De roman 'A Scanner Darkly' van de Amerikaanse schrijver Philip K. Dick eindigt heel treurig wanneer wordt opgetekend hoe de hoofdpersoon, na jarenlang drugsgebruik, zozeer is gaan lijden een hersenbeschadiging dat hij nog slechts primair zijn levensbehoeften kan vervullen en zich maar amper bewust is van zijn eigen identiteit, en al helemaal niet van de machinaties van degenen die hem doelbewust aan de drugs houden. Het is een pijnlijk en daarom nogal ontnuchterend verhaal, dat de schrijver afsluit met een lijst van écht bestaande vrienden en de schade die zij zowel lichamelijk als geestelijk hebben ondervonden door hun drugsconsumptie, 'gestraft' voor een te groot verlangen 'te spelen'.
In het BNN-programma 'Spuiten en Slikken' probeer ik als eindredacteur dit jaar wat meer 'human interest'-gesprekken aan tafel te hebben. Een van de onderwerpen die ik de komende afleveringen zou willen behandelen is hersenschade door langdurig drugsgebruik. Vandaar dat ik deze post plaats, om te kijken of er via jullie iemand is te vinden die als ervaringsdeskundige daarover zou willen spreken met onze presentatrice Nicolette Kluijver.
Volgens mij is het een onderwerp wat door de vaak hedonistische toon van het Nederlandse drugsdebat wel eens vergeten wordt: dat het écht mogelijk is om je hersens, net als bij alcohol, een opdoffer te geven die je niet te boven komt. Wellicht dat er nog relatief jonge mensen zijn die ons een spiegel willen voorhouden in relatie tot ons soms overenthousiast gebruik van bepaalde middelen.
Voor vragen, neem gerust contact met me op: erik.noomen@bnn.nl en 06-24876515.
Overloper 
(Speciaal voor Moraaltje)
