http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/politiek/1.2520648
De N-VA wil dat OCMW's het leefloon kunnen intrekken van verslaafden die niet willen afkicken. "Ik merk in de praktijk dat heel veel leeflooncliënten met een verslaving worden losgelaten en hun werkbereidheid niet meer wordt getest", zegt Kamerlid Valerie Van Peel. "Met deze maatregel willen wij zeggen: we geven je niet op."
Wie een leefloon van het OCMW wil krijgen, moet kunnen aantonen dat hij of zij bereid is om te werken. Volgens N-VA-Kamerlid Valerie Van Peel negeren te veel OCMW's die belangrijke voorwaarde als het om alcohol- en drugsverslaafden gaat. "Ik merk in de praktijk op dat heel veel leeflooncliënten met een verslaving worden losgelaten en de werkbereidheid bij hen niet wordt getest."
Op die manier doet een OCMW niets anders dan de verslaving financieren, vindt Van Peel. Daarom heeft ze een wetsvoorstel ingediend dat het leefloon afhankelijk maakt van de wil voor een behandeling, zo schrijft Het Laatste Nieuws. "We willen met deze maatregel zeggen: we geven je niet op, we gaan samen met jou er proberen voor te zorgen dat je opnieuw kun integreren in de maatschappij."
Van Peel stelt concreet voor om het Geïndividualiseerd Project voor Maatschappelijke Integratie (GPMI), dat nu al voor min-25-jarigen bestaat, uit te breiden naar alle mensen met een leefloon. Dat betekent dat mensen alleen een leefloon kunnen krijgen als ze een bepaald engagement aangaan, zoals werk zoeken, Nederlands leren of -in het geval van de verslaafden- een ontwenningskuur volgen.
Wie daar niet toe bereid is, zou in de eerste plaats een schorsing krijgen. "Daar is een tweede kans aan verbonden", legt Van Peel uit. Blijft de persoon in kwestie weigeren, dan krijgt hij of zij uiteindelijk geen leefloon meer, zo luidt het voorstel.
Niet over één kam scheren
Hoeveel mensen een leefloon krijgen en tegelijk met een zware verslaving kampen, is niet echt duidelijk. Er zijn geen officiële cijfers. Van Peel schat op basis van een rondvraag dat het om 1 op de 5 mensen met een leefloon gaat. Toch kan je al die verslaafden niet over één kam scheren, waarschuwen sommigen.
"Wie geen enkele bereidheid toont om te werken of zich te laten behandelen, geven wij op", reageert de Kortrijkse OCMW-voorzitter Philippe De Coene (SP.A) in Het Laatste Nieuws op het voorstel. "Maar we moeten ook durven toe te geven dat er een kleine groep is die door verslaving en bijhorende kwalen reddeloos verloren is voor de arbeidsmarkt, ook met behandeling. Als je die groep zijn laatste vorm van inkomen afneemt, laat je hen gewoon verhongeren."
Hulpverleners waarschuwen er ook voor dat verslaafden op die manier in de criminaliteit kunnen belanden. "Op zich vind ik responsabilisering een goede zaak. Maar je mag niet vergeten dat zware verslaving met tal van problemen gepaard gaat. Als je hen ook nog op eens op droog zaad zet, maak je de miserie alleen maar groter", zegt Tino Ruyters van het Antwerpse hulpverleningscentrum Free Clinic in dezelfde krant.
Ook de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten hamert erop dat "we mensen die zeer kwetsbaar zijn, kansen moeten blijven geven". "Als we hier stoppen en hun leefloon afnemen, dan glijden ze verder af in armoede en dan schieten we daar als samenleving ook niet mee op", zegt woordvoerder Nathalie De Bast in het radionieuws.
Van Peel is het daar mee eens en laat de beslissing daarom afhangen van een arts en niet van de wetgever of het OCMW. "Als het antwoord van de arts negatief is, dan vervalt het leefloon niet. We kunnen klanten niet dwingen om te genezen, maar we kunnen hen wel op weg helpen."
