Onrealistische realiteit

Hallo iedereen!
De laatste keren dat ik tripte begonnen men gedachten zoals gewoonlijk weer hun eigen gangetje te gaan. Op zo'n momenten denk ik over de meest uiteenlopende dingen na, over hoe het bijvoorbeeld komt dat een tafel 4 poten heeft, maar ook over veel serieuzere dingen zoals de "zin van het leven." (haha, klinkt best dramatisch)

Meestal kom ik dan tot de conclusie dat de realiteit eigenlijk echt heel onrealistisch is, bijna lachwekkend, maar langs de andere kant is het toch het enige dat er is. Dit voelt op die moment allemaal erg vreemd aan, een beetje groots en eng, maar toch mooi en zelfs spiritueel. Alsof je plots alles bijna begrijpt.
Ik kan niet echt beschrijven hoe het voelt, maar ik denk dat enkele van jullie me toch wel zullen begrijpen.

Welke leuke/grappige/leerzame/enge inzichten of ideeën hebben jullie al gehad?

Tijdens mijn afgelopen 2C-B trip, waarin ik de dosis behoorlijk hoog had opgeschroefd, nam ik een heerlijk ballonnetje en tijdens mijn lachgastrip kwam ik tot de volgende conclusie:

Uiteindelijk is het eindstation van alles: Lachen. Hoe eng, grappig, kut, gevaarlijk, vervelend, irritant iets ook is, wanneer je blijft door redeneren.. kan je niets anders dan erom lachen.

Het klinkt nu heel stom en droog, maar op dat moment was het zó glashelder en logisch. Ik kreeg ook meteen nog veel meer begrip voor 'The Joker' uit The Dark Knight. Want lachen is uiteindelijk de diepste manier van onszelf uiten, wanneer je het hardst lacht is dat intenser dan hard huilen.

Afgelopen weekend kwam ik na wat LSD, lachgas, wiet en Keta erachter dat het lichaam eigenlijk een last is. Het wil van alles, eten; slapen; warmte; ontlasting etc. We zijn eigenlijk de hele dag bezig met het lichaam intact te houden en aan alle behoefte te voldoen, waardoor we geen tijd meer hebben om echt te genieten.

Ik was duidelijk erg gedissocieerd van mijn lichaam.

Na een keer een tijdlang op (volgens mij) LSD weggespaced en gemediteerd te hebben keek ik naar mijn schoenen, die ik had uitgetrokken. De gedachte dat ik die schoenen weer aan kon trekken en zo de deur uit kon lopen, de wijde wereld in, vervulde me van een eindeloos, onfeilbaar gevoel van vrijheid. Best inspirerend

Huh, wij waren de vorige keer juist tot de conclusie gekomen dat het dragen van schoenen je echt tot een slaaf van de maatschappij maakt, ketens met veters.

ik heb wel wat inzichten gehad maar meestal vergeet ik ze of slaan ze achteraf niet echt ergens op

LSD = PEACE

Onder lichtelijke invloed een lift instappen met spiegels, en dan ineens vasthouden aan de railing omdat het idee er was dat ik echt in de spiegels werd gezogen

`Het universum is ons thuis. Leven is slechts een hobby`

Tijdens een truffeltrip vroeg ik me af hoe en beekje zich moest voelen. Toen ik wat later in het gras op mijn rug wat water aan het drinken was wist ik precies hoe een beekje zich moest voelen.