DrugsForum

grondlegger van rock n roll

Je kan een depressie niet zomaar achter je laten als iemand zegt: "Kom op jôh, stap er van af".
Net zoals je ook niet tegen een kankerpatiënt kunt zeggen: "Stop nu eens met kanker hebben".

Het is een echte ziekte, die zonder (de juiste) medicijnen slecht behandelbaar is.

Druks schreef:Helaas beschikken we nog niet over de juiste medicijnen om een depressie te behandelen. SSRI's zijn meer bommetjes in je hoofd dan dat ze gericht de depressie aanpakken. Spijtig wel. Al valt therapie altijd boven medicijnen te verkiezen.

Sporten kan effectief zijn.

Of ECT...

zelfmoord ook

Ali G schreef:zelfmoord ook

Ik geloof niet in zelfmoord. Ook al ben ik daar zelf ook al eens geweest toen ik depressief was in 1994 tot 1998. Toen ers ik tot overmaat van ramp ook nog schizofreen. Zelfmoord komt dan erg dicht bij, maar ik geloof er niet in.

Ali G schreef:zelfmoord ook

Tja, da's idd een effectieve oplossing voor veel soorten ellende...

Wietsmoker schreef:

Ali G schreef:zelfmoord ook

Ik geloof niet in zelfmoord. Ook al ben ik daar zelf ook al eens geweest toen ik depressief was in 1994 tot 1998. Toen ers ik tot overmaat van ramp ook nog schizofreen. Zelfmoord komt dan erg dicht bij, maar ik geloof er niet in.

Mee eens.

WTF

Zoals Maurits aangeeft kunnen lichte tot matige vormen van depressie dikwijls effectief behandeld door de combinatie van sport (niet te afmattend), daglicht en hoge concentraties vitamine C.

Een andere effectieve aanpak schijnt het slikken van Sint Janskruid te zijn, al duurt het dan 1 tot 2 maanden voor de zwaarmoedigheid wijkt. De aan suicidale neigingen lijdende hoogleraar psychologie R. Dijkstra heeft zich met dit serotonine-aanmaak bevorderende goedje uit de put getrokken.
Verder schijnt ketamine een veelbelovend anti-depressivum te zijn maar daar moet ik me eerst maar eens serieus in gaan verdiepen.

Poseidon schreef:Zoals Maurits aangeeft kunnen lichte tot matige vormen van depressie dikwijls effectief behandeld door de combinatie van sport (niet te afmattend), daglicht en hoge concentraties vitamine C.

Een andere effectieve aanpak schijnt het slikken van Sint Janskruid te zijn, al duurt het dan 1 tot 2 maanden voor de zwaarmoedigheid wijkt. De aan suicidale neigingen lijdende hoogleraar psychologie R. Dijkstra heeft zich met dit serotonine-aanmaak bevorderende goedje uit de put getrokken.
Verder schijnt ketamine een veelbelovend anti-depressivum te zijn maar daar moet ik me eerst maar eens serieus in gaan verdiepen.

Dat laatste is zeker correct. 25 Mg - 75 Mg oplossen in water en voila, weg depressie.

Ook is uit divers onderzoek gebleken dat anti depressiva (bijvoorbeeld Efexor, Citalopram enz.) bij lichte- en middelzware depressies niet beter werken dan placebo's.

Ze werken dus wel een beetje aangezien placebo's ook werken. Maar het is veel effectiever om bij lichte of middelzware depressies te gaan sporten of -wat Poseidon al aangaf- Sint Janskruid te proberen, eventueel in combinatie met Sam-e.

Lage levels vitamine D in het bloed wordt ook vaak gezien in combinatie met mentale problemen. Vele tientallen procenten van de mensen in NL hebben een vitamine D-tekort. Suppletie is aan te raden. Denk hierbij aan 1000-4000 IU per dag.

Bij grote tekorten schrijven psychiaters/huisartsen een vitamine D-drank voor van 25000 IU per keer.

Tot slot: David Servan-Schreiber heeft veel waardevolle dingen geschreven over natuurlijke manieren om te genezen van mentale problemen als depressies. Ook het boek "mental health naturally" vind ik erg waardevol.

Heb zelf (helaas) redelijk wat ervaring in de psychiatrie. Ze proppen je daar het liefste helemaal vol met pillen. Soms is dat -tijdelijk- nodig. Met name bij psychoses of andere ernstige, acute mentale problemen. Probeer zo snel mogelijk van die pillen af te komen en houd je aan de drie R's:

Rust
Reinheid
Regelmaat

En geen drugs...

Hmmmm, kut...

Met Parkinson kun je toch nog wel een tijdje goed functioneren?

Maar ja, als je al depressief bent dan kan dit idd net de druppel zijn...

Was inderdaad even schrikken. Ik vrees nu nog wel meer voor heel het mediacircus dat weer veel te lang gaat aanslepen. Walgelijk wat voor foto's/verhalen al zijn opgedoken.

Azymuth schreef:Was inderdaad even schrikken. Ik vrees nu nog wel meer voor heel het mediacircus dat weer veel te lang gaat aanslepen. Walgelijk wat voor foto's/verhalen al zijn opgedoken.

Heb begrepen dat de foto's een hoax zijn...

Vind het daarom niet minder vuil dat ze er zijn, iemand houd zich er toch mee bezig, maar ergens toch al een beetje een opluchting.

Azymuth schreef:Vind het daarom niet minder vuil dat ze er zijn, iemand houd zich er toch mee bezig, maar ergens toch al een beetje een opluchting.

Te veel mensen zijn idd wat verknipt

idd Druks, menschliches alzumenschliches.

Vraag me tevens af waarom mensen dikwijls op een grimmige wijze uit het leven stappen wanneer ze het niet meer zien zitten?
Als je het leven als onbarmhartig ervaart, waarom zou je jezelf dan ook nog eens pijn gaan doen op het moment dat je er uit stapt?

Mensen gaan op de treinrails staan wachten tot ze aan flarden gereden worden, ze springen van flatgebouwen en bruggen op weg naar een doodsmak, ze snijden hun polsen of keel door, schieten zich door het hoofd of hangen zichzelf op.

Je kan toch ook een strip roofies met een paar glazen wodka wegspoelen en vervolgens 's nachts in zee richting de horizon zwemmen. Je zal niet eens merken dat je verdrinkt.
Een overdosis morfine lijkt me ook geen slechte nooduitgang.

Beter niet natuurlijk want ik vermoed dat er bij zelfmoord vaak een catastrofale inschattingsfout gemaakt word.
De vertroebelde geest ziet niet meer dat hij enkel dat deel vh bestaan dat hem kwelt wil elimineren ipv de totale exisistentie.

Goed punt Poseidon, suicidale mensen schijnen inderdaad in een soort trans te verkeren waar ze de gevolgen van hun daad niet kunnen overzien.
Vandaar ook die nare manieren waarop ze zelfmoord plegen zoals voor de trein stappen of van een flat springen.
De meest pijnloze manier lijkt me toch een overdosis benzo's & hartmedicatie.
Al kan ik me zelf niet voorstellen niet meer te willen leven.

Poseidon schreef:idd Druks, menschliches alzumenschliches.

Vraag me tevens af waarom mensen dikwijls op een grimmige wijze uit het leven stappen wanneer ze het niet meer zien zitten?
Als je het leven als onbarmhartig ervaart, waarom zou je jezelf dan ook nog eens pijn gaan doen op het moment dat je er uit stapt?

Mensen gaan op de treinrails staan wachten tot ze aan flarden gereden worden, ze springen van flatgebouwen en bruggen op weg naar een doodsmak, ze snijden hun polsen of keel door, schieten zich door het hoofd of hangen zichzelf op.

Je kan toch ook een strip roofies met een paar glazen wodka wegspoelen en vervolgens 's nachts in zee richting de horizon zwemmen. Je zal niet eens merken dat je verdrinkt.
Een overdosis morfine lijkt me ook geen slechte nooduitgang.

Beter niet natuurlijk want ik vermoed dat er bij zelfmoord vaak een catastrofale inschattingsfout gemaakt word.
De vertroebelde geest ziet niet meer dat hij enkel dat deel vh bestaan dat hem kwelt wil elimineren ipv de totale exisistentie.

Ik ben het hiermee eens.

Het probleem bij zware depressies en psychotische depressies is idd dat dat de totale existentie vertroebeld is. Er bestaat geen deel van het bestaan meer dat onverdraagbaar is, maar alles is onverdraagbaar

Men haat het hele bestaan / de gehele existentie en wil daar dan op een gruwelijke wijze afscheid van nemen. Omdat alles toch al verloren is, alles is naar de klote

Poseidon schreef:Je kan toch ook een strip roofies met een paar glazen wodka wegspoelen en vervolgens 's nachts in zee richting de horizon zwemmen. Je zal niet eens merken dat je verdrinkt.
Een overdosis morfine lijkt me ook geen slechte nooduitgang.

Lieve, lieve, lieve grote vriend.

Ik had nog zoveel met je te bespreken en zoveel met je willen doen, maar ik hoop dat je nu toch een beetje op een zachte manier heengaat zoals je het hier over had