ADHD, verslaving, en recente psychose
zo jun 07, 2015 11:05 am
Ik heb vannacht na een dosis truffels een psychose gehad terwijl ik op een verjaardagsfeest was. Na wat gegoogle naar informatie en vragen van andere mensen in vergelijkbare situaties, denk ik dat ik een accuut serotoninesyndroom had opgelopen na een samenloop van omstandigheden. Ik denk dat ik op de een of andere manier toch ook een ssri of maoi tot me heb genomen, waardoor iets lichts als truffels al genoeg was om me rijp voor het gesticht te maken.
Ik ga niet in details treden, maar het was een ontzettend angstaanjagende ervaring en mijn omgeving was hulpeloos (en ook een beetje onwetend over wat te doen in zo'n situatie, wat uiteraard totaal hun schuld niet is). Ik begin me steeds meer te herinneren, en ik ben erg bang dat ik vrienden mentaal wat aangedaan heb, en sowieso heb ik een herhaald fysiek gevecht met een hele goede vriend gehad die ik daadwerkelijk heb geprobeerd te vermoorden, omdat ik zo ontzettend paranoia was dat ik er tegen beter weten in van overtuigd was dat mijn vrienden criminelen waren die wisten dat ik informatie ofzo had over iets (?), en probeerde ik in eerste instantie te ontsnappen door het appartement te verlaten en weg te sprinten, en toen dat niet lukte probeerde ik mijn 'moordenaar(s)' dus uit te schakelen. Ik heb een redelijk goede conditie, en de enige reden dat ik bijgehouden kon worden, was omdat ik een soort hele korte vlaag van nuchterheid had ofzo, anders had ik heel lang door kunnen sprinten of mezelf zelfs letterlijk dood kunnen rennen (serotoninesyndroom + veel bewegen + oververhitting).
Ik heb adhd, heb daar van mn 6e tot 18e medicijnen voor gehad, waar ik toen accuut mee was gestopt op mn achtiende verjaardag, want 'ik hoef die troep niet meer'. Ik was ervan overtuigd dat ik dat spul alleen kreeg omdat mijn vader een enorme eikel is die me liever rustig hield dan dat die daadwerkelijk de ouder moest gaan uithangen (waar wel een kern van waarheid inzit. Feitelijk). Ik ben nu 21, en de laatste 3 jaar ben ik mentaal steeds meer en meer achteruit aan het gaan. Psychedelica helpen de laatste tijd heel erg met mijn leven relativeren, alles op een rijtje zetten, en ondanks alles de beste versie van mezelf te zijn die ik maar kan zijn, maar zelfs gebruik van een goed hulpmiddel kan dus enorme nare gevolgen hebben als je er niet juist mee omgaat. Duidelijk.
Ik ben er vanaf gekomen met een (hopelijk niet) traumatische ervaring en een tand door m'n lip, en ik hoop dat ik niemand verder blijvende schade heb aangericht. Ik voel me kut, en terecht een enorme klootzak. Dus ik ga in ieder geval vandaag even mezelf kut voelen en dat gevoel vast houden, zodat het terwijl ik nu nuchter ben goed inzinkt wat voor enorme fout ik heb gemaakt vannacht en wat voor monumentale klootzak ik eigenlijk ben. Hopelijk zodat het nooit meer gebeurt.
Ik heb beloofd dat als dit ooit weer gebeurd, ze me zonder hard feelings wel het ziekenhuis of wat dan ook in mogen slaan, want niemand verdient het om in gevaar te komen door een fout van een of andere depressieve klootzak.
Ik heb het bij deze even kort van me af getypt, omdat mijn gedachten enorm aan het racen zijn, dus het kan zijn dat ik nog een langer verhaal post uiteindelijk, maar ik hoop in ieder geval dat dit mensen in een vergelijkbare situatie (adhd, verslaafd, constant op zoek naar dopamine of een roes of je 'normaal' voelen, etc).
Ik maak binnenkort een reis naar een ander continent om mijn significant other op te zoeken, waarvan over een paar maanden terug kom. Vanaf nu tot mijn terugkomst raak ik geen middel meer aan, tenzij iemand met verstand van zaken (gespecialiseerde dokter) mij het aanbeveelt of garandeert dat het geen kwaad kan, zodat ik in ieder geval een beetje kan afkicken van... Alles. Maar dan ook écht alles.
Ook ben ik in contact met ggz en ga ik weer therapie krijgen hopelijk, maar zeker na deze psychose heb ik er wel vertrouwen in dat ze me ergens kunnen laten helpen, want dit is niet een gevalletje "volgens mij heb je 'gewoon' een mild stemmingsprobleem", wat mijn huisarts me vertelde na mijn verhaal een paar maanden terug te hebben aangehoord...
Dus. Lap tekst, sorry. Ik weet het. Maar het moest even. Ik ga nu weer terug in mn hoekje en mezelf realiseren wat onwijs geluk ik heb gehad...
P.S. Alles wat ik vannacht tot me had genomen was legaal, en gewoon te verkrijgen en met ideal te betalen, en ze komen het bezorgen met track & trace. Laat legaliteit je niet in de maling nemen, want dat maakt iets niet 'veilig'.
Ik ga niet in details treden, maar het was een ontzettend angstaanjagende ervaring en mijn omgeving was hulpeloos (en ook een beetje onwetend over wat te doen in zo'n situatie, wat uiteraard totaal hun schuld niet is). Ik begin me steeds meer te herinneren, en ik ben erg bang dat ik vrienden mentaal wat aangedaan heb, en sowieso heb ik een herhaald fysiek gevecht met een hele goede vriend gehad die ik daadwerkelijk heb geprobeerd te vermoorden, omdat ik zo ontzettend paranoia was dat ik er tegen beter weten in van overtuigd was dat mijn vrienden criminelen waren die wisten dat ik informatie ofzo had over iets (?), en probeerde ik in eerste instantie te ontsnappen door het appartement te verlaten en weg te sprinten, en toen dat niet lukte probeerde ik mijn 'moordenaar(s)' dus uit te schakelen. Ik heb een redelijk goede conditie, en de enige reden dat ik bijgehouden kon worden, was omdat ik een soort hele korte vlaag van nuchterheid had ofzo, anders had ik heel lang door kunnen sprinten of mezelf zelfs letterlijk dood kunnen rennen (serotoninesyndroom + veel bewegen + oververhitting).
Ik heb adhd, heb daar van mn 6e tot 18e medicijnen voor gehad, waar ik toen accuut mee was gestopt op mn achtiende verjaardag, want 'ik hoef die troep niet meer'. Ik was ervan overtuigd dat ik dat spul alleen kreeg omdat mijn vader een enorme eikel is die me liever rustig hield dan dat die daadwerkelijk de ouder moest gaan uithangen (waar wel een kern van waarheid inzit. Feitelijk). Ik ben nu 21, en de laatste 3 jaar ben ik mentaal steeds meer en meer achteruit aan het gaan. Psychedelica helpen de laatste tijd heel erg met mijn leven relativeren, alles op een rijtje zetten, en ondanks alles de beste versie van mezelf te zijn die ik maar kan zijn, maar zelfs gebruik van een goed hulpmiddel kan dus enorme nare gevolgen hebben als je er niet juist mee omgaat. Duidelijk.
Ik ben er vanaf gekomen met een (hopelijk niet) traumatische ervaring en een tand door m'n lip, en ik hoop dat ik niemand verder blijvende schade heb aangericht. Ik voel me kut, en terecht een enorme klootzak. Dus ik ga in ieder geval vandaag even mezelf kut voelen en dat gevoel vast houden, zodat het terwijl ik nu nuchter ben goed inzinkt wat voor enorme fout ik heb gemaakt vannacht en wat voor monumentale klootzak ik eigenlijk ben. Hopelijk zodat het nooit meer gebeurt.
Ik heb beloofd dat als dit ooit weer gebeurd, ze me zonder hard feelings wel het ziekenhuis of wat dan ook in mogen slaan, want niemand verdient het om in gevaar te komen door een fout van een of andere depressieve klootzak.
Ik heb het bij deze even kort van me af getypt, omdat mijn gedachten enorm aan het racen zijn, dus het kan zijn dat ik nog een langer verhaal post uiteindelijk, maar ik hoop in ieder geval dat dit mensen in een vergelijkbare situatie (adhd, verslaafd, constant op zoek naar dopamine of een roes of je 'normaal' voelen, etc).
Ik maak binnenkort een reis naar een ander continent om mijn significant other op te zoeken, waarvan over een paar maanden terug kom. Vanaf nu tot mijn terugkomst raak ik geen middel meer aan, tenzij iemand met verstand van zaken (gespecialiseerde dokter) mij het aanbeveelt of garandeert dat het geen kwaad kan, zodat ik in ieder geval een beetje kan afkicken van... Alles. Maar dan ook écht alles.
Ook ben ik in contact met ggz en ga ik weer therapie krijgen hopelijk, maar zeker na deze psychose heb ik er wel vertrouwen in dat ze me ergens kunnen laten helpen, want dit is niet een gevalletje "volgens mij heb je 'gewoon' een mild stemmingsprobleem", wat mijn huisarts me vertelde na mijn verhaal een paar maanden terug te hebben aangehoord...
Dus. Lap tekst, sorry. Ik weet het. Maar het moest even. Ik ga nu weer terug in mn hoekje en mezelf realiseren wat onwijs geluk ik heb gehad...
P.S. Alles wat ik vannacht tot me had genomen was legaal, en gewoon te verkrijgen en met ideal te betalen, en ze komen het bezorgen met track & trace. Laat legaliteit je niet in de maling nemen, want dat maakt iets niet 'veilig'.
Re: ADHD, verslaving, en recente psychose
zo jun 07, 2015 4:15 pm
Heel veel sterkte, beroerd allemaal... 
Re: ADHD, verslaving, en recente psychose
zo jun 07, 2015 11:30 pm
Inmiddels wat uitgerust en goed wakker nu, was nog extreem wazig en paniekerig vanmorgen.
Ik dacht dat truffels ook op serotonine receptoren werken, maar na wat verder lezen werkt het inderdaad anders dan bijv. mdma. Toch stond ik behoorlijk strak, racete mijn hart, spieren tense as fuck, klapperende kaken, bevingen, intens zweten, en kon ik blijkbaar sprinten als een bezetene terwijl ik aan de truffels normaal een enorme body high heb die het uberhaupt moeilijk maken om op te staan. Verder was ik willekeurige reeksen woorden aan het uitbrallen, keek ik leeg voor me uit, en was ik de helft van de tijd klaarwakker terwijl er toch niets binnenkwam en niemand me iets kon wijs maken; mijn brein maakte z'n eigen waarheid op dat moment.
Bij mijn bestelling truffels had ik kanna besteld (zit mesembrine in = ssri) omdat ik op zoek was naar een kalmeringsmiddel of iets waar ik me wat blijer van kan voelen als m'n stemming de verkeerde kant op dreigt te gaan, zonder gelijk aan iets extreems te hoeven zitten, en mij werd toen dus kanna aangeraden. Ik had nog een kwart gram in een buisje in m'n tas, en heb dat blijkbaar opgerookt toen ik pissed op m'n vrienden was en wilde kalmeren, want hij was vanmorgen leeg.
Mijn dosis truffels was 20 gram Hollandia. Had zo'n 8 keer eerder truffels gedaan, waarvan elke keer minstens 15 gram. Nooit fout gegaan, en ik zorg altijd dat ik elke sessie tot in de puntjes voorbereid... En deze nou net helaas iets minder.
Ik me alleen nog vlagen herinneren. Ik weet nog wel dat ik erg paranoide werd en dacht dat de mensen in de kamer huurmoordenaars waren die mij wilden ombrengen omdat ik wat wist. Het waren hele goeie vrienden van me, dus ik voelde me alleen op de wereld en in de steek gelaten, belazerd, en bovendien doodsbang. Blijkbaar hebben ze met 3 man mij moeten tegenhouden en heb ik me alsnog los gerukt, ben ik naar beneden gesprint en de straat op gerend en het op een lopen gezet. Ik stopte met rennen omdat ik richting een busje kwam (dat niet echt bestond) en ik dacht dat daar hun handlangers inzaten. Toen gaf ik het op en liet ik me neerploffen op een bankje.
Toevallig kwam toen een man voorbij die de dag ervoor nog naast ons in de kroeg had gezeten. Ik verdacht hem ook. Hij liep rakelings langs me, en toen sprak ik hem aan. "Ik heb jullie wel door hoor! Wat willen jullie van me! Ik wil naar huis!" Waarna de man reageerde "Naar huis? Ik wil ook weleens wat!" en toen z'n middelvinger opstak en verderliep in de richting van het apartement van mijn vrienden, wat voor mij genoeg was mijn verdenkingen te bevestigen.
Tijdens twee andere ontsnappingspogingen werd ik gestopt in de hal, en omdat ontsnappen niet meer lukte omdat ik overmeesterd werd, stribbelde ik alsnog hevig tegen en heb ik tot twee keer toe een goede vriend met twee handen bij de keel gepakt en heb ik die geprobeerd te wurgen, terwijl ik zei dat ik hem zou vermoorden. Blijkbaar heb ik hem tijdens een worsteling ook tot bloedens toe in de schouder gebeten, en ik heb stoten uitgedeeld. Zelf heb ik ook wat klappen geïncasseerd, maar het viel ze op dat een flinke stoot in m'n gezicht me eigenlijk weinig tot niets deed. Een kaakstoot had blijkbaar wel effect, want ik stopte, keek verwilderd voor me uit, en heb me blijkbaar toen weer naar bed laten brengen.
Alles bij elkaar zijn ze in totaal twee uur bezig geweest mij proberen te kalmeren en te voorkomen dat ik weer zou wegrennen. Ik heb luid geschreeuwd, om me heen geslagen, geschopt... Nee, tijdens een bad trip heb ik in ieder geval nog wel grip op de realiteit en kan ik nog de goeie kant op gestuurd worden door zelf 'coping strategies' toe te passen, of een sitter die me kalmeert. Maar dit was echt voorbij trippen op truffels. Ver voorbij.
Meerdere ontsnappingspogingen later lag ik eindelijk op een matras. Ik was echter flink aan het hallucineren, en niet op een goede trippende manier, maar op een manier waarop ik dacht dat ik dood was en gedoemd was eeuwig alleen te zijn, gemarteld door mijn oneindige stroom aan zelfhaat gedachten in mijn razende hoofd. Ik was zo in paniek dat uit angst m'n blaas leegliep. En ik kon mijn gedachten niet meer van mijn stem onderscheiden, dus heb nog een hele tijd hardop gepiekerd en angstige geluiden liggen maken.
Of het nou uiteindelijk serotoninesyndroom was weet ik dus niet. Kanna zou het in theorie kunnen opwekken, maar dan snap ik niet waarom ik het nog nooit heb gekregen aan de mdma. Heb weliswaar nog nooit een hoge dosis mdma gehad, maar goed. Je hebt natuurlijk ook geen serotoninesyndroom nodig om in een psychose te raken, maar dat het een psychose was dat weet ik wel... Het was niet mijn eerste. Maar wel de meest angstaanjagende.
Druks schreef:Wat heb je precies tot je genomen? Een MAOi of een SSRI krijg je niet zomaar in je systeem, lijkt me. Ook een serotonine syndroom is niet iets wat je oploopt van psychedelica. En weet je zeker dat het een psychose was en niet "gewoon" een bad trip?
Het is natuurlijk echt een enorme kut ervaring. Wees niet te hard voor jezelf; het overkomt de beste. Veel succes en sterkte!
Ik dacht dat truffels ook op serotonine receptoren werken, maar na wat verder lezen werkt het inderdaad anders dan bijv. mdma. Toch stond ik behoorlijk strak, racete mijn hart, spieren tense as fuck, klapperende kaken, bevingen, intens zweten, en kon ik blijkbaar sprinten als een bezetene terwijl ik aan de truffels normaal een enorme body high heb die het uberhaupt moeilijk maken om op te staan. Verder was ik willekeurige reeksen woorden aan het uitbrallen, keek ik leeg voor me uit, en was ik de helft van de tijd klaarwakker terwijl er toch niets binnenkwam en niemand me iets kon wijs maken; mijn brein maakte z'n eigen waarheid op dat moment.
Bij mijn bestelling truffels had ik kanna besteld (zit mesembrine in = ssri) omdat ik op zoek was naar een kalmeringsmiddel of iets waar ik me wat blijer van kan voelen als m'n stemming de verkeerde kant op dreigt te gaan, zonder gelijk aan iets extreems te hoeven zitten, en mij werd toen dus kanna aangeraden. Ik had nog een kwart gram in een buisje in m'n tas, en heb dat blijkbaar opgerookt toen ik pissed op m'n vrienden was en wilde kalmeren, want hij was vanmorgen leeg.
Mijn dosis truffels was 20 gram Hollandia. Had zo'n 8 keer eerder truffels gedaan, waarvan elke keer minstens 15 gram. Nooit fout gegaan, en ik zorg altijd dat ik elke sessie tot in de puntjes voorbereid... En deze nou net helaas iets minder.
Ik me alleen nog vlagen herinneren. Ik weet nog wel dat ik erg paranoide werd en dacht dat de mensen in de kamer huurmoordenaars waren die mij wilden ombrengen omdat ik wat wist. Het waren hele goeie vrienden van me, dus ik voelde me alleen op de wereld en in de steek gelaten, belazerd, en bovendien doodsbang. Blijkbaar hebben ze met 3 man mij moeten tegenhouden en heb ik me alsnog los gerukt, ben ik naar beneden gesprint en de straat op gerend en het op een lopen gezet. Ik stopte met rennen omdat ik richting een busje kwam (dat niet echt bestond) en ik dacht dat daar hun handlangers inzaten. Toen gaf ik het op en liet ik me neerploffen op een bankje.
Toevallig kwam toen een man voorbij die de dag ervoor nog naast ons in de kroeg had gezeten. Ik verdacht hem ook. Hij liep rakelings langs me, en toen sprak ik hem aan. "Ik heb jullie wel door hoor! Wat willen jullie van me! Ik wil naar huis!" Waarna de man reageerde "Naar huis? Ik wil ook weleens wat!" en toen z'n middelvinger opstak en verderliep in de richting van het apartement van mijn vrienden, wat voor mij genoeg was mijn verdenkingen te bevestigen.
Tijdens twee andere ontsnappingspogingen werd ik gestopt in de hal, en omdat ontsnappen niet meer lukte omdat ik overmeesterd werd, stribbelde ik alsnog hevig tegen en heb ik tot twee keer toe een goede vriend met twee handen bij de keel gepakt en heb ik die geprobeerd te wurgen, terwijl ik zei dat ik hem zou vermoorden. Blijkbaar heb ik hem tijdens een worsteling ook tot bloedens toe in de schouder gebeten, en ik heb stoten uitgedeeld. Zelf heb ik ook wat klappen geïncasseerd, maar het viel ze op dat een flinke stoot in m'n gezicht me eigenlijk weinig tot niets deed. Een kaakstoot had blijkbaar wel effect, want ik stopte, keek verwilderd voor me uit, en heb me blijkbaar toen weer naar bed laten brengen.
Alles bij elkaar zijn ze in totaal twee uur bezig geweest mij proberen te kalmeren en te voorkomen dat ik weer zou wegrennen. Ik heb luid geschreeuwd, om me heen geslagen, geschopt... Nee, tijdens een bad trip heb ik in ieder geval nog wel grip op de realiteit en kan ik nog de goeie kant op gestuurd worden door zelf 'coping strategies' toe te passen, of een sitter die me kalmeert. Maar dit was echt voorbij trippen op truffels. Ver voorbij.
Meerdere ontsnappingspogingen later lag ik eindelijk op een matras. Ik was echter flink aan het hallucineren, en niet op een goede trippende manier, maar op een manier waarop ik dacht dat ik dood was en gedoemd was eeuwig alleen te zijn, gemarteld door mijn oneindige stroom aan zelfhaat gedachten in mijn razende hoofd. Ik was zo in paniek dat uit angst m'n blaas leegliep. En ik kon mijn gedachten niet meer van mijn stem onderscheiden, dus heb nog een hele tijd hardop gepiekerd en angstige geluiden liggen maken.
Of het nou uiteindelijk serotoninesyndroom was weet ik dus niet. Kanna zou het in theorie kunnen opwekken, maar dan snap ik niet waarom ik het nog nooit heb gekregen aan de mdma. Heb weliswaar nog nooit een hoge dosis mdma gehad, maar goed. Je hebt natuurlijk ook geen serotoninesyndroom nodig om in een psychose te raken, maar dat het een psychose was dat weet ik wel... Het was niet mijn eerste. Maar wel de meest angstaanjagende.