hier nog wat informatie over mdma
De chemische structuur van MDMA lijkt zowel op die van mescaline als van methamfetamine. De stimulerende werking op het centrale zenuwstelsel en de psychedelische effecten worden veroorzaakt door de neurotransmitter serotonine en in mindere mate door dopamine. MDMA veroorzaakt een tijdelijk sterk verhoogde vrijgifte van serotonine in de synaptische spleet, blokkeert de heropname en blokkeert de aanmaak. De serotoninevoorraden in de neuronen raken uitgeput en de concentratie in de synaptische spleet neemt toe. Dit effect begint meestal binnen een uur en duurt gemiddeld 3 tot 6 uur. Daarnaast blokkeert MDMA de heropname van de neurotransmitters noradrenaline en (in mindere mate) dopamine.
De effecten van MDMA zijn onder meer een gevoel van euforie, vergezeld met ontspanning, empathie en energie. Het seksuele verlangen neemt toe. Dit kan zich uiten in een sterk verliefd gevoel en een sterke emotionele binding met andere gebruikers. Soms komen ook impulsieve en paranoïde reacties voor. MDMA verhoogt het prestatievermogen en het libido (echter, het krijgen van een erectie gaat vaak moeilijk en er is een vermindering van het vermogen tot het bereiken van een orgasme).
De eetlust en de slaapbehoefte worden onderdrukt, maar het gevoel van dorst neemt soms toe, zelfs wanneer het lichaam geen watertekort heeft. Dit kan leiden tot consumptie van grote hoeveelheden water, leidend tot verlaagde natriumconcentraties in het bloed (hyponatremie), en uiteindelijk hersenoedeem en zelfs de dood. Tevens gaat de lichaamstemperatuur omhoog; afhankelijk van verschillende omstandigheden zoals buitentemperatuur en de mate van activiteit van de gebruiker gaat het dan om een paar tienden tot één of twee graden Celsius.
Na MDMA-gebruik is de serotoninevoorraad in de hersenen behoorlijk geslonken - bij regelmatig gebruik in korte tijd wordt deze zelfs in haar geheel verbruikt, omdat serotonine niet snel aangemaakt wordt. Problemen met de concentratie en het geheugen zijn vrij gebruikelijk in de week na MDMA-gebruik. Ernstiger psychische problemen zoals depressie, paniekaanvallen, flashbacks en waanvoorstellingen kunnen ook optreden, zelfs na eenmalig MDMA-gebruik.
Overdosering met MDMA kan (in relatief zeldzame gevallen) dodelijk zijn. Stijging van de lichaamstemperatuur als een direct gevolg van MDMA en serotoninestimulatie (soms verschijnselen die overlappen met het serotoninesyndroom), gefaciliteerd door een warme omgeving en langdurige fysieke activiteit (zoals dansen) kan hyperthermie en dehydratie (uitdroging) veroorzaken, gevolgd door het uitvallen van verschillende organen: rabdomyolyse, acuut nierfalen, diffuse intravasale stolling, schade aan lever en hersenen en epileptische insulten.Deze stijging van lichaamstemperatuur is groter wanneer MDMA gecombineerd wordt met cannabis. Om het risico op oververhitting te verminderen is het aan te raden isotone dranken te drinken in voldoende hoeveelheid en bovendien regelmatig een hete dansvloer te verlaten en te pauzeren in een koele omgeving. Combinatie met fluoxetine, ritonavir of cannabis wordt afgeraden.
Een 53-jarige Amerikaanse psychiater die in de gevangenis zat, pleegde zelfmoord met MDMA. Hij had een afscheidsbrief op zak.
Welke dosis MDMA dodelijk, of omgekeerd welke dosis veilig is, valt niet goed te voorspellen, omdat met MDMA officiële toxiciteitstudies nooit zijn uitgevoerd, en gegevens over de giftigheid bij dieren niet goed te vertalen zijn naar de situatie bij de mens. Op basis van onderzoek bij ratten wordt verondersteld dat inname van 2-3 tabletten (tegelijk) al tot schadelijke gevolgen voor de hersenen leidt.
De langetermijnconsequenties van het chronisch gebruik van MDMA betreffen met name verstoringen van het kortetermijngeheugen, ook bij matige gebruikers.