Spijt van truffels
Geplaatst: vr aug 14, 2015 12:06 pm
Hey allemaal
Zo'n 3 jaar geleden, was toen 16 jaar oud, namen ik en paar vrienden truffels op een redelijk onverantwoorde wijze, zelfs na wat te hebben geresearched te hebben. Het was winter en we zaten in een met kaarsen verlicht keldertje, zonder tripsitter en namen bovendien nog elk een bonghit op voorhand om 'in de sfeer te komen'.
Alles ging goed tot 1 van de vrienden slecht begon te gaan over het feit dat zijn broer hem eens een joint zag roken. Zo geraakten hij en ik in een neerwaartse spiraal en die 2 anderen hadden weinig te moeien omdat ze aan het trippen waren. Urenlang was ik angstig en hoopte ik dat het snel voorbij zou gaan.
Ik heb niet het gevoel te zijn 'blijven hangen', maar heb me wel vaker de vraag gesteld of je wel kan weten of je bent blijven hangen, al dan niet zwaar.
In de jaren erna had ik een vriendin en begon ik aan de universiteit dus op het eerste zicht kan je niet zeggen dat ik erop ben achteruitgegaan.
Een jaar of 2 lang na de truffels ben ik er niet echt mee bezig geweest, tot enkele maandjes geleden ik via vrienden ermee in contact kwam (niet genomen). Ik begon lichtjes te herinneren hoe slecht ik me voelde en dit vond ik niet aangenaam. Sindsdien heb ik het moeilijk om het allemaal te vergeten en bovenal grote spijt van de domme aanpak. Als ik de tijd kon terugspoelen om iets te veranderen weet ik meteen wat ik zou kiezen.
Verder heb ik er met niemand zo over gepraat.
Grtz
Zo'n 3 jaar geleden, was toen 16 jaar oud, namen ik en paar vrienden truffels op een redelijk onverantwoorde wijze, zelfs na wat te hebben geresearched te hebben. Het was winter en we zaten in een met kaarsen verlicht keldertje, zonder tripsitter en namen bovendien nog elk een bonghit op voorhand om 'in de sfeer te komen'.
Alles ging goed tot 1 van de vrienden slecht begon te gaan over het feit dat zijn broer hem eens een joint zag roken. Zo geraakten hij en ik in een neerwaartse spiraal en die 2 anderen hadden weinig te moeien omdat ze aan het trippen waren. Urenlang was ik angstig en hoopte ik dat het snel voorbij zou gaan.
Ik heb niet het gevoel te zijn 'blijven hangen', maar heb me wel vaker de vraag gesteld of je wel kan weten of je bent blijven hangen, al dan niet zwaar.
In de jaren erna had ik een vriendin en begon ik aan de universiteit dus op het eerste zicht kan je niet zeggen dat ik erop ben achteruitgegaan.
Een jaar of 2 lang na de truffels ben ik er niet echt mee bezig geweest, tot enkele maandjes geleden ik via vrienden ermee in contact kwam (niet genomen). Ik begon lichtjes te herinneren hoe slecht ik me voelde en dit vond ik niet aangenaam. Sindsdien heb ik het moeilijk om het allemaal te vergeten en bovenal grote spijt van de domme aanpak. Als ik de tijd kon terugspoelen om iets te veranderen weet ik meteen wat ik zou kiezen.
Verder heb ik er met niemand zo over gepraat.
Grtz