Wie:
Ik, geen ervaring met lsd
Russ, al wel ervaring met lsd.
Dosis: Ieders 100 Mics
Set:
Nieuwsgierig, zenuwachtig.
Setting:
Een wisselvallige zondag, eind December, 2011.
Bij Russ thuis; een ideale omgeving voor een trip. Een oude opgeknapte boerderij, midden in de velden en de natuur. Afgezonderd van de buitenwereld.
Inleiding:
De dag dat deze trip plaatsvond, is ondertussen al meer dan een jaar geleden. Toen ik nog amper ervaring had met drugs, laat staan met trippen. Toch wil ik dit graag met jullie delen. Ik had van vrienden al enorm veel verhalen gehoord over lsd-, en andere psychedelica-ervaringen. Mijn nieuwsgierigheid was groot, maar er heerste ook een onderliggende angst. Psychedelica kunnen bad trips veroorzaken, en dat wist ik maar al te goed.
Het was een combinatie van deze angst en de overweldegende eerste kennismaking met lsd, die voor een heel groot deel mijn trip bepaald hebben.
Enkele weken eerder had ik met Russ en een vriendin afgesproken om 2c-b te testen, mijn eerste psychedelische drug. Het glaasje ice-tea, met daarin amper 15mg 2c-b opgelost, gaf mij lichte visuals, en waren een inleiding in de wereld van het trippen. Mentaal was dit kinderspel tegenover wat er ging komen. Het was oorspronkelijk de bedoeling om ook met z'n drieën op lsd te trippen, maar het meisje had afgebeld waardoor we met z'n tweeën waren. Achteraf gezien is dit veel beter geweest. Met Russ heb ik een vriendschap die ik met niet veel anderen heb, en dit is ook van grote invloed geweest op de trip.
Opkomen van de trip:
Na een licht ontbijt namen we zeer voorzichtig de lsd-zegels uit het zilverpapiertje, knipten er ééntje in twee en legden ze op onze tong. Een halve was genoeg voor een eerste trip. De Fat Freddy's waren immers getest op 200mics per zegel. Ik zette nog snel mijn gsm uit, en hielp Russ bij het afruimen van de ontbijttafel. Terwijl de LSD zachtjes opgenomen werd door de speekselklieren, staken we de openhaard aan, maakten het gezellig en gingen in de zetel zitten.
Na ongeveer een half uurtje voelde ik de lsd opkomen. Zachtjes werden mijn zintuigen geprikkeld, en begon ik mij lichaamlijk wat 'ongemakkelijk' te voelen, alsof ik niet goed in mijn vel zat. Een soort kneedbaarheid. Hier en daar begonnen kleine details in de omgeving te kronkelen. De eerste visuals. Vanaf hier heb ik niet meer op de tijd gelet. Mijn gsm stond uit, en had ook geen horloge of iets dergerlijks aan.
We besloten Divine Moments of Truth op te zetten, een nummer van Shpongle dat we tijdens de 2c-b ook al geluisterd hadden.
De boeken op de kast kregen plots meer kleur, en begonnen te ademen. Meteen viel me op hoe anders de lsd visuals waren. Ze waren veel echter; kleuren waren 'puurder' dan op de 2c-b. Het was alsof de lsd-visuals terug gingen naar de essentie van alles. Dit had ik op 2c-b niet, daar was het eerder een soort mistige sfeer waarin je zat.
Zowel Russ als ik zijn conservatorium studenten. We zijn dus beiden heel erg geïnteresseerd in klassieke muziek. Dit met als gevolg dat muziek een sterke rol had over de richting van de trip. Over het luisteren naar muziek onder lsd had ik al veel verhalen gehoord. Mijn nieuwsgierigheid was groot. Het beluisteren van Ravel's 'Daphnis et Chloë' was een bijzondere en unieke ervaring. De sfeer van de muziek was duidelijker uitgesproken. Alsof je de emoties van de componist veel beter begreep dan voordien. Deze muziek lijkt ook geschreven te zijn voor een trip: Een impressionistisch woud van klanken en sferen.
Wat verder in de kamer stond een prachtige bruine piano. Russ speelde een stukje fuga van Bach. 'Live' iets horen geeft muziek altijd een extra dimensie. Op de lsd viel dit heel erg op. Het raakte me. Ook voelde ik duidelijk het leven in dit voorwerp. Houten meubelen (zeker instrumenten) dragen veel meer geschiedenis met zich mee, dan een plastieken zakje bijvoorbeeld.
Ik zette me aan de piano en begon wat te tokkelen. Ondanks dat de zwarte en witte toetsen onder mijn handen door elkaar draaiden door de visuals, wat het moeilijk spelen maakte, was het fantastisch. Ik had zelf invloed op de visuals rondom mij, mijn vingers kleurden de kamer. Elk akkoord had zijn eigen emotie en kleur. De omgeving bestond uit een landschap van akkoorden en klanken.
Wat verder zag ik plots de kat, die totnogtoe nog niet in de woonkamer was geweest, naar me staren. Het verbaasde beestje keek ons aan alsof we gek waren. Ik vroeg me af of het mogelijk was dat ze besefte dat we aan het trippen waren, door gedrag of iets dergerlijks. Zo leek het alleszins.
Piek:
We besloten een beetje te gaan biljarten. Er stond namelijk een pooltafeltje in huis.
Na een, in mijn ogen heel lange tijd van kiezen, hadden we uit de duizenden cd's Schubert gekozen, als (heel luide) achtergrondmuziek.
Ik versloeg Russ in ons spel, met de meest spectaculaire effectstoot die ik tot nu in mijn leven gedaan heb. (Ik moet toegeven dat ik helemaal niet zo goed ben in poolen, en dat dit het gevolg was van een dikke portie geluk)
De visuals waren prachtig op Schubert; scherpe, glasheldere dansende partronen op de muur die ik me tot op de dag van vandaag heel goed herinner. Ze staan nog steeds op mijn netvlies gebrand.
De piek van de lsd naderde. Hoe langer, hoe meer werd ik opgezogen in de lsd wereld. Het overweldigde me. Ik had het moeilijk de realiteit los te laten, en mij te laten meeslepen in de trip. Ergens wou ik controle houden, uit onzekerheid voor wat er zou gebeuren. De angst dat ik die zou verliezen hebben vanaf hier een grote rol gespeeld in mijn trip.
Toen Russ even naar de wc was, raakte ik de controle over de trip kwijt. De luide, dramatische muziek en de omgeving overrompelden mij, Het leek alsof ze over mij heen klommen en ik begraven werd onder de omgeving. Mijn gedachten gingen razendsnel. Hierdoor was ik zo overweldigd dat ik me mentaal, op een bruuske manier, uit mijn trip heb proberen te trekken. Dit maakte het enkel nog erger. Paniek sloeg toe. Gelukkig kwam Russ de kamer net binnen. Ik bracht hem op de hoogte van de intensiteit van de trip en we besloten een wandelingetje te gaan maken.
Het mentale aspect van de lsd maakte veel indruk op mij. Het was opeens duidelijk hoeveel heftiger alleen trippen was, dan met iemand anders. Er was niemand om mij in de realiteit te houden, en me af te leiden van mijn complexe, chaotische trip-gedachtengangen waar ik voor de eerste keer kennis mee had gemaakt. Deze ervaring heeft het vervolg van de trip sterk bepaald. Ik had voor de rest van de dag een ongemakkelijk gevoel. Ik durfde me niet meer laten gaan, en had het gevoel dat ik me moest concentreren, en iets moest 'vasthouden' om niet opnieuw de controle te verliezen, en chaos de overhand te geven. Toch heb ik nog heel veel goede herinneringen van het einde van de trip.
De terugtocht naar de realiteit:
De wandeling was enorm aangenaam. Het gras straalde een groene frisheid uit zoals ik ze nog nooit had gezien. Dit is me ook na de trip nog lang bijgebleven. Grasvelden bleven er precies net een tikkeltje groener uitzien. Ook de geur van bloemetjes was goddelijk. De natuur bracht me terug rust na de chaos die ik net ervoor had meegemaakt.
Terug thuisgekomen maakten we versgeperste sinaasappelsap. Sinaasappelen persen alleen was al een ingewikkelde bedoeling. Met gemors, veel moeite en gelach waren we er uiteindelijk in geslaagd allebei een glas te vullen. De verse sinaasappelsap smaakte heerlijk fris en gezond.
We ploften in de zetel met muziek, en hadden wat vage gesprekken over het leven.
De zon was intussen ondergegaan. Echt hard trippen deed ik niet meer. Toch had ik ergens het gevoel dat ik nog op zoek was naar iets. Alsof ik wachtte op een inzicht dat ik zou moeten krijgen waardoor alles duidelijk zou worden. Een zoektocht naar een besluit dat er niet was.
We keken nog een Family Guy aflevering en besloten te gaan slapen. Het was een lange en vermoeiende dag geweest. Ik was uitgeput, maar het was onmogelijk om in slaap te vallen. Na enkele afleveringen, en willekeurige facebookgesprekken met vrienden, lukte het me eindelijk in te dommelen.
Realiteit:
Toen ik de volgende dag thuis kwam, waren mijn ouders ergens over aan het discussieëren met mijn broer. Ik kon niet vatten hoe ze zich zo konden opwinden in kleine dingen. Ergens vond ik het raar ze terug te zien. Het was alsof ik iets had meegemaakt waarvan ze het bestaan niet kenden. Maar het deed me goed bij hen te zijn. Zij zijn immers de mensen die me het nauwst bij het hart liggen.
De dagen die daarop volgden waren heel rustig. Ik genoot van kleine dingen. Gezond leven en bij familie en vrienden zijn gaven me voldoening. Nood aan drugs, uitgaan of ongezonde voeding had ik niet.
Conclusie:
Mijn eerste ervaring met lsd was onvergetelijk. Ik was enorm overweldigd door de impact die dat éne minuscule druppeltje had op mijn geest en denken. Tijdens de trip zelf heb ik niet kunnen genieten van wat er gebeurde. Ik kon het enkel beleven en ondergaan. Er was geen tijd om te genieten. Het is pas de dagen erna dat ik tot het besef kwam hoeveel ik aan de trip had. De ervaring deed me streven naar meer rust en sereniteit in mijn leven. Genot van natuur en kleine dingen. Ik ben blij dat ik dit heb kunnen meemaken in zo'n ideale setting met een goede vriend die samen met mij deze reis gemaakt heeft. Anders was het mogelijk een veel minder goede herinnering geweest dan diegene die ik nu heb.
Veel herkenbare stukken. Het motiveert me om zelf ook mijn tripreport over mijn eerste lsd-ervaring te schrijven, ook bijna een jaar terug.
:cheers:
