DrugsForum

Volgens nieuw onderzoek kan MDMA ons helpen angsten te overwinnen die zijn veroorzaakt door traumatische gebeurtenissen, waarbij het idee wordt versterkt dat MDMA als nuttig therapeutisch hulpmiddel kan worden gebruikt.

MDMA is momenteel de partydrug volgens de meeste feestgangers. Het wordt in feite ook al jarenlang in verband gebracht met de clubscene. En toch gaan de mogelijkheden van MDMA veel verder dan dat. Onderzoek toont aan dat MDMA een zeer effectief middel kan zijn als het wordt gebruikt als onderdeel van een therapie om aandoeningen als PTSS te behandelen. Recentelijk is er een onderzoek gepubliceerd waarin staat dat MDMA geconditioneerde angst dramatisch kan verminderen, waardoor een nieuwe mogelijke manier is ontstaan om mensen te helpen die met dit soort problemen kampen.

WAT IS GECONDITIONEERDE ANGST?

In feite is een geconditioneerde angst een negatieve, emotionele reactie op een stimulus waarvan de persoon geleerd heeft dit te vrezen. Een angst voor ritjes in de auto na een eerder auto-ongeluk bijvoorbeeld, of een angst een bepaalde plek te bezoeken waar de persoon iets traumatisch is overkomen.

Hoewel sommige geconditioneerde angsten redelijk, vermijdbaar en beheersbaar zijn in het moderne leven, kunnen sommigen verlammende effecten hebben, waardoor een normale levensstandaard niet mogelijk is.

HET ONDERZOEK

In het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Translational Psychiatry, wilden de onderzoekers de effecten observeren van MDMA op de amygdala bij muizen, een deel van de hersenen dat geassocieerd wordt met geheugen en angst. Door de muizen te trainen een geluid te vrezen, door tegelijkertijd een milde schok toe te dienen, waren de wetenschappers in staat hun angstreacties te testen.

Een paar dagen later, werden sommige muizen geïnjecteerd met MDMA. Alle muizen luisterden toen naar het angst opwekkende geluid en er werd gemeten hoelang het duurde om eroverheen te komen en wanneer het angsteffect "uitstierf"; dus het moment waarop de muizen niet meer bevroren wanneer ze het geluid hoorden. Ontdekt werd dat de muizen, die MDMA gekregen hadden, aanzienlijk sneller hun angst voor het geluid verloren.

Hoewel er tot nu toe alleen op dieren is getest, toont het wel aan dat MDMA uitgesproken effecten kan hebben op hersenen. Muizen komen fysiologisch erg overeen met mensen. Het is alweer een stukje van de puzzel en het is zeker dat dit een inspiratie zal zijn voor meer onderzoek in dit gebied om mogelijke therapeutische toepassingen te ontdekken.

Lijkt me een beetje onzin. Als je lekker MDMA-high bent kunnen sommige dingen je gewoon niets schelen of gewoon niet zoveel doen. Of stap (onbewust) je over je angst heen.
Maar zodra het uitgewerkt is komt je angst waarschijnlijk wel weer terug in een nieuwe situatie.

Als ik nog niet dood wil en ik lig nuchter op een spoorrails waarbij een trein mijn kant op nadert dan lig ik ook niet zo lekker op m'n gemak.
Terwijl als ik misschien vol zit met LSD en GHB, dan lig ik juist wel lekker en zie mooie lichtjes mijn kant op komen.

Toch zou ik dit onderzoek niet meteen in de papierbak wegwerpen.
Het is betreft welliswaar een compleet ander medicament maar door verkrachting getraumatiseerde vrouwen die in een Franse reseachopstelling de beta blokker propranolol toegediend kregen, hadden niet alleen minder moeite met het aanschouwen van rapemovies uren later. Op den duur verloren ze ook zonder het medicijn hun vrees in werkelijk als bedreigend ervaren situaties zoals kroegen vol opdringerige kerels, verlaten steegjes etc.
Bij een hoog aantal slachtoffers van seksueel geweld verdween hun PTSS. Medicatie nadien bleek overbodig.

Ja, dat heb ik je wel eens eerder zien posten.

Ik dacht eerder aan het feit dat dingen die je vaak ziet of meemaakt op een gegeven moment gebagatelliseerd worden. Dat kan met nare dingen zijn, maar dit geldt net zo goed voor leuke ervaringen. Op een gegeven moment is de nieuwigheid er toch een beetje vanaf of groei je ergens overheen of weet je er mee te dealen?

Ik denk dat het heel erg van de persoon afhangt, maar ik geloof wel dat het zou kunnen werken. Zolang de dosis ook niet al te hoog is word je vrolijk en opgewekt en zie je zo goed als alles op een positieve manier. Je zou dan wel anders tegen die angst aan kunnen gaan kijken wanneer het een plekje geven.

Zolang je geen gaten hebt lijkt het me niet het dan ineens weer terug komt als de MDMA uitgewerkt is. Ik kan me nog goed herinneren hoe mijn vriendengroep met zijn alle MDMA avondjes had toen we net begonnen en dat onze vriendschapsbanden compleet veranderde doordat we anders tegen elkaar aankeken. Dat alles doordat dingen dan uitgesproken worden en dat dingen een plek krijgen.

fredrik schreef:Ik kan me nog goed herinneren hoe mijn vriendengroep met zijn alle MDMA avondjes had toen we net begonnen en dat onze vriendschapsbanden compleet veranderde doordat we anders tegen elkaar aankeken. Dat alles doordat dingen dan uitgesproken worden en dat dingen een plek krijgen.

En was dit positieve zin?

Het is niet altijd helemaal positief geweest natuurlijk maar het meeste wel

FRESH schreef:Lijkt me een beetje onzin. Als je lekker MDMA-high bent kunnen sommige dingen je gewoon niets schelen of gewoon niet zoveel doen. Of stap (onbewust) je over je angst heen.
Maar zodra het uitgewerkt is komt je angst waarschijnlijk wel weer terug in een nieuwe situatie.

Als ik nog niet dood wil en ik lig nuchter op een spoorrails waarbij een trein mijn kant op nadert dan lig ik ook niet zo lekker op m'n gemak.
Terwijl als ik misschien vol zit met LSD en GHB, dan lig ik juist wel lekker en zie mooie lichtjes mijn kant op komen.

Ik denk wel dat er wat in zit. Het voorbeeld wat jij geeft is geen irrationele angst; als de trein komt ben je dood, ongeacht de situatie. Waar MDMA bij kan helpen zijn irrationele angsten; situaties waar je niet bang voor hóeft te zijn maar waar je wel bang bent door gebeurtenissen in het verleden. Ik denk dat dit concept wel gevoelsmatig voor veel mensen bewezen is. Verlegen jongens die na een paar keer MDMA veel socialer worden, of het gevoel dat de plek waar je het meeste MDMA gebruikt hebt als een echt 'thuis' (club of niet) gaat ervaren. Je koppelt gewoon een ervaring aan een enorm positief gevoel en dit override bepaalde vroegere angsten.

Wil ook even toevoegen dat ( overmatig ) MDMA gebruik, of mensen die hier gevoellig voor zijn ook juist angsten kan veroorzaken.

Ik wil ook even toevoegen dat MDMA helemaal niets overwint, een pistool vermoord ook geen mensen.

Sorry ik kreeg dit echt niet korter beschreven.

Ik vergeet hier steeds op te reageren, en ik weet niet helemaal of het relevant is maar ik wilde het toch graag even delen. Ik heb in het verleden een flinke angststoornis gehad. Uiteindelijk was het zo erg dat ik gewoon de deur niet meer uit durfde. Heel af en toe ging ik nog wel stappen (van te voren een fles vodka) en dan kwam ik nog eens ergens.Voor de rest ging ik niet met het OV, niet naar school, niet naar de winkel, en kon ik nauwelijks nog lopen omdat ik alles zo overdacht dat het ongemakkelijk en extreem lastig werd. Telkens maar weer in hetzelfde cirkeltje denken, terwijl ik wist dat ik nergens bang voor hoefde te zijn. Ik schaamde me ervoor, en kon er ook niet over praten. Hoe leg je iemand zoiets uit? Maar het ging gewoon niet over en ik kon die cirkel niet doorbreken. Het enige wat ik dacht als ik ergens anders was dan thuis was: ''Hoe kom ik hier weer het snelst weg?''.

Op de een of andere manier ging ik toen met 3 vrienden op een zomeravond voor het eerst xtc gebruiken in een bos. En die hele avond was 1 grote angst-overwinsessie ofzo. Ik had nog nooit drugs gebruikt (en daar ben ik achteraf wel blij om). Maargoed komtie:

Ten eerste slikte ik dat kwartje door: dikke paniek, wat gaat er nu gebeuren? Waarom deed ik dit ook alweer? Straks gaat het helemaal mis!

''Gewoon over je heen laten komen, nu kan je niet meer terug.''

Ik had al wat moeite met die gedachte, ja uh hoe de fuck laat je gewoon iets gebeuren? Maar ik kon inderdaad niet meer terug dus ik zat dat ellendige halfuur maar gewoon uit. Ik was nu echt de controle over de situatie kwijt, en dat moest ik maar accepteren. Dat was al een grote stap op zich. Uiteindelijk voelde ik me superchill en heb ik een uur als een klein kind door het bos gehuppeld en bomen geaaid enzo.

Op een gegeven moment werd ik misselijk. Overgeven in het openbaar was een van die dingen waar ik bang voor was, ook al was dat nooit gebeurt. Paniek dus. Mijn vrienden zagen dat ik me niet chill voelde en vroegen wat er aan de hand was. Ik vertelde dat ik super misselijk was en toen zei iemand: ''Knabbel, dat zit tussen je oren''.

En toen was het over.

De paniek was op dat moment gewoon helemaal weg, en ik voelde me super relaxed en was weer helemaal happy. Dat was eigenlijk het moment dat ik erachter kwam dat ik mijn hele mindset om kon zetten. Het zat immers toch tussen mijn oren, en de enige die daar wat aan kon veranderen dat was ik zelf. Ik wist natuurlijk wel dat mijn angsten niet reëel waren, maar het was me nog nooit gelukt om die knop in mijn hoofd om te zetten.

Ik voelde me nog een aantal keer die avond niet zo heel relaxed, of een beetje paniekerig en dan zei ik gewoon tegen mezelf dat het allemaal oke was, en er niets aan de hand was. En dan gingen die vervelende gevoelens ook gewoon weg.

Ik zal niet zeggen dat ik vanaf die avond weer superrelaxed over straat ging, maar dit was wel het punt waarop ik met hele kleine babystapjes vooruit ging. Het heeft denk ik nog 2 jaar geduurd voordat ik er echt helemaal vanaf was, maar vanaf die ene avond besefte ik dat ik mezelf gewoon gek maakte, en dat patroon moest ik doorbreken. Het zat inderdaad gewoon tussen mijn oren, en met die gedachte was probeerde ik ook weer gewoon dingen te gaan doen.

Een vriendin van me die oorspronkelijk uit Kosovo komt is heel haar leven doodsbang geweest voor honden. Echt doodsbang gewoon, of het nu groot of klein was.
We zijn op een avond aan de mdma gegaan op een outdoor goa en opeens liep er een hond naar haar toe om eens te komen snuffelen. Ik stond al meteen paraat, omdat er normaal dan totale paniek ontstaan zou zijn, maar de love-feeling van de mdma deed zijn job en ze liet de hond aan haar hand snuffelen. Even later aaide ze 'm zelfs. En aan het eind van de avond ging ze zelf naar honden toe om ze te aaien ..
Ik heb haar nooit meer bang gezien voor honden na deze avond.

Dus ik ben er zeker van dat mdma kan helpen angsten te overwinnen

Alles komt gewoon met zaken te kunnen relativeren op het juiste moment.