DrugsForum

Hallo allemaal en welkom.

Momenteel ben ik ermee bezig mezelf te forceren discipline te kweken. Ik volg studieondersteuning met een vrij simpel systeem: 3 strikes, you're out. Ik heb een lange termijn planning opgesteld en maak per week een weekplanning met daarbij gezette doelen die ik denk nodig te hebben om mijn studie met een succes af te ronden. Iedereen heeft een 'buddy,' om te controleren en een andere die jou controleert. Deze controle is halverwege de week, om te kijken of alles volgens plan gaat en na de week, om te kijken of alles behaald is. Verschillende buddies is zodat je niet elkaar matst als je 't beide verknald.

Een strike krijg je als je te laat bent of niet kunt bewijzen dat je gedaan hebt wat je moest doen. Ook bij ziekte moet je langskomen, maar mag je gaan nadat je hebt bewezen gedaan te hebben wat je zou doen. Langzamerhand ontdek je of de doelen die je zet haalbaar zijn en of ze de resultaten geven die je nodig hebt. Dit evalueer ik dus ook iedere week. Veel contact, veel controle, maar ook veel initiatief. Je leert echt haalbare, efficiënte planningen te maken en je hieraan te houden.

Anyway, nadat ik mijn verplichtingen gestructureerd en op orde heb, wil ik aan mijzelf gaan werken. Ik weet dat ik psychische/mentale problemen heb. Enkele schuilend/verborgen en enkele waarmee ik nu al wel te kampen heb. Ik weet ook wel hoe ik hieraan kan werken en hoe ik dit aan wil pakken, maar ik weet ook dat dit ontzettend veel energie voor me kost. Momenteel is het dus nog efficiënter mijn problemen te maskeren met drugs. Mijn gedachte namelijk: Het kost minder tijd af en toe 1~2 dagen te drogeren dan 2 maanden mentaal uitgeput te zijn.

Nu is het wel zo, als ik eerlijk met mezelf ben, dat ik bang ben. Ik ben bang voor het moment dat ik de tijd heb de mentale verslagenheid tegemoet te gaan en te overwinnen. Ik heb meer problemen dan iemand ook maar enigszins door kan hebben in een regulier gesprek met mij en ik ontwijk diepgaande gesprekken het liefst. Ik spreek er enkel over als ik dronken ben en dan kost 't mij al snel een dip van 3 dagen om mijn schild weer op te bouwen waarmee ik alledaags functioneer.

Ik wil niet zeggen dat andere mensen het makkelijk hebben, maar ik wil wel zeggen dat ik 'n leven vol tegenslagen heb gehad, de ene groter dan de ander. Ik heb enkele dingen overwonnen, velen hebben wonden achtergelaten en een paar heb ik weggedrukt. Dit weet ik, omdat ik zeker wel kijk naar wat mijn problemen zijn en wat de oorzaken kunnen zijn. Daarnaast heb ik, ja, dat zeg ik over mezelf, erg goede zelfkennis.

Vooralsnog verberg ik deze problemen naar het gros van de buitenwereld. Tegen enkele personen spreek ik over mijn problemen, maar meestal onder invloed, omdat ik er anders teveel emoties bij voel vrijkomen. Ik vind het allemaal eng. Niet alleen het moment waarop ik mezelf inschat als klaar om te werken aan m'n problemen, maar ook echte emoties. Vooralsnog zijn de emoties die niet drug related zijn veelal negatief en mijn recente scharrel is niet alleen de reden dat ik zo graag aan mezelf wil werken, maar bij haar zijn is ook één van de weinige momenten waarop ik mij veilig en gelukkig voel, vanuit mezelf.

...

Behoorlijk lang verhaal voor 'n JG post, maar ik wil graag weten wat jullie visie hierop is en of jullie tips hebben.
See you lators masturbators

Je zou met een psycholoog ofzo in gesprek kunnen gaan.

Al heb ik altijd het idee dat ze op zoek gaan naar een ziektebeeld en verder niet echt naar je luisteren of je vooruit helpen. Maar misschien past het bij jou wel.

Of in gesprek met een filosoof.

Of een cursus aan jezelf werken, zoals Avatar. Al vind ik dat meer een piramide scheme lijken, maar al die mensen die het gedaan hebben zeggen er baat bij te hebben. Misschien is dat echt zo, misschien zeggen ze dat om jou te kunnen begeleiden en daar ook weer geld aan te verdienen. Geen idee (wel een vermoeden)

Veel meer advies als ga eens praten met en psycholoog en kijk dan is verder kan ik je niet echt meegeven.
Wel is het dapper om toegegeven dat je een probleem hebt en ik wens je succes en sterkte toe.

Maar dit is wel een belangrijk advies, ga die hele planning etc niet alleen doen, maar doe doe dat met hulp, anders ben je rechter en advocaat voor jezelf.
Je bent slim genoeg jezelf goed voor de gek te houden, dus als je al zo'n planning maakt evalueer je plannen dan met een zo'n objectief neutraal iemand waar jij je goed bij voelt, dat kan even zoeken en investeren zijn om zo'n iemand te vinden, maar dat is altijd de moeite waard denk ik.
Nogmaals succes en ik vind het dapper dat je aan jezelf wil gaan werken.

Niet in het nut van een psycholoog geloven is een mooie manier om jezelf te saboteren en het niet aan te hoeven gaan met jezelf.

Frog schreef:Maar dit is wel een belangrijk advies, ga die hele planning etc niet alleen doen, maar doe doe dat met hulp, anders ben je rechter en advocaat voor jezelf.
Je bent slim genoeg jezelf goed voor de gek te houden, dus als je al zo'n planning maakt evalueer je plannen dan met een zo'n objectief neutraal iemand waar jij je goed bij voelt, dat kan even zoeken en investeren zijn om zo'n iemand te vinden, maar dat is altijd de moeite waard denk ik.
Nogmaals succes en ik vind het dapper dat je aan jezelf wil gaan werken.

Ik heb mezelf ingeschreven bij een studie ondersteuningsgroep die wekelijks bij elkaar komen en halverwege de week bellen met je 'buddy' om te controleren of je op schema ligt. Dit, omdat ik weet dat ik prima planningen kan maken, maar me hier niet aan kan houden vanuit mezelf.

JongGeleerd schreef:als ik eerlijk met mezelf ben, dat ik bang ben. Ik ben bang voor het moment dat ik de tijd heb de mentale verslagenheid tegemoet te gaan en te overwinnen. Ik heb meer problemen dan iemand ook maar enigszins door kan hebben in een regulier gesprek met mij en ik ontwijk diepgaande gesprekken het liefst.

Herkenbaar. Respect voor je openhartigheid.
Jammer dat we zo ver uiteen wonen anders konden we ons hart bij elkaar luchten.
Troost je dat je gezien je vrij jonge leeftijd nog veel speelruimte hebt om een oplossing te vinden.
Het einde van mijn doodlopende tunnel is in zicht. Ik leef op geleende tijd.

Ik ken je verhaal niet, maar voor zover ik iets kan zeggen naar aanleiding van deze post ben je goed bezig. Daarom zou ik ook niet direct een therapeut aanraden, maar eerste lekker kijken hoe ver je zelf kunt komen.

Trouwens wat betreft een psycholoog of andere vorm van hulp: Ja, ik heb dit overwogen en ik ben bereid hier over na te denken tot de dag dat ik de confrontatie aanga.

Soms moet je jezelf verliezen om jezelf te vinden. Uit zo'n dal geraken is niet makkelijk, ik kom ook uit zo'n periode (minder zwaar dan jij, waarschijnlijk, maar toch).
Het belangrijkste aspect naar mijn mening is succesvol met iets bezig zijn, zoals een studie, om eerst en vooral uw zelfbeeld op te krikken. Ik had van mezelf niet eens door hoe 'n loser ik mezelf vond, want ik had nog m'n trots, wat helemaal iets anders is dan trots zijn op jezelf.
Als je dat terug kan, ga je jezelf al heel wat beter voelen, en ook minder vlug grijpen naar destructief escapisme.
(Op dat moment is het ook belangrijk om jezelf niet schuldig te voelen dat je gelukkiger bent dan daarvoor, gun jezelf geluk, je verdient het.)

Meeste psychische baggage slijt als je ouder wordt. Weet ik verder ook niks van.. Wat t vaak is met drugs is dat je concentratie naar de klote gaat. Denk dat je daar het beste op kan focussen, dat je geconcentreerd blijft. Verder hoe gezonder je bent hoe beter je focus is.. Dat houd over het algemeen in dat je aandacht van de drugs af moet halen en in je leven moet stoppen.

Een ander belangrijk aspect is aanvaarding.
Ik krijg nu vaak te horen van, "ge hebt een nieuwe start genomen", "nu kan het leven beginnen", maar dat is onzin.
Je leven begon bij je geboorte, dit is er allemaal deel van, en dat moet je aanvaarden, zowel het positieve als het negatieve.

Naphtha schreef:Meeste psychische baggage slijt als je ouder wordt. Weet ik verder ook niks van.

Haha, die vind ik mooi. Een uitspraak die veel te kort door de bocht is en vervolgens meteen de verklaring.

Exceptional Insight schreef:Haha, die vind ik mooi. Een uitspraak die veel te kort door de bocht is en vervolgens meteen de verklaring.

Pas op wat je zegt..
Wat ik daar verder mee wil zeggen is dat ik niet in denk te kunnen gaan op JG zn bagage.

Eko schreef:Soms moet je jezelf verliezen om jezelf te vinden. Uit zo'n dal geraken is niet makkelijk, ik kom ook uit zo'n periode (minder zwaar dan jij, waarschijnlijk, maar toch).
Het belangrijkste aspect naar mijn mening is succesvol met iets bezig zijn, zoals een studie, om eerst en vooral uw zelfbeeld op te krikken. Ik had van mezelf niet eens door hoe 'n loser ik mezelf vond, want ik had nog m'n trots, wat helemaal iets anders is dan trots zijn op jezelf.
Als je dat terug kan, ga je jezelf al heel wat beter voelen, en ook minder vlug grijpen naar destructief escapisme.
(Op dat moment is het ook belangrijk om jezelf niet schuldig te voelen dat je gelukkiger bent dan daarvoor, gun jezelf geluk, je verdient het.)

Zo dat is voor het eerst dat ik jou op iets zinnigs kan betrappen. Je houdt het dan ook buiten jezelf.

Zie je dan nu ook in dat je je drugsgebruik niet zomaar meer in de hand hebt? Je moet het al blijven gebruiken om te functioneren.

Ik zeg het niet graag (oh jawel)
Maar.. "we told you so"


Enfin, hopelijk kom je er voor jezelf uit. Schroom niet om hulp te vragen (echte hulp, geen df bullshittery) nu kan het nog allemaal.

Ted Bundy schreef:Zie je dan nu ook in dat je je drugsgebruik niet zomaar meer in de hand hebt? Je moet het al blijven gebruiken om te functioneren.

Natuurlijk, hij heeft immers sublieme zelfkennis.

ParadijsVogel schreef:

Ted Bundy schreef:Zie je dan nu ook in dat je je drugsgebruik niet zomaar meer in de hand hebt? Je moet het al blijven gebruiken om te functioneren.

Natuurlijk, hij heeft immers sublieme zelfkennis.

Puntje bij paaltje is het gewoon weer een schreeuw om aandacht .

Ted Bundy schreef:Zie je dan nu ook in dat je je drugsgebruik niet zomaar meer in de hand hebt? Je moet het al blijven gebruiken om te functioneren.

Ik zeg het niet graag (oh jawel)
Maar.. "we told you so"


Enfin, hopelijk kom je er voor jezelf uit. Schroom niet om hulp te vragen (echte hulp, geen df bullshittery) nu kan het nog allemaal.

Die I told you so was 'n half jaar geleden al op z'n plaats geweest

Ted Bundy schreef:

ParadijsVogel schreef:

Ted Bundy schreef:Zie je dan nu ook in dat je je drugsgebruik niet zomaar meer in de hand hebt? Je moet het al blijven gebruiken om te functioneren.

Natuurlijk, hij heeft immers sublieme zelfkennis.

Puntje bij paaltje is het gewoon weer een schreeuw om aandacht .

Trap je vaak open deuren in?

Hoe staat het hier nu mee ? Eerlijk?

Prima heur, nog steeds de confrontatie niet aangegaan, maar ik ben goed met school bezig en voel me prima

Je hebt er in ieder geval van geleerd dat je niet meer dit soort posts moet maken.

Het helpt mezelf behoorlijk om t van me af te schrijven, dus er zullen vaker zulke posts komen

Druks schreef:

Exceptional Insight schreef:Je hebt er in ieder geval van geleerd dat je niet meer dit soort posts moet maken.

Je naïviteit is aandoenlijk.

Deze ezel stoot zich twee keer?

Veel vaker

Druks schreef:Ik ken je verhaal een beetje en kan me voorstellen dat je heel wat te verwerken hebt. Ooit overwogen om met een psycholoog te praten?

Slecht idee wanneer dan ook. Het maskeren van mentale-tekortkomingen met drugs is geen correcte stelling. Het drugs gebruiken is vluchten van de angst om de denigrenerende, of beschamende waarheid over jezelf recht in de ogen te kijken. Je staat hierbij mentaal stil en verspilt die kostbare tijd die je nodig hebt om aan jezelf te beginnen werken. Het is eng, en zal pijn doen, maar als beloning voor je moed weet u waar te beginnen met aan jezelf werken.

MoonBeMoon schreef:

Druks schreef:Ooit overwogen om met een psycholoog te praten?

Slecht idee wanneer dan ook.

Wuutttt?

Partypipo schreef:

MoonBeMoon schreef:

Druks schreef:Ooit overwogen om met een psycholoog te praten?

Slecht idee wanneer dan ook.

Wuutttt?

Kun je beter met moonbemoon praten.