Er niet tegen kunnen..
Geplaatst: do aug 09, 2012 5:12 amHai,
Als puber blowde en tripte ik veel. Nu als bijna 40er, kan ik echt gewoon niet meer tegen drugs. Ik word er ongemakkelijk van, zelf betrapt ik mij tijdens de roes op paranoïde en angstige gedachtes, ik voel mij steeds ongemakkelijk als ik onder invloed ben, en bijv. met blowen raak ik steeds sneller in paniek als ik merk dat ik de controle dreig te verliezen (over mijn gedachten en gevoelens).
Bijvoorbeeld met blowen heb ik dat ik het geluid anders vind klinken. Ook tijd lijkt wat trager te gaan. In mijn gedachte probeer ik mijzelf steeds te kalmeren, omdat er lichtelijke paniek ontstaat. Dat komt ook, omdat ik kou en pijn heel erg vervelend aan vind voelen tijdens het stoned zijn. En mijn buik voelt raar tijdens het stoned zijn....Blowen vind ik echt niet meer leuk. Gek, als puber lachte en fantaseerde ik er een eind op los tijdens het blowout zijn.
Op de heroïne die ik regelmatig heb gebruikt, daar reageer ik ook niet echt geweldig op. Na een paar snuifjes, word ik warm en voel ik vlinders in mijn buik. Soms krijg ik een soort van eetkick. Vaak word ik ook misselijk en na een uur voel ik mij verdoofd. Een beetje hetzelfde als wat ik op tramadol en oxycodone heb ervaren. Maar ik ga niet helemaal op in een euforische wolk. Iets wat ik op de LSD weleens heb mogen ervaren, en waarvan ik dacht dat dit euforische en warme wel bij het chinese draak gevonden kon worden. Alleen ben ik na een LSD trip echt (tijdelijk) veranderd als persoon. wel positief veranderd tot nu toe, alleen vind ik dit effect echt veelte heftig. LSD overtreft gewoon alle bijzondere ervaringen in mijn leven (trouwerij met mijn man Wim, geboortes van mijn twee lieve kinderen, het halen van mijn rijbewijs, etc.). Maar mij is LSD te heftig. Zeker als het de "negatieve" kant opslaat.
Ben ik niet gemaakt om drugs te gebruiken en om ervan te genieten? Gek genoeg blijf ik er wel steeds naar verlangen....Met eten heb ik dat ook: dan verlang ik ernaar, en als ik het eet komt dit niet eens overheen met wat ik ervan dacht; hoe het zal zijn als ik die pizza naar binnen schuif. En telkens maak ik die irrationele fout weer...
Ben benieuwd naar jullie reacties
Groetjesss, Hennie
Als puber blowde en tripte ik veel. Nu als bijna 40er, kan ik echt gewoon niet meer tegen drugs. Ik word er ongemakkelijk van, zelf betrapt ik mij tijdens de roes op paranoïde en angstige gedachtes, ik voel mij steeds ongemakkelijk als ik onder invloed ben, en bijv. met blowen raak ik steeds sneller in paniek als ik merk dat ik de controle dreig te verliezen (over mijn gedachten en gevoelens).
Bijvoorbeeld met blowen heb ik dat ik het geluid anders vind klinken. Ook tijd lijkt wat trager te gaan. In mijn gedachte probeer ik mijzelf steeds te kalmeren, omdat er lichtelijke paniek ontstaat. Dat komt ook, omdat ik kou en pijn heel erg vervelend aan vind voelen tijdens het stoned zijn. En mijn buik voelt raar tijdens het stoned zijn....Blowen vind ik echt niet meer leuk. Gek, als puber lachte en fantaseerde ik er een eind op los tijdens het blowout zijn.
Op de heroïne die ik regelmatig heb gebruikt, daar reageer ik ook niet echt geweldig op. Na een paar snuifjes, word ik warm en voel ik vlinders in mijn buik. Soms krijg ik een soort van eetkick. Vaak word ik ook misselijk en na een uur voel ik mij verdoofd. Een beetje hetzelfde als wat ik op tramadol en oxycodone heb ervaren. Maar ik ga niet helemaal op in een euforische wolk. Iets wat ik op de LSD weleens heb mogen ervaren, en waarvan ik dacht dat dit euforische en warme wel bij het chinese draak gevonden kon worden. Alleen ben ik na een LSD trip echt (tijdelijk) veranderd als persoon. wel positief veranderd tot nu toe, alleen vind ik dit effect echt veelte heftig. LSD overtreft gewoon alle bijzondere ervaringen in mijn leven (trouwerij met mijn man Wim, geboortes van mijn twee lieve kinderen, het halen van mijn rijbewijs, etc.). Maar mij is LSD te heftig. Zeker als het de "negatieve" kant opslaat.
Ben ik niet gemaakt om drugs te gebruiken en om ervan te genieten? Gek genoeg blijf ik er wel steeds naar verlangen....Met eten heb ik dat ook: dan verlang ik ernaar, en als ik het eet komt dit niet eens overheen met wat ik ervan dacht; hoe het zal zijn als ik die pizza naar binnen schuif. En telkens maak ik die irrationele fout weer...
Ben benieuwd naar jullie reacties
Groetjesss, Hennie
