DrugsForum

Ik zoek ervaringen van mensen die ooit antidepressiva hebben genomen en daarna terug xtc en de tijdsperiode daartussen.

Ik ben zelf nu een half jaar aan het nemen en wil hier meegaan stoppen. Binnen 3 weken is er een groot feest waar ik xtc wil nemen en wil er wel iets van voelen. Ik weet dat xtc niet werkt als je het tegelijk neemt met ssris maar stel dat ik deze week stop, voel ik er dan iets van 2 weken later? Iemand ervaringen?

SSRI afkick is geen geintje hé, ik denk dat je tijdens je XTC kater zo suicidaal kunt worden dat je gelijk van de brug afspringt ofzo.

Xtc na een ssri is echt zwaar af te raden...

Ikzelf heb, na het stoppen met mijn SSRI (na dit te hebben besproken met mijn behandelend arts), voor het eerst opnieuw XTC/MDMA ten volle ervaren na 6 maanden.
Na 3 weken is je hormoonhuishouding heus nog niet geherkalibreerd hoor.
Als je nog maar pas de SSRI neemt is 3 weken stoppen en een deftig effect voelen misschien plausibel, maar bij langdurig gebruik (meer dan een jaar) zal dit heel weinig effect hebben, behalve dat je depressie veel harder terug opkomt dan voorheen.

Dr_Jekyll schreef:Ikzelf heb, na het stoppen met mijn SSRI (na dit te hebben besproken met mijn behandelend arts), voor het eerst opnieuw XTC/MDMA ten volle ervaren na 6 maanden.
Na 3 weken is je hormoonhuishouding heus nog niet geherkalibreerd hoor.
Als je nog maar pas de SSRI neemt is 3 weken stoppen en een deftig effect voelen misschien plausibel, maar bij langdurig gebruik (meer dan een jaar) zal dit heel weinig effect hebben, behalve dat je depressie veel harder terug opkomt dan voorheen.

Topic is nog van vorige jaar
En het lijkt mij totaal niet bevorderlijk voor je psychische problemen als je na stoppen van ssri lekker aan de MDMA gaat.

Amvitamientje schreef:

Dr_Jekyll schreef:Ikzelf heb, na het stoppen met mijn SSRI (na dit te hebben besproken met mijn behandelend arts), voor het eerst opnieuw XTC/MDMA ten volle ervaren na 6 maanden.
Na 3 weken is je hormoonhuishouding heus nog niet geherkalibreerd hoor.
Als je nog maar pas de SSRI neemt is 3 weken stoppen en een deftig effect voelen misschien plausibel, maar bij langdurig gebruik (meer dan een jaar) zal dit heel weinig effect hebben, behalve dat je depressie veel harder terug opkomt dan voorheen.

Topic is nog van vorige jaar
En het lijkt mij totaal niet bevorderlijk voor je psychische problemen als je na stoppen van ssri lekker aan de MDMA gaat.

Ik heb geen psychische problemen. Mijn huisarts schreef me een SSRI voor omdat ik me constant depressief voelde nadat m'n leven zowat in duigen was gevallen (wel...duh). Toen de depressie over was ben ik er ook gewoon mee gestopt.
Achteraf bleek dat ik een puur dopaminegerelateerde depressie had, uitgelokt door langdurige stress. De SSRI was dus niet eens zo heel nuttig.
Niet elke depressie komt voort uit psychische problematiek. Het kan, maar is zeker geen constante. Je kan zelfs mentaal volledig in orde zijn en puur fysiek een depressie krijgen.

Is stress dan niet ook grotendeels psychisch?

Dr_Jekyll schreef:Ik heb geen psychische problemen. Mijn huisarts schreef me een SSRI voor omdat ik me constant depressief voelde nadat m'n leven zowat in duigen was gevallen (wel...duh). Toen de depressie over was ben ik er ook gewoon mee gestopt.
Achteraf bleek dat ik een puur dopaminegerelateerde depressie had, uitgelokt door langdurige stress. De SSRI was dus niet eens zo heel nuttig.
Niet elke depressie komt voort uit psychische problematiek. Het kan, maar is zeker geen constante. Je kan zelfs mentaal volledig in orde zijn en puur fysiek een depressie krijgen.

Een depressie is een psychische stoornis, dus ook een psychisch probleem. Wat voor stoornis is een depressie anders dan?

Dr_Jekyll schreef:Een depressie is een psychische stoornis, dus ook een psychisch probleem. Wat voor stoornis is een depressie anders dan?

Lul niet zo slap man, wat weet jij nou?

Dr_Jekyll schreef:Ik heb geen psychische problemen. Mijn huisarts schreef me een SSRI voor omdat ik me constant depressief voelde nadat m'n leven zowat in duigen was gevallen (wel...duh). Toen de depressie over was ben ik er ook gewoon mee gestopt.
Achteraf bleek dat ik een puur dopaminegerelateerde depressie had, uitgelokt door langdurige stress. De SSRI was dus niet eens zo heel nuttig.
Niet elke depressie komt voort uit psychische problematiek. Het kan, maar is zeker geen constante. Je kan zelfs mentaal volledig in orde zijn en puur fysiek een depressie krijgen.

Dat is, vrijwillige opname of familie was beter geweest om je rust even te pakken. Slechte huisarts, droppen die handel.

Naphtha schreef: Lul niet zo slap man, wat weet jij nou?

In ieder geval genoeg om het hier te typen! Hoezo slap gelul?
Explain please!

Amvitamientje schreef:

Naphtha schreef: Lul niet zo slap man, wat weet jij nou?

In ieder geval genoeg om het hier te typen! Hoezo slap gelul?
Explain please!

Elke kleuter weet genoeg om hier te typen Wat ik wil zeggen is dat je omstandigheden je kunnen vormen. Sommige mensen worden gewoon getroffen door tegenslag, dat bepaalt hun stemming. Heb maar eens drie/vier maanden geen geld en wel rekeningen dan ben je niet alleen depressief, dat is voor sommige genoeg om zelfmoord te plegen. Het zien van de wereld zoals die nu is kan ook behoorlijk deprimerend zijn. Niet iedereen heeft een zelfingenomen houding in relatie tot "geluk" in de vorm van alles wat je in je bolle harses zou kunnen douwen. Maar goe, het enige wat ik echt uit zou sluiten van een normale psyche, is eentje die je naar de knoppen hebt geholpen met dugs of medicijnen. Maar zelfs die zijn met rust beter af naar mijn mening.

Naphtha schreef:Elke kleuter weet genoeg om hier te typen Wat ik wil zeggen is dat je omstandigheden je kunnen vormen. Sommige mensen worden gewoon getroffen door tegenslag, dat bepaalt hun stemming. Heb maar eens drie/vier maanden geen geld en wel rekeningen dan ben je niet alleen depressief, dat is voor sommige genoeg om zelfmoord te plegen. Het zien van de wereld zoals die nu is kan ook behoorlijk deprimerend zijn. Niet iedereen heeft een zelfingenomen houding in relatie tot "geluk" in de vorm van alles wat je in je bolle harses zou kunnen douwen. Maar goe, het enige wat ik echt uit zou sluiten van een normale psyche, is eentje die je naar de knoppen hebt geholpen met dugs of medicijnen. Maar zelfs die zijn met rust beter af naar mijn mening.

Ik weet niet of je wel eens een depressie heb gehad, maar een depressie is veel complexer dan je down voelen of in een moeilijke periode beleven. Als ik 3 maanden geen geld heb, zoals jij beschrijft dan kan ik mij depressief voelen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik aan een depressie lijd. Depressief voelen of ergens depressief tegen aankijken is geen depressie!!!! De term ''depressie'' wordt veel te snel gebruikt!

Je kan je ongelukkig voelen over dingen in het leven en tegelijk toch gelukkig zijn voor vele andere dingen in het het leven. En als je echt een depressie hebt dan zie je nergens meer een reden voor om gelukkig te zijn.

En JA, wat jij slap gelul vind, depressie is een psychische stoornis!

Ik vind Naphtha ook vrij kort door de bocht reageren en beredeneren.

Amvitamientje schreef:Je kan je ongelukkig voelen over dingen in het leven en tegelijk toch gelukkig zijn voor vele andere dingen in het het leven. En als je echt een depressie hebt dan zie je nergens meer een reden voor om gelukkig te zijn.

En JA, wat jij slap gelul vind, depressie is een psychische stoornis!

Je hebt in zekere zin gelijk dat je het breder kan trekken. Maar dan nog ben je een product van je omgeving. Het is een testament aan de bekrompen tijd waarin we leven dat depressie uberhaupt zo veel voorkomt. Ik stel het zo, "in plaats van populair bij je te zijn en je ondertussen naar de tering te helpen". Het pathologische beeld van elke gemoedsstemming lijdt ertoe dat je het gaat willen behandelen als ziekte, en dus de farmacologische weg kiest om het te behandelen. (het medicijn). In veel gevallen is de lange termijn aanpak de juiste behandeling, en de route naar persoonlijk succes. Als je je houding, je leven, familie en vrienden onder de loupe neemt om de deprimerende factor te achterhalen (wat weleenswaar tijd kost). Kom je er misschien achter wat je depressief maakt, en zo kun je je probleem uit de wereld proberen te helpen. Vergeet niet dat we het hier over ssri's hebben.

Naphtha schreef: Als je je houding, je leven, familie en vrienden onder de loupe neemt om de deprimerende factor te achterhalen (wat weleenswaar tijd kost). Kom je er misschien achter wat je depressief maakt, en zo kun je je probleem uit de wereld proberen te helpen. Vergeet niet dat we het hier over ssri's hebben.

Depressies kunnen ook ontstaan zonder aanwijsbare reden, zo kan je lang zoeken naar de oorzaak zonder resultaat. En soms kunnen SSRI's, eventueel in combinatie met behandeling, hier baat bij hebben. Het is niet een medicijn in de categorie van een paracetamolletje, maar een depressie kan soms zo heftig zijn dat het niet anders kan. Ik vind wel dat teveel mensen geneigd zijn om gelijk aan de antidepressiva te raken en niet te kijken naar andere oplossingen, maar soms is er geen andere oplossing en ben je ten einde raad. Ik gebruik dagelijks een SSRI (sertraline) en zonder dit medicijn had ik er zelf allang een einde aangemaakt.

En dan te bedenken dat er gebieden zijn waar depressie niet eens voorkomt.

Zat te overwegen, of ik een heel verhaal op ging hangen over hoe ik geen grootouders meer heb. Een tante ben verloren aan longkanker. Vrienden ben verloren aan xtc misbruik. Mijn HBO studie niet af heb kunnen maken omdat ik psychotisch begon te worden. Op straat geschopt werd omdat ik mijn studie niet afmaakte. Nadat mijn vader teveel begon te drinken en mijn moeder weer eens lastig viel. In de schulden heb gezeten, zelfmoord heb overwogen om die reden maar te veel hield van de mensen die ik nog wel had. En dan achter je rug om belazerd worden door je beste vrienden omdat dat ze te pussy zijn om iets over hun pussy probleempjes in je gezicht te vertellen.
Toch maar gedaan..

Maar goed, een aantal jaar later ben ik toch blij over de dingen die ik wel heb, zoals mijn gezondheid, mijn onafhankelijkheid en vriendschappen die het wel overleefd hebben. Ik neem aan dat als je eenmaal begint met je problemen op de lange baan te schuiven dat ze ook niet zo gauw verdwijnen.

Hele heftige gebeurtenissen, maar wat wil jij daar mee zeggen?
Omdat jij dat allemaal hebt meegemaakt en bovenop ben gekomen betekend niet dat het allemaal een pot nat is!
Niemand is hetzelfde. en gelukkig maar.

Over het algemeen is het wel life as it is, verwerkingsproces en al die dingen. Je wil niet weten waar normale mensen mee rondlopen. Goede voeding is ook erg belangrijk. Ik heb best veel verhalen gehoord ..(gelezen) van mensen die ssri's slikten en er later achter komen dat het de moeite niet waard was, en dan niet meer terug kunnen komen in je normale staat van zijn. Lijkt me best een dure prijs om te betalen. Het internet staat er bol van iigv.

Het is ook belangrijk om heel langzaam af te bouwen. En bij het ene middel gaat dan lastiger dan de ander. Dit ligt aan de halfwaardetijden. Bij een lage halfwaardetijd, zoals venlafaxine en paroxetine, zal het lastiger gaan( over deze middelen zijn dan ook vele verhalen op het internet) en dan moet je niet raar op kijken als je een afbouwschema van 2 jaar onder je neus krijgy. Gewoon langzaam, gecontroleerd afbouwen. Overigens raad ik gebruik van dit medicijn voor lichte depressies af, maar voor zwaardere kan het echt goed helpen.

Wordt een beetje off topic