Persoonlijk eigenlijk nooit écht te ver gegaan, een keer in m'n leven toen ik 15 was een black out van de alcohol gehad, waar in ik overigens geen domme, gevaarlijke of nare dingen heb gedaan, echter niet iets wat ik ooit nog heb herhaald of ooit wil herhalen. Naast een alcohol black out heb ik zelf nooit iets gehad wat echt te ver ging. Te ver gaan heb ik vooral in m'n omgeving zien gebeuren; hier een aantal anekdotes toen ik persoonlijk zag dat iets 'te ver' ging.
Anekdote 1: "De dop"
Dit verhaal is de rede dat ik alcohol niet meer echt leuk vind, terwijl het vroeger het effect van een lage of medium dosis prima kon waarderen. Het was winter, eind 2009 en ik was met mijn vriend en beste vriendin in een kroeg; de avond bestond uit non stop bier, veel gratis shotjes krijgen, wodka uit de fles drinken... Ik moet zeggen dat toen ik binnenkwam, mijn vriend er al was en al 9 drankjes had geconsumeerd in 45 minuten en dus al flink bezopen was, hij heeft echter met het tempo van mijn beste vriendin en mij mee gedronken en wij waren vérre van nuchter. Nou was het om half 5 sluitingstijd maar wij vonden het nog te leuk om te stoppen, dus gingen we naar een andere kroeg die die nacht tot 9 am open zou zijn. Onderweg dronken we om de beurt uit de fles vodka, en door mijn alcohol beïnvloedde motoriek liet ik per ongeluk de dop vallen. Die raapte ik weer op en ik was nog zodanig nuchter dat ik me realiseerde dat dat vies was en dat ik de dop ff wou omspoelen / ontsmetten met een aansteker. Buiten in de harde wind kon dat niet, dus ik had de dop vast terwijl we verder naar de kroeg liepen. Mijn vriend had de fles wodka toen we binnen liepen vast, en even later, echt binnen, zag ik de fles niet meer, dus hier het moment waar het hele verhaal om ging: ik vraag aan hem "Waar is de fles?" en hij antwoord "Die heb ik in m'n tas gedaan." Dus ik zeg "Maar ik heb de dop vast!
" waar op hij antwoord, terwijl ik de dop recht voor zijn neus houdt: "Nee de dop heb ik er op gedaan." Waarna ik weer zeg, dop voor zijn gezicht schuddend: "Maar ik heb de dop vást!!". Daarna valt het mij en m'n beste vriendin op dat zijn hele tas en één broekspijp volledig doorweekt zijn en glanzen van de wodka, vriend blijft gewoon apathisch staren terwijl wij de fles proberen te redden. Dat ging mij in 'niet meer kunnen te denken' oprecht te VER. Iets zien, letterlijk, en dan ALSNOG beweren dat het ergens anders is, terwijl je het ziet. Gaat mij te ver
haha
Ik heb trouwens veel verhalen van mijn vriend, te veel drank en de resulterende stommiteiten. Ik wil alcohol niet demoniseren, maar mensen doen relatief het domst er op, en hebben nog een relatief grote mogelijkheid te praten en bewegen alsof ze niet volledig van de wereld zijn, wat nog al drastische resultaten kan hebben.
De rest van de verhalen zijn eigenlijk niet zo boeiend om op te schrijven, twee flip gevallen van mensen die te veel LSD namen in een veel te chaotische setting met een te instabiele mindset, geen dramatische gevolgen maar niet leuk voor de omgeving (beide personen vonden hun freak trips zelf nog wel aardig, maar hoe ze deden tegen de omgeving was niet geweldig). Verder in Engeland nog wat heroine junks meegemaakt, ook erg akelig om te zien, en mensen die vanwege een drug hun huis, auto en familie kwijt raken gaan ook wel oprecht te ver.
Overdosis e.d. heb ik nooit met wat dan ook meegemaakt onder mij of mijn vrienden, wel eens gezien op feestjes, maar vreemden tellen niet echt hier in (dat is niet míjn verhaal als het ware).