar alle mannetjes zich bevinden en zijn nijlpaarden extreem gevoelig voor chemische samenstelling. De ecoloog Rebecca Lewison uit San Diego zegt: 'Ze zijn enorm, maar toch zijn ze ongelooflijk gevoelig voor verdoving. Ze kunnen eraan dood gaan.'
Verplaatsen van de nijlpaarden is naast onpraktisch - de beesten zijn ontzettend zwaar en werken niet makkelijk mee zonder verdoving - ook gevaarlijk voor de kudde in Afrika. De Colombiaanse nijlpaarden kunnen ziektes meedragen waar de Afrikaanse nijlpaarden niet tegen bestand zijn. Lewison: 'Het is een beetje alsof we met een idioot natuurlijk experiment overgebleven zijn. Hopelijk gaat het goed, maar we hebben werkelijk geen idee.
Bron: http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/ ... aron.dhtml
