[TvdM feb '11] Ketamine - Wezenloos Raar

Datum: 12-02-2011
Locatie: (legaal) tekno feest in Nijmegen
Stoffen: Ketamine (elke keer racemisch), hasj
Dosis: Tussen de 75 en 200 mg ketamine per keer, een stuk of 7 joints.
Ik: vrouw, 20 jaar, +- 50 kg, ruime ervaring met de stoffen, geen significante tolerantie.
Mindset: Redelijk vrolijk, content, erg veel zin om te dansen, als enige minpunt een klein beetje een lullig gevoel tegenover mijn vriend omdat die niet meekon omdat ie de hele nacht zou moeten werken.

Ik schrijf eigenlijk nooit reports over ketamine, maar ik heb vaker dan één keer ervaringen gehad waarvan ik dacht dat ze op zich best een report waardig zijn. Dit afgelopen weekend was er weer eentje van. Op zich valt het te zien als meerdere kleinere reports omdat ik vijf keer in één keer een relatief hoge dosis had ingenomen zodat het lekker nog even door zou werken en ik niet te snel bij zou hoeven pakken, in de praktijk leek het daardoor een beetje op vier of vijf unieke ‘trips’ in één nacht. Ik deel het dan ook in als zodanig, behalve dat dosis 3 en 4 samengevoegd zijn omdat zowel mijn geheugen van dit moment in de details wat vaag is, als dat het aanzíenlijk minder boeiend was dan dosis 1, 2 en 5 om over te schrijven en of lezen, voor de chronologie laat ik ze er echter toch bij staan. Alle doseringen zijn geschat, meer accuraat dan dit kan ik ze dus ook niet inschatten.

Introductie
De locatie was dus niet bepaald naast de deur voor mij maar de belofte van heel veel decibel aan bas en leuke muziek en een locatie met lekker veel ruimte was aanlokkelijk genoeg om toch maar de trein te pakken voor bijna anderhalf uur. Er ging niemand mee vanaf hier omdat ze allemaal niet konden of het te ver vonden en dat soort redenen maar ik zou op het station van aankomst AT treffen die ook naar dit feestje wou komen dus ik zou niet helemaal alleen gaan dus dat was wel prima. Ik had eigenlijk geplanned gewoon een stoned feestje er van te maken voor mezelf met alleen wat lekkere hasj mee en wat joints die ik in de trein al gedraaid had. Ik had wel mijn ketamine meegenomen, gewoon voor het geval dat, en zoals wel vaker bleek dat de juist keuze.

We kwamen vrij vroeg aan omdat het feest maar door zou gaan tot 7 am en vanwege de lange reis ik er het meeste uit wilde halen, het was op dat moment nog vrij leeg maar de muziek was bezig dus ik begon maar gelijk even met wat dansen. AT nam ondertussen wel al wat ketamine en ik had zelf op dat moment nog het idee dat ik dat die avond misschien niet zou gaan doen. Het feest werd in rap tempo zowel voller als leuker en de muziek ook, dus gewoon even goed warm dansen was een prima optie voor het moment. Dat ging zo’n half uurtje door, ongeveer zo lang als voor AT de ‘piek’ van zijn ervaring duurde die hij op een stoel niet ver van de speakers doorbracht. Inmiddels was het feest goed bezig en na zeker een half uur dansen vond ik zitten en in rust een jointje roken wel een aanlokkelijke afwisseling. De gekozen zit plek was een hoog gelegen bank met uitzicht over de speakers en dansende mensen en recht in ons gezicht een strobe lamp aan de overkant. Inmiddels was bij AT de eerste dosis uitgewerkt, en het was nu zo rond 1 am en ik dacht ‘ach een klein beetje ketamine kan op zich alleen maar toe voegen aan de lol’.

1 – Zintuigelijke Samensmelting van Vlees Geluid en Beeld
Dosis: +- 150-200 mg
De rookmachine stond inmiddels vol aan dus meer dan 2 meter in detail zin was toch niet mogelijk en onze zit plek was hoog en afgelegen dus ik dacht ‘ach ik kan net zo goed hier gewoon wat pakken’. Gezien ik dat graag snel en onopvallend wou doen pakte ik m’n sealtje met het laatste restje uitgekookte racemische ketamine er in, dat was zo’n 150-200 mg en ik dacht dat ik wel in staat zou zijn gewoon een buisje daar ín te steken om dan een kwart tot de helft van de inhoud te nemen. Nou ja zoals de genomen dosis al impliceert lukte dat dus niet; het eerste hoopje dat ik er uit nam was te klein, en na de tweede was mijn sealtje ineens leeg. Ik besefte me dat deze dosis mogelijk íets aan te harde kant zou zijn en besloot maar in rust zittend m’n joint op te roken tot het op zijn minst helemaal opgekomen was en ik wist hoe hard deze dosis precies in zou slaan.

Het begon eigenlijk al meteen te werken en dat kwam zowel met een sterke fysieke verdoving als een gevoel van verschuiven, kantelen en algemene scheefheid. Nog geen twee minuten later zag ik al dubbel met een aanwezige rood-groen-blauwe grove ruis over mijn hele blikveld waardoor het toch al slechte zicht al bijna helemaal beperkt werd. Ik meldde aan AT, de net bezig was een lijntje te leggen op mijn spiegeltje, dat ik per ongeluk het hele sealtje in een keer had genomen. Zelfs in mijn toch al redelijk scheve staat van vers opkomende ketamine zag ik dat AT echt veel te veel voor één keer had neer gelegd, maar bewegen werd inmiddels al moeilijk en de fysieke buzz deed niet onder voor twee patronen lachgas dus ik zei er niet echt veel van. Visueel was alles al zo vervormd dat het wel onder open eye visuals begon te vallen en dat gecombineerd met de hoge geluidsdruk in de hele ruimte zorgde er voor dat ik eigenlijk alleen maar de ervaring kon ondergaan op dat moment. Met mijn ogen dicht was de ruis die ik met open ogen ook zag nog iets prominenter en voor een niet-psychedelische stof was het nog best mooi ook, static achtig maar toch ook wel scherp en gedefinieerd, in ieder geval een stuk helderder dan wat ik met m’n ogen open zag. Tevens kon ik ook vanaf de seconde dat mijn ogen dicht waren niet meer bepalen wat onder, boven, links of rechts was of wat die concepten überhaubt inhielden. Zodra ik mijn ogen open deed was onder in ieder geval weer onder, dus hing ik niet ondersteboven.

De sterkte nam nog steeds toe en naast een beperkte beweeg mogelijkheid van mijn armen kon ik eigenlijk niks meer. Het voelde eigenlijk wat overweldigend maar wel op een goede manier. De fysieke verdoving / trilling was uitgesproken sterk maar ook uitgesproken comfortabel, ik voelde niks van mijn lichaam behalve dus die dissociatieve trilling overal; mentaal voelde ik me ongeveer net zo scheef als hoe mijn zintuigen informatie doorgaven. AT praatte inmiddels alleen maar een soort waanzin en was praktisch niet te verstaan, en mijn werkgeheugen stond tijdelijk uit dus van gesprekken kwam helemaal niks. Ik had wel om een of andere rede de drang me tegen iets of iemand te articuleren over mijn ervaring maar AT ging zo te zien ter plekke k-hole dus pakte ik mijn telefoon in de poging mijn vriend R een sms te sturen. Ik zag zodanig dubbel dat ik met beide ogen open niet eens het schermpje fatsoenlijk kon zien en mijn handen waren motorisch ongeveer zo praktisch als ovenwanten, verder had ik niet genoeg werkgeheugen om na álle moeite te doen een woord correct te te schrijven te bepalen wat de zin ook al weer was, maar uiteindelijk is er toch iets leesbaars uitgekomen en verstuurd.

Inmiddels was het effect redelijk op plateau gekomen en de enige fysieke sensatie anders dan ruisig en vervormd en verschuivend beeld en vervormd geluid was de dissociatieve trilling die ik over mijn hele huid en in mijn gezicht voelde. Deze trilling smolt nu door in de trilling van de bas van de muziek, waarna beide trillingen synchroon met elkaar werden en mijn bewustzijn eigenlijk volledig weg trilde. Dit voelde praktisch als over stimulatie ondanks dat ik betrekkelijk weinig zintuigelijke informatie binnen kreeg, ik dacht eigenlijk bijna niks en ervaarde alleen maar deze vreemde eenwording van concepten die normaal toch los van elkaar horen te staan. Ik kreeg er wel massief veel zin van om voor die enorme muur subwoofers te gaan staan om dat effect nog wat intenser te voelen. Ik besloot te testen of ik kon staan, en besloot dat als ik zou staan zonder te vallen ik ook wel zou kunnen dansen of op z’n minst dáár kunnen gaan staan. Staan lukte, wankelde wat naar een of andere kant waarvan ik niet goed kon bepalen welke het was, en toen wat naar een andere of mogelijk zelfs de zelfde kant, maar ik bleef overeind. De echte uitdaging was van deze verhoging weer naar de grond zien te komen en ik besloot maar gewoon steeds een randje lager weer half te gaan zitten waardoor ik er in de praktijk meer afgekropen dan gelopen ben. Eenmaal op de grond was van dit probleem geen sprake meer, maar een bijkomend probleem was dat alles zodanig verschoof en draaide dat ik met de beste wil niet in een rechte lijn kon voortbewegen en 10 meter naar recht voor de speakers lopen bijna niet lukte.

Uiteindelijk na wat moeite toch daar beland, wel nog steeds extreem wankel en dansen wilde eigenlijk helemaal niet zo lukken, maar een beetje heen en weer bewegen op het ritme nog wel, dus dat werd al snel mijn handeling. Wel waren de trillingen (die nog steeds gevoelsmatig wegsmolten in de dissociatieve ‘buzz’) hier zo significant, dat ik het verschil niet meer wist tussen o.a. de bas en mijn neus, mijn vleselijke verschijning en geluid, richting en tijd, alles liep in één grote warboel door elkaar en waar op de bank zitten al bijna over stimulatie leek was dit het ook daadwerkelijk. Na voor mijn gevoel zo’n tien minuten of een kwartier in vrij verwarde staat heen en weer te hupsen op overigens erg prettige muziek besloot ik dat het toch net te verwarrend voor comfort was en dat ik mijn weg terug naar de bank maar eens moest gaan vinden. Richtings gevoel stond nog steeds uit, dus na een beetje heen en weer te stappen op zoek naar welke kant ook al weer rechts boven was kwam ik toch weer, lopend alsof ik op zeewater liep, bij de verhoging aan. Die beklimmen was minstens net zo’n gedoe als de daling maar ik let goed mezelf en heb absoluut geen zin in gewond raken, dus met voorzichtigheid toch maar weer beklauterd waar ik me met een plof liet vallen op de bank. De piek was er nu weer af bij mij, bij AT nog wat minder maar die bleek toen hij het zakje liet zien ongeveer een halve gram in een keer genomen te hebben. De rest van dit moment was niet meer significant of anders dan eerst en ik heb geen zin in al te grote herhaling te vallen dus ik sla te tijd over naar de tweede dosis.

2 - Wezenloos raar
Dosis: +- 100/150 mg
De eerste dosis was eindelijk bijna geheel uitgewerkt en ik had de tussentijd zowel dansend, lopend als pratend door gemaakt. De ervaring van eerder op de avond met het een worden van allerlei concepten die weinig met elkaar te maken horen te hebben zat nog wel vers in mijn hoofd en ik wilde hier nog wel een mildere meer beweegbare versie van herhalen, bij voorkeur dan de hele tijd dansend. De rook was in de ruimte nog dichter dan eerst en we hadden nu een andere zit plek weer geheel uit het zicht dus ik besloot deze keer maar even met m’n ogen te doseren en gewoon een lijntje te leggen. Nog voor het in kon slaan besloten we meteen een fijne plek op de inmiddels veel vollere dansvloer te verwerven. Dat lukte en al dansend kwam de tweede dosis op. Ik werd aanzienlijk minder wankel en kon ipv wankelen ook echt nog daadwerkelijk dansen, maar zodra de drip kwam, die ik deze keer wél proefde, sloeg er een apart soort verwarring toe. De drip smaakte betrekkelijk scherp, en bepaalde klanken in de muziek waren dat ook en net als de eerste keer leverde dat een soort synchroon en daardoor kwadraat effect op, waardoor ik de associatie kreeg met een soort (ja er is geen zinnige of duidelijke taal om zo’n soort gedachte te omschrijven) dissociatieve tafelzaag die mijn bewustzijn in drieën sneed. Alles rekte tijdens die associatie enorm horizontaal op, de ruis vormde strepen die paste bij de ervaring van in drieën gezaagd zijn, en op een vage manier zág ik mezelf (zie het voor je als binnenstebuiten kijken waardoor je jezelf kan zien vanaf je eigen blikveld, alleen zie je dan ook je eigen verschijning, en dan een beetje recht van voren) oprekken in de lengte en daarmee alle menselijke betekenis verliezen, ik zag met mijn eigen ogen, mijn eigen ogen in de lengte oprekken en daardoor verdwijnen, en dat alles gewoon dansend met een glimlach op m’n gezicht.

Na dat oprek moment waarbij ik mezelf kon zien en alles zijn menselijke betekenis was verloren vroeg ik af wat ik nou eigenlijk aan het doen was, en ondertussen was er een of ander héél vrolijk (vermoedelijk mdma) meisje dat de hele tijd heel breed naar mij lachte, ik dacht ‘laat ik sociaal doen’ dus ik lachte vriendelijk terug, waarop ze mijn hand pakte en die op haar hoofd legde en iets zei wat ik maar half verstond of herinner. Normaal heb ik genoeg sociale reserves om dat betrekkelijk awkward te vinden, maar in die staat kon ik er eigenlijk uberhaubt weinig van vinden, dus ik hield mijn vrolijke hoofd maar op en vervolgde daarna het dansen, het zelfde meisje bleef steeds contact met ons maken, maar ik vond het wel een leuke vrolijke boel en het leidde prima af van de vage sensatie van niet weten wat ik nou eigenlijk aan het doen was. Verder kan ik er weinig tegen hebben als mensen hun enthousiasme delen, levert juist een hele gemoedelijke gezellige sfeer op. Ik denk dat mijn verwarring vooral te maken had met een subtiel schuldgevoel tegenover R die aan het werken was terwijl ik werkloos aan het feesten was, ik had een gevoel van gedwongen te moeten genieten maar was volledig gedissocieerd van dergelijke emoties op dat moment en had het idee dat ik dergelijke lol niet mocht hebben en ik was te verward om zinnig met dit gevoel om te gaan.

Dat gaf een bitterdere nasmaak dan de smaak van de drip aan het moment, maar de vrolijke hoofden op mij heen, de heerlijke muziek en de zéér aangename fysieke ketamine sensatie (waar ik erg dol op ben) hielden mij af van een irritante mate van verwarring. Delen van mij leken los van elkaar te bestaan en de tafelzaag associatie was er nog steeds. Praten was overigens niet mogelijk, niet alleen omdat die muur met geluid daar veel te hard voor was, maar ook omdat elke keer als ik niet verstaan werd ik vergat wat mijn punt was, of op zen minst hoe je er taal van maakt. Elke keer als ik mijn ogen sloot zag ik weer op nieuw mijn eigen ogen, nog steeds horizontaal opgerekt tot streepjes die naar achteren toe tot in het oneindig doorliepen, een vreemde maar aangename sensatie van rariteit, met het weglopen in oneindig van die horizontale lijnen, hoe zaag achtig dat ook voelde, kwam ook een soort bizar gevoel mee wat moeilijk tot taal te maken is, het is een beetje voorstelbaar als of je de rauwe kwantum staat van het universum ziet, alsof je in de doos kijkt en Schrödinger’s kat zowel ziet leven, dood zijn als sterven tegelijk, alsof er geen observator of bewustzijn is en definitie uit blijft. Ik vermoed dat ik na zo’n twintig minuten dansen en denken over onaardse en mensloze concepten, genieten van de muur van geluid en mentale verwarring ben gestopt met dansen om wat rond te lopen, in die tijd werkte deze dosis ketamine weer uit en de gewoon stonede tussen tijd (met een flink restant van fysieke verdoving en dissociatieve trilling in elke cel van mijn vlees nog aanwezig maar geen mentale effecten).

3 en 4 - ‘Heerlijk geluid, heerlijke chaos’
Voor het gemak samengevoegd omdat ik geen letterlijke herinnering heb van dosis 3, maar wel bijna volledig zeker (herinner me geen lijntje, maar wél de drip) weet dat er een derde was, deze is volgens mij bijna geheel zittend doorgebracht omdat ik geen behoefte had aan omvallen en dat risico er wel degelijk in zat. Ik heb niet zo diep het effect in kunnen gaan de laatste twee keren omdat de tijd vooral gevuld werd met gesprekken, lachen, gezelligheid wankel naar de bar lopen voor water en de nog steeds sterke gemengde fysieke sensatie van trilling, want voelbaar geluid + ketamine = haast onbeschrijfbaar lekker. Een van de weinige significante momenten was dat het inmiddels richting vier uur in de avond was en R klaar was met zijn werk, communicatie via de telefoon was wederom vrij lastig, want zelfs met één oog dicht bewoog mijn beeld te veel om goed te kunnen lezen wat ik schreef of ontving, en praten ging haast net zo moeilijk, vooral door het omgevingsgeluid, maar wat door kwam is dat hij klaar was en een fles wodka had en die ging nuttigen, uiteindelijk alle concentratie gegooid in het versturen van de zin ‘maak er een zaterdag van’. Hierna viel mijn schuld gevoel eindelijk volledig weg en kon ik met veel enthousiasme de rest van de nacht doormaken.

De tussentijd is wederom weer niet heel interessant om te noteren of lezen, het was gewoon feesten, maar dan dissociatief en verdoofd, dus een mengeling van dansen, lachen, gezelligheid, vreemde en leuke gesprekken, scheefheid en verdoving. Dosis vier was eentje die zich weer volledig afspeelde op de dansvloer, alleen deze keer recht voor de speakers, had na afloop ook niet eens meer een piep maar een heuze dreun in m’n oren. Het enige opvallende was eigenlijk de sfeer, dat was er een van euforische chaos niet heel anders dan eerder op de avond, verder was mijn moment was het vooral losgaan met af en toe wat korte communicatie met vriendelijke vreemdelingen / vreemde vriendelijkelingen (waarvan de opmerkelijkste een of ander meisje dat mij een knuffel en zoen op de wang gaf nadat ze, volgens mij niet eens hard, tegen mij opbotste in een dansbeweging, wel vrolijk, dan is er meteen geen negatieve sfeer meer van te maken) maar nu is vaag los gaan voor de speakers wel heel erg leuk maar omdat ik toch niet echt op het effect van de ketamine ben in gegaan mentaal op dat moment en meer op stand genieten stond gewoon niet interessant om over te schrijven of lezen.

5 - ‘Wakker dromen in een surrealistisch schilderij’
Dosis: +- 100/150 mg
De laatste dosis was thuis genomen, al uren na het feestje dankzij de lange en nuchtere treinreis, omdat ik mezelf verbied vaker dan één avond in de week ketamine te doen, en ik graag nog even liggend in alle rust wou genieten van het effect voordat ik in slaap zou vallen. Ik was toch al over de moeheid heen en had nog geen intentie binnen 40 minuten in slaap te vallen dus ik pakte nog even snel twee lijntjes al onder de dekens in mijn door de gordijnen heen met zonlicht verlichte kamer. De opkomst kwam weer vooral met de fysieke verdoving, subtielere trilling en een vervorming van mijn auditief aanwezige piep/dreun tot een prettiger geluid waar op een vreemde manier wel van te genieten was. Mijn hele beeld was vrij wazig, als ik naar dichtbij gelegen objecten keek of felle lichtbronnen zag ik volledig dubbel en in de verte schoof alles steeds óf omhoog, of naar beneden zonder ook echt ver van zijn plek te gaan, wat vreemd was want die stromende beweging ging best snel, alleen stroomde het oneindig de zelfde kant op op het zelfde stukje beeld. De visuele ruis was weer sterk aanwezig en deed bijna denken aan een lachgas achtige ruis, na een tijdje objecten in mijn kast heen en weer te zien dansen alsof ik door een muur van hitte keek en mijn gordijnen naar beneden zag schuiven maar mijn kast juist omhoog, wat hele kamer zo’n 45 graden wist te kantelen besloot ik dat als het met ogen open zo vervormd was het met ogen dicht misschien ook wel interessant zou zijn, dus ik ging vast in slaap houding liggen met mijn ogen dicht. Normaal is met mijn ogen dicht het veld een beetje vierkant achtig, net zoals met ogen open, maar nu was het een soort vreemde vijfhoek met verschillende vlakken die over en door elkaar heen stroomden.

Tot mijn grote genoegen ontstonden er zeer zichtbare en mooie surrealistische beelden in het midden, wellicht uit de associatie met een techniek van Dali voor surrealisme die bedoeld is om concepten te dissocieëren voor vreemde verbanden, en ik daardoor ooit dacht dat wat ruwe schetsen op ketamine maken misschien op langere termijn interessante schilderijen kon opleveren, en ik met ogen dicht als het ware op mijn netvlies aan het schilderen was, alleen hoefde ik niks te doen en ontstond het vanzelf. Wat ik zag is moeilijk te omschrijven, de vormen waren vooral paars en ik zweefde gevoelsmatig heel traag door dit vreemde landschap heen. Ik zag daken met een maan, en daar over heen een vorm die deed denken aan een hand, alleen wit was, en zich heel langzaam tot een scheve spiraal verdraaide. Alles was rustig en traag door de moeheid en had een hele serene genietende sfeer. Nog voor het effect helemaal voorbij was, na zo’n drie kwartier was ik voor zo ver ik wist in slaap gevallen en werd wakker met een prettige afterglow.

Dit is nog steeds een fantastisch verhaal

Jouw tripreports behoren altijd tot de top !

Tot in de fijnste details beschreven. Leest heel erg lekker weg en bovendien maakt het me ook steeds nieuwsgieriger naar de keta.

lang verhaal, top verhaal

Gefeliciteerd, je hebt de eerste TvdM-verkiezig gewonnen !

En welverdiend.

ik heb het zonet gelezen oiv de lovely keta, en kan nu weer typen voor zover... het verhaal, super gedetailleerd verteld.. ik was er bijna echt bij had moeite om de juiste zin onder de vorige zin te vinden en moest daardoor stukken over en over nieuw lezen maar respect! wat een perfecte interpretatie van je beleving!!

Cool tripreport

Ik moet dit ook maar eens proberen, maar dan wel een wat lagere dosis...

heerlijk report, met veel plezier gelezen!
geloof dat ik toch nog wat meer met keta moet experimenteren. dit klinkt heerlijk.

Ik: vrouw, 20 jaar, +- 50 kg, ruime ervaring met de stoffen, geen significante tolerantie.

Dit maakt me mild verdrietig.