Wie: Ik, P, J.
Wat: psilocybe Pandora Totaal 60 gram.
Waar: Op een rustig speeltuintje.
Na 2 keer enorm vette ervaringen te hebben gehad met de psychedelica truffels, had ik wel weer zin om een keer lekker te trippen. Met mijn twee maten die hier ook wel pap van lustte, die had ik de vorige keer aan de wereld van psychedelica geintroduceerd, zij gebruikten vaak wiet en P had ook wel eens xtc geprobeerd. De truffel ervaring vonden zij zeker voor herhaling vatbaar, maar dat hadden jullie vast wel door.
21:30
Na een dag hard werken samen met mijn collega's P en J (ja collega's hoe vet is dat
) gingen wij een stukje verder van ons werk vandaan in een parkje zitten aan een speeltuintje, gelukkig komen hier soms alleen mensen om hun hond uit te laten rond deze tijd, trouwens de zelfde plek waar wij vorige keer getript hebben. Wij hadden flinke voorbereidingen getroffen, Verse Sinasappelsap, pure chocola, Bluetooth speaker met aardig geluid, Top dus, laat het feest maar beginnen. 
Ieder 10 gram weggewerkt, BAH fucking vies, nog nooit zulke vieze truffels op, ze waren zelfs groen blauwig, soms moest ik zelfs kokhalzen, dat had ik nog nooit gehad van truffels.
Toen we het toch eindelijk binnen hadden, gingen we rustig zitten wachten op het effect. Ondertussen al wat lekkere muziek opgezet, een mix met deephouse en disco, lekker vrolijk en spacend.
21:45
We praten een beetje met elkaar, we vinden het allemaal ook wel een beetje spannend, af en toe de "ik denk dat ik iets voel" opmerkingen, maar dat waren waarschijnlijk placebo's
22:00
P tript al een beetje, hij is altijd een van de eerste, hij ziet het gras al weer lekker groeien op de maat van de muziek, nu kan het niet lang zijn voordat J en ik ook lekker kunnen genieten van de visuele aspecten.
22:15
Ik en J zijn inmiddels wel een beetje harder aan het trippen, vooral visueel is het merkbaar en ik heb al flink last van een truffel bodyload, niet dat dat vervelend is.
We hebben wat lachkicks en praten een beetje over die dag.
Inmiddels tript P al lekker hard, bij hem word het sneller opgenomen ofzo.
Hij voelt zich enorm chill zegtie.
22:30
P en J zijn lekker aan het genieten van hun trip, af en toe even naar de boom om te plassen om vervolgens terug te komen en te zeggen "bah alles voelt meteen zo nat."
Ik zelf ben nog steeds in de zelfde staat als 22:15, geestelijk en visueel blijft het gelijk, overal zit een laagje overheen en daar bleef het ook bij. Ik vond dat maar niks, dus hebben ik even het bakje truffels er weer bij gehaald en de overige 5 gram maar opgegeten, met de instelling nu komt het vast goed. P en J hebben ondertussen ook nog een paar gram weg gekauwd om het visuele spektakel te verlengen.
23:00
Ik zit nog steeds op het zelfde niveau en baal daar flink van, "gelukkig" hadden we nog een extra bakje omdat er iemand niet mee kon doen. De truffel onderschattend heb Ik daar ook maar een paar flinke brokken uit gegeten, ik denk dat ik nu rond de 22 gram totaal aan truffels heb genuttigd. En nu maar wachten...
J was ondertussen al weer lekker de weg kwijt (zoals gewoonlijk), maar voelde zich daar erg relaxed onder. P was ondertussen al weer aan het genieten van het extra schepje bovenop de eerdere truffels, ook aten ze allebei nog een paar gram weg zodat we allemaal ongeveer even lang zouden trippen.
We zien een politie busje in de verte langsrijden, en wij lachend tegen elkaar "ze moesten eens weten." Gelukkig rijdt het politie busje een straat in en we zien hem niet meer. Ondertussen is er nog weinig veranderd aan mijn trip, ik gaf het op, ik zei tegen hun: "dan maar een keer niet hard trippen, jullie tripsitten is ook wel leuk." Ik maakte er niet zo'n probleem van.
Na een paar minuten zien we het politie busje weer uit de straat komen, niets vermoedend blijven we zitten, nieuwsgierig waar het politie busje weg zou rijden, maar toen parkeerde het busje langs de weg ongeveer 100 meter van ons vandaan, er stappen 2 politie agenten uit, die vervolgens met zaklampen het paadje op komen lopen richting ons, nog steeds hadden we zoiets van die komen echt niet voor ons, we waren hier immers nog niemand tegengekomen. Die 100 meter die de politie agenten moesten afleggen om bij ons te komen leken wel uren, zo afgeleid door de agenten wist ik niet dat de truffels keihard zijn werk in mijn hoofd begint te doen, toen ze ongeveer 20 meter van ons vandaan waren voel ik dat ik enorm hard van staat van bewust zijn aan het veranderen ben, het overvalt me zo dat ik niet eens tijd heb om me druk te maken over die agenten. Het was het speakertje, hij was toch wat harder dan we dachten, ik kon gelukkig nog een beetje normaal reageren door sorry te zeggen en hem uit te doen, de agenten waren ondertussen 2 meter groter dan eerst, ik kon me er nog steeds niet druk om maken, doordat de truffels steeds harden hun werk gingen doen. Gelukkig de agenten gingen weg, ik weet niet of ze ook door hadden wat er aan de hand was of dat ze ons maar beter konden laten, maar gelukkig ze waren alweer op hun terugreis naar het busje, wij waren ondertussen de andere kan uit gaan lopen, om een beter plekje te vinden. Ondertussen als we lopen beginnen we pas te beseffen wat er is gebeurt, ik heb er gelukkig niet zo veel last door die harde come-up van de truffels, P en J hadden er blijkbaar veel meer moeite mee en werden helemaal onrustig van binnen, wat ik wel herken van eerdere trips.
We zijn meteen de situatie gaan bepraten waardoor we allemaal wel weer relaxed zijn, onder het lopen voel ik me steeds meer een klein kind worden, maar het gaat nog goed.
0:00
We hebben ons plekje in een ander park gevonden, hier kwam helemaal geen hond, ook was het pik donker, maar daar hadden we geen moeite mee. We gaan op een bankje zitten met z'n drieen om onze verstoorde maar tot nu toe leuke trip voort te zetten. Toen ik eenmaal zat begonnen de OEV's wel erg heftig voor me te worden, het beeld voor mijn ogen schockte ervan, het leek pijn te doen, hierdoor raakte ik in paniek, dit had ik nog nooit mee gemaakt, ik begon me erg druk te maken, hoe erg zal dit worden? spring ik straks de sloot in? dood gaan maakt me niet uit, maar iedereen zal helemaal van de kaart zijn, mijn moeder, mijn broers en zussen, ik wilde ze die pijn niet aan doen, alles voelde kut, bodyload was kut, visuals kut, alles was kut, ondertussen ben ik voor het bankje op het pad op de grond gaan liggen op mijn buik, ik kon wel janken, voelde me zo hulpeloos, ik wilde mijn trip maten er niet mee lastig vallen, straks gaan we allemaal bad, dat wil ik hun niet aandoen, maar ze kunnen het beter toch ook weten, ik wist niet wat ik nu moest doen, na een kwartier heb ik het maar vertelt, ze waren heel behulpzaam, vroegen of de muziek uit moest, of ik naar huis wilde, dat voelde wel goed, maar bracht me helaas niet uit die kut gedachtes, ze bleven gelukkig gewoon lekker trippen, ondertussen probeerde ik mijn gedachtes te sturen, proberen, proberen, maar dit hielp natuurlijk niet. Tussen door af en toe wel wat grappige momentjes gehad dat ik ook heel even moest lachen, ik vroeg aan hun hoe het eigenlijk met hun ging, J was nog steeds de weg kwijt maar zat in een droomreis door zijn gedachtes, en P een beetje te leuk zij "ik voel me kankerchil" waarop ik bozig maar niet serieus gemeend sarcastisch terug zij : "Nou Leuk." Waarop we allemaal wel even moesten lachen, door daarna meteen mijn gedachten te willen controleren waardoor het weer fout ging. Soms werd ik afgeleid door een CEV want ik had mijn ogen dicht. Het waren niet echt beelden, maar meer allerlei figuren die mijn hersenen zo even produceerde, die in elkaar overliepen met soms enorm felle lichten, wel mooi, maar dat mocht ik niet vinden van mezelf omdat ik me kut voelde. Langzaam kreeg ik weer een beetje grip op mijn gedachten.
2:00
Ik P en J wilden naar huis, omdat het al laat werd, we gingen richting de scooter van P lopen, want ik reed mee met P. Ik was ondertussen nog steeds in een soort staat van bad.
Na een minuutje of 2 lopen werd ik veel meer afgeleid door de eigenlijk enorm mooie en nog steeds enorm sterke visuals, ik voelde me steeds beter worden en had eigenlijk na een paar minuten al zoiets van hoezo ga je bad, dit is toch mooi, in elke straattegel zaten grote structuren en vormen, het leek alsof ik door een spel heen liep, zo erg had ik het nog nooit gezien, eindelijk kon ik er van genieten. Naar mate de tijd vorderde kon ik maar minder begrijpen waarom ik me nou zo druk had gemaakt, zo erg was het allemaal niet? Gelukkig was enkel de piek afgelopen, dus ik was nog best hard aan het trippen, hier genoot ik nog met volle teugen van. Wat was de rit achterop de scooter naar huis mooi zeg, alles is mooi, voelde me een nieuw mens, voelde alsof ik wat had overwonnen.
2:45
Toen ik thuis afgezet werd door P wenste ik hem een fijne nacht en een lekkere nachtrust toe, ik tripte ondertussen nog steeds erg hard, de straat was nog een tekenfilm, het huis was veel ruimer dan eerst en mijn vloerbedekking heeft nog duidelijke patronen. Ik voelde me nu echt helemaal top, waarschijnlijk omdat ik weer in mijn kamer stond, en het heerlijk voelde om weer thuis te zijn. Eenmaal in bed wist ik dat ik niet kon slapen, ik ging maar nadenken, over de trip, over mezelf, dat het toch nog leuk was geworden, dat het allemaal wel mee viel, ik wist ook meteen waarom het volgende keer niet meer zou gebeuren. Na ongeveer 1,5 uur donder ik in slaap.
Bedankt voor het lezen!
netjes report. Ik vond vooral de eindeloze periode die het duurde voor de politieagenten om naar jullie te lopen eherkenbaar 
