DrugsForum

Ik lees wel eens dat als je al problemen hebt om van de MDMA af te komen, je wel erg verslavingsgevoelig bent. Maar ik gebruik recreationeel cocaine en andere harddrugs, en ben een gelegenheidsroker. Met deze middelen heb ik soms erg veel lol, maar ik kan er ook zonder problemen mee stoppen. MDMA is mijn probleem, daar kan ik niet vanaf blijven. En dat lees ik eigenlijk maar heel weinig. Hoor wel dat sommige mensen het lastig vinden er 2 maanden tussen te houden, maar er echt niet mee kunnen stoppen?

Laat ik voorop stellen dat ik sinds 2 januari niet meer heb gebruikt. Bij mij gaat het juist in het begin meestal goed, maar later wordt het steeds zwaarder. Ik merk dat ik er elke dag meer naar verlang. Het is dat ik volgende week moet bloedprikken, maar ik ben bang dat ik daarna direct weer ga gebruiken.

De voornaamste reden dat ik MDMA gebruik is omdat het zo goed is voor mijn relatie. Wij gebruiken niet zo vaak op feestjes, maar voornamelijk lekker met z'n tweetjes, thuis. We kunnen dan super goed praten, voelen ons dan ontzettend verbonden met elkaar, begrijpen elkaar perfect. Alles wat ons dwars heeft gezeten spreken we dan uit, en de volgende dag beginnen we dan echt weer met een schone lei, alles is gewoon weer perfect tussen ons. Zonder drugs is onze relatie ook goed en er is meer dan genoeg liefde tussen ons, maar als we ruzie hebben vinden we het heel moeilijk om erover te praten, waardoor er dingen opgekropt worden en iets kleins op een gegeven moment heel groot wordt. Dat wordt uiteindelijk ook wel uitgepraat, maar het gaat zoveel makkelijker met MDMA...
Daarnaast ben ik op sociaal gebied ontzettend verlegen, op feestjes ben ik altijd super stil en voel ik me ongemakkelijk, terwijl ik wel behoefte heb aan sociaal contact. Als ik MDMA gebruikt heb ben ik helemaal niet bang meer en praat ik met iedereen, een geweldig gevoel en zó'n overwinning voor mij. We gaan niet zo vaak naar feestjes, maar als we gaan wil ik dus wel gebruiken, want uit mezelf kan ik die verlegenheid niet overwinnen. (ik heb er al therapie voor gehad.)

De afgelopen anderhalf jaar heb ik wekelijks gebruikt. Meestal 1 keer in de week, soms 2 keer, en soms een week niet. Ik gebruik per keer ook veel; meestal ga ik net zo lang door tot mijn lichaam het niet meer trekt. (niet meer kunnen lopen omdat het te zwaar is, zwart worden voor je ogen, nare tintels, pijnlijke spierspanningen, enorm zweten maar het ijskoud hebben, dissociatie, onmogelijk nog kunnen plassen of slapen etc. Dit bereik ik meestal na zo'n 500-600 mg maar het varieert.)
De kater is vaak wel heftig maar ik blijf gelukkig wel prima functioneren, ga gewoon altijd naar mijn werk, geen last van geestelijke dips, geen geheugenproblemen etc. Echter willen mijn vriend en ik al heel lang ontzettend graag een kindje, dus het moet nou echt afgelopen zijn. We hebben al een aantal stoppogingen achter de rug, maar langer dan een maand hebben we het hiervoor nog niet volgehouden.

Sinds we 2 januari gestopt zijn gaat er geen dag voorbij dat ik niet denk aan gebruiken. Sinds we zijn gestopt hebben we regelmatig ruzie, en ik wéét gewoon dat alles opgelost en uitgepraat zal zijn als we MDMA gebruiken, en dat maakt het heel moeilijk te weerstaan. Op de ruzies na ben ik wel heel gelukkig met mijn leven, ik heb het goed. Maar toch wil ik meer, dat heerlijke euforische gevoel, vrede met alles, daar verlang ik zo naar. Ik weet bijna zeker dat ik de verleiding niet kan weerstaan als het bloedprikken eenmaal achter de rug is, ik voel me afhankelijk van MDMA omdat het alle problemen oplost. Eens in de zoveel tijd is het gewoon nodig om weer met een schone lei te kunnen beginnen. Als ik geen kinderwens had gehad, had ik wel geaccepteerd dat ik gewoon af en toe MDMA nodig heb. Maar op deze manier maken we onze eigen dromen kapot.

Zijn er meer mensen die zich afhankelijk van MDMA voelen? Die niet kunnen of konden stoppen? Hebben jullie gewoon geaccepteerd dat jullie het nodig hebben, of is het uiteindelijk toch gelukt er mee te stoppen? Zo ja, hoe dan? Ik zoek hulp...

Zo te lezen zit je in een gevaarlijke visueze cirkel van gebruik. Je gebruikt het middel om problemen op te lossen die je normaal minder goed kan oplossen. Daarbij vergeet je dat een groter probleem nog steeds bestaat, namelijk het gebruik. Daarbij los je de problemen niet op in jouw eigen gemoedstoestand, maar in een neppe gemoedstoestand veroorzaakt door de MDMA. Praktisch gezien leef en lossen jullie je problemen op in een waan. Kennelijk is de drang om de problemen op te lossen voldoende om het gebruik te rechtvaardigen. Ik zou als de wiederweerga de problemen uit de weg gaan en ze koste wat het kost voorkomen. Het heeft verder helemaal niets met de stof te maken. De situatie waarin jij je nu bevindt is ongezond en is voedingsbodem voor een nare toekomst. En dat is een understatement.

De verslaving is bij MDMA mentaal.. Ik heb niet echt een goede tip voor je.. Misschien je afleiden met andere bezigheden.

Sport je? Ik heb er zelf veel aan om ff aan de gewichten te hangen en misschien dat piracetam je ook kan helpen?

Piracetam by providing the brain cells with the much sought after energy and oxygen, rejuvenates them and thus act as a cognitive enhancer and mind saving drug for people suffering from alcohol and drug addiction and also those recovering from the stress of a recent stroke.
Since piracetam nootropil has a mild euphoric and a soft sedative effect as well it is particularly helpful for drug and alcohol addicts to get over their addiction and lead a healthy and fruitful life. In this case piracetam works like a de addiction drug and an anti depressant drug for people suffering from addiction and clinical depression.

Read more: Say Good Bye to Your Addiction With Piracetam http://www.sooperarticles.com/health-fi ... z2LFwiWXWS

Je ziet mdma duidelijk als oplossing van allerlei sociale problemen. Zoals hierboven gezegd, drugs kan en mag geen oplossing hiervoor zijn, het is nep, fake, de liefde en verbondenheid die je dan met je vriend voelt komt niet vanuit jezelf. De enige oplossing is om te proberen al je problemen op een nuchtere manier te tackelen. Probeer gewoon eens een praatje met wat vreemden te maken op een feestje. Probeer eens met je vriend over je gevoelens te praten. Ja dat zal af en toe heel awkward zijn. Maar langzaam maar zeker maak je je deze sociale vaardigheden eigen, en wordt je gelukkiger vanuit jezelf. En geen drug kan daar aan tippen. Elke dag high alsof je aan de mdma zit, maar zonder de mdma. Ik wilje graag ook erg duidelijk op het feit drukken dat je beter niet aan kinderen kan beginnen als je niet het gevoel heb dat je zonder mdma ook net zo'n verbondenheid met je vriend hebt. Mdma kan een relatie heel goed onderhouden en leuk houden, maar dat kan soms onbewust niet de werkelijkheid zijn. Ook onderschat je denk ik de mentale en emotionele problemen die je ondervindt. Ga bewuster leven en stop een lange tijd met mdma, daarna zal je pas echt weer jezelf zijn, en kun je realistisch naaar je eigen leven kijken. Mocht je behoefte hebben om 1 op 1 te praten,mijn pb is altijd open. Veel succes.

Ik kan me je situatie inderdaad goed voorstellen. Vooral het verlegen zijn op feesten en niet zo snel op anderen af stappen ken ik heel goed. Ik moet ook zeggen dat MDMA mij een opstapje heeft gegeven naar een opener houding, maar ook als ik nu nuchter ben knoop ik sneller een praatje aan. En zoals de mensen hierboven zeggen, mdma is een quick fix voor je relatie, maar het is niet echt. Probeer met elkaar te praten, hoe awkward en kut dat soms ook kan zijn. Als je ruzie krijgt, soit, elke gezonde relatie heeft pieken en dalen.

Gebruik MDMA alsjeblieft alleen om de leuke tijden leuker te maken, niet om de slechte tijden gemakkelijker te maken. Als je kind straks twee ouders met een defecte serotoninehuishouding heeft, is dat ook slecht voor je kind. Misschien dat je een psycholoog kunt inschakelen om met die persoon en je vriend samen een opstap kan bouwen naar een gezondere relatie. Psychologen hebben daar vaak wel wat trucjes voor. Je hebt geen Mdma nodig. Dat moet je alleen zelf even in zien. For what it's worth: uiteraard staat mijn pb open. Sterkte en succes!

Ik heb juist het idee dat alles wat ik op MDMA voel, helemaal niet fake is. Ik ben juist meer mezelf, zonder de remmingen die ik mezelf heb opgelegd of die me bewust of onbewust opgelegd zijn. Alsof ik mezelf in pure vorm ben, zeg maar. Waarbij positieve eigenschappen van mezelf en mijn vriend versterkt zijn, waardoor de problemen objectiever kunnen worden bekeken, zonder direct die pijnlijke gevoelens erbij te voelen.
Als alles wat ik zou voelen op MDMA niet vanuit mezelf zou komen, zou ik er als ik weer nuchter ben toch ook niet meer achter staan? Ik denk dat alles wat ik dan denk en voel wel uit mezelf komt, alleen extra versterkt wordt door de MDMA... De verbondenheid en liefde is zeker echt, ook zonder MDMA zijn we dol op elkaar. Als de MDMA is uitgewerkt sta ik dan ook 100% achter alle uitspraken die ik heb gedaan, omdat ze wel gewoon echt zijn, alleen komen ze er in nuchtere toestand niet goed uit omdat negatieve gevoelens in de weg staan.

Ik weet dat ruzies oplossen op MDMA de makkelijke weg is, maar toch voelt juist het nuchter uitpraten als een quick fix en niet andersom. Omdat je je dan gekwetster voelt, ik moeilijker kan vergeven en vergeten. En je dus niet helemaal als een ongeschreven blad opnieuw kunt beginnen. Op MDMA kan ik dat wel, als het is uitgepraat is het hoofdstuk voor mij ook echt afgesloten en kijk ik er met vrede op terug, ook als het spul is uitgewerkt.
We proberen het echt wel hoor, gewoon over onze gevoelens te praten. Maar meestal loopt het dan juist uit de hand omdat we allebei zo snel gekwetst raken dat mijn vriend borderline heeft maakt het er ook niet makkelijker op. Uiteindelijk komt het altijd wel goed, maar waarom een grote omweg nemen terwijl je ook gewoon rechtdoor kunt? Als je je op die omweg ook nog eens bezeert? Tja, omdat we kinderen willen dus, dat is zeker reden genoeg, maar toch lukt het er vanaf blijven niet en dat is gewoon krankzinnig eigenlijk, die wens is zo groot maar we kiezen ervoor onze korte termijn verlangens te stillen.

Verder, ik sport niet echt, maar beweeg wel de hele dag op mijn werk (magazijndiensten van 10 uur per dag, 3 a 4 dagen p/w) en heb sinds kort skeelers gekocht. We eten vrij gezond.

Een psycholoog klinkt nogal drastisch... heb het idee dat onze problemen dan nogal vergroot worden.

Hoelang duurt het volgens jullie voor ik weer mezelf ben? (niet dat ik het idee heb dat ik niet mezelf ben, maar heb wel het idee dat ik nogal prikkelbaar ben. En misschien zat ik voor ik gebruikte ook wel beter in mijn vel, maar dat weet ik niet zeker, kan natuurlijk ook door externe gebeurtenissen komen.)

Meeste herstel van de hersenen zal tussen 3 tot 6 maanden zijn. Sport versnelt het proces enorm. Probeer smorgens en savonds 2 stuks fruit te eten naast je normale dieet.

Ik denk echter dat je niet met mdma gaat stoppen omdat je nog niet de switch hebt gemaakt dat mdma eigenlijk valsspelen is. Als de uitspraken vanuit jouzelf komen, dan kun je die er toch ook gewoon uit gooien zonder mdma? Hopelijk zie je in dat je redenatie vrij krom is. De liefde die je op die momenten voelt is wel aanwezig, maar wordt niet veroorzaakt door je vriend, maar door drugs. Je bent meer verliefd op drugs dan op je vriend. Stop met de mdma en als je het dan nog bij je vriend uit houdt na een jaar, en alles helemaal tip top is, dan kun je zeggen dat hij echt bij je hoort.

Maar vergis je niet, een relatie kan maanden/jaren later stuklopen dan normaal gesproken, door mdma. Het laat je gewoon niet in de werkelijkheid leven, maar zoals die discovery reclame zo mooi zegt, in een droom

Die uitspraken kan ik er minder goed uitgooien zonder MDMA, omdat ik blokkeer bij negatieve gevoelens... en dan alleen maar onaardige dingen zeg vanuit een gevoel van gekwetst zijn, als ik al wat zeg. Reageer zo tegen een borderliner en de rapen zijn gaar. MDMA zet die negatieve gevoelens even uit, dan kunnen we goed praten, en dan is alles weer goed. Net zoiets als MDMA therapie bij PTSS denk ik, de MDMA verminderd de angst waardoor de persoon de problemen aan kan gaan. Dat is dan toch ook echt?

Overigens gaan we over 4 maanden trouwen en dat zou ik niet doen als ik niet 100% zeker was van onze liefde. Dat staat niet ter discussie. Zoals ik al zei, als we niet gebruikt hebben is de verliefdheid ook volop aanwezig, alleen dus ook meer ruzies. Lijkt me heel gezond, alleen het oplossen verloopt bij ons dus stroef.

Het advies van meer fruit en wat meer sporten zal ik wel ter harte nemen, dat lijkt me sowieso geen kwaad kunnen.

NiandraLades schreef:Ik heb juist het idee dat alles wat ik op MDMA voel, helemaal niet fake is. Ik ben juist meer mezelf, zonder de remmingen die ik mezelf heb opgelegd of die me bewust of onbewust opgelegd zijn. Alsof ik mezelf in pure vorm ben, zeg maar. Waarbij positieve eigenschappen van mezelf en mijn vriend versterkt zijn, waardoor de problemen objectiever kunnen worden bekeken, zonder direct die pijnlijke gevoelens erbij te voelen.

alleen komen ze er in nuchtere toestand niet goed uit omdat negatieve gevoelens in de weg staan.

Nou, die negatieve en pijnlijke gevoelens zijn ook onderdeel van 'jezelf'. Door die gevoelens weg te stoppen achter drugs op die momenten dat het moeilijker wordt, wordt je niet meer jezelf, maar stop je juist een deel van jezelf en je gevoelens weg.

Dat is natuurlijk niet altijd persé verkeerd, maar als je alleen maar met deze gevoelens om kan gaan door te gebruiken (en daardoor ook niet kan stoppen met gebruiken) dan is dat echt niet iets wat op de langere termijn jouw leven of jullie relatie beter gaat maken.

Als die pijnlijke en negatieve gevoelens echt zo sterk je geluk in de weg staan is het helemaal niet erg om daar eens met een professional over te praten. Een goede psycholoog of andere therapeut maakt je problemen echter niet erger of groter dan ze zijn. Je kunt hier gewoon een keer met je huisarts over praten en vragen wat die voor mogelijkheden ziet. je huisarts heeft echt wel meer mensen met soortgelijke 'problemen' gezien en kan je vaak prima advies geven.

Amen. Een psycholoog of therapeut lijkt me in jouw geval echt geen overbodige luxe, je hebt ook geen gekke mentale stoornissen nodig om bij een psycholoog wat zinnigs op te steken. Lijkt me in ieder geval niet gezond zoals het nu loopt - misschien is je liefde niet op MDMA gebaseerd, het lijkt er nu op dat je relatie dat (in ieder geval deels) wel is.

Einstein schreef:misschien is je liefde niet op MDMA gebaseerd, het lijkt er nu op dat je relatie dat (in ieder geval deels) wel is.

QFT!

Update
Een week geleden weer gebruikt. Ik baal dat ik zo zwak ben geweest, maar het heeft wel nut gehad... weer heerlijk met mijn lief kunnen praten, weer alle blokkades opgelost. Ik ben het denk ik wel eens met de quote hierboven, dat mijn relatie deels op MDMA gebaseerd is. Maar ik weet zeker dat mijn relatie zonder MDMA ook stand blijft houden, het zal alleen wat harder werken zijn. Maar dan moet eerst die verdomde knop eens om.

Na ruim 2 maanden gestopt te zijn had ik er overigens wel meer van verwacht. Mijn eerste pil (140 mg) deed vrijwel niets... pas na een hele tweede pil erachteraan ging ik goed. Over de rest van de avond nog een viertal halfjes verspreid, dat vond ik best netjes van mezelf.
Wel werd ik dit keer ontzettend ziek aan het eind. Je de dag erna gewoon niet durven bewegen omdat al je spieren pijn doen, je licht in je hoofd bent, om het half uur naar de wc gedragen moeten worden, huilend van de buikpijn, en dan nog niet kunnen plassen. Dit is ook voor het eerst dat ik halverwege de werkdag (op maandag, zaterdag overdag gebruikt) naar huis moest omdat het echt niet meer ging. En daar trek ik echt wel de streep, mijn nuchtere leven mag niet onder mijn drugsgebruik leiden. Mijn lichaam is er duidelijk klaar mee, ik wil er naar luisteren... maar de geest komt constant met redenen aan om toch te gebruiken. Redenen die best plausibel klinken.

Zaterdag nog een keer. Want dan gaan we naar een feest waar we al een half jaar naar uitkijken, echt even een weekendje weg van alles, hotelletje geboekt. Ik hoop dat dit de laatste keer is... maar hoe vaak heb ik dat al gezegd. Hoe krijg ik die knop toch om?

Ik heb overigens relatietherapie aan mijn vriend voorgesteld, zodat wij misschien leren hoe we met ruzie om moeten gaan en hoe we ruzies op kunnen lossen zonder drugs. Maar dat ziet mijn vriend echt niet zitten.

NiandraLades schreef:
Na ruim 2 maanden gestopt te zijn had ik er overigens wel meer van verwacht. Mijn eerste pil (140 mg) deed vrijwel niets... pas na een hele tweede pil erachteraan ging ik goed.

Over de rest van de avond nog een viertal halfjes verspreid, dat vond ik best netjes van mezelf.
Wel werd ik dit keer ontzettend ziek aan het eind. Je de dag erna gewoon niet durven bewegen omdat al je spieren pijn doen, je licht in je hoofd bent, om het half uur naar de wc gedragen moeten worden, huilend van de buikpijn, en dan nog niet kunnen plassen.

Zaterdag nog een keer.

Lees nog eens die eerste twee punten. En dan denk je dat het een goed idee is om zaterdag weer aan de MDMA te gaan?

Maar volgens mij snap je zelf ook wel dat je een probleem hebt. Zoals ik al eerder schreef, ga gewoon eens met je huisarts praten. En als je vriend niet wilt ga je lekker zonder hem. Je huisarts heeft echt wel ergere dingen gezien en kan verschillende mogelijkheden voor je op een rijtje zetten.

Hamukun schreef:

NiandraLades schreef:
Na ruim 2 maanden gestopt te zijn had ik er overigens wel meer van verwacht. Mijn eerste pil (140 mg) deed vrijwel niets... pas na een hele tweede pil erachteraan ging ik goed.

Over de rest van de avond nog een viertal halfjes verspreid, dat vond ik best netjes van mezelf.
Wel werd ik dit keer ontzettend ziek aan het eind. Je de dag erna gewoon niet durven bewegen omdat al je spieren pijn doen, je licht in je hoofd bent, om het half uur naar de wc gedragen moeten worden, huilend van de buikpijn, en dan nog niet kunnen plassen.

Zaterdag nog een keer.

Lees nog eens die eerste twee punten. En dan denk je dat het een goed idee is om zaterdag weer aan de MDMA te gaan?

Dit.

Je lichaam laat merken dat het echt geen zin meer heeft in MDMA.
En lichaam, dat ben je en dat heb je.

MDMA laat je hersenen koken. Door de breinschade die optreedt ben je geneigt te verwachten dat nieuwe dope jezelf beter zal laten voelen. Dit is echter een denkfout.

Als je dat doorhebt en inziet dat het verder vnml een kwestie van een ingesleten, verkeerde gewoonte is, kan je dit traject van zelfvernietiging verlaten.

Ik ben het volledig met Hamukun en Poseidon eens, en daarbij ben ik het oneens met jou NiandraLades.

Zet alles eens op een rijtje.

- Je wilt graag stoppen met MDMA gebruiken.
- Je hebt vorige week weer MDMA gebruikt en je vond het niet zo tof als je verwacht had.
- Je bent er lichamelijk ziek zwak en misselijk (bij wijze van) door geworden.
- Je hebt het gevoel dat je MDMA als essentieel iets nodig hebt om met je vriend te praten, om dingen uit te praten e.d.
- Je plant een feestje in a.s. weekend met MDMA terwijl je eigenlijk bij voorbaat al spijt hebt.

Hopelijk zie je in dat je áltijd wel een smoesje kan bedenken voor jezelf om nog "eenmaal" te gebruiken. Ik weet hoe het is, je praat het gebruik voor jezelf goed in je hoofd. Maar je bent iemand met een eigen wil en bewustzijn, dus je hebt een keuze of je het uiteindelijk neemt of niet. De eerste stap is je te realiseren dat de MDMA je gedachten vertroebelen en dat je geen realistische blik meer op de werkelijkheid hebt. Ook al denk je gevoelsmatig van wel, probeer het logischerwijs te realiseren dat dat toch écht niet zo is. Je voornemen om dit weekend te gebruiken is daar een voorbeeld van.

Dat je aan je vriend hebt voorgesteld om in relatietherapie te gaan lijkt me echt een briljante zet. Je gebruikt MDMA onder andere om dingen te kunnen uitpraten met je vriend, en je ziet blijkbaar in dat je dit op een andere manier moet bereiken. Hopelijk zie je ook in, dat als je écht stopt met de MDMA, dat je de komende tijd extra moeite zal hebben met jezelf te uiten. Dat komt gewoon door de neurologische schade die je jezelf ongetwijfeld hebt toegebracht. Helaas is dat een onoverkomelijk iets .. het kwaad is al geschied en het enige wat je kan doen is naar de toekomst kijken.

Wil je echt stoppen met MDMA? Stop dan ermee. En neem dit weekend niet. Ga lekker aan de coke, ga aan de pep, ga aan de GHB. Het is echt essentieel dat je geen serotonineverbruikende drugs tot je neemt. En je zal je ongetwijfeld weken, zo niet maanden, ongemakkelijk en niet lekker in je vel voelen. Je kan niet verwachten dat als je stopt met MDMA en de initiële kater na 2 dagen weg is, dat je dan ook echt compleet hersteld bent. Ik vind ook dat je nogmaals met je vriend over therapie moet hebben. Ik denk echt dat jullie dat nodig hebben om uit deze spiraal te komen. Als je vriend dat 'niet ziet zitten', moet je hem zeggen dat het voor jou belangrijk is en dat je er echt mee zit. Het hoeft niet eens slecht met jullie relatie te gaan om naar zulke therapie te gaan. Mijn ex vriendin zat ook niet lekker in haar vel, en heb haar ook aangeraden eens met een psycholoog te praten. Haar 1e reactie was ook dat alleen gestoorden naar psychologen gaan, maar uiteindelijk gaan er ook zat mensen zonder echte directe problemen naar zulke hulpverleners toe. Als je dit zo aan je vriend verteld, en hij weigert alsnog om te gaan, vind ik dat dat ook heel veel zegt over jullie relatie en hoe hij over jou denkt. Als hij om je geeft, gaat hij gewoon mee, zelfs als het voor hem niet per se nodig is.

En tot slot wil ik nog even concluderen: je hebt je billen gebrand en nu moet je op de blaren zitten. Als ik jou was had ik de komende tijd geen feestjes in gepland. Ja dat is erg saai. En ja dat is heel anders dan je nu gewend bent. Maar ja, je wil je levensstijl veranderen en daarvoor moet je nu eenmaal dingen opofferen. Praat jezelf niet de illusie aan dat als de mogelijkheid tot MDMA-gebruik er is, dat je het dan zal weigeren. Verslavingen hebben de neiging je dat te laten geloven, maar iedereen hier op het forum die er ook maar de minste ervaring mee heeft zal je vertellen dat als d'r een pil voor je neus ligt op een feestje, je hem gewoon op eet. Alle goede voornemens direct het raam uit.

Lang verhaal, maar je moet echt met je neus op de feiten gedrukt worden. Als ik jou was had ik ook elke donderdag of vrijdag hier een update gepost over hoe het met je gaat. Zelfs als je niks te vertellen hebt. En zet ook geen leugens neer, niemand hier veroordeelt je, maar wil je oprecht helpen. Het enige wat we kunnen doen is je situatie en weekendplannen realistisch beoordelen. Dat kun je zelf nu echt niet meer. Hopelijk heb je wat aan mn verhaal. En nogmaals, dit weekend, GEEN MDMA.

Gman007 schreef:Wil je echt stoppen met MDMA? Stop dan ermee. En neem dit weekend niet. Ga lekker aan de coke, ga aan de pep, ga aan de GHB.
(...)
En tot slot wil ik nog even concluderen: je hebt je billen gebrand en nu moet je op de blaren zitten. Als ik jou was had ik de komende tijd geen feestjes in gepland.

Ja, wat is het nou?

Mijn advies (los van gezond voedsel + evt. supplementen) is dat je ook iets moet zoeken dat je kunt gaan doen ipv naar feestjes gaan. Anders zit je in het weekend op de bank met niets om handen en denk je "ik had nu ook daar en daar kunnen zijn". Sporten, naar de sauna, weet niet precies wat je hobby's zijn, of zoek nieuwe hobby's

Ik bedoel te zeggen: beter geen feestjes de komende maanden. Maar als ik realistisch nadenk zal dat waarschijnlijk niet gaan gebeuren. Dan kun je beter een alternatief hebben waar je op los kunt gaan vind ik. Zeker als er al vooraf tot een bepaalde mate is vastgesteld dat die stoffen geen probleem opleveren kwa verslaving. Liever elke 2-3 weken aan de coke dan aan de MDMA zeg maar.

Gman007 schreef:Ik bedoel te zeggen: beter geen feestjes de komende maanden. Maar als ik realistisch nadenk zal dat waarschijnlijk niet gaan gebeuren. Dan kun je beter een alternatief hebben waar je op los kunt gaan vind ik. Zeker als er al vooraf tot een bepaalde mate is vastgesteld dat die stoffen geen probleem opleveren kwa verslaving. Liever elke 2-3 weken aan de coke dan aan de MDMA zeg maar.

Coke geeft ook enorme druk op je hart, lichaam en dopaminesysteem, waardoor je je nog kutter dan voor de coke voelt. Wie zei dat van de ene verslaving voor de ander inruilen? Begin dan meteen aan de G ofzo

Om nu dan coke te gaan gebruiken lijkt me ook niet zo'n topidee, dan kan je beter aan de GHB gaan als het echt nodig is. Beste lijkt me om even überhaupt zo min mogelijk te gebruiken.

Bedankt voor jullie adviezen.

@Gman: dankje voor je uitgebreide antwoord.
Mijn grootste valkuilen zijn niet de feestjes, wij gaan al naar weinig feestjes. Het is voor ons dus een hele speciale gelegenheid en we kijken er al heel lang naar uit om hier te gaan gebruiken. Het zal voor mij zelfs de eerste keer zijn dat ik het in een club/dans setting gebruik, 9 v/d 10 keer is het thuis en anders bij vrienden thuis en een enkele keer op een metal festival ofzo. MDMA vervangen door andere drugs doen we al af en toe, dan halen we meestal wat coke in huis. Maar dat haalt het bij lange na niet bij MDMA, als we besluiten geen MDMA te gebruiken dan blijf ik soms net zo lief nuchter. Andere drugs zijn best een leuk extra'tje maar meer ook niet.

Wat wel onze grote valkuil is is wanneer we samen een weekend vrij zijn, en geen verplichtingen hebben. En als er wat spanningen zijn dan gaat het bijna automatisch, gewoon lekker thuis op de bank.
@Italiano, jouw tip om iets anders te zoeken om te gaan doen is dan ook een goede waar we zelf ook al aan zaten te denken. Zo willen we af en toe eens gaan skeeleren en zwemmen. Maar ook als we wel plannen hebben blijft dat stomme stemmetje roepen dat ik die plannen wel naast me neer kan leggen omdat MDMA gebruiken veeeel beter is, om wat voor reden dan ook, er is idd altijd wel iets en dat stemmetje kan dan heeel overtuigend zijn, ook al zegt mijn verstand iets anders.

Over relatietherapie, mijn vriend gaf aan dat hij dat ziet als een soort eindstation. Bij iedereen die hij kent die daar heen is gegaan, liep de relatie verkeerd af. Hij is bang dat problemen alleen maar uitvergroot worden en die therapie de boel dus alleen maar erger maakt. Ook is hij juist heel blij dat hij na jaren therapie (vanwege persoonlijke problemen) nu uit zo'n therapie traject is. Ik denk dat als ik hem aan zou geven dat ik het écht heel belangrijk vind, dat hij het dan wel voor mij wil doen. Maar ik heb niet doorgedramd omdat ik zijn standpunt ergens ook wel snap, en zelf ergens ook wel een beetje bang ben dat zo'n therapie de boel helemaal in de war schopt. Oke, een goede relatie moet daar wel tegen bestand zijn, maar ik voel me al zo prikkelbaar en kwetsbaar als ik een tijdje geen MDMA heb gehad, kan ik therapie nu dan al wel aan?

Verder snap ik idd dat herstellen langer duurt dan een paar dagen. Ik ben laatst dus ruim 2 maanden gestopt, en in die tijd heb ik nog helemaal geen verbetering gemerkt. Dus ik dacht: ik gooi er een pil in, dan ben ik weer wat meer mezelf. En dan ben ik daarna ook weer een tijdje vrolijk omdat alle problemen zijn opgelost en uitgepraat. Maar ik begin een beetje in te zien dat dat een denkfout is. Ik weet het niet, de ene keer denk ik dat ik meer mezelf ben op MDMA, omdat alles wat ik zeg wel gemeend is. Het zijn ook dingen die ik als ik nuchter ben vaak wel denk, maar niet uit durf te spreken. Bang om me kwetsbaar op te stellen. Dus MDMA haalt mijn blokkades weg maar laat me verder wel mezelf zijn. Dat is toch ook niet onjuist? Het is niet alsof je op MDMA een ander persoon bent?
Aan de andere kant snap ik ook wel, mede door jullie reacties, dat je door de MDMA alles door een roze bril ziet. En dat negatieve gevoelens ook een deel van mezelf zijn, dus eigenlijk ben ik onder invloed niet meer mezelf. En dat het diezelfde MDMA is die mij ook zo prikkelbaar en ongemakkelijk laat voelen als ik een tijdje niet heb gebruikt. Dus door vorige week te gebruiken kan ik eigenlijk weer opnieuw beginnen met mijn 'herstel'? En na een aantal maanden gestopt te zijn zal ik beter in mijn vel gaan zitten? Ik geloofde dat na 2 maanden niet meer zo, omdat ik juist het idee had: hoe langer het geleden is dat ik heb gebruikt, hoe langer ik met niet 100% heb kunnen uiten. Dus alles aan onopgeloste of onverwerkte dingen stapelen steeds verder op. Nu staat de teller weer op 0 en kan ik weer een tijdje vooruit, maar hoe langer ik niet heb gebruikt, hoe moeilijker het wordt. Nu ik dit zo neerschrijf besef ik wel dat ik dus iets anders moet vinden om me wel te kunnen uiten. Pff het is wel ingewikkeld allemaal ik zit echt in tweestrijd.

Ik zal niet liegen en toegeven dat ik zaterdag wel ga gebruiken. Ik heb al lang de wens om een keer op een dansfeest te gebruiken, en als dat is gebeurd kan ik het dus van mijn lijstje strepen en is er niets 'nieuws' meer wat ik op MDMA wil proberen. En dan een nieuwe stoppoging. Ik zal hier regelmatig blijven updaten.

Volgens mij snap je zelf ook best wel dat MDMA geen fuck oplost en je onderliggende problemen er alleen maar groter door worden, maar je geestelijke verslaving probeert je gebruik goed te praten. Veel succes ermee.

Ik wil alleen maar toevoegen dat ik in jou situatie drugsgebruik natuurlijk ook sterk af raad, degene hierboven die denken dat ik bedoelde dat je maar op een andere verslaving moet overstappen hebben het niet helemaal begrepen. XTC is gewoon een erg hersenverkrachtend middel, en het liefst ben je het komende jaar nuchter, maar als je dan toch íets moet gebruiken neem dan iets wat geen serotonine verbruikt.

@ NiandraLades, aan je houding te zien ben je wel wat veranderd ten opzichte van je eerdere posts. Toen zei ik al dat je toch weer zou gebruiken, omdat je de mindswitch nog niet gehad hebt. Maar ik denk dat je nu wel een aardig eind de goede richting op gaat. Je ziet gelukkig in dat je over bepaalde dingen gewoon niet meer helder kan nadenken. Hoe dat dan wel moet dat komt uiteindelijk vanzelf wel, als het besef er maar eerst eens is.

Ik zou toch je nog wat meer verdiepen in therapie. Uit je verhalen komt erg sterk naar voren dat je MDMA gebruikt om je gevoelens te kunnen uiten, en dat als je een paar weken lang weer gevoelens op kropt dat de drang naar MDMA daarmee omhoog komt. Als je echt het gras voor de voeten van de MDMA wil wegmaaien moet je dus zorgen dat je je leert / kunt uiten op een nuchtere manier. En eerlijk gezegd denk ik dat je dat niet gaat lukken op de 'normale' manier, omdat je de komende tijd door het misbruik juist de neiging hebt wat introverter te worden. Misschien is therapie wel niet helemaal de juiste weg voor jullie twee, ik had wel íets ondernomen om jullie onderlinge band te versterken en opener te maken. Misschien is iets van een cursus teambuilding ofzo wel wat. Ik zeg maar iets, maar zo leer je wel op elkaar bouwen en krijg je meer vertrouwen in elkaar. Geen idee of het als stel kan (meestal families of kantoren enzo denk ik), maar in zulke richtingen had ik echt gekeken. Dan maak je het voor jezelf ook makkelijker als je daarmee de drang wat kan onderdrukken.

@Druks. Da's nou precies wat ik bedoel in mijn eerste alinea van mijn openingspost... mensen die aannemen dat je erg verslavingsgevoelig bent omdat je niet van de MDMA af kunt blijven. Maar aangezien ik prima recreationeel GHB, coke, wiet en nicotine kan gebruiken en zelfs enkele keren crack heb gebruikt, en de drang naar meer makkelijker heb kunnen weerstaan dan als het gaat om MDMA, denk ik niet dat ik zo verslavingsgevoelig ben. Heb alleen een zwakke plek voor MDMA. Verder denk ik dat naar de huisarts toe gaan nu niet echt wat toevoegt, zou niet weten wat hij kan doen behalve aanraden in therapie te gaan. En dat is iets waar we eerst samen over na moeten denken.

@Gman, heldere post. Ik ga jouw reacties zeker teruglezen op momenten dat ik het moeilijk krijg.
Over 3 maanden gaan mijn vriend en ik een verre reis maken. Ik heb goede hoop dat we daar allebei ontspannen en onze relatie kunnen versterken. In de tussentijd zullen we eens na gaan denken op welke manier we onze problemen mbt gevoelens uiten en omgaan met ruzies kunnen verbeteren.

NiandraLades schreef:@Gman, heldere post. Ik ga jouw reacties zeker teruglezen op momenten dat ik het moeilijk krijg.
Over 3 maanden gaan mijn vriend en ik een verre reis maken. Ik heb goede hoop dat we daar allebei ontspannen en onze relatie kunnen versterken. In de tussentijd zullen we eens na gaan denken op welke manier we onze problemen mbt gevoelens uiten en omgaan met ruzies kunnen verbeteren.

Het zijn alleen maar mijn ideeën en gedachtes over deze situatie. Je moet niet zonder meer aannemen dat mijn uitspraken per definitie waar zijn. Maar zelf geloof ik wel dat er sterke logica en redenatie zit achter de meeste dingen die ik hier genoemd heb. Maar blijf altijd kritisch. Net als met "het goedpraten van drugsgebruik". Altijd kritisch blijven. Veel sterkte dit weekend. En beterschap met de kater.

Hoe gaat het nu?

Momenteel gaat het best goed.
Het is nu 3 weken sinds mijn laatste gebruik op dat feestje. Dat was een erg geslaagde nacht, maar wederom ging ik over mijn grenzen heen (meer nemen dan ik aankan, en ik heb me ook wel misdragen) en de dagen erna was ik weer doodziek. Daarom was ik er echt even klaar mee... daarna nog wel een keer LSD gedaan, maar nu proberen we echt overal af te blijven.

Inmiddels begint de drang naar MDMA al wel weer op te komen, maar het gaat goed tussen mij en mijn vriend, daarom 'hoeft' het nog niet. Sinds kort zitten we op stijldansen en we zijn ook druk bezig met de voorbereidingen voor de bruiloft, dat zorgt wel voor afleiding. De eerste beproeving zal pas zijn als de ruzies weer beginnen en er dingen op gaan stapelen, denk ik. Ik ben wel prikkelbaar en emotioneel, maar dat uit ik momenteel vooral op mijn collega's.

Ik had als ik jullie was als doel gesteld: geen mdma tot de bruiloft. Zo laat je én zien dat je zonder mdma (als soort van partydope) kan, én dat jullie relatie stand houdt zonder de gebruikelijke mdma-praatjes (als soort van therapeutische dope).

Als jullie dat niet lukt dan vraag ik me echt sterk af of jullie wel door moeten gaan met zo'n grote beslissing. Uitstel zal op zn minst op z'n plaats zijn dan. Op eenzelfde manier als je jezelf voor de gek houdt dat je het wel vol kon houden zonder mdma (in het slechtste geval), op zo'n zelfde manier zou je jezelf dan voor de gek kunnen houden dat een huwelijk wel stand houdt onder deze omstandigheden.

Het gaat niet zo goed. Vorige week kreeg ik te maken met een flinke tegenslag in mijn privéleven. Was zó down en besloot dat ik me op dat moment niet zo wilde voelen, ik trok het niet. Dus allebei weer gebruikt. (Wij gebruiken nooit zonder elkaar. Dus als er 1 toegeeft, gaat de ander mee. ipv dat we elkaar juist zouden moeten tegenhouden maar daar zijn we allebei niet sterk genoeg voor.)
Afgelopen weekend naar een driedaags festival geweest, ik was nog niet hersteld van de laatste keer gebruiken dus het is me gelukt niks te gebruiken. Maar wat was ik down zeg. Zo'n gaaf festival, en er toch niet van genieten... constant denken, als ik had gebruikt had ik het zo veel beter naar m'n zin gehad. Maar ergens wel trots dat ik het niet heb gedaan. Maar ben wel in gaan zien dat mijn probleem groter is dan ik dacht... damn, sinds wanneer is uitgaan helemaal niet leuk meer zonder drugs? En sinds wanneer trek ik het niet meer om verdrietig te zijn en moet ik dat gevoel onderdrukken met drugs?

Ik heb de laatste maanden ontzettende stemmingswisselingen, soms voel ik me prima, maar dit kan binnen een paar minuten radicaal omslaan zonder dat er verder iets is gebeurd. Zomaar ineens kijk ik dan heel anders tegen dingen aan, heel donker. Ik hoop dat dit door de drugs komt en dat het dus met abstinentie over zal gaan/minder zal worden. Maar ik weet het niet precies meer, soms weet ik niet meer zo goed wie ik ben en welke gevoelens echt van mij zijn, en welke veroorzaakt worden door de veranderingen in mijn hersenen. Verder is het slecht gesteld met mijn korte termijn geheugen, zo kan ik me bijv de helft van de bands die ik heb gezien dit weekend niet meer herinneren, en als collega's bijv vragen wat ik de dag ervoor heb gedaan dan weet ik het vaak echt niet meer. En dit klinkt misschien raar maar ook tellen gaat mij ontzettend moeilijk af, zo werd mij gevraagd om bier voor ons vieren te bestellen, maar toen liepen ze weg en ik kon me niet meer inbeelden met hoeveel we nu waren en hoe dat dan werkte als ik mezelf ook mee moest tellen waardoor ik met 6 bier aan kwam zetten. En ja, ik was toen broodnuchter. Heel verwarrend allemaal.
Heb wel weer het gevoel dat ik ontzettend klaar ben met die verdomde MDMA en eigenlijk alle drugs, ik wil weer weten wie ik ben zonder al die troep. Maar dit gevoel heb ik vaker gehad en toch ging ik na verloop van tijd toch weer de fout in.

Jammer om te lezen Ik hoop dat je sterk genoeg zal zijn om eraf te blijven. Sterkte ermee!

Ook van mij, heel veel sterkte toegewenst.