Homepage Drugs Trip Reports Verslaving Stimulanten Verdovende Middelen Tripmiddelen More...

Zamnesia banner   Drugs testen banner

[TvdM nov '10] LSD - Boom festival - Utopie en Perfectie

Voor al je psychedelische avonturen.

[TvdM nov '10] LSD - Boom festival - Utopie en Perfectie

Berichtdoor Azgaza » di feb 22, 2011 12:52 am

De datum: 23 augustus 2010
Locatie: Boom Festival, Idanha-A-Nova, Portugal
Genuttigde stof: 7 zegels LSD goed voor zo'n 350 ug, wat ketamine en een hoop portugese hasj
Wie ik ben: Een 20 jarige vrouw van 48 kg, dit was mijn 38ste LSD trip (ja ik tel ze nog steeds), zat ervaring met anderen genuttigde stoffen.
Tripgenoot: Mijn vriend R, ook op 7 zegels.

Kort Vooraf:
Deze trip is wellicht niet fatsoenlijk te omschrijven zonder een volledig verslag van de hele week op Boom, maar iets dergelijks is helaas niet mogelijk dus ik ga pogen een korte omschrijving te maken van de situatie alvorens te beginnen aan het omschrijven van de trip zelf. Het was onze 2e trip op Boom, 4 dagen na de eerste trip die uitgesproken vreemd, chaotisch en intens was verlopen. Het was inmiddels 4 volle dagen na de chaos van die eerste trip en het terrein kenden we binnenstebuiten. De dag van de trip verliep enorm rustig, we stonden toen het te heet werd bij de tenten rustig op met een jointje, haalden daarna wat ontbijt om daarna te kijken of we konden pinnen. Het was heet die dag, maar het was 'slechts' bloedheet, een graad of 37 dus. De twee dagen er voor hadden we 42 en 43 graden mogen tolereren dus dit was voor ons een grandioze meevaller. Het vocht stond op onze gezichten en het ijs koude water was een noodzakelijkheid maar de hitte sufheid van de afgelopen dagen ontbrak en er stond een aangename koele wind van over het water. De dag leek goed gekozen, voor Boom was het de thema dag van kunst en dat speelde een grote rol in mijn trip de hele nacht. De dag zelf was niet enorm uitgebreid, eerder uitgesproken relaxed en vulde zich onder andere met lekker eten, uren in de brandende zon bij de pin automaat en gezellige gesprekken met mensen bij het ABG (Amsterdams Ballon Gezelschap) kamp dat dit jaar ook op Boom was bij een gebrek aan ruimte voor Landjuweel.

Inname:
We namen onze zegels in bij het ABG kampje terwijl de ondergaande zon naar binnen straalde, afgewisseld met harde windvlagen van verder weg over het water. De trip kwam snel op, als eerste viel weer het 'LSD gevoel' op, dat elke cel in je lichaam gewoon anders voelt, alsof er een vibratie doorheen trekt die vaak de hele piek zeer sterk aanwezig blijft. Het voelde aangenaam, en de come-up beviel me wel. Ook visueel kwamen nog voor zes uur als de eerste trip kenmerken opzetten, kleuren begonnen te veranderen en delen in mijn blikveld begonnen af te wisselen tussen absurd scherp en absurd wazig. Niet veel later kwamen er uit de wazige delen patronen opzetten en nog geen kwartier daarna trokken er welbekende fractal achtige lichtgevende patronen over alle oppervlaktes, schitterende details overal. We zaten aan een tafeltje, dat ik vooral op dat moment uitgesproken mooi vond en we waren wat aan het luisteren naar de rondgaande gesprekken. Af en toe praatte ik wat mee, mijn vriend zat er in stilte bij. De sfeer was gemoedelijk en de trip kwam heerlijk rustig op, mensen kwamen met leuke en boeiende verhalen en ik luisterde er naar met een glimlach op mijn gezicht. De mensen die er eerst zaten waar ik wat woorden mee wisselde stonden nu op om eten te halen, iets wat wij al gedaan hadden. De mensen maakten plaats voor andere mensen waaronder twee zéér content kijkende Japanse meisjes en een man met wie ik nog geweldige gesprekken heb gevoerd. De sfeer had iets totaal geweldigs, er werd rijpe watermeloenen gesneden en uitgedeeld en aan alle tafels gingen tussen vreemden en bekenden joints rond, en alle gesprekken waren mooi, gevuld met kennis, levenswijsheid en hoop. Rond dat moment stond mijn vriend op met de melding dat hij een dichtstbijzijnde WC ging zoeken, ik bleef daar maar gewoon zitten om nog een jointje te draaien en raakte in gesprek met de man die eerder net de watermeloenen aan het snijden was.

We praatten over van alles, beginnende bij de algemene dingen waar de uitdieping vanzelf uit te voren komt, deze man had geweldige verhalen en zó veel meegemaakt. Verhalen en kennis die alleen voorkomt uit reizen, leven en de wereld al gezien hebben, iets wat ik, nooit een voet buiten europa gezet hebbende, alleen uit verhalen hoor. Normaal vind ik socialiseren in een trip come up, vooral met onbekenden, enigsinds awkward maar hier op Boom was het geen probleem. Iedereen was zó uitgesproken inspirerend en overal gebeurde van allerlei moois. Zo'n 10-15 minuten later was mijn vriend weer terug, die daar bij ook weer terug in het gesprek viel. Het bleek dat hij lijnrecht de verkeerde kant op was gelopen, nog helemaal verdwaald was en allerlei rare avonturen had meegemaakt. De come-up was mij tijdens het gesprek een beetje ontgaan en toen de concentratie er even af was viel het me ook op dat de patronen al enorm uitgebreid waren en als ik de verte in keek ik eigenlijk alleen maar een vreemde patronige semi abstracte smeltende shiftende massa visuals zag. Dit leek ons een leuk punt de zonsondergang, die zo rond 7 uur in de avond begon te gaan bewonderen. We meldden aan de gezellige mensen dat wij een uitzicht te bewonderen hadden en liepen rustig en verwonderd naar de waterkant.

Naar het water toe lopen was al spectaculair. Het was half bewolkt die avond, met langgerekte vreemd gevormde stapelwolken die over het gebied heen trokken, waardoor aan onze kant net schaduw viel, maar de overkant van het meer fel belicht was onder de warme avond zon, het hele veld daar lichtte rood-oranje op, al bewegende en in lagen uit elkaar schuivende alsof zich door er naar te kijken extra dimensies van ruimte en tijd ter plekke aan het vormen waren. We liepen dichter en dichter naar het water toe en kozen in het korte half dode gras een lekker plekje om eens naar de avond hemel te gaan staren. Er stond een strakke harde wind en het was eigenlijk nog oprecht fris te noemen op dat moment, terwijl de zon nog niet eens fatsoenlijk weg was. We zaten eigenlijk gewoon in verbazing naar de schitterende lucht te staren. Het landschap, de heuvels met de uit elkaar staande oude bomen, bewoog en vervormde, en van tijd tot tijd vormde de héle heuvels een soort grote klont van goed aan elkaar gevormde gezichten, als ik dan naar de lucht keek waren ook de wolken vredige gezichten, in een schitterend goud-paarsk kleuren spectrum waar van tijd tot tijd uit het niets ineens de harde neon LSD kleuren er door heen kwamen. Als ik dan op zij keek naar het gras vormde dat ook uitgestrekte bewegende patronen, alles bewoog weer op een ritme dat er eigenlijk helemaal niet was terwijl de muziek gewoon uitstond tussen 5 en 8 in de avond. Mijn vriend maakte commentaar op de rare wolken, we konden er ook maar niet achter komen of ze nou zo raar waren omdat we aan het trippen waren, of omdat ze gewoon echt best vreemd waren én we aan het trippen waren.

Ik gokte zelf een beetje op het tweede, want welke kant je ook op keek, de lucht was er compleet onvergelijkbaar met de andere kanten. De zon kwam lager en lager te staan, en ook over het water schoven patronen, mensen die voorbij liepen lieten schitterende felgekleurde tracers achter en stemmen echo'den over het terrein heen. Net als de hele tijd op Boom begonnen rond zonsondergang de 'golven' van enthousiasme weer over het festival te stromen. Inmiddels stond de zon laag en had het landschap de kleuren van de schemering, of in ieder geval wat de LSD van die kleuren maakte. Rechts van waar ik zat stak een stuk land uit het meer in, en de bomen daar namen de meest fantastische surrealistische semi concrete beelden in de fractal achtige patronen aan daar, net alsof er hele verhalen werden verteld in dat stukje landschap. Het leek een soort onaards paradijs van veel-te-mooi-heid, midden in de steeds wilder bewegende, draaiende en shiftende visual massa zaten wij daar, te genieten van een stukje onwerkelijk mooie natuur. Inmiddels begon de frisse wind wel een beetje te storen, dus meldde ik mijn vriend in letterlijk deze woorden: "He kijk, ik zet een vacht op.", en ik begon toen een tijdje slap door te praten over kippenvel hebben en een vacht opzetten, en een tijdje te praten over hoe de naamgeving voor menselijk lichaamshaar nou precies is geworden wat die nu is. Ondanks dat het mij wat te koud was beviel het mijn vriend daar prima, en hebben we inderdaad op diezelfde plek gezeten tot het écht donker was en de trip midden in zijn piek beland was.

Omdat het eenmaal donker was was het veel boeiender om ook weer terug over het festival terrein te kijken. Overal waren de felle ledlampen in alle kleuren van de regenboog, die ook zonder enige regelmaat steeds wisselden, aangegaan en als we naar de kant van de tenten keken zagen we daar overal bosjes mensen met zaklampjes hun weg vinden. De bergen waren enorm aan het smelten het duurde ook vaak even voordat ik door had wáár ik nou eigenlijk naar aan het kijken was. We besloten nu het toch vrijwel leeg was aan de waterkant wat dichter naar het meer toe te lopen. Daar was voor geen meter te zien wáár het water nou eigenlijk liep en er waren behoorlijk wat door de trip veroorzaakte optische illusies met het water, zoals dat het een rechte wand was die verhoogd was ten opzichte van de kust. Uitkijkend over het water dat nu de donkerblauwe kleur van de late avond had aangenomen zag ik wat schitterende visuals, uitgestrekte patronen die als een kaleidoscoop over het water lagen en bestonden uit ... ja een soort waternimfen. Het hele patroon bestond uit een precies correct over de golven verdeeld netwerk van achteruit zwemmende vrouw vormen, die op het tempo van de golven mee stroomden, maar verdwenen in plaats van aanspoelden als de laatste golf de waterkant raakte. Door de wind van eerder, die nu al wat minder was, stonden er veel meer golven op het water. Ik keek een tijdje naar deze water nimfen visual (die echt enórm gedetailleerd was) en sloot mijn ogen. Daar vormden de zelfde vrouw vormen in de patronen door, maar werden ze spontaan driedimensionaal en groeiden ze helemaal door elkaar heen en veranderde hun pure gelukgzalige uitdrukking in een soort.. zeer bewuste haast stiekeme veel allertere blik, wellicht een die mijn eigen gevoel meer reflecteerde, hoewel de gelukzaligheid van de water visual daar ook wel eer aan deed.

We zijn enorm lang bij de paradijselijke waterkant gebleven; het werd steeds donkerder en ik stond recht voor het water uit te kijken. Ik voelde me echt een deel van deze visual smeltpot, de patronen op het water waren nog steeds bizar mooi en veranderden af en toe van afbeelding, een perfect gelegd geometisch patroon dat over het hele blikveld schikte en escher-achtig in elkaar viel, dan doorstroomde in de bergen en daar van thema veranderden om uiteindelijk in de lucht over te gaan op abstracte fractal achtige patronen. Alles gaf tracers af, en alles vibreerde, en de kleurintensiteit was onwerkelijk. Of was het juist zo uitgesproken werkelijk, misschien wel te werkelijk. Hoe dan ook, ik voelde me er enorm een een onderdeel van en ging op een steen die op een uitloper van land het meer in liep staan met mijn armen wijd en mijn ogen half dicht, een soort meditatie stand. Daar stond ik een tijdje, gewoon de perfectie te ervaren want meer was ook niet nodig. Niet veel later sloeg de sfeer toch om in lollig doen omdat er nog al lompe house van de strand dansvloer klonk, waar op wij aan de water kant zo lomp mogelijk gingen dansen, afgewisseld met leuke grapjes als 'allebei op 3 spontaan een willekeurige noot uitslaan' en 'tegelijkertijd ál je spieren loslaten', waarna we uiteindelijk in een halve lachstuip terug het festival terrein op liepen. Inmiddels was het al nacht en besloten we bij het ABG kampje een kopje chai te halen. Daar was het avond programma bezig en de chai smaakte heerlijk. Ik nam daar plaats op een bankje en besloot maar eens te gaan doen wat ik toch al zo van plan was: tekenen op LSD.

De trip zat nog steeds midden in de piek en ik had echt geen beter moment kunnen kiezen, het witte blaadje had álle kleuren van de regenboog en ik hoefde bij wijze van spreken alleen maar te pogen de over het papier gaande patronen over te trekken, maar wetende dat dat toch niet ging lukken hield ik het bij zelf iets maken. Potlood en papier zijn écht heel leuk op LSD, ten eerste zitten er visuals op alles wat je tekent waardoor het er meteen al schitterend uit ziet, maar creativiteit neemt in een trip zo veel makkelijker een visuele vorm aan. Ik zat op Boom met een heel pakket aan schitterende gedachtes in mijn hoofd, onder andere over kunst en vrijheid, over het individu, over hoe individualiteit tot een soort collectieve platonische liefde kan leiden en over hoe de mens toch ook een onderdeel is van de natuur, dat het niet een kwestie is van 'mens en natuur', maar 'mens ís natuur' en al tekenende en denkende over wat ik nou precies wou maken sloot ik mijn ogen en zag ik het in een visual, in de kleuren van de late zonsondergang, ik sloeg meteen een pagina over en liet mijn zeer uitgebreide krabbel voor wat het was en schetste snel het concept neer. Het voelde af, en het was af, en dit was mijn krabbel:


Hij was slordig, maar het is een simpel symbool dat weergeeft wat ik daar voelde, wat ik dacht, wat ik ervaarde, zag, merkte; een utopie die ik niet had verwacht, waarvan ik helemaal niet wist dat het mógelijk was, die daar écht was, en de mensheid die ook zó kon zijn, en dit was een mensheid die ik niet haat, en over de loop van de hele week werd zó veel duidelijk. Na een half uur of iets in die richting was ik klaar met pielen met potlood en papier, wellicht omdat wat ik wilde maken er toch al stond. Ondertussen stroomden in hoog tempo overal fractals over heen, waren geluidsvervormingen prominent aanwezig en voelde ik de LSD door mijn hele bewustzijn, lichaam en alles heen stromen. Het was heerlijk, maar het werd ook wel tijd om iets met de energie te doen. Omdat we hier nog rustig zaten vond ik dit het perfecte moment om even een goed lijntje ketamine te pakken voordat we de dansvloer eens zouden gaan verkennen. Inmiddels was het rond twaalf uur, en meestal begint de dansvloer dan leuk te worden dus liepen we daar ook maar eens heen. We namen de korte weg, bovenlangs over de heuvel door de winkeltjes, omdat die korter is, en goed verlicht wat in onze staat met intense visuals op een ruw terrein niet geheel onpraktisch was, want met sandalen in een distel trappen is toch niet het toonbeeld van comfort, en op die route zouden we dat tenminste vermijden. Van een afstandje konden we de dansvloer al horen dreunen, en zo rond 12en speelde er een geweldige sample in the break, en dat ging van 'Just whát is LSD and what does it do... BOOM bas bas bas BOOM bas bas bas BOOM bas bas bas BOOM bas bas bas', de dark begon en voor ons dus ook de dansvloer lol. Achter op de dansvloer waren mensen bezig met vuurpoi en andere brandende speeltjes en vooraan stond een dichte massa los te gaan op de nachtelijk beats van de danstempel. We werkten ons er een plekje tussen. Op dat moment draaide ene japanner bij de naam Ken, en zijn set was góed. Echt goed, hij draaide steeds precíes wat de dansvloer nodig had, en dat was te merken. Het was druk, de energie was bij iedereen hoog en de sfeer onwerkelijk.

De grond van de dansvloer bestond uit grind, waar steeds hele complexe diepe drie dimensionale patronen uit ontwikkelden, die dan in vierkanten daar over heen lagen, en groen waren, waardoor ik me uren heb afgevraagd of er nou groene matten onder het grind lagen, nadat ik ze op de dansvloer had gezien zag ik ze namelijk overal; vierkante groene matten die steeds omhoog en omlaag kwamen met de standaard LSD patronen er op die absoluut totaal nergens aanwezig waren, ik heb volgens mij nog uren lopen zoeken of het er nou ergens wél was, zodat ik kon analyseren waar die visual nou vandaan kwam, maar ik heb goed gezocht (ook de dag erna) en op heel boom was geen groene mat te bekennen. Nu weer terug over de dansvloer. Ik stond daar, met veel te veel energie met mijn ogen dicht, en het was heerlijk, met mijn ogen dicht waren er patronen die deden denken aan die ik eerder bij het water ook al had gezien, en die waren prachtig, menselijke vormen, fractals, esther-achtige afbeeldingen en alles had emotie en achter alles zat gevoel, en ál dat gevoel speelde in op pure heerlijkheid. Na een uur of twee was helaas de set afgelopen en moesten we tot de conclusie komen dat we serieus die hele tijd de dansvloer niet af waren geweest. Wat daarna draaide was helaas helemaal niet vet, en na een tijde te hebben zitten te wachten tot de muziek weer vet werd zijn we toch maar verder gelopen het terrein over naar in de buurt van de healing area, waar we eigenlijk helemaal nooit kwamen maar uit nieuwsgierigheid toch maar eens een kijkje wilde nemen. Daar waren allemaal tuinen en andere leuke bouwwerken aangelegd waar de visuals ook hun vrije wil mee gingen. De weg vinden was er nog lastig, want het veranderde steeds totaal van hoe het eruit zag en omdat we dit gebied lang niet zo goed kenden was dat redelijk verwarrend. Het mooiste bleef het uitzicht over het water, Boom was namelijk stoffig en het stof ging er op als een laag mist, maar dan gemaakt van vaste deeltjes in plaats van water deeltjes, en in dat stof hingen ook zierlijke patronen die geen acht hielden met de ruimte dimensies.

Langzaam aan liepen we weer terug nadat we echt niet wisten hoe we in het pikdonker tussen al die visuals verder moesten lopen, dus draaiden we weer om. De dansvloer was in de tussentijd gelukkig weer wat beter geworden, eerst waren we even bij de grote lichtgevende decoratie stukken gaan zitten om een jointje te maken voor op de dansvloer, waarbij ik ook nog een tweede lijntje ketamine pakte voor de avond (lage doseringen trouwens deze trip, eigenlijk vooral om de spierpijn in mijn benen van de hele week te vergeten) en bewapend met joint trokken we weer de dansvloer op, en om het nog leuker te maken, er was nu lekker veel ruimte... we vonden ergens achter aan de dansvloer, niet ver van waar mensen live aan het schilderen waren (ook heel cool trouwens!) een stuk box-muur dat precies onze kant op stond terwijl iedereen aan de ándere kant van de box stond. Ruimte en heerlijke bas die door je heen dreunt is een combinatie die ik altijd wel kan waarderen dus daar hebben we ook nog zeker een half uur goed los staan gaan, weer met dezelfde groene matten in de grond waar ik toch écht zeker van weet dat die er niet waren, maar omdat ik stééds dezelfde visual zag toch weer even aan het twijfelen was geslagen. Helaas was het rond dit tijdstip behoorlijk koud geworden en zelfs recht voor de box los staan gaan kon dat niet oplossen en we hadden inmiddels ook wat honger ontwikkeld dus liepen we weer door de verlichte markt'straat' terug. Daar kwamen we nog op ons grappige idee eens 'te gaan winkelen voor iets raars', dus een keer op een willekeurige dag in grijs, koud en nat amsterdam allerlei winkels inlopen, allerdaagse winkels, en als de verkopers dan vragen 'kan ik u helpen' antwoorden 'ja, ik zoek iets raars, het maakt niet zo gek veel uit wat het is, als het maar uitgesproken vreemd is'. Ook op deze wandeling had ik steeds de groene matten visual in de grond, perfecte vierkante lappe patroon, die over elkaar heen lagen, maar steeds met zo'n perfect vierkante afbakening er in. De lucht was ook weer schitterend, op Boom kan je namelijk de melkweg zien en ook het sterrenkluster van orion, waar ik overigens naar refereerde als ' die leuke sterrenklont'. De etensplek was vrij leeg, maar er waren nog wel dingen open. Normaal gesproken vind ik eten in een trip maar een hoop gedoe, maar die heerlijke buitenlucht op Boom doet goed dus hier kostte het geen enkele moeite. Ik had gekozen voor een crepe met chocola, kaneel en suiker, iets waarvan de meeste mensen wellicht zouden denken 'waarom wil je dat eten op LSD', maar het was echt een geweldig idee, geloof dat ik zelden zo heb genoten van een stuk voedsel. Na al etend de patronen op de eettafels te hebben bewonderd besloten we even te kijken wat er in de drop (=docu, lezing en workshop plaats) was. We moesten daar toch echt zélf gaan kijken, want we waren er bij de dansvloer ook al achtergekomen dat tijden en namen op het Boom programma NIET te lezen waren met veel LSD op, echt met de beste moeite wilde het niet lukken, het kriebelde, vervormde en nam steeds gekke patronen in gekke kleuren aan, gelukkig was de drop toch vlak bij de eettent dus maakte het compleet niet uit dat we er heen moesten lopen. Er bleek daar iets te zijn over een of andere sjamaan in een indianen cultuur en hun omgang met de aarde. We hebben een tijdje staan kijken waarna we toch besloten dat we die docu altijd nog konden kijken, maar dat de maansondergang bij het meer bij idanha-a-nova een zeldzame gelegenheid was.

Daarop liepen we deze trip voor een laatste maal naar het gelukzalige meer, waar de golven nu tot stand waren gekomen, maar de patronen nog steeds heerlijk oplagen. De dansvloeren dreuden vrolijk door maar de sfeer was rustig. Waar eerder in de trip de zon laag boven het water had gehangen hing nu de maan, met kringen van schitterende patronen er om heen, en recht aan de overkant van de lucht hing mijn favoriete sterrenklont. De sterren bewogen nog steeds rustig op de muziek heen en weer, en de patronen trokken met een aards ritme over het water, en we spraken over de maansondergang, hoe die totaal niet onderdeed voor de zonsondergang eerder die dag, en de utopie die Boom zélf was. Het was nu rond 5-6 am en het zou niet lang meer duren voordat de zon terug zou komen, en niet slapen zagen we niet zo zitten, dus maakten we haast naar de tent, waar nog een laatste jointje genuttigd werd en zo tegen 7-8 am, terwijl ik de zon zag opkomen ik in slaap viel met als laatste aanblik de rustig schuivende patronen, haast als een lullaby van de LSD.




Conclusie:
Deze trip was euforisch en geweldig; inspiratie gevuld en beeldschoon, het had alle ingredienten van wat ik zou beschouwen als perfectie, en na hoe de éérste boom trip was verlopen was dat zeer wenselijk. Ik ben vast van alles vergeten wat ik ga herinneren zodra ik op 'Post New Topic' heb gedrukt, dus eventuele edits met extra toevoegingen zijn niet uit te sluiten. Weer voelt het niet voldoenend om dit stuk text te presenteren als weergave van die avond, want het doet de Boom trip geen eer aan, maar ik denk dat ik er toch geen beter verhaal van ga kunnen maken, dus men moet het er maar mee doen :)

Aliens take me home.

Tune up, turn around, drop in.
Avatar gebruiker
Azgaza
onKet
Donateur
Offline
 
Posts: 1016
Geregistreerd: ma feb 21, 2011 6:11 pm
Woonplaats: Orion

Re: [TvdM nov '10] LSD - Boom festival - Utopie en Perfectie

Berichtdoor Oblivion95 » za feb 15, 2014 3:21 pm

lekker uitgebreid en interessant report, ik zag het helemaal voor me.
lijkt me echt heerlijk om een weekje door te brengen op zo'n festival!
Avatar gebruiker
Oblivion95
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 49
Geregistreerd: di dec 10, 2013 4:08 pm

Re: [TvdM nov '10] LSD - Boom festival - Utopie en Perfectie

Berichtdoor Izzda » za feb 15, 2014 5:17 pm

Mooi report!

Dit jaar word voor mij de 1ste keer Boom, kijk hier echt naar uit!
Avatar gebruiker
Izzda
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 363
Geregistreerd: wo jan 22, 2014 9:40 pm

Re: [TvdM nov '10] LSD - Boom festival - Utopie en Perfectie

Berichtdoor Oblivion95 » za apr 05, 2014 6:53 pm

Precies hetzelfde wat jij hebt getekend heb ik als visuals gehad bij bomen, werkelijk precies hetzelfde! we kunnen veel moois leren van psychedelics
Avatar gebruiker
Oblivion95
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 49
Geregistreerd: di dec 10, 2013 4:08 pm

Re: [TvdM nov '10] LSD - Boom festival - Utopie en Perfectie

Berichtdoor jordennabbe » wo maart 30, 2022 11:37 pm

Mooiste rapport dat ik ooit heb gelezen!
jordennabbe
Newbie
Offline
 
Posts: 1
Geregistreerd: wo maart 30, 2022 11:36 pm


  • Gelijkaardige topics
    Reacties
    Bekeken
    Laatste post

Keer terug naar Tripreports - Psychedelica

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 4 gasten

Royal Queen Seeds banner