Advies over k in hogere dosering gevraagd

Dag mensen!

Het volgende verhaal is ook voor mezelf nogal vaag (hopelijk wordt het ook wat helderder als ik het eens uit typ) dus ik begrijp het wel als jullie er niets van snappen.
Ik heb ook nog niet echt een duidelijke vraag maar misschien dat jullie alsnog wel dit bericht willen lezen en me een beetje kunnen helpen.

Ketamine is een drug die ik vergeleken met andere middelen pas heel laat interessant ben gaan vinden. Tot een paar jaar nadat ik voor het eerst met drugs ging experimenteren wilde ik er echt niets mee te maken hebben, verhalen over de k-hole en uit je lichaam treden en dergelijke vond ik doodeng en had ik totáál geen behoefte aan.
(de grap achteraf is dat ik in die tijd acid of paddo's gewoon zomaar huppakee nam terwijl ik daar nu veel meer voorzichtiger mee ben, maar ik tegenwoordig op feestjes nooit meer m'n hand om draai voor een lijntje keta.)

Anyway, ik had wel veel vrienden die het deden en kwam er dus wel gewoon mee in aanraking. Ik zag steeds vaker dat mensen op kleine beetjes helemaal niet slecht gingen, vond de ketstep ook hilarisch om te zien en wilde op een gegeven moment ook wel puntjes gaan proberen. Dit beviel heel goed, ik ging het vaker doen maar hield het wel op hele lage dosissen.

Tot ik op een gegeven moment stomdronken wilde testen of de keta die ik die nacht superimpulsief gekocht had een beetje goed was. Ik was bezig om na een nachtje stappen van de stad naar huis aan het fietsen en stopte even bij een elektriciteitskastje om 'm te proberen.
Ik maakte het pakje alleen heel kut open waardoor het poeder opeens overal lag en ik kreeg het niet goed terug, dus snoof alles wat in het rond lag maar gewoon op.
(Heb achteraf geen idee hoeveel dit was, het was in ieder geval veel meer dan ik normaal deed.)

Voordat het in sloeg dacht ik nog even 'o drommels, waar gaat dit heen', maar het werd juist een hele bijzondere ervaring. Om volstrekt onduidelijke redenen besloot ik in plaats via de gewone weg een omweg via het donkere bos zonder verlichting te maken. Het voelde superepisch en definitief, maar ik was totaal niet bang. (niet dat ik normaal wel bang ben om daar alleen te fietsen, ik bedoel meer dat ik ondanks dat de reis zo definitief aanvoelde helemaal niet bang was.)
Voordat ik het bos binnen ging heb ik nog een vage voicemail bij m'n toenmalige vriendin en m'n beste vriend ingesproken waarin ik naast heel veel scheve wartaal vertelde hoeveel ik van ze hield, en toen ging ik op pad.
Ik ben in eerste instantie niet zo ver gekomen omdat fietsen op een gegeven moment niet meer lukte, met de fiets aan de hand wandelen ook niet en ik maar gewoon in het gras ben gaan liggen en genieten van het dissociatieve niets en het ontsnappen aan de werkelijkheid. (zoooooooo, dat klinkt vaag en wazig zeg. En voor de duidelijkheid, ik was wel echt ver weg maar nog niet in de k-hole)
Geen idee hoeveel later, maar op een gegeven moment ben ik gewoon opgestaan, verder naar huis gefietst en gaan slapen.

Dit is alweer een tijdje geleden, maar hier heb ik zondagavond nog eens veel overnagedacht nadat ik zondagmorgen ook weer een gekke keta ervaring had.
Ik was vanuit de stad naar huis gelopen omdat ik dacht dat m'n fiets gestolen was (dit bleek gelukkig niet zo te zijn, ik had hem gewoon tussendoor verplaatst en was dat vergeten) verdwaalde onderweg in m'n eigen buurt en ik had heel veel moeite om geen rondjes naar rechts te draaien. Ondertussen regende het ook nog flink wat al met al zo best kut klink maar ik vond het allemaal juist supergrappig, ik ben er totaal niet slecht op gegaan.
Volgens mij ben ik in al die keren geen enkele keren slecht gegaan in situaties die ik zonder keta echt wel kut had gevonden.

Na zo'n heel verhaal (heel tof als je het helemaal gelezen hebt maar anders no hard feelings natuurlijk): ik kan me eigenlijk alleen maar vredige bijna dood ervaringen op keta en mooie k-holes voorstellen. Ik ben natuurlijk nog lang niet zo ver gegaan en snap ook wel dat een gestolen fiets of verdwaald zijn niet kut vinden en een bijna dood ervaring niet eng vinden wel hele verschillende zaken zijn, maar omdat al mijn keta ervaringen tot nu toe nog zo positief zijn kan ik me echt niet voorstellen dat ik aan de k ergens op zou flippen.

Ik heb uiteindelijk nu nog niet echt een duidelijke vraag waar jullie misschien wat mee kunnen ofzo, maar misschien kan iemand met wat meer ervaring hier wat zinnigs over zeggen?

Groetjes,

SUPERGABBUUUURRR!!!

Voor mij is keta ook altijd nog positief geweest, hoe freaky de ervaringen ook waren. Ik denk dat het gewoon zo ontzettend vreemd is vergeleken met je normale belevingswereld dat je amper nog kan denken aan hoe je normaal zou reageren. Als ik flink aan de keta zit denk ik wel eens aan hoe het de volgende ochtend zal zijn als ik weer nuchter ben, en ik kan me daar dan totaal geen voorstelling van maken. Vaak heb ik dan het idee dat er alleen dat moment is, met mij als een soort god in het centrum van het universum, waarin ik alles dat ooit is geweest en ooit zal zijn mee heb gemaakt.

Ik hou van keta

Door keta maakt het inderdaad geen reet meer uit wat er nou met je omgeving of jezelf gebeurt, je ziet jezelf als het ware in de 3e persoon zitten en denkt ''hmm, dit zou echt kanker zijn als ik nuchter was'' en dan space je gewoon verder..

Aight, bedankt voor jullie reacties. Ben nu toch wel benieuwd dus ga het gewoon eens proberen

Mij wordt het wel eens te veel, al vind ik dat dan juist achteraf niet zo erg. Op het moment zelf sta ik er dan ook niet emotioneel bij stil, maar ik merk dan wel dat ik er niet zoveel meer van begrijp en krijg dan wel het (zeer basale) signaal door dat het allemaal even te wazig wordt.
Dat gaat overigens niet over K-holes, die heb ik nooit weten te bereiken

Jij ook bedankt voor je reactie Einstein! Wat ik eerst zo eng vond was niet dat het allemaal te wazig zou worden maar dat ik nog emotioneel betrokken zou zijn bij heftige ervaringen. Nu jullie zeggen daar geen last van te hebben wint m'n nieuwsgierigheid het daar wel van, dus ik ga het gewoon eens gepland en voorbereid proberen.

Je bent gedissocieerd van je emoties, je neemt ze niet meer op dezelfde manier waar.
Je bent meer als de half mens, half Vulcan, Spock: geen echte uiterlijke emoties, maar toch door alles gefascineerd.

Zo klinkt het heel tof Eko, mooi verwoord. Dankje!

Vergeten zeggen: als je hoge keta dosissen gaat proberen: best thuis, op je bureaustoel of in de zetel, in't donker, met goeie muziek in je koptelefoon/earplugs. Dan kan je probleemloos je ogen sluiten om door de ruimte gelanceerd te worden, of te voelen hoe het binnenste van een lavalamp zich voelt.

Aan die setting zat ik ook al te denken Eko, ben nu vooral heel erg benieuwd naar het lavalamp gevoel

Dat is mijn beschrijving ervan, en is ook niet altijd aanwezig. Onder dissociatie verdwijnt ook elke vorm van dieptezicht/perspectief en gevoel van grootte. waardoor je kamer tegelijk heel klein en heel groot lijkt, het scherm vlak voor uw neus een bioscoopscherm kan lijken, maar ook lichaamsdelen disproportionele vormen beginnen krijgen: uitrekken, bewegen, eventueel zelfs aanvoelt alsof het uit meerdere delen bestaat.
Dat laatste gebeurt niet altijd, maar het is belangrijk dat als je het voelt gebeuren: je het ook laat gebeuren, aangezien je automatisch de neiging hebt om een soort evenwicht te bewaren.

Dat gevoel van perspectief verliezen herken ik al wel in de zin van moeite hebben om te bepalen of een tafel recht genoeg was om er een glas op te zetten of niet. Dat vind ik nu juist zo leuk aan keta, om daarin ook met epischere varianten op een hogere dosis met the flow lijkt me geen probleem, daar heb ik juist zin in. Het zijn verhalen over bijna dood ervaringen en dergelijke die me zo lang van hoge dosissen hebben gehouden. Maar alsnog erg bedankt voor alle tips, zo voel ik me echt geholpen en welkom op dit forum.