Tolerantie aanwezig en weer weg in een dag?

Heb dit weleens eerder gehad.
Een goed effect van 50mg methylfenidaat en 25mg DEX. Goede euphorie. Zat tegen het plafond.

Toen twee weken gestopt en weer genomen.

Opeens na twee weken staken, geen resultaat. Dus ik dacht. Tolerantie? Was bij mij altijd weg na twee weken. Maar een dag na die teleurstellende dosering nogmaals geprobeerd en weer niks. Zelfs geen kippenvel na een hoge dosis door (vaatvernauwing)? Had echt het idee dat ik wel 200mg methyl en DEX kon wegwerken, want zelfs bij hoge tolerantie voelde ik altijd wel een lichte stemmingsverbetering.

Dus ik dacht weer. Tolerantie zal nu wel nog hoger zijn. Beide dosissen nam ik in
Op lege maag dus maaginhoud had geen invloed. Ook geen andere medicijnen., Op 50mg Temazepam de nacht daarvoor, na.

Maar weer een dag later probeerde ik het nogmaals. De euforie
Kwam behoorlijk opzetten zoals ik gewend was. Ook weer op lege maag.

Dus of het wegblijven van het effect lag aan tolerantie? Ik voelde me alle dagen wel
Heel goed. Niet down oid.. Dus m'n stemming was goed en al die nachten minimaal 13 uur geslapen Zou het de nasleep zijn van de Temazepam?

Wat ik me afvraag is wat speelt nog meer mee, naast tolerantie, inhoud maag, medicatie, teveel slaap, omgeving etc.? Vreemd dat ik dagen achter elkaar niks voel op lege maag en plotseling een top effect na dagen niets gevoeld te hebben en zonder break.

Set en setting. Is dat psychisch of iets chemisch en meetbaars in het lichaam? Ga altijd uit van chemische processen in het lichaam. Dus weet nooit zo wat er valt onder set en setting en hoe ik hier invloed op heb

godverdomme, username gelezen na het kut verhaal

Chamey, is t wel eens in je opgekomen dat die obsessieve kant van jou je gewoon in de weg zit? In plaats van het de hele tijd in externe ("controleerbare") factoren te gaan zoeken? Ik bedoel, hoe lang ben je nou al met deze materie bezig, en iedere keer weer een topic, ik begin ondertussen te twijfelen of ik t nog wel serieus moet nemen joh...

ik vind het een zeer boeiend onderwerp, maar als ik je verveelde... In hooguit 4 weken hoor je mij nooit meer. Heb de staff gevraagd om mijn account op te heffen wegens mn euthanasie aankomende tijd. Dankzij mijn obsessieve kant over dit onderwerp, heb ik weinig woede uitbarstingen gehad en zijn mijn kids weer nader tot mij gekomen. Mijn laatste wens was om heen te gaan met kinderen aan mijn zij, die van me houden en niet stiekem bang voor me zijn.

Ik zal de tijd die ik heb koesteren en samen met mjn 8 en 5 jarige dochter doorbrengen tot het laatste moment. Geen forum meer voor mij

ben jij van me af...
helaas mn lieve kindjes ook.

ik wens je alle gezondheid toe en bedankt voor alle “begrip” jongens.
leef iedere dag alsof het de laatste is. Klinkt cliché, maar in godsnaam, doe het, want ik weet niet
wat erger is. Beseffen dat je dood gaat, of de waterige blik in de ogen van je kindjes als je weer ziek op bed ligt en je 5 jarige liefje vraagt. “ papa ga je al? zal de tekening alvast bij je neerleggen” kusje en een traan en “ik wil geen andere papa hoor”

Verder zal ik, met name Perry, het verdere KUT verhaal besparen. Je hebt mn nickname immers
gelezen?


Fin