DrugsForum

Grenzen verleggen, grenzen vernietigen, vluchtige kicks opzoeken, extreme bedoeningen...
Matreaal gebruik stimuleert dit allemaal. Snuif per snuif doorbreek je de muur om alleen maar de grens verder te gooien. Je opent deuren die alleen maar naar nieuwe deuren leiden.

Vallen die grenzen terug op te bouwen of ben ik de architect van een radioactieve woestijn waar het zand maar blijft verder waaien?

ik denk dat het allemaal symptonen zijn van wegrennen, verdoven. Je moet uitzoeken wat het is dat je wilt verdoven en proberen dat op te lossen. als je iets beters hebt gevonden (dan drugs) stopt het vanzelf. denk ik.. zoveel twijfels omtrent dit onderwerp.. kut! weet nooit of ik de junk (dopamine zoekend, nieuwschierig naar drugs) in me hoor praten of mezelf is een beetje vermengd met elkaar.. oja ik trip m lichtelijk trouwens

Je hersenen gaan de rest van je leven in zekere mate kunnen bepalen, hoe lekker een pilletje wel niets is, of een lijntje coke enz... Het is maar hoe jij daar persoonlijk mee omgaat en of je eraan toegeeft.

Vraag me soms af is het wel een waardig bestaan dag in dag uit met een nuchtere kop rondlopen? in mijn geval toch niet, drugs geeft een extra dimensie aan mijn leven die ik niet direct zou kunnen missen.

tja ik ben er eigenlijk klaar mee maar toch ga ik ermee door. maar ik weet niet of het een gezonde gedachte is om drugs als 'slecht' te zien. het begint er wel op te lijken maar word er wel ongelukkig van omdat ik steeds het gevoel heb dat ik slecht bezig ben.. maar na verloop van tijd moet je toch wel beginnen na te denken, als je luchtig blijft en zogenaamd geniet van het leven mbv drugs komt het ook niet goed.. toch? heb het gevoel dat dat bij her proces van afkicken hoort wat ik mee maak en dat ik geduld moet hebben, het gaat tenslotte wel steeds iets beter (heel langzaam)

Het Geloof biedt houvast ! Laat je redden door onze Heer nu het nog kan! Hij zal u accepteren, het enige wat u hoeft te doen is €29,95 naar me over te maken en mijn aflaten zijn de uwe.

bedankt voor het aanbod, zal het in mn achterhoofd houden

Maar ja je kan grenzen wel weer opbouwen, je gaat op den duur toch inzien dat er belangrijkere dingen zijn dan je even goed voelen en dat je jezelf nogal remt in je ontwikkeling. je moet wel kritisch op jezelf zijn en dus boeten (mentaal).
tot je de controle weer terug hebt..

die fuckin rc's ook. het is gewoon mogelijk om elke paar weken een nieuwe drug te proberen die je dan ook weer op 5 verschillende manieren toe kan dienen.. het geeft niet meer de voldoening die het deed. vandaag nog 25c-nbome intramusculair, een primeur, slaat helemaal nergens op. met het idee dat trippen nuttig kan zijn in mn achterhoofd. het is ook veel te makkelijk nu je alles wat je maar wil online kan kopen, in een drug-seeking opwelling bv. en voor je het weet is er een gram ethcathinone en 100 mg 5 meo mipt onderweg uit polen (zoals nu)

Tuurlijk het gaat beter, geen speed (of andere langwerkende stimulanten) meer geen pillen. af en toe een beetje coke om de ergste trek in dopamine te stillen. ethcatinone zou dan handig moeten zijn om te hebben liggen als veel huiswerk of werk thuis gedaan moet worden. als functionele stimulant, yeah right. ik trap er zelf al niet meer in maar nu is het al besteld. gebruik nog maar 1 á 2 x per 2 weken iets maar het houd me toch vast..

mind over matter, je moet het willen

ja t is een beetje engeltje en duiveltje verhaal.. maar dan verslaafde en mezelf. verslaving is iets waar moeilijk grip op te krijgen is ook al wil je graag stoppen.. kost veel tijd en moeite. als je er net mee begonnen ben kom je er misschien nog wel achter maar hoop voor je dat het niet zover komt..

Breken is makkelijker dan opbouwen in de meeste gevallen denk ik. Grotendeels afhankelijk van je omgevingsfactoren icm persoonsfactoren.

Valt over te discussiëren wat je wilt, maar dit lijkt me per persoon verschillend.

Het is mogelijk een denkbeeldige granieten muur te bouwen. Een hoge wand die voorkomt dat de wind besmet woestijnzand op je vers geploegd veld zal werpen. Selecteer de juiste rotsblokken. Sleep ze naar de locatie waar ze je nieuwe existentiële voedingsbodem zullen gaan beschermen. Het vervoer, bewerken en oprichten van het gesteente zal grote krachtinspanning vergen maar als er iemand is die dat aan kan, ben jij dat broeder Davinci.

Je beseft zelf nog niet hoe sterk je bent.

Over een jaar lezen we deze woorden en heeft het begrip CRAVING de diffuse vorm aangenomen van een vage kennis. Iemand die je wel eens op weg naar je werk sprak in de trein wiens gelaatstrekken en verhalen je ontschoten zijn.
Over een jaar zijn de gevaarlijke, gloeiende draden in ons bloed uitgedoofd & gedesintegreerd. Getransformeerd in een machteloze keten moleculen. Een zinloze constellatie die in de ijszee van de bevroren maan van Saturnus haar graf zal vinden.

Je zal een verloren gewaande harmonie hervinden. De
naald van je innerlijke kompas zal niet meer op tilt slaan en zich in je aders boren. Hij zal weer richting aan je bestaan geven. Het is te afmattend om je dag in, dag uit op je bestemming te moeten bezinnen. Het is vermoeiend om de onafgebroken opwellende zucht steeds weer te smoren. Vertrouw me, die schreeuwende honger zal af nemen. Smelten als sneeuw op een vroege lentedag.
Geloof me: de morgen van je leven is nog niet eens begonnen. Niets of niemand zal hem van je kunnen stelen.
Wat je nu doormaakt is enkel een wreed voorspel. De prelude van een bestaan waarin je met een gouden licht en een onbreekbare voldoening vervuld zult zijn.

Ik heb het gevoel dat ik na de mooie post van Poseidon alleen maar afbreuk kan doen aan het topic, maar ik ga toch posten.

Ik denk dat het zeker mogelijk is om grenzen weer op te bouwen. Anderhalf jaar lang heb ik veel drugs gebruikt, ik wilde alles proberen wat op m'n pad kwam en ik heb vaak gedacht 'fuck het', komt wel goed. Ik gebruik drugs omdat ik het zeer interessant vind, maar ik heb ook vaak drugs gebruikt vanwege verkeerde redenen. Jammer genoeg kom je daar pas later achter. Met drugs kan je echt in een stramien van hard gaan zitten. Je zit in een trein van trips, strak staan, een lijn naar binnen jagen, oververmoeidheid, neerslachtigheid, weer drugs naar binnen gooien. Zodra je echt beseft dat je slecht bezig bent kan je je grenzen weer gaan opbouwen.

Het was echt verschrikkelijk, maar ik denk daarom dat serotoninesyndroom mij zeker heeft geholpen, hoe raar dat ook klinkt. Ik weet niet zeker of het serotoninesyndroom was, maar een half jaar lang moe, depressief en asociaal leven biedt wel perspectief. Toen ik mijn vitaliteit weer enigszins terug had was ik zo dankbaar, dat ik besloot het anders te doen in de toekomst. Vitaliteit, energie, blijheid is allemaal niet vanzelfsprekend. En met drugs fuck je er ontzettend mee.

Om even wat grenzen aan te geven die ik weer terug heb gevonden:

-Ik snuif zo min mogelijk nu. Ik snuif alleen als het van meerwaarde is, zoals bij Ketamine.
-Ik zei altijd al heel standvastig dat ik coke wilde proberen. Nu twijfel ik meer en meer.
-Ik ben gestopt met op elk feest drugs te gebruiken. Nuchter feesten bevalt me erg goed. De gedachte dat je het zonder drugs niet volhoudt tot een uurtje of 6/7 is ook complete onzin.
-De drie maanden regel wordt nooit meer gebroken, ik wacht nog langer.
-Ik gebruik de komende tijd voornamelijk drugs die echt een interessante ervaring geven, in plaats van slechts het 'hard gaan'.
-Ik blow stukken minder.
-Alcohol is een zeer listige drug, echt lam zuipen doe ik dus niet meer.

Muren weer opbouwen is dweilen met de kraan open.

Of mijn muur is gewoon niet sterk genoeg en valt met elke windhoos weer om, dat kan ook.

Er gaat sinds mijn eerste keer XTC geen dag voorbij dat ik niet aan drugs denk, het is geen verlangen, maar meer in het algemeen. En ik weet niet of ik dat als goed of slecht moet beschouwen.

MDMAmazing schreef:Er gaat sinds mijn eerste keer XTC geen dag voorbij dat ik niet aan drugs denk, het is geen verlangen, maar meer in het algemeen. En ik weet niet of ik dat als goed of slecht moet beschouwen.

Of dat het in je vriendengroep gewoon het gespreksonderwerp aan het worden is. Tot groter ergernis van niet-gebruikers

Mja grenzen opbouwen, ik ben ze momenteel nog aan het verleggen maar wel rationeel... of maak ik mezelf iets wijs?

AgeOfLove schreef:

MDMAmazing schreef:Er gaat sinds mijn eerste keer XTC geen dag voorbij dat ik niet aan drugs denk, het is geen verlangen, maar meer in het algemeen. En ik weet niet of ik dat als goed of slecht moet beschouwen.

Of dat het in je vriendengroep gewoon het gespreksonderwerp aan het worden is. Tot groter ergernis van niet-gebruikers

Ja, en zelf vrienden die ik dan jaren niet heb gesproken, die weten binnen een uur bijpraten vaak al van mn gebruik af. Ik weet soms ook niet meer of ik het nog wel goed moet vinden... Onderdeel van het pad dat je bewandelt, iets wat je niet doorhebt als je begint met "experimenteren"...

We gaan er allemaal aan tenonder!
Cheer up

MDMAmazing schreef:Er gaat sinds mijn eerste keer XTC geen dag voorbij dat ik niet aan drugs denk, het is geen verlangen, maar meer in het algemeen. En ik weet niet of ik dat als goed of slecht moet beschouwen.

Eraan denken is niet slecht...

Davinci schreef:

MDMAmazing schreef:Er gaat sinds mijn eerste keer XTC geen dag voorbij dat ik niet aan drugs denk, het is geen verlangen, maar meer in het algemeen. En ik weet niet of ik dat als goed of slecht moet beschouwen.

Eraan denken is niet slecht...

Nee maar soms ga je dan denken van, ja ik ben de enige van mijn vriendengroep die er zo vaak aan denkt wat resulteert in een naar gevoel.

Iedereen heeft dat wel eens, tenminste als je geweten nog niet te gedrogeerd is.

Stel nu dat je wil parkeren met je auto. Vlak voor je indraait, schiet er een andere auto voor je in die vrije parkeerplaats. In gedachten stap je uit, en sla je die persoon op zn bek.
In realiteit rijd je gewoon door, er bestaat zoiets als vrije wil...
Het is niet omdat je eraan denkt om uit te stappen en geweld te gebruiken, dat je daarom een intrinsiek slecht persoon bent.
Zolang je het maar niet in de praktijk brengt.

Davinci schreef:Iedereen heeft dat wel eens, tenminste als je geweten nog niet te gedrogeerd is.

Stel nu dat je wil parkeren met je auto. Vlak voor je indraait, schiet er een andere auto voor je in die vrije parkeerplaats. In gedachten stap je uit, en sla je die persoon op zn bek.
In realiteit rijd je gewoon door, er bestaat zoiets als vrije wil...
Het is niet omdat je eraan denkt om uit te stappen en geweld te gebruiken, dat je daarom een intrinsiek slecht persoon bent.
Zolang je het maar niet in de praktijk brengt.

Daar heb je wel gelijk in, ook al is het lastig om jezelf ervan te weerhouden het in de praktijk te brengen