DrugsForum

Laatste tijd speelt er zich volgende gedachte af in mijn hoofd:
is het het wel waard om deuren en poorten te openen met psychedelica naar delen van de realiteit die nogal vaag veel op pseudo-psychotische toestanden lijken?
Sommigen deuren/poorten kan je nu eenmaal niet meer sluiten.

Wat is jullie mening hierover?

Ja de vraag of dat mogelijk is heb je voor mij beantwoord in een ander topic. Ik denk dat je bij jezelf goed moet na gaan of jij in een risico groep zit. Als je twijfelt, dan moet je niet met psychedelics experimenteren.

Ik ben er zelf ook wel een klein beetje bang voor, maar heb er wel vertrouwen in dat het mij niet gebeurt. Maar ja, zeker weten doe je nooit. Het is altijd een gok.

Ik denk dat het per persoon verschilt.

Davinci schreef:Laatste tijd speelt er zich volgende gedachte af in mijn hoofd:
is het het wel waard om deuren en poorten te openen met psychedelica naar delen van de realiteit die nogal vaag veel op pseudo-psychotische toestanden lijken?
Sommigen deuren/poorten kan je nu eenmaal niet meer sluiten.

Wat is jullie mening hierover?

Een realistische blik op de wereld is iets waar je niet zo blij mee moet zijn.
De realiteit is koud, je kan jezelf beter voor de gek houden..

Goede vraag, ik vraag mij ook wel eens af of ik wel blij ben met bepaalde deuren die geopend zijn. Daarbij kan ik de vraag of die geopend zijn door psychedelica ook niet beantwoorden...

Ik blijf terug komen op de vier woorden ´´je weet het niet´´

Het probleem zit hem ook in het feit dat er achter iedere deur weer een nieuwe gesloten deur zit...

Ja ik kan me wel voorstellen dat je sommige deuren achter af liever dicht had gelaten. Neemt niet weg dat je er mijns inziens altijd wijzer uit komt. Later als ik oud ben wil ik graag wijs zijn.

Sjoerd101 schreef:

Davinci schreef:Laatste tijd speelt er zich volgende gedachte af in mijn hoofd:
is het het wel waard om deuren en poorten te openen met psychedelica naar delen van de realiteit die nogal vaag veel op pseudo-psychotische toestanden lijken?
Sommigen deuren/poorten kan je nu eenmaal niet meer sluiten.

Wat is jullie mening hierover?

Een realistische blik op de wereld is iets waar je niet zo blij mee moet zijn.
De realiteit is koud, je kan jezelf beter voor de gek houden..

Dit.

En ik ben wezen zoeken naar de waarheid. En ik heb al een hoop waarheden gevonden, die mijn fabriek als een malle liet draaien. Maar zolang ik nog worstel met identiteitsproblemen, neem ik afstand van de psychedelische middelen.

Sommige deuren kan je beter dicht laten, als je je leven niet wilt veranderen. maar aan de andere kant. dan hou je jezelf ook voor de gek. En ben je aan het toneelspelen om met de rest van de wereld me te doen. En dan heb je je hele leven als acteur met het script dat je in je handen word geduwd rondgelopen.

Ik heb dat durven weg te gooien, en me eigen leven heb ik nu. Weg van al die valse vrienden die profiteerden. mijn eigen huis, en mijn eigen werk. nog steeds proberen die mensen me in hun gebiedje te trekken, het is soms erg lastig om er uit te blijven, of je door koude stroop moet rennen.


Tot nogtoe, ben ik geen slaaf van de maatschappij meer. en bij ageresief gedrag of nare opmerkingen als uiting van waarschijnlijk jalozie doe ik net of ze lucht zijn( en verslap ze in mijn gedachten of het gebakken lucht is) Of als mensen op me schelden zonder goede reden, dan blijf ik vragen of mensen harder willen praten, omdat ik niet versta wat ze zeggen. (en dan knappen ze meestal, gaan hulen en komen er excuses) Dat had ik jaren geleden niet gekund, dan zou ik meteen "ja meneer ja mevrouw" zeggen. En nu ben ik gewoon keihard tegen mensen die me niet mogen, of blijfen zaniken tegen me zonder reden.

En lieve mensen prijs ik de hemel in.

Sommige mensen denken dat ik een malloot ben, omdat ik niet hou van bekend zijn, dat ik graag de kleine onzihtbare paadjes loop, buiten de straten om, die vol staan met reclame lichtbakkken, en verkopers die je handen volstoppen met cadeautjes om je zo te lokken

Als ik ergens kom bij de bakker, en niemand weet mijn naam, dan voel ik me heerlijk. Anoniem zijn. tussen de mensen. geen straatvrees of hoe die gast dat noemde( maar die was ook extreem extrovert a la ratelband), maar niemand die het opvalt dat ik er loop. niemand die me lastig valt.

Ik schop niet tegen de maatschappij aan, maar ik doe juist wat anderen niet doen.

Als wit als enige kleur in de mode is dan draag ik zwart, en niemand die het opvalt.

Ik wil er niet bij horen, ik hoef geen bevestiging te hebben van anderen van dingen die ik doe Ik kan nu zijn wie ik ben.

Je moet er wel aan denken dat als je alle 5 de deurtjes openzet, je niet meer terug kan, je gaat dingen verliezen die je nu dierbaar zijn, maar achteraf niets meer zijn dan gebakken lucht. wat je overhoud is jezelf, en dan is dat alles wat je nodig hebt. Helemaal niets meerte verliezen, geen bezit (je kijk op het hebben van spullen verandert ook) en je kan alle richtingen op.

Je leert je af te sluiten voor al die schreeuw reclames en knipperende lichten van de maatschappij die 100 x verslavender is dan heroine. Je koopt geen heineken en lays meer, je tank niet meer bij de Shell. Je koopt geen bier meer van 3 euro per glas in de kroeg je rookt geen sigaretten meer van 6 euro per pakje.

Zo ziet een doordeweekse dag bij mij eruit

Ik loopt op me gemakje zonder stress naar me werk, ik ga nog even relaxt in de kantine zitten met een broodje en een kop koffie, en loop rustig naar het bureau toe zet de computer aan. (Intussen zie ik dan tientallen mensen die rennen stressen roepen en bellen om dan toch nog te laat binnen te komen, vloeke en schelden op het weer en openbaar vervoer , of ander mensen die niet kunnen autorijden. Ik doe me werk, en ben om 12:00 klaar met alles, en de groep "haast en gevloek" is nog niet klaar. en staan me raar aan te kijken als ik dan mijn pauze neem, om weer een half uur later te beginnen. Aan het eind van de dag heb ik net zo veel productie en goede resultaten als meneer "vloek, haast en rennen" En zelfs nog tijd over.

Dan loop ik weer rustig naar huis, en zie de mensen racen in de autos, bellend op de fiets. en vloeken op de bus die 2 seconden te laat is.

Ja ik ben nog niet helemaal genezen, omdat ik me soms wel eens erger aan dingen. maar dat hoop ik binnekort ook af te leren.

Een mooie manier van leven madcat! Ik denk dat dit voor iemand als persoon zeer rustgevend werkt, maar daarbij denk ik ook dat als de gehele maatschappij zo dacht dat er ook genoeg dingen mis gingen die nu juist weer wél werken.

Desalniettemin, knap van je!

Gman007 schreef:Een mooie manier van leven madcat! Ik denk dat dit voor iemand als persoon zeer rustgevend werkt, maar daarbij denk ik ook dat als de gehele maatschappij zo dacht dat er ook genoeg dingen mis gingen die nu juist weer wél werken.

Desalniettemin, knap van je!

Ja , als iedereen zo zou leven werd het ook weer een beetje saai. Ik ben dan ook niet geschikt voor een baan als formule-1 rijder of iemand die in een politiewagen achter wegmisbruikers aan sjeest.
Misschien dat ik over een aantal jaren een soort boekwinkeltje heb. snoep verkoop of kruidenextracten en wierook dingetje in een dorp, waar ik genoeg verdien voor de huur en om te leven.

Hee ja dat laatste is wel een idee.

Begin een smart shop Genoeg support vanuit het df lijkt me!

Hmm, ik zit toch echt op een compleet andere golflengte denk ik.
De wereld, hoe wij doen, hoe wij anderen zien, enzo, is niets anders dan iets wat zich in ieders hersens afspeelt.
En dan is het ook nog eens een hele beperkte view die wij hebben. Plato heeft beperkte view stuk ooit eens heel treffend beschreven naar mijn idee:
Als je vanaf je geboorte vastgeketend zit in een grot, op zo'n manier dat je alleen de muur kan zien, bla bla bla, dan zie je dus uiteindelijk alleen maar de schaduwen van anderen op de muren en hoor je galmende stemmen van anderen, en aangezien je nog nooit de bijbehorende personen ofzo hebt gezien zal je denken dat de wereld niet meer dan galmende stemmen en schaduwen op een muur is. En dat is dus een mens eigenlijk. Een mens ziet maar een beperkt deel van het alles en heeft daar dan een idee over...
Met psychedelica kan je soms andere kleuren waarnemen, andere vormen, andere geluiden, gaan zintuigen in elkaar overlopen (je kan kleuren proeven ofzo, etc) en dan merk je dus dat je maar een idee hebt over de wereld en dat die dus ook anders geïnterpreteerd kan worden. Kleuren bestaan eigenlijk niet, alleen lichtfrequenties die in onze hersenen verschillende kleuren worden en onder invloed van drugs misschien wel verschillende geluiden of smaken, etc. Maar feit blijft dat we alsnog een heel beperkt deel blijven waarnemen, omdat onze hersenen er iets van maken. We blijven die muur met schaduwen zien, alleen soms op een andere manier dan voorheen.
En ik denk dat ik misschien ooit wel eens losgebroken ben geweest en het échte universum heb gezien onder invloed van veel te veel truffels en wiet, want of ik mn ogen open deed of dicht of wat dan ook, ik was in een andere dimensie waar niets bestond uit een vaste vorm ofzo. Alle kleuren liepen door elkaar, alle geluiden liepen door elkaar, etc, etc, het was één grote warboel en alles was één, één energie, het hele universum. Maar goed, waarschijnlijker is dat dat nog steeds gewoon was dat ik de schaduwen zag en galmende stemmen hoorde, alleen op een andere manier...
Dus ik weet niet of dit soort gedachten een psychose zijn volgens jou? Haha, want de ideeën over de wereld en alles is eigenlijk 1 heb ik al jaaaaaaren, al lang voordat ik drugs deed. En waarschijnlijk heb ik het daarom ook gezien zo. Waarschijnlijk als ik al jaren dacht dat God de wereld had gemaakt etc, had ik onder invloed van drugs wel gesprekken gevoerd met God. Oftewel: je ziet alleen maar je muur met schaduwen...
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen: psychedelica laat alleen jouw (onderbewuste) gedachten enzo zien. En zodra je het gevoel hebt dat er deuren zijn die je niet open moet doen omdat je anders in een psychose komt, dan zal dat ook gebeuren onder invloed van (véél) psychedelica.
Dus als je zulke gevoelens hebt, niet doen, want je hersenen maken die gevoelens waarheid...

wauw ilovemdma wat heb je dat mooi verwoord, en weet je wat ik denk dat je helemaal gelijk hebt!

Ik vind het idee dat psychedelica deuren of poorten opent zeker interessant, het is ook een idee dat bij mij al vaak is komen bovendrijven, maar het blijft voor mij een idee, wat het een poging maakt om de realiteit of een deel ervan te vatten of vast te grijpen, dan ook nog eens via taal wat het automatisch nog concreter en definitiever maakt.

Natuurlijk kan je ideeën met taal op een zeer groot aantal verschillende manieren uitdrukken, maar het blijft een beperkt aantal, en of je het op 1 manier of op 5000 manieren kan maakt op een schaal van oneindigheid of onvatbaarheid volgens mij niet veel uit.

deze laatste 2 woorden, oneindigheid en onvatbaarheid, zijn woorden die dicht aanleunen bij mijn persoonlijke beleving van de realiteit, en beide gaan ze niet goed samen met begrippen zoals vatten, grijpen, concreet of definitief.

Daarom is het idee dat psychedelica deuren/poorten opent voor mij zeer relatief, zoals eigenlijk elk idee. Wat niet maakt dat het niet de moeite is om over na te denken, maar wel dat het niet iets is dat domineert op welk ander idee dan ook.

Wat ik probeer uit te leggen geldt voor elk idee, maar laat ik dit idee als voorbeeld nemen, dan lijkt m'n vaag geklets misschien iets duidelijker.
Wat er gebeurt als je dit idee als uitgangspunt neemt of als waar beschouwt, al is het maar voor een deeltje, dan sluit je een hoop andere ideeën af, wat een onderscheid veroorzaakt in je realiteit die nu geordend wordt door waar of onwaar, juist of fout, goed of slecht enz. En zo'n indeling is iets wat in mijn gevoel niet past bij de aard van de realiteit, of toch die dat ik ervaar.

In elk geval, om er geen eindeloze doeken om te winden, ik denk dat dit idee uiteindelijk ontstaan is door menselijke gedachten die gekleurd zijn door persoonlijkheid, emoties enz. Maar volgens mij is de echte oorzaak van die gedachten of ideeën angst, een angst voor vrijheid. Waarvan bijvoorbeeld taal het perfecte voorbeeld is.
Ik heb de indruk dat mensen alles eraan doen om vrijheid te voorkomen, waaruit ik afleid dat we er een diepgewortelde angst voor hebben, die op zijn beurt afstamt van de angst om te sterven. Dit is waar voor mij het schoentje wringt. Ik heb niet het gevoel dat deze aangeboren doodsangst noodzakelijk als resultaat een angst voor vrijheid teweeg hoeft brengen, maar dat dit een gevolg is van onze ratio die in de evolutie van de mens dit misverstand heeft geschapen. Ik denk dit omdat, in tegenstelling tot andere dieren, onze doodsangst grotendeels via ratio ons leven in de ban neemt terwijl dieren instinctief angst ervaren wanneer het nodig is om te overleven en niet (of nauwelijks) als resultaat van redenering.

Dit strookt met mijn gevoel dat onze angst voor vrijheid voor het grootste deel afkomstig is uit onze ratio, die door z'n paradoxale en niet objectieve aard vanuit onze aangeboren noodzakelijke angsten opnieuw angst creëert, en vanuit die angst verder angst kan creëren wat voor een vicieuze cirkel zorgt.

Nu ben ik eindelijk bij het belangrijkste wat ik eigenlijk probeer te vertellen, namelijk dat ik denk dat deze angst compleet overbodig is in ons wezen en onze vrijheid belemmerd wat voor conflict zorgt met de realiteit die naar mijn ervaring alles behalve onvrij is.

Ik weet dat deze opvatting sterk aanleunt bij een Boeddhistische mannier van denken, maar ook Boeddhisme is naar mijn gevoel op zijn beurt voor een deel product van het rationele angstproces, omdat ook dit (onvermijdelijk) een beperking is van vrijheid, waardoor ik gevoelsmatig niet de aantrekkingskracht ernaar toe heb. Hoewel ik hier wel aan wil toevoegen dat veel karakteristieken van dit geloof ook kenmerkend zijn voor mijn eigen denkwereld.

Door mijn aantrekkingskracht tot bovenstaande ideeën probeer ik de laatste tijd automatisch deze vicieuze cirkel van angst te doorbreken, door de acceptatie ervan. Het verschil met Boeddhisme is dat dit niet doelgericht is omdat doelgerichtheid evengoed uit die angst voor angst ontstaat. In plaats daarvan laat ik mezelf meer onderwerpen aan mijn onmacht die een bron van vrijheid wordt.

Vanuit deze persoonlijke manier van leven lijkt mij dat "deuren/poorten openen met psychedelica" een oorsprong heeft die voor een deel aanleunt bij hoe de bedenker van dat idee psychedelica ervaart maar ook uit angst voor onvatbaarheid, wat het idee voor mij niet aantrekkelijk maakt als uitgangspunt om je gebruik van psychedelica op te ijken.

wat betreft die pseudo-psychotische toestanden, deze zijn volgens mij een extreme verderzetting van die vicieuze angstcirkel, door je eigen denkwereld extreem veel waarde te geven botst hij des te harder met de realiteit wat voor nog meer angst zorgt waardoor je je nog meer vastklampt aan de eigen gecreëerde waarde van je denkwereld tot deze angst uiteindelijk zo groot wordt dat hij de realiteit overstemt en je eigen denkwereld de overhand krijgt.

Volgens mij is het belangrijkste dat je (als die uitdrukking naar jouw aanvoelen strookt met psychedelica) geen waarde hecht aan die deuren, er is geen enkele reden tot angst om deuren te openen en dus vrijer te worden, voor mij persoonlijk is de enige weg die vrijheid te nemen met de verzoening van de (ongegronde) angst ervoor.

Psychedelica kunnen door hun enorm ingrijpende impact op je psyche je zowel bevrijden als vastzetten, vat op je realiteit willen strookt voor mij noch met psychedelica, noch met de realiteit.

Ik ben akkoord dat psychedelica gigantische risico's met zich meebrengen, meer zelfs, ik ben ervan overtuigd dat het "misbruik" ervan bij zo goed als iedereen onvermijdelijk is. Maar als je mentaal vrij genoeg bent om niet de drang te hebben (die volgens mij ontstaat uit een angstgedreven controledrang met een tegenovergestelde reactie als resultaat) enorm idiote dingen te doen zoals enorm hoge dosissen te nemen zonder ervaring, je bij het tegen de lamp lopen de schade beperkt houdt en dat tijd genoeg is om te helen.

Eigenlijk was het enige wat ik wou zeggen dat ik niet denk dat het fixeren op de risico's een goed punt is om vanuit te vertrekken en is het volgens mij zelfs dé belangrijkste oorzaak die je kan kelderen.

Achteraf gezien verwacht ik eigenlijk niet dat veel mensen dit lezen, zelf zou ik het meteen voorbij scrollen, het zijn ook maar wat persoonlijke hersenspinsels die ik eruit lul omdat ik niet kan slapen, morgen vind ik het toch allemaal weer onzin..

Bovenstaande is zo geinspireerd door een stimulerend middel

Lijkt me ook ja

Ik ben stoned en kan me niet concentreren, maar de stukken die ik gelezen heb ging ik wel mee akkoord

Davinci schreef:Bovenstaande is zo geinspireerd door een stimulerend middel

Ja.. dat vervloekte ethylphenidate ook.. Voor 2 uurtjes denk je dat het best wel lekker is, plots 6 uur later nadat je al uren in de crash zit is je hartslag nog steeds boven de 90BPM en begin je te verlangen het ding de gootsteen in te kieperen (maak je geen zorgen, heb het niet gedaan).. dan schrijf je zo'n arrogante schaamteloze sliert zonder ook maar even te overwegen het toch maar niet te doen

Wow, blijkbaar nodigt dit topic uit tot enorme verhalen schrijven bij meerdere mensen, hahaha.
Ik heb je "onzin" met plezier gelezen Russ

Fantastisch verhaal

een woord voor dit topic "waus"

In de zin van "leuk om te lezen"

Ik zie erg veel herkenbare dingen in de verhalen naar voren komen

Dit topic volg ik graag

Davinci schreef:Laatste tijd speelt er zich volgende gedachte af in mijn hoofd:
is het het wel waard om deuren en poorten te openen met psychedelica naar delen van de realiteit die nogal vaag veel op pseudo-psychotische toestanden lijken?
Sommigen deuren/poorten kan je nu eenmaal niet meer sluiten.

Wat is jullie mening hierover?

Onder invloed van LSD & hasj zijn er poorten geopend die mijn perceptie op het concept tijd drastisch gewijzigd hebben.
Aanvankelijk was het best wel een pseudo-psychotische ervaring want ik dronk op een Goa-party flink wat teugen uit een fles jusd'orange die iemand naast me vast hield. Zag opeens wat in dat sap dwarelen. Bekeek het nog eens goed: zegeltjes...

Anyway, door de hasj en de zwetende vrouwen vergat ik wat ik gezien had. Liep wat later met een vriendin het strand op. Soort knal in mijn kop. Dacht dat ik krankzinnig werd. Herinnerde me dat psychedelische sap niet meer. Dacht dat schizofreen werd. Ongeneeslijk ziek voor de rest van mijn leven. Probeerde in grote vierkante blokken te rennen. Dacht dat enkel de afdruk van perfect symetrische kubussen me nog kon redden. Het lukte niet, maakte er grillige, chaotische patronen van.

Op het moment dat die vriendin me toeriep dat ik te veel psycho-actieve hasj genomen had, dacht ik aan de acid. De rust viel als een loden deken over me heen.

Vanaf dat moment voelde ik me kalm als de zee, stroomde het water van alle oceanen mijn hart binnen.
Al trippend wijzigde de tijdsbeleving zich. Alles wat ik meemaakte, gebeurde 3 keer. Eerst dacht ik dat het actuele een echo in het verleden en eentje in de toekomst had. Zag later in dat de tijd niet over een lijn van toen naar nu liep maar een cirkelvormige beweging maakt.

De dagen erna trad die 3traps time-delay nog regelmatig op. Bij de bakker, op de universiteit, tijdens het vrijen...
Gepaard gaand met een krachtig deja-vu gevoel. Een professor stapte de collegezaal binnen en ik wist grotendeels al waar zijn betoog over zou gaan. Het leek wel of ik in de toekomst kon kijken. Stapte de tram in. Zodra ik zat herinnerde ik me dat er weldra een stroomstoring op zou treden. Ik had het immers al meegemaakt en zou het nog 2x meemaken.

Alles zou nooit meer het oude worden. Was in het begin niet makkelijk om te handelen, dat nieuwe tijds(in)zicht. Later bleek het een zege te zijn. Doorgrondde feiloos wat Nietzsche en andere filosofen bedoelen als ze de lineaire tijdsopvatting ter discussie stellen.

Vermoed dat de tijd idd een elipsvormige beweging maakt. Dat het volgens de gangbare opvatting op een meetlat gelegd kan worden, is cultureel-historisch bepaald.

Als je een kogel uit een gun afvuurt en lichtjaren zou kunnen leven, dan kun je beter niet op dezelfde plek blijven staan. Anders raakt de kogel ooit je eigen achterhoofd.

Poseidon neemt een nakkie coke, en staat er 3 x apart strak van

Gman007 schreef:Poseidon neemt een nakkie coke, en staat er 3 x apart strak van

Ten tijde van die trip had ik nog nooit coca genomen. Beleef inmiddels de dingen nooit meer 3 maal. Voel de cirkel nog steeds. Alles is teruggebracht tot het wezenlijke. Vermoedelijk heeft al dat gesnuif daar wel toe bijgedragen

Dr ruimte zoals ik die gezien heb is vreemd. het is oneindig groot in de zin van. als je maar lang genoeg recht door gaat kom je weer bij het zelfde punt uit. dat de ruimte een vierkant blokje is, die stopt bij de randjes. is het beeld van de meeste mensen. En als je ej ndan afvraagt wat is er na de rand van dat blokje is er geen antwoord. maar als je beseft dat het doorloopt. alsof je een slangetje zet op de vlakken van die kubussen en ze verbind met de andere kant. maar dan onzichtbaar. Een kubus die met zich zelf verbonden is aan de zijkanten, zodat de vlakken en randen verdwijnen. stel je voor als rubber, je rekt de kubus uit, en plakt twee zijkanten aanelkaar.

Geeh hyperkubus want die is maar 4 dimensionaal
.

Spannend dat je dit nu post Madcat. Ruimte en tijd zijn immers 2 belangrijke mogelijkheidsvoorwaarden om tot begrip van je wereld te komen. Zwaar verwant aan elkaar.
Kan me goed in je ervaring verplaatsen, hoewel ik de ruimte als iets compleet onzichtbaars opvat.

Sjoerd101 schreef:

Davinci schreef:Laatste tijd speelt er zich volgende gedachte af in mijn hoofd:
is het het wel waard om deuren en poorten te openen met psychedelica naar delen van de realiteit die nogal vaag veel op pseudo-psychotische toestanden lijken?
Sommigen deuren/poorten kan je nu eenmaal niet meer sluiten.

Wat is jullie mening hierover?

Een realistische blik op de wereld is iets waar je niet zo blij mee moet zijn.
De realiteit is koud, je kan jezelf beter voor de gek houden..

Wat bedoel je hiermee? Is er 1 realiteit dan? Volgens mij kijkt iedereen op een andere manier naar dingen, toch? En als je tript wordt die manier dus negatief, is dat wat je bedoelt?

Er bestaat maar 1 realiteit ? Iedere mens ervaart hem wel volledig subjectief en leeft in zijn interpretatie van de realiteit...

Je hersens creëren een eigen realiteit. Je pikt wat op van de werkelijkheid, naar jouw eigen vermogen. Dit moet wel, anders werken jouw hersens niet.