Geen idee wa te doen..

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier op dit forum, alhoewel.. sinds vandaag geregistreerd laat het me zo zeggen.

Terwijl ik dit typ heb ik nog geen idee welke kant dit uit gaat gaan, maar zit er ondertussen al zo lang mee dat ik het toch kwijt wil en eventueel meningen wil horen.

Het is zo dat mijn ex-vriend verslaafd is aan GHB. Zijn ongeveer anderhalf jaar samen geweest, nu evenlang uiteen, toch laat hij me nog steeds niet gerust. Relatie van redelijk op begin volledig verkeerd gelopen, hij breekte me continu af, vond niks goed aan me, verslaafd aan seniorenseksdatesites en ik was het grootste uitschot dat rondliep! Zou boeken vol kunnen schrijven over mijn tijd met hem, ook minstens één, waarschijnlijk meerdere trauma's aan overgehouden, ik haat wie ik geworden ben door hem.

In ieder geval na onze breuk, nu zeker anderhalf jaar geleden evengoed door hellen blijven gaan met hem, stalken, lastig vallen, me tot uiterste drijven noem ma op.. Tot ik paar maanden terug door situaties op een feestje noodgedwongen met hem mee naar huis moest, maar ok hij had nog 2 vrienden bij en lag om in de auto, anders geraakten andere mensen niet thuis als ik dit niet deed dus dacht: snel thuis laten droppen en adios (ondanks ik wel dagelijks nog lastig werd gevallen). Uiteraard uiteindelijk toch samen bij mij thuis beland en vertelde hij me dat hij verslaafd is aan GHB en nu pas besefte dat hij dit ook al was tijdens onze relatie. Ik nam zelf ook wel soms een klein dopje GHB op stap, snapte de heisa niet, dus zitten googelen.. heb uren non-stop gehuild terwijl hij om langs me lag! (Ik zelf sindsdien geen druppel meer genomen).

Toen hij ontwaakte was het duidelijk: hij moest afkicken, samen liggen huilen, samen forums afgeschuimd, informatie gezocht, gechat met een deskundige op een forum, maar 1 ding stond vast: het afkicken zou thuis gebeuren zonder hulp. Net als in onze relatie heb ik tijdens zijn afkickperiode werkelijk ALLES voor hem gedaan, die snul die mij gemaakt heeft tot wie ik niet wil zijn en me het lelijkst schepsel op aarde laat voelen .. Toch enorm veel verdriet en pijn en ik wou hem helpen... Eerste dagen bij mij thuis is hij GHB blijven nemen, dat was de afspraak, tot we voldoende geïnformeerd waren en we hadden een dag vastgelegd waarop het ging gebeuren. Hij was nerveus en ik had zo'n compassie. In de namiddag op zijn laatste dag wou hij toch plots vloei (zo noemen wij dat) halen, ondanks we cold turkey hadden afgesproken, maar ok ik wou hem steunen en het op zijn manier doen dus zijn we samen vloei gaan halen met een duidelijke afspraak: samen planning opgemaakt om de hoeveel tijd hij zijn dosis mocht nemen, potje bewaarde ik in afgesloten brievenbus, als hij vloei wou moest ik die halen paar verdiepen lager..

Voor we gingen slapen (terug samen slapen bweik) wou hij graag een dop, en ik liet hem doen, het zou op zijn manier gaan, ik wou dat zelf zo, dat lijkt mij het meest doeltreffend..Heel het afkickverhaal ga ik nu niet vertellen maar wat een nette jongen zat er plots langs mij na iets meer dan een week. Boeken in de bibliotheek lenen???? gezelschapsspelletjes spelen, uiteten, terug de gesprekken die we de eerste dagen ooit hadden, we namen zelfs geen speed meer op een gegeven moment en zeiden tegen elkaar hoe goed we ons lichamelijk wel niet voelden..

Natuurlijk moest ik een eind maken, ik was mijn afspraak nagekomen: hij was afgekickt van de vloei, hij was wel nog steeds verslaafd aan seniorenseks, ook al beweerde hij van niet, dat als hij geen vloei nam, hij er zelfs niet aan dacht (zat er zo goed als volcontinu op en overal waar g kijkt, gsm, laptop.. bleef ik op meer en meer wansmakelijke sites, berichten en foto's uitkomen). Ik voel me wel nog steeds het lelijkst, marginaalst wezen op de universum en ik wou niet terug verliefd worden op wie me zo liet voelen dus hem gezegd dat hij dan terug naar zijn ouders thuis kon gaan! Dat was niet naar zijn zin dus hij heeft meteen een halve liter vloeibare gehaald, al mijn tijd, energie en zorgen voor niks in die pretentieus omhooggevallen eikel gestoken!! Stank voor dank Zonder mij geen reden om geen vloei te pakken, geen reden om te leven, dat zei die jongen dan wat mij anderhalf jaar zo gekleineerd heeft dat ik gewoon niet meer wou leven door hem! Want ohja zodra ik het uitmaakte toen, werd ik plots zijn ware en helemaal niet lelijk of marginaal of iets in die aard, helaas blijf ik me toch zo voelen ..

Ik weet zelf niet meer waarom ik heb toegezegd, of hoe het gekomen is maar hij wou een 2de keer afkicken van de vloei, weer met mijn hulp.. Ik heb hem toen gezegd dat hij mijn woonst mag gebruiken, maar dat hij niet moet verwachten dat ik hem weer ging vertroetelen of in de watten leggen of eender wat, hij had al genoeg tijd van mij verdaan voor niks.. Gewoon langs elkaar door leven maar in mijn appartement..Plots wou hij op bezoek bij een kameraad (waar hij wel zijn vloei koopt) dus ik ging mee, vertrouwde het niet.. Eens daar vroeg hij voor vloeibare te kopen waarop ik zei nee!! Vertelde zijn kameraad dat hij aan het afkicken was voor 2 de keer en hij heeft niks gekregen.. Op weg naar huis begon die op mij te slaan, de autobestuurder achter ons is toen uitgestapt om mij te komen helpen!! Toch stond hij er 's avonds weer en ik liet het toe, meneer zat continu om te gaan, in badkamer zijn eigen proberen af te rukken (lukte ni eens.. ?? WTF) kijkend naar omaporno ma bleef toch beweren geen vloei te hebben.. waar dan wel?? ik was gewoon paranoia?? zat IK niet te fel aan de drugs in plaats van hij?? Op een dag nog zo ver gekomen dat hij me een gekneusde borstkas geslaan heeft en dat was voor mij de druppel!!! Bijna 3 weken lang last gehad, kon niet op stap gaan terwijl ik elk weekend meermaals ga (enkel tijdens zijn afkickperiode zelden geweest) en hij daagde ma uit via sms in de aard van: ik ga fijn op stap, ma fijn gij kunt niet gaan, kom ik uw stom kop tenminste niet tegen.. zo ging dat continu, elke dag afwisselend met smsjes over hoe geweldig ik wel niet ben en hoe hard hij me mist..

Onlangs smsje gedaan naar zijn ouders, dat lastigvallen moet na anderhalf jaar maar eens stoppen en effectief: het stopte.. tot voor kort.. Hij plant dates met mij, spreekt af.. leeft in zijn eigen illusie, hoe haalt die het in zijn hoofd om een date te regelen Toch erover nagedacht om te gaan, te gaan bespreken wat hij meent te kunnen gaan bereiken.. ik gans degelijk clean met onverzorgde, werkloze, ingevallen, lijkbleke, volledig afhankelijk aan drugs zijnde jongen die ik werkelijk al 100den kansen gegeve heb en 2 keer heb willen helpen afkicken maar omaporno en vloei verkiest boven mij.. Diep vanbinnen wens ik hem kapot, en ben ik overtuigd dat ik dan een dik feest organiseer (jullie hebben echt geen idee wat hij me allemaal heeft aangedaan tijdens relatie) ma door erover te twijfelen, nu weer info op aant zoeken, weer uren aant huilen en mezelf de vraag aant stellen die ik me zelf al keivaak heb gevraagd: hoe ver kan ik gaan om hem te helpen met zijn verslaving? Ik heb een hint gegeven naar zijn ouders, een redelijk duidelijke hint zonder het letterlijk te zeggen, maar het boeit ze gewoon niet.. Die jongen ziet echt verschrikkelijk uit, maar zijn ouders zijn te lui om er iets aan te doen.. Wat moet ik doen met heel deze situatie? Gewoon fuck you zeggen en hem zijn eigen leven laten vergooien..

Liet die me ma gewoon eens met rust, anderhalf jaar verspild tijdens relatie, anderhalf jaar erna, zit ik hier nu huilend dit te typen, en maar weer uren te spenderen aan info op te zoeken en dergelijke, ik weet het gewoon allemaal niet meer, haat hem echt verschrikkelijk en ben er bijna van overtuigd, moest hij zijn eigen kapot rijden dat ik geen traan zal laten maar zal zeggen: tja, het heeft nog lang geduurd, moest er van komen (of iets in die aard) ik haat het dat ik nu weer met al die zorgen, twijfels en dilemma's zit voor iemand die me zoveel heeft aangedaan gewoon.. Karma mag stilaan echt wel beginnen komen!! (Sorry voor lang verhaal, zit er al zo lang, wou het echt eens kwijt gewoon, heb mijn vrienden dit nooit allemaal verteld, wou niet eeuwig blijven zagen over mijn ex, dus kan het ook nooit ees met iemand erover hebben...)

amai gij zit zwaar onder de sloef bij dije gast, één tip: vergeet hem, laat hem desnoods sterven in de kou, de man in kwestie is u niet waard. Tenzij ge nog een paar toeken op a bakkes wilt krijgen

Duidelijk zeggen dat je geen contact meer wil op wat voor manier dan ook, nummer blokkeren.
Komt hij je dan nog lastig vallen dan bel je gewoon de politie.
Je moet dit in ieder geval niet meer pikken.
Afkicken is zijn eigen verantwoordelijkheid, niet de jouwe.

Ik zou het wel gewoon voluit tegen zn ouders zeggen, maar vanaf dan gewoon alle contact verbreken.
Voor t zelfde maakt dat m zo gek dat hij zichzelf verbeterd.
Zijn probleem is in ieder geval niet het jouwe en na hoe hij met je om is gegaan zou ik het ook niet meer voor hem proberen op te lossen.
Ja, G afkick is erg zwaar, maar laat die jongen alsjeblieft gewoon naar n kliniek gaan?!
Zoals het nu gaat kan t overduidelijk niet, voor jullie beide.
Denk dat deze jongen trouwens ook een psychiatrisch probleem heeft, ik kan er zo niet mijn vinger op leggen wat, maar ik denk dat G in eerste instantie een vorm van zelfmedicatie was.
Anyway: sterkte jullie beide, dit wordt even een moeilijke tijd voor jullie, maar vooral voor jou.
Stay strong & Keep your head up

Karen25 schreef:Bijna 3 weken lang last gehad, kon niet op stap gaan terwijl ik elk weekend meermaals ga (enkel tijdens zijn afkickperiode zelden geweest) en hij daagde ma uit via sms in de aard van: ik ga fijn op stap, ma fijn gij kunt niet gaan, kom ik uw stom kop tenminste niet tegen.. zo ging dat continu, elke dag afwisselend met smsjes over hoe geweldig ik wel niet ben en hoe hard hij me mist..

Klinkt als een behoorlijk instabiele/bipolaire jongen. Laat m proffesionele hulp zoeken, zonder gaat echt niet werken. En ik zou zelf afstand van m doen (evt. met hulp van de politie als het moet), want je laat je alleen maar omlaag trekken zo.

Abysmal schreef:

Karen25 schreef:Bijna 3 weken lang last gehad, kon niet op stap gaan terwijl ik elk weekend meermaals ga (enkel tijdens zijn afkickperiode zelden geweest) en hij daagde ma uit via sms in de aard van: ik ga fijn op stap, ma fijn gij kunt niet gaan, kom ik uw stom kop tenminste niet tegen.. zo ging dat continu, elke dag afwisselend met smsjes over hoe geweldig ik wel niet ben en hoe hard hij me mist..

Klinkt als een behoorlijk instabiele/bipolaire jongen. Laat m proffesionele hulp zoeken, zonder gaat echt niet werken. En ik zou zelf afstand van m doen (evt. met hulp van de politie als het moet), want je laat je alleen maar omlaag trekken zo.

Aanvullend zou ik ook professionele hulp voor jezelf zoeken. Iemand die goed in z'n vel zit laat zich ook niet omlaag halen. Je laat je omlaag halen en mishandelen en respectloos behandelen omdat je jezelf ook minder waard voelt en die ander jou daarin bevestigt met dat gedrag. Ik bedoel hiermee niks van hem goed te praten, helemaal niet zelfs. Niemand zou zich zo moeten gedragen. Maar niemand zou zich ook zo moeten laten behandelen door iemand anders. Leer je eigen grenzen kennen en aangeven. Voel jezelf waardig genoeg om anderen jouw grenzen te laten respecteren. Zonder dit zal je steeds in je leven dit soort personen tegen komen en in soortgelijke situaties terecht komen.

Bedankt voor jullie reacties.


Ik weet dat hij best professionele hulp zoekt, maar dat wil hij niet! En ik als ex zijnde kan hem volgens mij niet dwnagmatig laten opnemen. Er is maar één reden voorwat hij zou willen stoppen e dat ben ik!! Maar er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om terug te gaan!! Toch regelt hij dates enzo, en als ik nee zeg ofzo maakt ni uit, hij regelt het gewoon (volledig in eigen wereld)

Partypipo: Voor ik hem kende was ik supergelukkig, soms was ik zelfs bang omdat ik me te gelukkig voelde, maar hij heeft alles heeft sluw gespeeld en me redelijk gebrainwasht. Die term gebruikte een kameraad van hem en ik vond het inderdaad goed verwoord. Die kameraad kan ik wel aanspreken als het uit de hand loopt, zodat hij weer eens met hem praat, maar meer kan hij helaas ook niet doen. Na onze breuk zie ik hem wel als volledig minderwaardig en ik heb hem ook al meermaals publiekelijk schande laten maken omdat als we dan bv in zelfde zaak zijn (veel gemeenschappelijke vrienden, zelfde uitgaansplaatsen) hij dan continu beledigingen zit te sturen, dan stap ik op hem af en laat hem daar dan schande maken waar iedereen bij is.. Hij maakt mij ook overal zwart enzo dus wil dan tegendeel bewijzen waar zijn vrienden bij zijn.. Maar ik zie niet de mogelijkheid dat ik ooit nog een relatie zal aangaan, ik vind iedereen ziek en gestoord door hem.. Op stap sta ik in zo donker mogelijk hoekje, en als iemand wil komen praten hou ik mn oren bedekt en ga weg, dus niemand krijgt kans tegen me te praten (daarmee: ik haat wie ik geworden ben)
Maar één ding weet ik wel: ik zal me nooit nog door eender wie minderwaardig laten behandelen!!

JongGeleerd: zelfs al zou ik zijn ouders dat echt letterlijk zeggen, ik betwijfel dan nog dat zij er iets aan zouden doen! Raar ouders, met alle respect voor hun! Ik stuur hem maar mails door met berichten op forums van mensen die ik weet niet wat hebben meegemaakt door de GHB in de hoop dat hij het inziet maar krijg telkens zelfde antwoord terug: het leven hoeft niet lang te duren, liever niet zelfs, en hij stopt enkel als hij mij dan terugkrijgt.. :-/ Hij had mij en deed alles voor hem, maar ik was in zijn ogen stront, en nu zijn enige reden mja...

Kockar: wat g zegt liet me tranen krijgen, waarschijnlijk omdat het volledig waar is wat g zegt..


Maar hoe stom het ook mag klinken: na alles wat die mij heeft aangedaan, het doet mij verschrikkelijk ma dan ook verschrikkelijk veel pijn dat hij zo laag is gegaan.. Zou ik hem toch gedwongen kunnen laten opnemen? Ik neem aan van niet?? Op steun van zijn ouders moet ik niet rekenen denk ik, zij geven mij de schuld van alles, ik moest bij hem zijn gebleven :-/...

ik ben hier voor je,als er iets is..

Kockar schreef:ik ben hier voor je,als er iets is..

Thx

Hoi Karen,

Als je het contact met hem blijft behouden, ben ik bang dat er nooit iets gaat veranderen. Hij moet letterlijk de grond raken voordat hij zelf gemotiveerd raakt om wat aan zijn probleem te doen. Nu ben jij voor hem aan het werk en hij leunt achterover, omdat er toch wel mensen voor hem rennen.

Verder is hij je gewoon geestelijk (en lichamelijk trouwens ook) aan het mishandelen. Mijn advies is dan ook om alle contact met deze jongen af te kappen, hoe moeilijk dat ook is. Alleen op die manier help je hem uiteindelijk écht.

Succes en sterkte!

http://tests.psychologiemagazine.nl/Rel ... 20chantage

Dit magazine heb ik gelezen en jouw verhaal deed me hier in zekere zin wel aan denken.
Misschien dat je er iets aan kan hebben?

Overigens ben ik het niet eens met dit stukje omgang van jouw kant:
"zelfs al zou ik zijn ouders dat echt letterlijk zeggen, ik betwijfel dan nog dat zij er iets aan zouden doen!"
Kan zijn dat ze het dan alsnog niet doen, maar het is niet aan jou dat voor hun te beslissen.

Ik snap dat het een hele belastende, zware situatie is, zowel fysiek als emotioneel vermoeiend.
Het zuigt al je energie op en het laat niets over van wie jij bent.
Zeg het tegen zijn ouders, ga bij hem weg, verhuis desnoods als dat een optie is, want hij sloopt zichzelf en sleept jou erin mee.
Jij kan voor jezelf beslissen dat je er uit stapt, het gat dat hij voor jullie beide graaft.
Wees duidelijk, zeg tegen hem dat het zijn keuzes zijn, maar dat jij er niet langer mee om kan gaan en kom hier dan niet later op terug.
Dit is ook voor hem het beste, want ergens heeft hij de hoop dat deze methode van hem, nog hoop schept in jullie relatie.
Als jij je hebt losgekoppeld is het voor jou denk ik belangrijk om naar een psycholoog te gaan die jou helpt met de emotionele schade die hij tot nu toe heeft aangericht.

Denk dat je reëel moet zijn in deze situatie, al is het moeilijk.
Kies voor jezelf, want hij verandert niet als je op dezelfde wijze doorgaat en nu sloopt hij ook jou erbij.