Hele vage shit met lachgas en wiet
Geplaatst: zo mei 22, 2016 10:32 am
Laat ik voorop stellen dat ik gisteren de ergste avond in mn drugsgebruikende leven en ik ben nooit zo bang en naar geweest. Nog steeds voel ik me niet helemaal oke..
Ben overigens een meid van 20 die veel experimenteert met drugs. Veel ervaring en weet eigenlijk bij alles wel hoe ik het zo leuk mogelijk maak voor mezelf. Gisteren ging het alleen echt even mis.
Een tijdje terug ging ik met vrienden wiet en hasj roken en een balonnetje doen. Alles werd zwart en ik zat in m'n trip. Altijd super fijn. Elke keer dat ik trip kom ik verder in tsja een soort levels. Je knalt steeds door dimenties heen en je komt steeds verder. Elke keer ontdek je weer wat nieuws maar vergeet je het ook weer. Ik hoor terwijl ik terug bij aarde kom m'n vriendin iets met kanker roepen en een vriend van me antwoordt. Weer terug bij aarde gaat m'n hart te keer. Daarna een uur of 3 flinke downe gevoelens gehad en het gevoel dat leven zinloos is. Dit trok weg (gelukkig)
'Ik doe geen balon meer!!!' Tot op een after 3 weken later. Ik zat in bad met diezelfde vriendin en een vriend zat bij ons. We hadden wel wat drugs gehad al toen we in bad een balonnetje gingen doen. Ik val langzaam in het zwart, ben heel gauw terug op aarde en hoor mn vriendin 'kaaaanker' schreeuwen en een vriend antwoorden. Ik realiseer me dat dit exact hetzelfde is als de vorige keer dat ik tripte van een balon en schrik me de tering in. Hartkloppingen en extreem verschrikt eng gevoel. Die herhalingen, zoals ik ze constant voel... Ik kan met m'n hoofd schudden en dan ben ik wakker en uit de trip. Niets aan de hand.
Tot gisteren....
Diezelfde vrienden (M en B) en ik gingen spacecake maken! 3 gram wiet er in flikkeren en daarnaast flink roken. Facking gezellig en leuk. Op een gegeven moment spelen we n klein spelletje en realiseert B zich dat ze het begrijpt. Ze schreeuwt 'kaaanker' en M antwoordt. Holy fuck ik trip denk ik bij mezelf en schud mezelf eruit. Ik ga helemaal gek, m'n hart begaf het voor m'n gevoel.
Tijd voor een frisje en wat frisse lucht.
Ik sta op en klap weer in diezelfde trip. Ik probeer mezelf eruit te trekken maar het moment dat ik er uit ben zit ik er midden in. Steeds weer. Ik raak vrij snel in paniek. M'n vrienden probeerde me te kalmeren maar dat ging echt pittig moeilijk. Uiteindelijk 3 films lang half geslapen half getript en nu s ochtends kan ik eindelijk relativeren. Ik zal hieronder proberen te beschrijven wat ik meemaak tijdens een trip.
Ik raak in een soort spiraal van kleine vierkantjes. Het zijn een soort levels/dimenties waar ik steeds doorheen klapte. Ik denk nu dat elke keer dat je tegen zo'n vierkant aankomt je reincarneert. Ik realiseer me op zo'n moment dat ik de enige persoon op aarde ben, maar eigenlijk is er geen aarde. Alleen ik die constant dood ga en weer leef. Eigenlijk besta ik ook niet. Er is niets. Ik leg verbanden. Mijn vorige gedachte is altijd relevant en hetzelfde. En elke keer leer ik meer. Op een moment in de trip heb ik het gevoel dat het gaat om dat je de dood moet accepteren en vredig dood zal gaan. Maar daarna denk ik 'nee ikben sterker het leven is mooi zo blijf ik leven'. Wow hemel en hel. Leven en dood. Ik realiseer me dat de bijbel misschien wel geschreven is door iemand die helemaal tripte. Misschien bestaat er wel een God.. Omdat die mensen verder zijn gekomen in de trip hebben ze hem wel écht gekend. Ik heb het gevoel dat ik alles en iedereen ben. Alles dat is in de wereld is iets wat ik als persoon ga meemaken en is een level in mijn trip. Ik vergeet ook de meeste dingen weer. Omdat ik steeds dood ga zal ik steeds vergeten wat er in een vorig level gebeurde. Net als dat mensen de dood niet na kunnen vertellen. Misschien is die opmerking wel gemaakt door iemand die dit heeft gerealiseerd tijdens een trip. Ik ga ook door al mijn zintuigen heen. Voel mezelf tegen een branden vlak vallen/het geluid vliegt diagonaal door mijn hoofd heen/mijn lichaam schokt steeds verder. Het enige wat er door m'n hoofd blijft gaan is die eeuwige herhaling van alles dat er ooit gebeurde.
Nou lekker wazig verhaaltje boven, maar ik geloof oprecht dat ik snap hoe de wereld werkt. Ik heb het gevoel dat ik enorm ver ben gekomen met de trips en weet hoe het werkt. Ik ben niet blij dat ikhet weet want oprecht nog zo'nn trip en ik denk dat je me vast moet zetten aan een bed wil ik niet mental gaan...
Hoe kan wiet je echt op zo'n manier pakken? En heeft iemand iets vergelijkbaars meegemaakt?
Ben overigens een meid van 20 die veel experimenteert met drugs. Veel ervaring en weet eigenlijk bij alles wel hoe ik het zo leuk mogelijk maak voor mezelf. Gisteren ging het alleen echt even mis.
Een tijdje terug ging ik met vrienden wiet en hasj roken en een balonnetje doen. Alles werd zwart en ik zat in m'n trip. Altijd super fijn. Elke keer dat ik trip kom ik verder in tsja een soort levels. Je knalt steeds door dimenties heen en je komt steeds verder. Elke keer ontdek je weer wat nieuws maar vergeet je het ook weer. Ik hoor terwijl ik terug bij aarde kom m'n vriendin iets met kanker roepen en een vriend van me antwoordt. Weer terug bij aarde gaat m'n hart te keer. Daarna een uur of 3 flinke downe gevoelens gehad en het gevoel dat leven zinloos is. Dit trok weg (gelukkig)
'Ik doe geen balon meer!!!' Tot op een after 3 weken later. Ik zat in bad met diezelfde vriendin en een vriend zat bij ons. We hadden wel wat drugs gehad al toen we in bad een balonnetje gingen doen. Ik val langzaam in het zwart, ben heel gauw terug op aarde en hoor mn vriendin 'kaaaanker' schreeuwen en een vriend antwoorden. Ik realiseer me dat dit exact hetzelfde is als de vorige keer dat ik tripte van een balon en schrik me de tering in. Hartkloppingen en extreem verschrikt eng gevoel. Die herhalingen, zoals ik ze constant voel... Ik kan met m'n hoofd schudden en dan ben ik wakker en uit de trip. Niets aan de hand.
Tot gisteren....
Diezelfde vrienden (M en B) en ik gingen spacecake maken! 3 gram wiet er in flikkeren en daarnaast flink roken. Facking gezellig en leuk. Op een gegeven moment spelen we n klein spelletje en realiseert B zich dat ze het begrijpt. Ze schreeuwt 'kaaanker' en M antwoordt. Holy fuck ik trip denk ik bij mezelf en schud mezelf eruit. Ik ga helemaal gek, m'n hart begaf het voor m'n gevoel.
Tijd voor een frisje en wat frisse lucht.
Ik sta op en klap weer in diezelfde trip. Ik probeer mezelf eruit te trekken maar het moment dat ik er uit ben zit ik er midden in. Steeds weer. Ik raak vrij snel in paniek. M'n vrienden probeerde me te kalmeren maar dat ging echt pittig moeilijk. Uiteindelijk 3 films lang half geslapen half getript en nu s ochtends kan ik eindelijk relativeren. Ik zal hieronder proberen te beschrijven wat ik meemaak tijdens een trip.
Ik raak in een soort spiraal van kleine vierkantjes. Het zijn een soort levels/dimenties waar ik steeds doorheen klapte. Ik denk nu dat elke keer dat je tegen zo'n vierkant aankomt je reincarneert. Ik realiseer me op zo'n moment dat ik de enige persoon op aarde ben, maar eigenlijk is er geen aarde. Alleen ik die constant dood ga en weer leef. Eigenlijk besta ik ook niet. Er is niets. Ik leg verbanden. Mijn vorige gedachte is altijd relevant en hetzelfde. En elke keer leer ik meer. Op een moment in de trip heb ik het gevoel dat het gaat om dat je de dood moet accepteren en vredig dood zal gaan. Maar daarna denk ik 'nee ikben sterker het leven is mooi zo blijf ik leven'. Wow hemel en hel. Leven en dood. Ik realiseer me dat de bijbel misschien wel geschreven is door iemand die helemaal tripte. Misschien bestaat er wel een God.. Omdat die mensen verder zijn gekomen in de trip hebben ze hem wel écht gekend. Ik heb het gevoel dat ik alles en iedereen ben. Alles dat is in de wereld is iets wat ik als persoon ga meemaken en is een level in mijn trip. Ik vergeet ook de meeste dingen weer. Omdat ik steeds dood ga zal ik steeds vergeten wat er in een vorig level gebeurde. Net als dat mensen de dood niet na kunnen vertellen. Misschien is die opmerking wel gemaakt door iemand die dit heeft gerealiseerd tijdens een trip. Ik ga ook door al mijn zintuigen heen. Voel mezelf tegen een branden vlak vallen/het geluid vliegt diagonaal door mijn hoofd heen/mijn lichaam schokt steeds verder. Het enige wat er door m'n hoofd blijft gaan is die eeuwige herhaling van alles dat er ooit gebeurde.
Nou lekker wazig verhaaltje boven, maar ik geloof oprecht dat ik snap hoe de wereld werkt. Ik heb het gevoel dat ik enorm ver ben gekomen met de trips en weet hoe het werkt. Ik ben niet blij dat ikhet weet want oprecht nog zo'nn trip en ik denk dat je me vast moet zetten aan een bed wil ik niet mental gaan...
Hoe kan wiet je echt op zo'n manier pakken? En heeft iemand iets vergelijkbaars meegemaakt?