Gister heb ik voor het eerst 4-AcO-DMT gebruikt.
Hieronder mijn report.
Wie: vrouw, 57 kilo
Waar: thuis in de woonkamer
Wat: 28 mg 4AcO-DMT
Methode: opgelost in water (oraal dus)
Ervaring met: XTC, 4-FA en amfetamine
Het was zover: mijn vriend en ik gingen samen 4-AcO-DMT gebruiken. Het was voor ons beide de eerste keer dat we een tripmiddel gingen gebruiken en daarom voelden we beide wat gezonde spanningen. We waren ontzettend nieuwsgierig naar de effecten. Van tevoren hadden we alvast een luchtbed opgeblazen en op het gras in de tuin gelegd met een dekbed en wat kussens erop. Het was mooi weer die dag, dus als we naar buiten wilden, kon het. Om 12:15 uur had ik een banaan en een dubbele boterham met kipfilet en cottage cheese gegeten. Om 14:00 uur wogen we voor ons beide 28 mg af op een 0,001 mg nauwkeurige weegschaal en losten dit op in een klein beetje kraanwater.
14:05 (T = 0:00)
We dronken het mengseltje. Het smaakte vies, een beetje chemisch, maar de vieze smaak verdween al snel. Ik werd een klein beetje angstig: had ik niet teveel genomen of juist te weinig? Maar al snel wist ik mezelf gerust te stellen en had ik zin in wat komen ging. Mijn vriend en ik gingen op de bank zitten en keken elkaar vol verwachting aan. We hadden van tevoren besloten om een verzamel-cd van Enya aan te zetten, goed voor ongeveer 3 uur luisterplezier. Mijn moeder draaide deze muziek vaak toen zwanger was van mij, dus op de een of andere manier weet het me altijd te raken. Ook mijn vriend vond dit ontspannende muziek. Het leek ons perfect voor een middagje trippen. Voor ons op tafel stonden gepelde mandarijnenpartjes, chocoladerozijnen, winegums en twee grote glazen ijskoud water. Het feestje kon beginnen.
14:15 (T = 0:10)
Mijn vriend gooide een madarijnenpartje met drie pitjes erin richting het aanrecht. "Bah, mandarijnen met pitjes zijn vies", zei hij. Ik begon keihard te lachen en zei dat ik best de pitjes wilde opeten, want die poep je toch wel weer uit. Waarop mijn vriend het klassieke grapje maakte: "Dan groeit er straks een boom in je buik." We hadden hier de grootste lol om. Ik kon mijn lachen maar moeilijk inhouden. Eerst dacht ik dat dit een placebo-effect was, maar achteraf bleken dit de eerste tekenen van de 4-AcO-DMT te zijn.
14:25 (T = 0:20)
"Volgens mij voel ik al wat", zei ik. Mijn zicht werd wat waziger. "Kijk naar het plafond", zei mijn vriend. Holy shit, het plafond bewoog en had een groene en paarse gloed. Wow, dat was snel. Mijn vriend en ik leunden achterover op de bank en staarden naar het plafond. Ik wees naar het plafond en zag dat mijn neerkomende hand gevolgd werd door een spoor van die hand. Als een soort vertraging. Heel apart.
14:30 (T = 0:25)
Wauw, ik zag bloemen en barokachtige patronen op het plafond in de meest mooie kleuren. Ik was zo onder de indruk van de schoonheid van wat ik zag dat ik moest huilen. Tijdens het huilen sloot ik mijn ogen. Wow, de CEV's waren nóg mooier dan de OEV's. Ik zag caleidoscoopachtige patronen in de meest waanzinnige, felle kleuren: fluoriserend roze, oranje, blauw. Ik kon mijn tranen niet bedwingen en heb gehuild als een baby. Dat je zoiets moois kunt zien. Magisch gewoon.
14:40 (T = 0:35)
Mijn vriend en ik wilden uitleggen wat we zagen en hoe we ons voelden, maar dingen verwoorden lukte nauwelijks meer. Eigenlijk wilde ik ook helemaal niet praten, maar met mijn ogen dicht genieten van de dingen die ik zag en hoe ontzettend relaxed ik me voelde.
15:55 (T = 1:50)
De tijd was snel gegaan. Ik besefte dat we al meer dan anderhalf uur aan het trippen waren. Mijn besef van tijd en ruimte was volledig weg. Ik voelde me één met mezelf, met mijn omgeving, met de wereld, met de kosmos. Ik had heel sterk het gevoel alsof al mijn zintuigen en al mijn emoties terug te leiden waren tot één soort primitief en oerdriftelijk basisgevoel. Alsof ik terug ging naar de kern, naar de essentie van het leven. Ik lag meerdere malen in foetushouding en had soms ook echt het gevoel alsof ik terug ging naar die veilige, pure, onschuldige omgeving waar het leven voor mij ooit begon. Nooit in mijn leven voelde ik me zo kalm en vredig. Ik dacht nog: als iedereen zich zo zou voelen als ik me nu voel, dan zou er nooit meer oorlog zijn. Ik wilde om die reden ook niet de wc doorspoelen, dat zou de vrede verstoren.
Af en toe had ik lachbuien om niks en hupste ik rond in de kamer als een kleuter die voor het eerst de wereld leerde kennen. Liggen was heel fijn, de vloer en de bank voelden heel zacht aan. Soms voelde het net alsof ik op een wolk lag. Zitten was ook fijn. Staan ook. Mijn lichaam voelde zwaar, maar bewegingen gingen automatisch en voelden vederlicht aan. De muziek was fijn, meeslepend, en stuurde ook heel erg de trip en de visuals. Meebewegen op de muziek voelde heel vloeiend, alsof het van diep uit me kwam, als een soort instinct. Ik wilde op dat moment ook echt niet dat de muziek ooit zou stoppen of dat dit gevoel ooit zou stoppen. Ik keek op de laptop en zag dat het album nog maar 30 nummers had om af te spelen. Ik durfde de laptop niet aan te raken, bang dat de muziek uit zou gaan. Ik probeerde uit te rekenen wanneer de muziek zou stoppen, maar dit lukte niet. "Hoeveel nummers zitten er in een uur?", vroeg ik aan mijn vriend. Hij snapte me niet. Met veel moeite probeerde ik uit te leggen waarom ik deze vraag stelde. Hoeveel minuten zaten er ook alweer in een uur? Ik besloot me eraan over te geven. Het lukte écht niet. Dit voelde eigenlijk best goed, het maakte niet uit dat rekenen niet wilde. Het was maar een menselijk verzinsel dat niet tot de essentie van het leven behoorde. Om die reden deed ik ook mijn horloge af. Het voelde kunstmatig en gemaakt aan.
Ik heb ook ontzettend veel gehuild. Mijn vriend en ik hebben tot driemaal toe elkaar aangekeken en de meest pure tranen gelaten. Het voelde alsof ik recht in zijn ziel kon kijken. Soms leek het alsof we telepathisch communiceerden met elkaar. Zijn aanrakingen voelden heel lekker en knuffelen was extra fijn. Heel overdonderend en intens. Lichamelijk wist ik niet of ik het nou warm had of juist ijskoud. Emotioneel wist ik niet of ik moest huilen of juist moest lachen. De visuals waren niet alleen mooi, maar af en toe ook heel grappig. Aan het begin van de trip zag het gezicht van mijn vriend eruit als een schildpad. Later leek het alsof hij haren op zijn gezicht had zoals de haren van een vogelspin. Aan het einde van de trip leek de vloer in water te zijn veranderd en voelde het alsof we onder water zaten. Ik was gewichtloos.
17:05 (T = 3:00)
De heftigheid van de trip begon wat af te nemen, wat overbleef was een hele lekkere chill. Liggen was op dit moment heel fijn en aanrakingen voelden nog steeds zacht. Ook ervoer ik nog steeds een grote versmelting met alles. De CEV's waren aanzienlijk minder en de OEV's waren niet meer zo patronend maar nog steeds zag ik mooie dingen.
18:00 (T = 3:55)
Het was tijd voor andere muziek: hardstyle. Waar het in het begin van mijn trip zo gewelddadig leek om hardstyle aan te zetten, vond ik de gedachte aan de hardere beats nu juist wel fijn. Bij het horen van de eerste klanken van één van mijn favoriete nummers moest ik huilen omdat ik het zo mooi vond. Op dit punt merkte ik dat ik langzaam terugkwam in de realiteit. We besloten op het luchtbed in de tuin te gaan liggen. Dat voelde zo lekker zacht!
19:00 (T = 4:55)
De visuals waren nu echt afgelopen en ik voelde me weer redelijk normaal. Ik ervoer een hele prettige afterglow. Ik was heel relaxt en zwaar onder de indruk van mijn trip. Mijn vriend en ik konden weer helder communiceren en bespraken onze ervaringen.
Om 20:00 uur besloten we een ijsje te gaan eten en een rondje te lopen. We voelden ons allebei weer helemaal normaal. Ik had alleen een beetje hoofdpijn, mijn vriend niet. We waren allebei wel heel moe. Om 23:30 uur besloten we naar bed te gaan. 's Ochtends werd ik wakker om 10:00 uur met een lichte hoofdpijn, maar die was na een uurtje alweer verdwenen.
Conclusie: dit was absoluut één van de mooiste ervaringen uit mijn leven. De OEV's waren mooi, maar de CEV's waren fenomenaal, magisch bijna. Ik ben zwaar onder de indruk van de schoonheid van wat ik heb gezien. Ik vond het ook een hele spirituele ervaring, terwijl ik normaal gesproken best wel down to earth ben. Ik had van tevoren meerdere tripreports gelezen, waaronder eentje waarin werd gezegd dat een 4-AcO-DMT trip best wel helder is en weinig introspectie en diepgang heeft. Ik heb dit totaal niet zo ervaren. Ik was er dan ook niet op bedacht dat ik zo'n intense ervaring zou hebben, ik dacht: ik krijg alleen wat leuke visuals. Deze trip heeft me absoluut meer inzichten gegeven over de dingen in het leven die er echt toe doen. De mentale en lichamelijke rust en vredigheid die ik ervoer was heerlijk. Het voelde voor mij heel erg dat dit was wat je zult ervaren vlak voordat je doodgaat. Dat je teruggaat naar de kern, een vredige, pure, onschuldige plek. En als de dood zo is, dan ben ik er totaal niet meer bang voor. Al hoop ik dat het nog wel even duurt voordat ik dood ga natuurlijk. Voor mij was 28 mg een hele mooie dosis voor een eerste ervaring met psychedelica, maar meer was ook echt niet nodig geweest. Zeker voor herhaling vatbaar, zowel in lagere als hogere doseringen.
