volledig stoppen
Geplaatst: vr jun 20, 2014 3:03 pm
graag had ik wat tips en advies gehad van mensen die ook bezig zijn met het stoppen of inmiddels gestopt zijn. Mijn verhaal begon op 12 jarige leeftijd met een simpel jointje zoals zo velen waarschijnlijk, dat werd al snel dagelijks gebruik. Ik stond ermee op en hing ermee slapen. Er zonder kon ik precies niet meer functioneren. kort na dien begon het experimenteren met coke, xtc,hero die ik maar enkele keren heb gebruikt. speed gebruikte ik vanaf men 14 op regelmatige basis zo om de enkele maanden eens maar was nooit men favoriet geweest. het was gewoon snel te vinden en goedkoop.
op mij 18e na enkele jaren dagelijks blowen kreeg ik een soort bad trip. Ik werd nerveus, angstig en verloor het contact met de realiteit en had het gevoel dat niets meer werkelijk was. zo werd ik voor de eerste keer opgenomen in de psychiatrie, de gedachte dat ik gek werd op zo'n jonge leeftijd was zeer beangstigend. het waren enkele moeilijke maanden maar uiteindelijk na een tijdje voelde ik me weer als voordien. vanaf toen ben ik ook medicatie beginnen nemen, ik nam verschillende anti depresiva's en kalmeringsmiddelen snel raakte ik verslaaft aan temesta ik had het constant bij me en hing er op werken. het was een soort vervanging voor het blowen.
meermaals herviel ik in het blowen en in het begin leek alles altijd goed te gaan maar telkens raakte ik weer in de zelfde psychische toestand. na wat zelf onderzoek leek ik een soort psychose te hebben derealisatie genaamd en een angststoornis, dit kan een gevolg zijn van een traumatische kindertijd vertelden ze me en dat het blowen een trigger was. vorig jaar ben ik voor de laatste keer hervallen in het blowen die enkele maanden duurden en opnieuw werd ik psychotisch. ik werd zo angstig dat ik een zelfmoordpoging ondernam en zo belande ik op de crisis eenheid van de psychiatrie na enkele dagen verhuisde ik naar een andere afdeling waar ik nog enkele maanden verbleef.
nu neem ik serlain (anti depresiva), zyprexa (anti psychotica) en meerdere alprazolams per dag. na men ontslag in de psychiatrie raakte ik al snel weer in contact met men vertrouwde vriendenkring. zo hing ik af en toe weer speed gebruiken en vrij veel alcohol drinken. na een tijdje werd dat ieder weekend meer en meer. de laatste weken gebruik ik nu ook tijdens de week 4a5 dagen en iedere dag minstens een fles sterke alcohol. ik weet gewoon niet meer hoe het is om eens nuchter te zijn drank drugs medicatie net of het een deel van mezelf geworden is.
ik ben inmiddels 23 en ben het zo beu om zo door het leven te gaan. ik wil er gewoon mee kappen maar dat is niet zo makkelijk blijkbaar! ik ga wekelijks op gesprek bij een assistent psycholoog en ik heb deze morgen gebeld en de beslissing genomen om in behandeling te gaan bij ambulante drugzorg. ik heb deze morgen nog gebruikt en ben natuurlijk nog onder invloed. iets in me zegt dat het zo echt niet verder kan, maar ik voel me erg goed bij men beslissing het is een eerste stap van vele stappen. ik heb wel nog wat liggen omdat ik al mijn weekend gepland had met enkele vrienden, maar nu heb ik een enorm dubbel gevoel, bang dat ik veel vrienden zal verliezen omdat het veel te riskant is om ze op te zoeken en te gebruiken.
maar dan denk ik weer ach de laatste keer kan toch geen kwaad, dit heb zeg ik al meerdere jaren en zo kan het eeuwig de laatste keer zijn. het doet me in ieder geval deugd om men verhaal eens te doen en misschien ervaringen kan delen met mensen die een soort gelijke situatie meemaken of hebben meegemaakt. vroeger zou ik dit nooit gedaan hebben, hopelijk krijg ik een aantal positieve reacties die me wat kunnen helpen in deze strijd alvast bedankt en sterkte aan de mensen die het moeilijk hebben
TIMETOSTOP!!!
op mij 18e na enkele jaren dagelijks blowen kreeg ik een soort bad trip. Ik werd nerveus, angstig en verloor het contact met de realiteit en had het gevoel dat niets meer werkelijk was. zo werd ik voor de eerste keer opgenomen in de psychiatrie, de gedachte dat ik gek werd op zo'n jonge leeftijd was zeer beangstigend. het waren enkele moeilijke maanden maar uiteindelijk na een tijdje voelde ik me weer als voordien. vanaf toen ben ik ook medicatie beginnen nemen, ik nam verschillende anti depresiva's en kalmeringsmiddelen snel raakte ik verslaaft aan temesta ik had het constant bij me en hing er op werken. het was een soort vervanging voor het blowen.
meermaals herviel ik in het blowen en in het begin leek alles altijd goed te gaan maar telkens raakte ik weer in de zelfde psychische toestand. na wat zelf onderzoek leek ik een soort psychose te hebben derealisatie genaamd en een angststoornis, dit kan een gevolg zijn van een traumatische kindertijd vertelden ze me en dat het blowen een trigger was. vorig jaar ben ik voor de laatste keer hervallen in het blowen die enkele maanden duurden en opnieuw werd ik psychotisch. ik werd zo angstig dat ik een zelfmoordpoging ondernam en zo belande ik op de crisis eenheid van de psychiatrie na enkele dagen verhuisde ik naar een andere afdeling waar ik nog enkele maanden verbleef.
nu neem ik serlain (anti depresiva), zyprexa (anti psychotica) en meerdere alprazolams per dag. na men ontslag in de psychiatrie raakte ik al snel weer in contact met men vertrouwde vriendenkring. zo hing ik af en toe weer speed gebruiken en vrij veel alcohol drinken. na een tijdje werd dat ieder weekend meer en meer. de laatste weken gebruik ik nu ook tijdens de week 4a5 dagen en iedere dag minstens een fles sterke alcohol. ik weet gewoon niet meer hoe het is om eens nuchter te zijn drank drugs medicatie net of het een deel van mezelf geworden is.
ik ben inmiddels 23 en ben het zo beu om zo door het leven te gaan. ik wil er gewoon mee kappen maar dat is niet zo makkelijk blijkbaar! ik ga wekelijks op gesprek bij een assistent psycholoog en ik heb deze morgen gebeld en de beslissing genomen om in behandeling te gaan bij ambulante drugzorg. ik heb deze morgen nog gebruikt en ben natuurlijk nog onder invloed. iets in me zegt dat het zo echt niet verder kan, maar ik voel me erg goed bij men beslissing het is een eerste stap van vele stappen. ik heb wel nog wat liggen omdat ik al mijn weekend gepland had met enkele vrienden, maar nu heb ik een enorm dubbel gevoel, bang dat ik veel vrienden zal verliezen omdat het veel te riskant is om ze op te zoeken en te gebruiken.
maar dan denk ik weer ach de laatste keer kan toch geen kwaad, dit heb zeg ik al meerdere jaren en zo kan het eeuwig de laatste keer zijn. het doet me in ieder geval deugd om men verhaal eens te doen en misschien ervaringen kan delen met mensen die een soort gelijke situatie meemaken of hebben meegemaakt. vroeger zou ik dit nooit gedaan hebben, hopelijk krijg ik een aantal positieve reacties die me wat kunnen helpen in deze strijd alvast bedankt en sterkte aan de mensen die het moeilijk hebben
TIMETOSTOP!!!