Hallo, ik ben Wouter, 4 Havo. Eindhoven, 17 jaar (geen idee of dat een probleem is, maar waarschuw me dan Aub even) 1 meter 82 en een geregelde stoner.
De rest in dit verhaal::
Anne: Mijn oudste nichtje: nu 18, toen 17. Woont in de buurt van Nijmegen
Roza: Mijn jongste nichtje: nu 16, toen 15. Woont in de buurt van Nijmegen
Toni: Een van mijn beste vrienden: nu 16, toen 16. Woont in Eindhoven
Luuk: De bron van het onheil, oftewel de bron van de paddo's
Woont in Nijmegen.(geregelde bezoekers van het Kronenburg park hebben deze mensen vast wel eens ontmoet, op Toni na).
Dit verhaal speelt zich af in Nijmegen, en op de Duivelsberg (da's toch gewoon de perfecte naam voor een perfecte trip?) dat op de grens van Duitsland, erg dicht bij nijmegen ligt. Het is een bos, een erg mooi bos, met een riviertje en veel hellingen en golvingen in het landschap.
Deze zomer nam ik voor het eerst paddo's, de mooiste dag van m'n leven.
Het idee en de voorbereiding:
Het idee kwam van mijn nichtje, Anne, en gedeeltelijk van mij, want ik wilde het wel al een keer proberen na alleen maar wiet/hasj.
Anne bleek blijkbaar iemand te kennen, Luuk, die eigen paddo's had gekweekt, waar ze al eerder van had gekocht. Dus ze gaat erheen, koopt 3 porties, en we vertrokken richting de AH, om inkopen te doen. We kochten broodjes, drinken, en chips.
De duivelsberg en de trip:
Hier begint het verhaal pas echt. We komen aan bij de duivelsberg, Toni en ik helemaal opgewonden van "Wow, dude, we gaan zometeen fucking paddo's eten man!" (Mijn nichtjes hadden het beiden al eens gedaan, en Roza was tripsitter die middag). We zetten onze fietsen goed weg en op slot, geven al onze kostbare of breekbare of eigenlijk ALLE spullen aan Roza, die belooft alles netjes terug te geven als we het willen in onze trip (nog steeds bedankt hiervoor :3).
We komen aan in het bos, en gaan zitten waar mijn nichtjes en hun vrienden de vorige keer tijdens paddo's ook zaten. We pakken de chips en de paddo's en Toni en ik zitten allebei: "Neee. Moeten we dat serieus Allemaal opeten?" De paddo's waren erg lang, ranzig klein hoedje erbovenop en smerige schimmelkleuren erop. Maar het idee dat we zo lekker gingen trippen maakte alles goed. Chips (Nibb-its, van die ringetjes) om de steeltjes heengedaan, en doorgevreten, is nog best te doen, net taaie chips. Daar nog even lekker gezeten, wat gedronken, broodje bewaard.
We lopen verder het bos in, naar een grasveld, onder aan een heuvel van een prachtig bos, met een riviertje en een klein bruggetje eronder. We lopen over het bruggetje naar het grasveld en gaan zitten. De 3 paddoërs helemaal gelukkig, terwijl er nog niks aan de hand is op dat moment. Vanaf hier begint het gelukkigste moment van mijn leven, maar voor ik dat doe, zal ik het bos nog even uitleggen voor er paddo ideeën in m'n hoofd zaten. Eerst wat foto's voor de duidelijkheid. Jammergenoeg heb ik geen foto's van de precieze plaats waar we zaten of van enig gedeelte van het bos waar ik ben geweest, dus haal ik wat van google image:
Bos van bovenaf
Er is nog dikke kans dat ik op dit pad heb gelopen!
Het bos was mooi, groot en bijzonder, niet zo'n saai bosje naast een woonwijk. Een mooi licht stromend riviertje, prachtig golvend groen grasveld en het weer was echt mooi voor een trip.
BAM! Ik stond op het mooie golvende grasveld, en voor mij zat de rest op het gras, en alles werd zo ontzettend mooi fel. Ik keek naar links en begon heel hard te grinniken, om niks. De rest moest lachen omdat ik raar deed, maar ik moest lachen om een braamstruik. Ik loop naar de bramenstruik, en dat duurde lang. Ik kwam er aan en de bramen waren groot en zwart. (even voor de duidelijkheid, dat hoort zo.) Ik zie een hele grote braam en ik roep: "Wat een grote braam!" Maar het kon eigenlijk alles zijn wat er opeens uit mijn mond komt. Ik probeer de braam te pakken maar mijn been komt in een doornstruik. Ik roep: "Woow, wat een gemene struik!" en het kietelde. Ik loop terug en ga weer voor de rest staan die me allemaal glimlachend aankijken. Achter ze is een mooi golvend grasveld, met aan de zijkanten en achter ergens op de achtergrond mooie groene bomen. Ik sta voor ze met een hand op een oog, en kijk ze blij aan, en val achterover. Ik lig te lachen (dat vond ik erg komisch, waardoor ik nog harder aan het lachen sloeg) en sta weer op. Ik kijk naar beneden, in het gras.
Het gras, schuift allemaal naar links!!
Ik doe m'n ogen dicht en denk: Nee. Dat is onmogelijk, nu wordt ik wakker. Ik kijk weer, het gras schuift nog steeds. Ik besef me opeens dat ik ook opzij zou kunnen glijden en schrik, maar nee, als ik naar de rest kijk (die me nog steeds raar aankijken want het was pas 20 minuten na het innemen van de paddo's) schuift het gras gewoon onder ze door. Ik kijk goed, en het gras verandert in allemaal hele kleine groene rennende konijntjes.
M'n trip is begonnen, na 20 á 30 minuten.
Ik ging op het gras liggen en heb een heleboel wartaal uit lopen kramen
Van dit gedeelte weet ik niet veel meer. Ik weet dat ik rondjes ging rennen en uiteindelijk liep ik het bos in.In het bos was het zo mooi, dat ik 10 minuten aan de rand van het gras het bos in heb staan kijken. Uiteindelijk ben ik heel het bos niet ingeweest (ja, uiteindelijk wel), maar ben ik na die 10 minuten weer terug het veld opgelopen naar de rest, omdat ik een vreselijke snotneus had. M'n neus bleef maar lopen. Zelfs daar had Roza wat voor, een tissue. Dus ik ga weer zitten bij de 4. Anne voelde ondertussen ook wel iets, maar ik ga niet heel haar trip beschrijven, dan ben ik nog langer bezig.
De Bril. Met een hoofdletter ja.
Toen ik eenmaal de tissue had, was ik erg blij. Maar hierna kreeg ik nog wat beters. Zo'n bril. Ik zette hem op en ik zag alles in hokjes, en voelde me net The Terminator, met nightvision en van die witte lijntjes op m'n "scherm" om mee te richten enzo. Even later was ik alweer vergeten dat ik de bril ophad, maar ik heb 'm wel de hele trip opgehad.
Toni begon de trip nu ook te voelen, maar daar vertelt hij zelf nog wel over. Ik weet alleen nog dat hij het bos in liep. Ik ben op het veld blijven zitten en ben een heleboel onzin verteld (hier de hoogtepunten, van het moment dat Roza opschreef wat ik allemaal zei): "Wie heeft het woord nicht tot het woord nicht gemaakt?" Roza: "Geen idee" Wouter: "Maar wie heeft het gedaan? WIE? Hee dit is vet, jou horloge! Je kan er aan blijven draaien en er gebeurt niks. Hoi spinnetje! hoe heet jij? Waar ben je? Wow waar is het spinnetje? IK ben een spinnetje! Roza, kan je kijken wat die spinnetjes en kikkers zijn? En die specht?" (Toen had roza een oordopje van een iPod in m'n oor gedouwd en hoorde ik allemaal spacende muziek wat een vriend van haar met lsd op had geschreven. Allemaal klikjes en belletjes en rare geluiden. Opzich wel vet.) "Wow ik hoor belletjes! Wat is dat? Oh het is gewoon de muziek. Het tikt weer?! ROZA HET TIKT WEER! Wow, het is echt een spinnetje. Aaaaaai Oeewhoo Hututuu (random geluiden). Er vliegt een vogel de hele tijd. Daar. Boven ons hoofd." *Stilte*
"WAAR ZIJN TONI!! TONI! TOOOOOONIII! Toni? Hij komt niet... Wel schrijven he Roza! Mijn tand voelt echt heeeel raar. Ik ga alleen nog maar nuttige dingen zeggen...
Want...
Dit is de natuur en er vliegen overal dingetjes enzo... Je begrijpt toch wel wat ik bedoel? WOW, een regenboog! (er gingen zoveel dingen om in mijn hoofd, ik besefte het grootste gedeelte van de tijd niet dat ik aan het praten was)
Luister, en dan hoor je een krekel achter mijn hoofd. Wow, er zit een hele planeet achter mij! Kan je Toni en Anne hierheen halen? Mijn arm zit vol met gras. Gha! Dit is echt heel erg mooi! Straks zit hier een kale plek want ik trek het uit de grond! Wij horen hier alleen te zijn... Samen met onze paddotrip. Anne klinkt als iets groens (toen kwamen Anne en Toni aanrennen uit het bos) en Toni klinkt als een kleine boze tovenaar.
Toen kwam Toni naast me zitten, en heeft Roza nog een gesprek van ons 2 opgeschreven.
Toni: "Kijk, het is niet zoals met wiet.... Want je ziet overal... Flessen enzo. WOW hij zit vol met water! Zeker 10 liter! Er lopen overal konijntjes!"
Wouter: "Roza, hij zit een fles te pijpen! Doe er wat aan."
Toni: "Nee ik zit te drinken."
Wouter: "Mag ik lezen wat jij allemaal opgeschreven hebt?"
Toni: "Neee niet haar kutten! Check dat gras is kk groen! Wow daar vliegt een beestje. Dit is kk cool!"
Wouter: "Toni opeens in de bosjes vind ik mijn oordopjes!" (lagen al gewoon de hele tijd naast me in het gras)
[Hier komt mijn theorie over sigaretten/joints]
"Er zijn verschillende soorten staafjes: Er zijn bevoorbeeld staafjes die geen effect hebben, waar je niks van krijgt. Ja, kanker, maar niks. En er zijn staafjes die een hele stonedheid in zich hebben."
Toen begon het roken. Ik heb op een gegeven moment Roza om een sigaret gevraagd, die ze voor me aanstak ^-^. en ik stop hem in m'n mond, neem een hijs, vind het helemaal geweldig, blaas uit, en kijk naar de rook. De rest van de sigaret heeft zichzelf opgerookt, terwijl ik alleen maar heb zitten kijken hoe prachtig blauw en kronkelig die rook was (het was windstil). Zo zijn er nog veel sigaretten opgegaan. Ik was zo blij de hele tijd, mijn beeld was zo mooi, alles was zo perfect. Ik ben uiteindelijk weer het bos ingelopen, want ik zat alleen maar met Roza op het veld, Anne en Toni waren het bos ingegaan en ik wilde erachteraan. Dus Roza steekt weer haar zoveelste joint op en wenst me veel plezier. Ik loop het bos in en mijn dag wordt nog beter. Ik kijk rond en ik zit in een sprookje. Ik loop het prachtige perfect bruine bospad af naar het bruggetje. Ik loop eroverheen en kijk naar rechts.
Mensen.
Kut.
Ik loop met topspeed voorbij met een tissue op m'n neus en mond en een rare zonnebril op, al mompelend. Het was een vrouw van in de 30 met 2 kinderen van rond de 10. Ik loop door en door, en ik zie Toni en Anne, boven aan de heuvel waar ik over vertelde. Ze stonden zo'n 20 meter van me af en dat is de snelste 20 meter die ik ooit heuvelopwaarts heb gelopen. Ik kwam bij ze aan en iedereen weer blij. Anne rent naar beneden en ziet de mensen. Toni ziet de mensen en flipt hem helemaal uit en rent weg terwijl hij doet alsof hij een hond is.
Anne spreekt de mensen aan en begint met: "Jaaa, sorry, we hebben waarschijnlijk uw dag verpest maar we hebben paddo's op." (Toni dacht namelijk dat hij een soort Lord of the Rings figuur was en was met allemaal takken tegen bomen aan het slaan en op handen en voeten aan het rondrennen enzo). En de vrouw zegt: "Ach maakt niet uit hoor, ga maar lekker verder spelen, ik ben ook jong geweest." Anne helemaal blij. Ik sta nog steeds bovenaan de berg en op het moment dat Anne dat gesprek heeft, had ik de grootste trip van de dag. Alle kleuren werden nog 10 keer zo fel op het moment dat ik 20 meter naar beneden keek naar Anne die aan het praten was. En toen Anne haar armen omhoog deed, zwiepte er een hele naslag door heel het bos vanaf haar armen. Het was heel raar.
De dag was zo mooi. Nadat Anne met de vrouw had gepraat, ging ze terug naar het veld, en ik erachteraan. Toni was spoorloos.
Deel 2 komt zo snel mogelijk met Toni's deel erbij!
Bedankt voor jullie aandacht
DEEL 2
De rest in dit verhaal:
Anne: Mijn oudste nichtje: nu 18, toen 17. Woont in de buurt van Nijmegen
Roza: Mijn jongste nichtje: nu 16, toen 15. Woont in de buurt van Nijmegen
Toni: Een van mijn beste vrienden: nu 16, toen 16. Woont in Eindhoven
Luuk: De bron van het onheil, oftewel de bron van de paddo's
(geregelde bezoekers van het Kronenburg park hebben deze mensen vast wel eens ontmoet, op Toni na).
Dit verhaal speelt zich af in Nijmegen, en op de Duivelsberg (da's toch gewoon de perfecte naam voor een perfecte trip?) dat op de grens van Duitsland, erg dicht bij nijmegen ligt. Het is een bos, een erg mooi bos, met een riviertje en veel hellingen en golvingen in het landschap.
Ik liep terug naar het veld achter Anne aan, en ik ontplofte van blijdschap toen ik terugkwam bij het veld. Roza zat als een soort orakel in het midden en ik liep erheen en ze was er echt! Dat was heel fijn om een of andere reden. Ik kreeg een sigaret van Roza, en was er weer heel blij mee. Tijdje met Anne tegen me aan gezeten zitten kijken hoe de sigaret zichzelf weer oprookte. Ik dacht een tijdje dat ik een filmster was (weet niet hoe ik daarbij kwam maar het voelde goed) en dat gevoel verdween na een tijdje weer net zo plotseling als dat het kwam. Ik sprong op, en wilde tekenen! (Ik teken nogal veel). Op het moment dat ik dat wilde was Toni ook weer terug (WAARSCHUWING: Het kan best zijn dat sommige gedeeltes in andere volgordes waren, daar kan ik niks aan doen
. Het klopt ook niet dat Toni nu opeens terug is maar let er maar niet op, geniet van het verhaal.) en Toni wilde ook tekenen! Yeeey, samen tekenen! Ik krijg papier, een potlood en ik teken een hoofd! Wow wat gaat dat goed! Maar in werkelijkheid kwam mijn kwaliteit niet veel verder dan de gemiddelde emoticon hier.Toni daarentegen was goed bezig, hij tekende lijnen die precies niet in elkaar over hoorden te gaan op een of andere manier. Allemaal rare patronen wat niets was, maar toch iets leek. Ik hou m'n mond er verder wel over, maar het was erg vet.
Ik ging weer op het gras liggen, en keek uit over de heuvels. Iedereen hier kent de standaard Windows achtergrond? Nou, zo mooi zag ik het landschap voor me, maar dan met bomen aan het eind. Ik voelde me echt een met de natuur. Opeens duwde Roza weer een oordopje met muziek in m'n oor. Ik merkte het niet, maar ik heb nog nooit zo van muziek genoten dan toen! Het nummer was Lucy in the Sky with Diamonds - Beatles. Wow. Wow dat was spacend die muziek, de muziek klonk breekbaar, zo teder. Ik vond het prachtig maar toen pakte Roza de iPod weer en was ik het vergeten. Toen kreeg ik een joint in m'n mond geduwd. Ik natuurlijk weer blij, want hij is nog mooier dan de gemiddelde sigaret die ik die dag had gerookt. Ik neem een hijs, en voel voor een heel kort moment een stoned gevoel maar dat verdween gewoon meteen weer. Het was gewoon leuk om aan de joint te hijsen dus ik blijf hijsen en dan pakt Roza hem weer af (heel begrijpelijk...).
Toen kwam Toni met het geniale idee mensen te gaan bellen. Dus wij rennen de berg op en beginnen aan ons bel avontuur! Okee nu de echte versie. We denken "Jaaa vet! Mensen bellen! Dus wij op Toni's telefoon kijken. zoeken een nummer: Geen bereik. Kut, maarja, niks kon ons toen tegenzitten dus wij gingen op onze quest naar bereik. We zaten alweer op het grasveld dus we lopen weer het bos in. In het bos is het weer zo mooi, en het lijkt alsof ik er weer voor het eerst in stap. We lopen door en gaan de berg/heuvel op.
Minstens een kwartier later zijn we die 20 meter die de heuvel was opgelopen. Onderweg was iedere boom wel mooi, of was er iets anders vets. Ik zag bijvoorbeeld een kever lopen en precies op dat moment zag Toni ook wel weer iets. En dan na 5 minuten kijken zeiden we weer tegen elkaar. Oja! We gingen bellen! Kom! En dan vertrokken we weer. Het was erg vet, we hadden elkaar daarvoor eigenlijk nauwelijks gesproken tijdens de trip, omdat Toni meer van het bos was en ik van het veld (da's heel normaal met paddo's op, naar mijn idee
). Na al die moeite die we hadden met het zoeken naar bereik, kwamen we boven aan de heuvel. We kijken op Toni's mobiel, en hij ziet zijn hond (die hij toen als achtergrond had) en wordt helemaal blij. Dan gaan we tóch maar eens mensen bellen. Dus we bellen een goede vriend van Toni en zeggen: "Jaaaa we hebben paddo's op!" Hij zo: "Jaa ik ben kk stoned!" Vonden wij ook weer leuk. Toen was er even een stilte en toen begon Die vriend weer te praten, en Toni zegt: "Wow m'n mobiel praat" en hangt op.Toen zijn we volgens mij nog even blijven zitten daar, en Toni bleek al andere mensen te hebben gebeld (dat komt hieronder waarschijnlijk nog wel). Toen ging Toni het bos weer in en ik het veld weer op, waar ik Anne zag zitten (want Roza ging Toni zoeken om met hem te wandelen, dat is echt vet als je paddo's op hebt). Anne zat daar.
*Even een tussenstukje (om het komende stuk te kunnen begrijpen).
We zaten ooit in Zeeland met precies dezelfde mensen, en toen moesten we om half 2 thuis zijn ofzo, en we zaten aan een mooi plekje aan zee, met bankjes, 1 kilometer bij ons huisje vandaan waar we zo weer naar terug moesten lopen. Toen we bijna moesten gaan vroeg Roza "hoe laat is het?" en ik antwoordde "tijd is relatief, kut!" en toen moest iedereen lachen (aangeschoten/dronken weetjewel).
Nou, terug naar de trip. Ik kom aanlopen bij het veld en Anne zit daar. En ze roept: niet alleen tijd is relatief, kut! Ruimte ook!
Dat was hilarisch. Ghehe... Nou ik ga weer bij Anne zitten, en we hebben nog wat gerookt, veel gepraat en nagedacht over allerlei dingen, bijvoorbeeld hoe het kan dat de wereld zo groot is enzo, veel te veel dingen. Toen we eenmaal midden in een gesprek zaten, kwam Roza terug met de mededeling dat Toni nog in het bos was, dat ze hem maar lekker liet zwerven.
Roza had die dag allemaal trippende dingetjes meegenomen in haar tas, maar zoals verwacht waren de dingen die je op het begin, voor de truffels, het vetste lijken, juist het saaist. Anne en ik lagen allebei over het mooie veld uit te kijken toen we weer omdraaiden en er overal Matroesjka's stonden.
Roza had een stuk of 6 Matroesjka's helemaal uit elkaar gehaald, ieder poppetje weer in elkaar gezet (dus je had eigenlijk iets van 6 x 6 want in ieder poppetje zit er weer een en ze waren allemaal los). Ik ging bijna op slag bad, maar kon er nog net het leuke van inzien. Ik schrok me gewoon helemaal de pleuris
.Hierna nog wel van die poppetjes genoten. Roza had ze weer allemaal (zonder dat ik het heb gemerkt) in elkaar gezet. Even later (jezus wat hebben we veel gedaan) was Roza wéér weg, en hadden Anne en ik een klein poppetje gepakt. We haalden hem uit elkaar, en genoten iedere keer weer van het kleinere poppetje dat eruit kwam. Tot we uiteindelijk dachten dat we het laatste poppetje hadden. We zaten allebei te kijken en ik zei "Dit poppetje is superbelangrijk, hij is zo klein en we moeten hem goed bewaren!" en toen opeens PLOP! Kwam er nog een poppetje uit!! Wij allebei "OOOOHH!!" want het was echt het mooiste wat we ooit hadden gezien op dat moment.
Ik liep even later het bos in en daar kwam ik precies Toni tegen. Hij zag er echt uit als een tovenaar in zo'n oud Lord of the Rings bos, het was echt vet. Hij had een staf (weer zoiets als uit Lord of the Rings) en liep door het perfect groene bospaadje. Hij ging aan de rand van het pad lopen naast het water. Daarna gingen we op de rand van het bruggetje zitten, want die had geen leuning, en keken we naar beneden. Het water leek ontzettend ver weg, echt WOW, FUCK! ver weg. Ik voelde me alsof ik boven de Grand Canyon vloog. Daarna begonnen we over de natuur te praten, echt over alles, dat het zo raar is dat al die kleine beestjes in dit geweldige bos geen idee hebben wat een vrachtwagen eigenlijk is, en dat we de natuur zo raar behandelen enzo
. Het was een best wel diepgaand gesprek, zo voelde het iniedergeval. Ik zag in alle bomen echt patronen en vreemde bewegingen, en we zaten maar te praten. Toen ging Toni weer verder een zijn met het bos en ik moest pissen. Dus ik loop de bosjes in en ga pissen. Ik heb eerst een half uur geprobeerd m'n gulp open te maken, en toen dat niet lukte ben ik maar naar boven gaan kijken. Ik zag alleen maar groen met precies boven mij een blauw gaatje lucht. Overal bladeren met reusachtige bruine boomstammen die naar boven schoten. Ik was weer helemaal gelukkig en ik heb daarna niet meer gepist, pas na m'n trip.Ik liep weer naar het veld waar het begon uit te werken. Nog veel gepraat met zijn vieren bovenaan de berg, op hooibalen. Op een van de hooibalen nog met grote viltstift PADDO geschreven. Hierna lekker pizza gegeten in Nijmegen. Goddelijke pizza.
Hoop dat jullie er een beetje plezier aan hebben beleefd en Toni's deel komt binnenkort als deel 3.
