Het begon vrijdag al toen ik wakker werd, om half 8 ’s ochtends. Ik kreeg moeilijk iets door mn keel door de misselijkheid, en een ontzettende knoop in m’maag samen met lichte spasten af en toe. Het was duidelijk dat mn lichaam het er niet mee eens was met het weekend, haha, toen al. De treinreis was heel erg opgefokt, veel dingen die fout gingen met NS en de reis an sich. Maar uiteindelijk zonder teveel ongelukken aangekomen bij Askawan.
Daar aangekomen iedereen ontmoet, gesettled in de tent en klaar voor de ayahuasca die avond. M’n zenuwen werden al wat minder door het rustige sfeertje dat er hing, maar nog steeds een protesterend lichaam. Ik ging met de intentie om de slechte vibes die nog in me zaten van misbruik en verkrachting er uit te halen, of in ieder geval een stap in de goede richting te maken om er vrede mee te hebben. Het was tijd om te drinken en het was mijn beurt om een kopje te halen, het was nog viezer dan de vorige twee keren. Ik had er wel zin in, de groep was fijn en de sfeer relax. Ik voelde hem al snel opkomen, qua visuals was het nog rustig, maar de bodyhigh was sterk. Ook een enorme mentale verwarring, ik kon niet veel meer dan staren in het vuur en m’n eigen gedachtegang ging te snel voor me. Ik kreeg last van spasten en trillen, vooral als ik ging liggen dus bleef ik maar recht zitten. Het was alsof er bliksem door m’n lichaam trok. Dit werd even verminderd toen de sjamaan een rondje door de tipi deed om bij iedereen te checken hoe het ging. Hij legde zn hand op mn hoofd en ik werd meteen rustig voor een tijdje, gelukkig. Maar het ging snel weer de verkeerde kant op. Ik snapte er niks meer van, was dit nou waar ik was voor gekomen? Spasten en in de war zijn? Ik herinnerde me mijn verleden en voelde me er zo naar bij, het was net alsof ik hun handen overal nog kon voelen, een erg misselijkmakend gevoel.
Na enkele uren alleen getript hebben, ben ik aan de andere kant gaan zitten bij een vriend. Dit voelde toen beter, ik had even behoefte aan contact, ook al spraken we niet. Hij had zelf een heftige avond en ik vond het erg fijn om dit van dichtbij te mogen meemaken. Bij hem kon ik ook goed uithuilen, wat op m’n eigen plekje niet wilde lukken. Hij hielp me ook, maar het voelde alsof het meer losmaakte dan beter maakte, maar nu ik er op terugkijk, was dit net hetgene wat moest gebeuren voor de dag erna. Als voorbereiding moest dit net loskomen ipv vast blijven zitten in het plekje waar ik het al jaren had weggestopt, maar dat wist ik toen nog niet, natuurlijk. Na een tijdje kreeg ik wel vrede met dat gevoel van die handen over m’n lijf, het is maar een ervaring, goed of slecht. Na een tijdje schonk ik er geen aandacht meer aan en trok het vanzelf weg, gelukkig.
Aan de andere kant van de tipi had ik een beter zicht op de sjamane uit amerika die ons vereerde met een bezoek en deel nem aan de ceremonies dat weekend. Ze kon ontzettend mooi zingen, het bracht je bijna in extase. Je voelde de kracht achter de woorden en de emotie waar ze het mee zong. Ze leek als twee druppels water op mijn moeder. Dezelfde gebruinde huid, zwarte haren, ogen en mond. Dit viel me pas op toen ik haar echt goed kon bekijken aan de andere kant van de tipi. Ik schrok wel een beetje want aan het begin van de avond zei mijn buurman nog spontaan iets tegen me dat hij aanvoelde dat er iets met mijn moeder was. Dat was er ook, ze was 5 jaar geleden al overleden, maar hij voelde haar aanwezigheid. Ik vond dit wel heel toevallig, en ik ging even naar de sjamane toe om te vertellen dat ze zoveel op m’n moeder leek, en dat dankzij haar ik het gevoel had dat ze erbij was deze avond. Wat ze tegen me zei liet me bijna huilen. Ze zei dat ze er al de hele avond was en op me wachtte tot ik naar haar toe kwam. Sinds dat moment ging het goed die avond. Ik weet niet goed meer wat er nog is gebeurt maar niet veel volgens mij.
Toen het licht werd nog even kunnen slapen voor we aan de afsluitceremonie begonnen. Die was mooi, ik voelde me erg dankbaar, de groep was mooi, evenwichtig en de processen die er die nacht waren, waren prachtig om te zien. Na het afsluiten en het opruimen zijn we nog even gaan liggen, niet echt goed geslapen, maar het deed wel deugd, over een aantal uurtjes kwamen er al nieuwe mensen voor de peyote ceremonie.
