Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 2:35 pm
Kamer 11.1
Nadat ik zwaargewond het ziekenhuis binnen gebracht werd, besloot het medische team dat mij onder zijn hoede genomen had, dat een buikoperatie noodzakelijk was.
Via een infuus aan de pols werd ik onder narcose gebracht. De anesthesist zei dat ik binnen 10 tellen buiten bewustzijn zou raken.
Geen idee welk narcosemiddel ingezet werd. Bij de vierde vinger die ze opstak zakte ik weg in een duistere vergetelheid.
Later. Veel later.
Onder een dun laken lag ik te rillen en te klappertanden. Geen flauw idee waar ik me bevond. Waarom had ik geen kracht om het witte stuk textiel dat me het zicht op de omgeving ontnam van me af te schudden? Niet ver bij me vandaan hoorde ik iemand zwaar ademen en af en toe zacht kermen.
Het was hier koud. Dezelfde kilte zoals die de beboste heuvels in Yougoslavie binnendrong nadat de laatste zomerdag verstreken was.
De geur van geronnen bloed ergens in dit vertrek. Hemoglobinekleurige modder overspoelde het netvlies van mijn innerlijke oog. Op de een of andere wijze klopten de proporties van mijn ledematen niet meer. Alsof mijn armen en benen zich 12 meter ver uitstrekten in de ruimte.
Een loodzwaar gevoel maakte zich meester van me. Het ondraaglijke gewicht legde het af tegen de zwaartekracht. Diepe slaap volgde.
In de afgrond waar zeven oceanen samenkomen aten murenes mijn wonden schoon. Naast de scheur in de zeebodem waarin ik als een embryo ademde zonder herinneringen, spatten luchtbellen vol daglicht uiteen zodra ze de rotsgrond raakten.
Een hand rukte de lijkwade van me af. Een kerel met gemillimeterd haar en een ziekenfondsbrilletje bekeek me vluchtig. Wilde het laken weer over me heen spreiden. Onverwachts omklemde mijn hand zijn pols terwijl ik met schorre stem ‘een deken, een warme wollen deken!’ uit stootte.
Uren later ontwaakte ik opnieuw in een ziekenzaal. Tegenover me lag een persoon wiens hoofd helemaal in verband gewikkeld was. Daarnaast een man met een donkerkleurig gelaat dat bevroren leek.
Voorzichtig begon de rat in mijn buik weer een tunnel te graven. Uit de doffe pijnbron werd af en toe een projectiel in het omringende vlees geschoten. Tanden op elkaar. Binnen no time tranformeerden de pijlen in dumdumkogels. Een uur later was mijn lichaam een belegerde stad die door rakettenregens uit Stalinorgels getroffen werd.
Ondanks de lethargie die zich meester van me gemaakt had, trof de bekoorlijkheid van de verpleegster die binnen kwam me zeer. Ze voerde me enkele lepels bouillon. De laatste spuugde ik kokhalzend uit over haar witte uniform.
Ze merkte dat de pijn ondraaglijke vormen aangenomen had. ‘Wacht even, ik haal wat voor je.’
Ze keerde terug met een kleine injectiespuit. Pijnloos stak ze de naald in mijn ader. Een streling over mijn klamme voorhoofd. Een glimlach waar Leonardo Da Vinci enkel van kon dromen. Geduldig voerde ze me nog wat soep.
Even keerde ik terug in de non-temporele dimensie voor de conceptie. Toen barste het dak van het ziekenhuis. Een warme vloeibare substantie sijpelde door de scheuren naar binnen. Kroop over de kasten, vloeren, bedden. Hechtte zich aan mijn huid. Kroop door mijn poriën naar binnen. In en uit. In en uit. Absorberend op het uitdijende ritme van de kosmos. Dansend als een bataljon paaldanseressen in mijn vlees. Iedere afdaling van hun broeierige gratie smoorde het martelende geknaag tussen de maag en de dunne darm.
Bewegingsloos. Aangename verlamming. Met een versteende glimlach merkte ik dat de andere patiënten afgevoerd waren.
Zware oogleden. Doorweekt. Vochtig als het heidense wijwater dat het hospitaal penetreerde. Osmose. Tegen de rand van oplossing. Verdrinken. Desintegreren. Vergeten.
Daar verschijnt ze weer. Buigt voorover. Haar donkere lokken spreiden zich als een fluwelen sluier over mij bezweet gezicht uit. De geur van bronstige herten in het Gorjanci woud. Uitdijende schaduwen met klauwen tussen de stammen. Hermetische duisternis. Opnieuw bewusteloos…
Hernieuwd zicht. De kamerwanden zijn doorschijnend. Door het gat in het plafond zie ik zilveren adelaars cirkelen. Gestaag wegzwevend op de wind der stilte richting het onnoembare. Tot ze opflakkerende pulsars aan het firmament worden.
Achter de transparante muren grijsblauwe nevelflarden. Door de vloer zijn de volgende etages waarneembaar. Zich uitstrekkend tot in peilloze diepte.
Bevind me niet langer in een ziekenhuis. Beter. Veel beter.
In deze kristallen kathedraal de rest van mijn dagen doorbrengen….
Adem ik? De vraag mist elke relevantie. Ik ben morfine geworden.
Nadat ik zwaargewond het ziekenhuis binnen gebracht werd, besloot het medische team dat mij onder zijn hoede genomen had, dat een buikoperatie noodzakelijk was.
Via een infuus aan de pols werd ik onder narcose gebracht. De anesthesist zei dat ik binnen 10 tellen buiten bewustzijn zou raken.
Geen idee welk narcosemiddel ingezet werd. Bij de vierde vinger die ze opstak zakte ik weg in een duistere vergetelheid.
Later. Veel later.
Onder een dun laken lag ik te rillen en te klappertanden. Geen flauw idee waar ik me bevond. Waarom had ik geen kracht om het witte stuk textiel dat me het zicht op de omgeving ontnam van me af te schudden? Niet ver bij me vandaan hoorde ik iemand zwaar ademen en af en toe zacht kermen.
Het was hier koud. Dezelfde kilte zoals die de beboste heuvels in Yougoslavie binnendrong nadat de laatste zomerdag verstreken was.
De geur van geronnen bloed ergens in dit vertrek. Hemoglobinekleurige modder overspoelde het netvlies van mijn innerlijke oog. Op de een of andere wijze klopten de proporties van mijn ledematen niet meer. Alsof mijn armen en benen zich 12 meter ver uitstrekten in de ruimte.
Een loodzwaar gevoel maakte zich meester van me. Het ondraaglijke gewicht legde het af tegen de zwaartekracht. Diepe slaap volgde.
In de afgrond waar zeven oceanen samenkomen aten murenes mijn wonden schoon. Naast de scheur in de zeebodem waarin ik als een embryo ademde zonder herinneringen, spatten luchtbellen vol daglicht uiteen zodra ze de rotsgrond raakten.
Een hand rukte de lijkwade van me af. Een kerel met gemillimeterd haar en een ziekenfondsbrilletje bekeek me vluchtig. Wilde het laken weer over me heen spreiden. Onverwachts omklemde mijn hand zijn pols terwijl ik met schorre stem ‘een deken, een warme wollen deken!’ uit stootte.
Uren later ontwaakte ik opnieuw in een ziekenzaal. Tegenover me lag een persoon wiens hoofd helemaal in verband gewikkeld was. Daarnaast een man met een donkerkleurig gelaat dat bevroren leek.
Voorzichtig begon de rat in mijn buik weer een tunnel te graven. Uit de doffe pijnbron werd af en toe een projectiel in het omringende vlees geschoten. Tanden op elkaar. Binnen no time tranformeerden de pijlen in dumdumkogels. Een uur later was mijn lichaam een belegerde stad die door rakettenregens uit Stalinorgels getroffen werd.
Ondanks de lethargie die zich meester van me gemaakt had, trof de bekoorlijkheid van de verpleegster die binnen kwam me zeer. Ze voerde me enkele lepels bouillon. De laatste spuugde ik kokhalzend uit over haar witte uniform.
Ze merkte dat de pijn ondraaglijke vormen aangenomen had. ‘Wacht even, ik haal wat voor je.’
Ze keerde terug met een kleine injectiespuit. Pijnloos stak ze de naald in mijn ader. Een streling over mijn klamme voorhoofd. Een glimlach waar Leonardo Da Vinci enkel van kon dromen. Geduldig voerde ze me nog wat soep.
Even keerde ik terug in de non-temporele dimensie voor de conceptie. Toen barste het dak van het ziekenhuis. Een warme vloeibare substantie sijpelde door de scheuren naar binnen. Kroop over de kasten, vloeren, bedden. Hechtte zich aan mijn huid. Kroop door mijn poriën naar binnen. In en uit. In en uit. Absorberend op het uitdijende ritme van de kosmos. Dansend als een bataljon paaldanseressen in mijn vlees. Iedere afdaling van hun broeierige gratie smoorde het martelende geknaag tussen de maag en de dunne darm.
Bewegingsloos. Aangename verlamming. Met een versteende glimlach merkte ik dat de andere patiënten afgevoerd waren.
Zware oogleden. Doorweekt. Vochtig als het heidense wijwater dat het hospitaal penetreerde. Osmose. Tegen de rand van oplossing. Verdrinken. Desintegreren. Vergeten.
Daar verschijnt ze weer. Buigt voorover. Haar donkere lokken spreiden zich als een fluwelen sluier over mij bezweet gezicht uit. De geur van bronstige herten in het Gorjanci woud. Uitdijende schaduwen met klauwen tussen de stammen. Hermetische duisternis. Opnieuw bewusteloos…
Hernieuwd zicht. De kamerwanden zijn doorschijnend. Door het gat in het plafond zie ik zilveren adelaars cirkelen. Gestaag wegzwevend op de wind der stilte richting het onnoembare. Tot ze opflakkerende pulsars aan het firmament worden.
Achter de transparante muren grijsblauwe nevelflarden. Door de vloer zijn de volgende etages waarneembaar. Zich uitstrekkend tot in peilloze diepte.
Bevind me niet langer in een ziekenhuis. Beter. Veel beter.
In deze kristallen kathedraal de rest van mijn dagen doorbrengen….
Adem ik? De vraag mist elke relevantie. Ik ben morfine geworden.
Laatst bijgewerkt door Poseidon op za aug 10, 2013 10:59 am, in totaal 1 keer bewerkt.
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 5:04 pm
Complimenten.
Pure poëzie!
Verstuurd van mijn Desire Z met Tapatalk
Pure poëzie!
Verstuurd van mijn Desire Z met Tapatalk
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 5:07 pm
Probeer de volgende keer niet zo je best te doen om slim te lijken met al je gegoochem 
Voor de rest wel okay report
Voor de rest wel okay report
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 5:16 pm
hoek me ap
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 5:35 pm
Wow!
Sprakeloos. Wat verschrikkelijk mooi geschreven.
Sprakeloos. Wat verschrikkelijk mooi geschreven.
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 5:35 pm
Leuk! Ik moet waarschijnlijk binnenkort ook eens onder narcose, de eerste keer. Ik weet niet of dit me gerust stelt of dat ik me nu extra zorgen moet maken 
Anyways, echt wel een paar leuke woordbeelden Poseidon, heb het met plezier gelezen.
Anyways, echt wel een paar leuke woordbeelden Poseidon, heb het met plezier gelezen.
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 5:51 pm
Azymuth schreef:Leuk! Ik moet waarschijnlijk binnenkort ook eens onder narcose, de eerste keer. Ik weet niet of dit me gerust stelt of dat ik me nu extra zorgen moet maken
De narcoses die ik heb gehad waren niet zo intensief als deze, helaas. Dat was meer: "Je gaat nu slapen!", slapen, 3 uur later wakker, beetje groggy, ff pissen, zo snel mogelijk weer naar huis.
Geen mooie verpleegsters, geen zilveren adelaars, geen warme vloeistoffen. Zou me er niet al te druk over maken.
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 5:53 pm
Sinds een lange tijd dat ik een report volledig aflees. Dat zegt genoeg. 
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 6:15 pm
ParadijsVogel schreef:Azymuth schreef:Leuk! Ik moet waarschijnlijk binnenkort ook eens onder narcose, de eerste keer. Ik weet niet of dit me gerust stelt of dat ik me nu extra zorgen moet maken
De narcoses die ik heb gehad waren niet zo intensief als deze, helaas. Dat was meer: "Je gaat nu slapen!", slapen, 3 uur later wakker, beetje groggy, ff pissen, zo snel mogelijk weer naar huis.
Geen mooie verpleegsters, geen zilveren adelaars, geen warme vloeistoffen. Zou me er niet al te druk over maken.
Gewoon narcose is wel iets anders dan narcose, wakker worden en dan lekker volgespoten worden met morfine, kan ik je uit ervaring vertellen
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 6:48 pm
Erg mooi geschreven Poseidon 
Heb je goed je best op gedaan dat zeker.
Misschien wel te mooi dan goed voor je/ons is.
Heb je goed je best op gedaan dat zeker.
Misschien wel te mooi dan goed voor je/ons is.
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 7:16 pm
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 7:17 pm
tof geschreven dude.
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 7:33 pm
erg mooi geschreven Poseidon
zou je wat mee moeten doen (als je dat niet al doet)
zou je wat mee moeten doen (als je dat niet al doet)
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 8:26 pm
Laatst bijgewerkt door verneukeratief op vr feb 15, 2013 2:00 pm, in totaal 1 keer bewerkt.
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 9:34 pm
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 9:57 pm
Morfine =/= narcose, het report gaat over de injectie (morfine) na de narcose (propofol).
Ik heb zelf lange tijd in het ziekenhuis gelegen, waar ik op een gegeven moment ook zon injectie heb gekregen omdat ik de hele afdeling bij elkaar schreeuwde van de pijn. Shit is inderdaad geniaal.
Ik kreeg de injectie voor een rit naar een behandelkamer, zal die rit nooit meer vergeten. Ze hingen mijn ziekenhuisbed aan een soort golfkarretje en ik werd een paar kilometer door een enorme tunnel gereden. De pijn was meteen helemaal weg en ik voelde me zo extreem fijn. Ik had een domme grijns op mijn gezicht, de hele wereld zag er mooi en warm uit en iedereen in de tunnel lachte naar me. Geniaal spul
Ik heb zelf lange tijd in het ziekenhuis gelegen, waar ik op een gegeven moment ook zon injectie heb gekregen omdat ik de hele afdeling bij elkaar schreeuwde van de pijn. Shit is inderdaad geniaal.
Ik kreeg de injectie voor een rit naar een behandelkamer, zal die rit nooit meer vergeten. Ze hingen mijn ziekenhuisbed aan een soort golfkarretje en ik werd een paar kilometer door een enorme tunnel gereden. De pijn was meteen helemaal weg en ik voelde me zo extreem fijn. Ik had een domme grijns op mijn gezicht, de hele wereld zag er mooi en warm uit en iedereen in de tunnel lachte naar me. Geniaal spul
Re: Morfine ~~~ first hit
do feb 14, 2013 9:58 pm
Prachtig report, Poseidon
Re: Morfine ~~~ first hit
vr feb 15, 2013 2:02 am
Fantastisch stukje proza
Re: Morfine ~~~ first hit
vr feb 15, 2013 8:08 am
Na Willem Godschalck van Focquenbroch moest het dus precies 373 jaar duren tot Nederland zich weer kon bogen op een waarlijk talentvol schrijver.
En wij van DF hebben hem!
Wil dan nu iemand zo vriendelijk zijn om die proleet Dijkshoorn correctief te ruimen en zijn stoel bij DWDD aan Poseidon te geven.
En wij van DF hebben hem!
Wil dan nu iemand zo vriendelijk zijn om die proleet Dijkshoorn correctief te ruimen en zijn stoel bij DWDD aan Poseidon te geven.
Re: Morfine ~~~ first hit
wo maart 06, 2013 12:58 pm
Goed idee Franxx,
Dit is toch wel een knallerreportje!!!! hulde aan Poseidon en dan vooral natuurlijk om de
prachtige schrijfstijl.
Heb je dit onder invloed geschreven als ik vragen mag, of heb je gewoon ook nuchter de gave om zulke poetische teksten te schrijven?
Het is iig een echt stukje poezie!
Dit is toch wel een knallerreportje!!!!
hulde aan Poseidon en dan vooral natuurlijk om deprachtige schrijfstijl.
Heb je dit onder invloed geschreven als ik vragen mag, of heb je gewoon ook nuchter de gave om zulke poetische teksten te schrijven?
Het is iig een echt stukje poezie!
Re: Morfine ~~~ first hit
wo maart 06, 2013 8:49 pm
lijk een beetje op myn leraar nederlands die maak ook altyd van die gedichte maar niemand begrijpt wat hij bedoeld alleen ouwe mensen vinde het interesant
Re: Morfine ~~~ first hit
wo maart 06, 2013 9:17 pm
snap er ook geen reet van, en ben al 33 jaar oud
Re: Morfine ~~~ first hit
wo maart 06, 2013 10:14 pm
Nice! Heel nice!
Re: Morfine ~~~ first hit
do maart 07, 2013 1:52 pm
FranX schreef:Wil dan nu iemand zo vriendelijk zijn om die proleet Dijkshoorn correctief te ruimen en zijn stoel bij DWDD aan Poseidon te geven.
Maar FranX heeft gelijk, Nico heeft lang genoeg daar gezeten op kosten van de belastingbetalers..
Re: Morfine ~~~ first hit
wo apr 13, 2016 8:42 pm
prachtig verhaal erg mooi geschreven.
Re: Morfine ~~~ first hit
wo apr 13, 2016 9:43 pm
Het enige wat ik van mijn ziekenhuisdosis morfine kan herinneren is iets dat de redelijk donkere kamer ineens licht eruit zag en de verpleegster reflecteerde het zonlicht in haar kleding. En de infuusvloeistof leek op vloeibaar goud.De rest van de week moest ik het doen met tramadol...