Niet van de MDMA af kunnen blijven
Geplaatst: zo feb 17, 2013 4:01 pm
Ik lees wel eens dat als je al problemen hebt om van de MDMA af te komen, je wel erg verslavingsgevoelig bent. Maar ik gebruik recreationeel cocaine en andere harddrugs, en ben een gelegenheidsroker. Met deze middelen heb ik soms erg veel lol, maar ik kan er ook zonder problemen mee stoppen. MDMA is mijn probleem, daar kan ik niet vanaf blijven. En dat lees ik eigenlijk maar heel weinig. Hoor wel dat sommige mensen het lastig vinden er 2 maanden tussen te houden, maar er echt niet mee kunnen stoppen?
Laat ik voorop stellen dat ik sinds 2 januari niet meer heb gebruikt. Bij mij gaat het juist in het begin meestal goed, maar later wordt het steeds zwaarder. Ik merk dat ik er elke dag meer naar verlang. Het is dat ik volgende week moet bloedprikken, maar ik ben bang dat ik daarna direct weer ga gebruiken.
De voornaamste reden dat ik MDMA gebruik is omdat het zo goed is voor mijn relatie. Wij gebruiken niet zo vaak op feestjes, maar voornamelijk lekker met z'n tweetjes, thuis. We kunnen dan super goed praten, voelen ons dan ontzettend verbonden met elkaar, begrijpen elkaar perfect. Alles wat ons dwars heeft gezeten spreken we dan uit, en de volgende dag beginnen we dan echt weer met een schone lei, alles is gewoon weer perfect tussen ons. Zonder drugs is onze relatie ook goed en er is meer dan genoeg liefde tussen ons, maar als we ruzie hebben vinden we het heel moeilijk om erover te praten, waardoor er dingen opgekropt worden en iets kleins op een gegeven moment heel groot wordt. Dat wordt uiteindelijk ook wel uitgepraat, maar het gaat zoveel makkelijker met MDMA...
Daarnaast ben ik op sociaal gebied ontzettend verlegen, op feestjes ben ik altijd super stil en voel ik me ongemakkelijk, terwijl ik wel behoefte heb aan sociaal contact. Als ik MDMA gebruikt heb ben ik helemaal niet bang meer en praat ik met iedereen, een geweldig gevoel en zó'n overwinning voor mij. We gaan niet zo vaak naar feestjes, maar als we gaan wil ik dus wel gebruiken, want uit mezelf kan ik die verlegenheid niet overwinnen. (ik heb er al therapie voor gehad.)
De afgelopen anderhalf jaar heb ik wekelijks gebruikt. Meestal 1 keer in de week, soms 2 keer, en soms een week niet. Ik gebruik per keer ook veel; meestal ga ik net zo lang door tot mijn lichaam het niet meer trekt. (niet meer kunnen lopen omdat het te zwaar is, zwart worden voor je ogen, nare tintels, pijnlijke spierspanningen, enorm zweten maar het ijskoud hebben, dissociatie, onmogelijk nog kunnen plassen of slapen etc. Dit bereik ik meestal na zo'n 500-600 mg maar het varieert.)
De kater is vaak wel heftig maar ik blijf gelukkig wel prima functioneren, ga gewoon altijd naar mijn werk, geen last van geestelijke dips, geen geheugenproblemen etc. Echter willen mijn vriend en ik al heel lang ontzettend graag een kindje, dus het moet nou echt afgelopen zijn. We hebben al een aantal stoppogingen achter de rug, maar langer dan een maand hebben we het hiervoor nog niet volgehouden.
Sinds we 2 januari gestopt zijn gaat er geen dag voorbij dat ik niet denk aan gebruiken. Sinds we zijn gestopt hebben we regelmatig ruzie, en ik wéét gewoon dat alles opgelost en uitgepraat zal zijn als we MDMA gebruiken, en dat maakt het heel moeilijk te weerstaan. Op de ruzies na ben ik wel heel gelukkig met mijn leven, ik heb het goed. Maar toch wil ik meer, dat heerlijke euforische gevoel, vrede met alles, daar verlang ik zo naar. Ik weet bijna zeker dat ik de verleiding niet kan weerstaan als het bloedprikken eenmaal achter de rug is, ik voel me afhankelijk van MDMA omdat het alle problemen oplost. Eens in de zoveel tijd is het gewoon nodig om weer met een schone lei te kunnen beginnen. Als ik geen kinderwens had gehad, had ik wel geaccepteerd dat ik gewoon af en toe MDMA nodig heb. Maar op deze manier maken we onze eigen dromen kapot.
Zijn er meer mensen die zich afhankelijk van MDMA voelen? Die niet kunnen of konden stoppen? Hebben jullie gewoon geaccepteerd dat jullie het nodig hebben, of is het uiteindelijk toch gelukt er mee te stoppen? Zo ja, hoe dan? Ik zoek hulp...
Laat ik voorop stellen dat ik sinds 2 januari niet meer heb gebruikt. Bij mij gaat het juist in het begin meestal goed, maar later wordt het steeds zwaarder. Ik merk dat ik er elke dag meer naar verlang. Het is dat ik volgende week moet bloedprikken, maar ik ben bang dat ik daarna direct weer ga gebruiken.
De voornaamste reden dat ik MDMA gebruik is omdat het zo goed is voor mijn relatie. Wij gebruiken niet zo vaak op feestjes, maar voornamelijk lekker met z'n tweetjes, thuis. We kunnen dan super goed praten, voelen ons dan ontzettend verbonden met elkaar, begrijpen elkaar perfect. Alles wat ons dwars heeft gezeten spreken we dan uit, en de volgende dag beginnen we dan echt weer met een schone lei, alles is gewoon weer perfect tussen ons. Zonder drugs is onze relatie ook goed en er is meer dan genoeg liefde tussen ons, maar als we ruzie hebben vinden we het heel moeilijk om erover te praten, waardoor er dingen opgekropt worden en iets kleins op een gegeven moment heel groot wordt. Dat wordt uiteindelijk ook wel uitgepraat, maar het gaat zoveel makkelijker met MDMA...
Daarnaast ben ik op sociaal gebied ontzettend verlegen, op feestjes ben ik altijd super stil en voel ik me ongemakkelijk, terwijl ik wel behoefte heb aan sociaal contact. Als ik MDMA gebruikt heb ben ik helemaal niet bang meer en praat ik met iedereen, een geweldig gevoel en zó'n overwinning voor mij. We gaan niet zo vaak naar feestjes, maar als we gaan wil ik dus wel gebruiken, want uit mezelf kan ik die verlegenheid niet overwinnen. (ik heb er al therapie voor gehad.)
De afgelopen anderhalf jaar heb ik wekelijks gebruikt. Meestal 1 keer in de week, soms 2 keer, en soms een week niet. Ik gebruik per keer ook veel; meestal ga ik net zo lang door tot mijn lichaam het niet meer trekt. (niet meer kunnen lopen omdat het te zwaar is, zwart worden voor je ogen, nare tintels, pijnlijke spierspanningen, enorm zweten maar het ijskoud hebben, dissociatie, onmogelijk nog kunnen plassen of slapen etc. Dit bereik ik meestal na zo'n 500-600 mg maar het varieert.)
De kater is vaak wel heftig maar ik blijf gelukkig wel prima functioneren, ga gewoon altijd naar mijn werk, geen last van geestelijke dips, geen geheugenproblemen etc. Echter willen mijn vriend en ik al heel lang ontzettend graag een kindje, dus het moet nou echt afgelopen zijn. We hebben al een aantal stoppogingen achter de rug, maar langer dan een maand hebben we het hiervoor nog niet volgehouden.
Sinds we 2 januari gestopt zijn gaat er geen dag voorbij dat ik niet denk aan gebruiken. Sinds we zijn gestopt hebben we regelmatig ruzie, en ik wéét gewoon dat alles opgelost en uitgepraat zal zijn als we MDMA gebruiken, en dat maakt het heel moeilijk te weerstaan. Op de ruzies na ben ik wel heel gelukkig met mijn leven, ik heb het goed. Maar toch wil ik meer, dat heerlijke euforische gevoel, vrede met alles, daar verlang ik zo naar. Ik weet bijna zeker dat ik de verleiding niet kan weerstaan als het bloedprikken eenmaal achter de rug is, ik voel me afhankelijk van MDMA omdat het alle problemen oplost. Eens in de zoveel tijd is het gewoon nodig om weer met een schone lei te kunnen beginnen. Als ik geen kinderwens had gehad, had ik wel geaccepteerd dat ik gewoon af en toe MDMA nodig heb. Maar op deze manier maken we onze eigen dromen kapot.
Zijn er meer mensen die zich afhankelijk van MDMA voelen? Die niet kunnen of konden stoppen? Hebben jullie gewoon geaccepteerd dat jullie het nodig hebben, of is het uiteindelijk toch gelukt er mee te stoppen? Zo ja, hoe dan? Ik zoek hulp...