Boven je ego uitstijgen

Laatst voor het eerst lsd geprobeerd. Een hele prettige en unieke ervaring en zeker voor herhaling vatbaar. Ik was alleen nogal voorzichtig en had dus slechts 2 keer 60ug op.
Naast het prettige gevoel heb ik een redelijke lange tijd met mijn ego lopen knoeien. Ik probeerde als het ware de controle te behouden wat uiteindelijk in irritaties uitmondde.

Nu wil ik dit de volgende keer absoluut niet meer mee maken. Maar is daar een manier voor? Ik heb dit nog nooit bij andere middelen gehad en vind het dan ook best vreemd.
Had ik gewoon te weinig waardoor er ruimte ontstond voor irritatie? En moet ik meer nemen om zo geen andere keus over te hebben dan mijzelf over te geven aan de flow? Of hoort dat gevoel er gewoon bij?

Ik baal er namelijk een beetje van

Wat je moet doen is alles langs je heen laten gaan, anders trip je verkeerd.

Ik heb zelf ook 2x60µg gehad de eerste (En tevens nog steeds enige) keer. Als je meer neemt dan wordt je ego zonder meer gewoon tering hard vernietigd. Dat heeft zo z'n voordeel: je kunt er tóch niets aan doen dus het enige dat je resteert is je overgeven en het loslaten, maar ook een nadeel: mogelijk freak je out vanwege het gebrek aan controle. Het helpt erg om je te realiseren dat, mocht je je ego compleet verliezen, dat op geen enkele mogelijke manier negatief is, en dat je trip tóch wel weer eindigt. En het kan achteraf ook best een mooie ervaring zijn. Bij mij was het zelfs compleet tegenovergesteld, m'n ego was er praktisch niet meer, maar het nare moment vond ik toen m'n ego (interpretatie-filter noem ik het zelf, je neemt alles normaal heel bewust waar door een filter van jezelf) weer TERUG kwam en merkte hoe ik alles omvormde in m'n hoofd (zoals dat bij iedereen vrijwel onbewust gebeurt).

Tripper schreef:Wat je moet doen is alles langs je heen laten gaan, anders trip je verkeerd.

De vraag is hoe Bij DMT, truffels, 2c-reeks nog nooit last van gehad. Het was eigenlijk ook alleen maar de eerste 2 uurtjes en de laatste paar uurtjes toen ik weer down to earth kwam. Maar toch irriteerde ik me er aan.

idd het vervagen van je ego is op zich geen enkel probleem maar eens je opnieuw connecteert met de realiteit dat je je ego aan het verliezen bent + controle verliest moet je niet panikeren ofzo, je moet het idd over je laten gaan

vnl ligt bij mij aan setting; krijg dat alleen maar als ik verward ben en mindfuck krijg door bvb wiet ofzo.

lekker he die oncontroleerbare verschuivingen tussen realiteit en fictie, de dieptewerking van een paniekaanval !!



kanllen ouwtjes het is bijna Koninginnedag !!

Haha het is kennelijk dus normaal.. Ik denk dat ik het moet leren waarderen dan

Met 150 µg door het bos heen rennen. Nergens last van.

Lekker in de natuur gaan wandelen helpt ook gewoon heel goed. Het maakt alles lekker los en je gaat je focussen op je omgeving en het lopen en dan heb je niet meer door dat je ego vervaagd.

Het doet me denken aan een stukje van Timothy Leary:

'Concerning dosage and capacity'

When I am of highest capacity
It flows through me.

When I am of middling capacity.
I write poems about the flowing.

When I am of low capacity.
The flow irritates me.


en als ik lees, 'je moet je ego verliezen', 'ik wil boven mijn ego uitstijgen', 'ik ga voor ego-loss', dan denk ik elke keer weer: 'Wie wilt zijn ego verliezen?', 'wie is het dat boven zijn ego wil uitstijgen?' Bezig zijn om boven je ego ut te stijgen is een flinke egotrip. Denken dat je zonder ego zit is vooral een mooie trick van het ego.
Observeer, doorzie het ego.. that's what it's all about...
Als ik zeg dat het ego slechts een gedachte is, want daar begint het toch mee? Wie of wat bepaalt dat we daar vanaf moeten? Het moment dat er geen gedachte is, is de grip van het ego niet aanwezig.. het moment dat je zegt, 'kijk, ik zit nu zonder ego'.. there you go...

Dit heeft maar weinig met je ego te maken.

Pff schreef:Naast het prettige gevoel heb ik een redelijke lange tijd met mijn ego lopen knoeien. Ik probeerde als het ware de controle te behouden wat uiteindelijk in irritaties uitmondde.

En moet ik meer nemen om zo geen andere keus over te hebben dan mijzelf over te geven aan de flow? Of hoort dat gevoel er gewoon bij?

Zeer herkenbaar, toen ik pas begon met trippen op paddo's heb ik ook een aantal keren meegemaakt dat ik in conflict kwam met mijzelf. Hoe meer je erop focust hoe meer het een rol gaat spelen binnen de trip. Tenminste dat is mijn ervaring. Na een aantal jaar trip ervaring op LSD en paddo's heb ik er vrijwel geen problemen meer mee, maar uiteindelijk is iedereen anders.

Meer nemen verandert er naar mijn mening weinig aan en kan het zelfs intenser maken. Wat meer een rol speelt is de mind set en daarin zou meditatie bijvoorbeeld een weg kunnen bieden. Al doe je het iedere dag maar 10 minuten het heeft gewoon een positief effect uiteindelijk. Ter voorbereiding op je trip zou je bijvoorbeeld 10-20 minuten kunnen mediteren om je gedachten te clearen. Meditatie kan je namelijk helpen een stuk controle te krijgen over de stroom van je gedachten en bijvoorbeeld het makkelijker maken om iets los te laten en niet obsessief negatief cirkel te gaan denken.

Mocht je mediteren te gek of belachelijk vinden dan kun je bijvoorbeeld lekker ontspannen voor het trippen. Tijdje op bed liggen met lekker muziekje en je gedachten waarnemen, lekker warm douchen, lekker wierrookje of kaarsjes aan dat soort dingen

Zelf pak ik het tijdens de trip aan zoals jezelf al aankaart, als ik merk dat ik negatief ga denken of gedachten boven komen die ik als onprettig ervaar dan ga ik mee in de flow. Verzet er tegen en erover nadenken resulteren voor mij meestal in obsessief ermee bezig zijn wat de kans op een bad trip vergroot. Oftewel ik neem de gedachten waar, ik erken het en laat het passeren. Go with the flow

vaarklaas schreef:en als ik lees, 'je moet je ego verliezen', 'ik wil boven mijn ego uitstijgen', 'ik ga voor ego-loss', dan denk ik elke keer weer: 'Wie wilt zijn ego verliezen?', 'wie is het dat boven zijn ego wil uitstijgen?' Bezig zijn om boven je ego ut te stijgen is een flinke egotrip. Denken dat je zonder ego zit is vooral een mooie trick van het ego.
Observeer, doorzie het ego.. that's what it's all about...
Als ik zeg dat het ego slechts een gedachte is, want daar begint het toch mee? Wie of wat bepaalt dat we daar vanaf moeten? Het moment dat er geen gedachte is, is de grip van het ego niet aanwezig.. het moment dat je zegt, 'kijk, ik zit nu zonder ego'.. there you go...

Het laatste gedeelte van je post heeft veel weg van het Zen Buddhisme. Daarin komen allerlei dilema's en illusie in naar voren omtrent het ego Iets wat trouwens ook niet door het intellect te bevatten zou zijn, want hoe leg je iets uit dat niet uit te leggen is

De afwezigheid van het ego zou een soort gelijknis hebben met verlichting. De verlichting zoals deze bijvoorbeeld binnen het Buddhisme bekend is. Lijkt mij persoonlijk nogal een interessante ervaring

Het ego is dat binnen ons dat onze gedachten en acties kleurt. Voorgaande ervaringen vormen het ego, als je dus iets traumatisch mee maakt kan dat je gedachten negatief kleuren. In mijn ogen is het ego een tweede kapitein die constant probeert in te grijpen in ons handelen en denken.

“We are shaped by our thoughts; we become what we think. When the mind is pure, joy follows like a shadow that never leaves.”

“Do not dwell in the past, do not dream of the future, concentrate the mind on the present moment.”

- Buddha

Niemand bepaald of dwingt ons dat we ervan af moeten, echter de afwezigheid ervan kan het leven een stuk positiever en aangenamer maken. Ik denk dat we allemaal wel kunnen relateren aan omstandigheden waarin ons ego boven komt en het gevoel heeft dat het zich bijvoorbeeld moet verdedigen.

Ik denk dat de afwezigheid van gedachten niet perse synoniem hoeft te gaan met de afwezigheid van het ego. Maar eerder de afwezigheid van de grip van het ego op ons handelen en denken.

Wat betreft een trip met ego verlies, lees ik vaak dat het gepaard gaat met een ervaring van dood gaan. Mensen ervaren of zien zich zelf dood gaan waarna er een soort out of body ervaring ontstaat. Ik heb redelijk wat getript in de afgelopen jaren inclusief vrij hoge doseringen echter iets wat in de buurt komt van ego dood heb ik nog niet meegemaakt helaas.

P.S. Dit zijn mijn opvattingen, ik denk dat we eindeloze discussies kunnen voeren over wat het ego is. Het is namelijk iets dat moeilijk te bevatten en te bewijzen is

Fok mijn ego en lichaam, Why can't I create my own galaxy now
Heerlijk om je ego op te lossen in niets vind ik en genieten van elke molecuul die er rondvliegt inademt,proeft,rookt,ziet en er helemaal 1 mee zijn en ermee opgaan in de rook heerlijk

vaarklaas schreef:Het doet me denken aan een stukje van Timothy Leary:

'Concerning dosage and capacity'

When I am of highest capacity
It flows through me.

When I am of middling capacity.
I write poems about the flowing.

When I am of low capacity.
The flow irritates me.


en als ik lees, 'je moet je ego verliezen', 'ik wil boven mijn ego uitstijgen', 'ik ga voor ego-loss', dan denk ik elke keer weer: 'Wie wilt zijn ego verliezen?', 'wie is het dat boven zijn ego wil uitstijgen?' Bezig zijn om boven je ego ut te stijgen is een flinke egotrip. Denken dat je zonder ego zit is vooral een mooie trick van het ego.
Observeer, doorzie het ego.. that's what it's all about...
Als ik zeg dat het ego slechts een gedachte is, want daar begint het toch mee? Wie of wat bepaalt dat we daar vanaf moeten? Het moment dat er geen gedachte is, is de grip van het ego niet aanwezig.. het moment dat je zegt, 'kijk, ik zit nu zonder ego'.. there you go...

woooh .


Boven je ego uitstijgen? LSD + A new earth - eckhart tolle