Pff schreef:Naast het prettige gevoel heb ik een redelijke lange tijd met mijn ego lopen knoeien. Ik probeerde als het ware de controle te behouden wat uiteindelijk in irritaties uitmondde.
En moet ik meer nemen om zo geen andere keus over te hebben dan mijzelf over te geven aan de flow? Of hoort dat gevoel er gewoon bij?
Zeer herkenbaar, toen ik pas begon met trippen op paddo's heb ik ook een aantal keren meegemaakt dat ik in conflict kwam met mijzelf. Hoe meer je erop focust hoe meer het een rol gaat spelen binnen de trip. Tenminste dat is mijn ervaring. Na een aantal jaar trip ervaring op LSD en paddo's heb ik er vrijwel geen problemen meer mee, maar uiteindelijk is iedereen anders.
Meer nemen verandert er naar mijn mening weinig aan en kan het zelfs intenser maken. Wat meer een rol speelt is de mind set en daarin zou meditatie bijvoorbeeld een weg kunnen bieden. Al doe je het iedere dag maar 10 minuten het heeft gewoon een positief effect uiteindelijk. Ter voorbereiding op je trip zou je bijvoorbeeld 10-20 minuten kunnen mediteren om je gedachten te clearen. Meditatie kan je namelijk helpen een stuk controle te krijgen over de stroom van je gedachten en bijvoorbeeld het makkelijker maken om iets los te laten en niet obsessief negatief cirkel te gaan denken.
Mocht je mediteren te gek of belachelijk vinden dan kun je bijvoorbeeld lekker ontspannen voor het trippen. Tijdje op bed liggen met lekker muziekje en je gedachten waarnemen, lekker warm douchen, lekker wierrookje of kaarsjes aan dat soort dingen
Zelf pak ik het tijdens de trip aan zoals jezelf al aankaart, als ik merk dat ik negatief ga denken of gedachten boven komen die ik als onprettig ervaar dan ga ik mee in de flow. Verzet er tegen en erover nadenken resulteren voor mij meestal in obsessief ermee bezig zijn wat de kans op een bad trip vergroot. Oftewel ik neem de gedachten waar, ik erken het en laat het passeren. Go with the flow
vaarklaas schreef:en als ik lees, 'je moet je ego verliezen', 'ik wil boven mijn ego uitstijgen', 'ik ga voor ego-loss', dan denk ik elke keer weer: 'Wie wilt zijn ego verliezen?', 'wie is het dat boven zijn ego wil uitstijgen?' Bezig zijn om boven je ego ut te stijgen is een flinke egotrip. Denken dat je zonder ego zit is vooral een mooie trick van het ego.
Observeer, doorzie het ego.. that's what it's all about...
Als ik zeg dat het ego slechts een gedachte is, want daar begint het toch mee? Wie of wat bepaalt dat we daar vanaf moeten? Het moment dat er geen gedachte is, is de grip van het ego niet aanwezig.. het moment dat je zegt, 'kijk, ik zit nu zonder ego'.. there you go...
Het laatste gedeelte van je post heeft veel weg van het Zen Buddhisme. Daarin komen allerlei dilema's en illusie in naar voren omtrent het ego
Iets wat trouwens ook niet door het intellect te bevatten zou zijn, want hoe leg je iets uit dat niet uit te leggen is
De afwezigheid van het ego zou een soort gelijknis hebben met verlichting. De verlichting zoals deze bijvoorbeeld binnen het Buddhisme bekend is. Lijkt mij persoonlijk nogal een interessante ervaring
Het ego is dat binnen ons dat onze gedachten en acties kleurt. Voorgaande ervaringen vormen het ego, als je dus iets traumatisch mee maakt kan dat je gedachten negatief kleuren. In mijn ogen is het ego een tweede kapitein die constant probeert in te grijpen in ons handelen en denken.
“We are shaped by our thoughts; we become what we think. When the mind is pure, joy follows like a shadow that never leaves.”
“Do not dwell in the past, do not dream of the future, concentrate the mind on the present moment.”
- Buddha
Niemand bepaald of dwingt ons dat we ervan af moeten, echter de afwezigheid ervan kan het leven een stuk positiever en aangenamer maken. Ik denk dat we allemaal wel kunnen relateren aan omstandigheden waarin ons ego boven komt en het gevoel heeft dat het zich bijvoorbeeld moet verdedigen.
Ik denk dat de afwezigheid van gedachten niet perse synoniem hoeft te gaan met de afwezigheid van het ego. Maar eerder de afwezigheid van de grip van het ego op ons handelen en denken.
Wat betreft een trip met ego verlies, lees ik vaak dat het gepaard gaat met een ervaring van dood gaan. Mensen ervaren of zien zich zelf dood gaan waarna er een soort out of body ervaring ontstaat. Ik heb redelijk wat getript in de afgelopen jaren inclusief vrij hoge doseringen echter iets wat in de buurt komt van ego dood heb ik nog niet meegemaakt helaas.
P.S. Dit zijn mijn opvattingen, ik denk dat we eindeloze discussies kunnen voeren over wat het ego is. Het is namelijk iets dat moeilijk te bevatten en te bewijzen is
“Scientists do not speak in absolutes, they present the results that support the hypothesis and the tolerance for error.”
Bij DMT, truffels, 2c-reeks nog nooit last van gehad. Het was eigenlijk ook alleen maar de eerste 2 uurtjes en de laatste paar uurtjes toen ik weer down to earth kwam. Maar toch irriteerde ik me er aan.
