Penta-vaticum
Geplaatst: ma jun 01, 2015 11:30 amPenta-vaticum (eerste keer)
Locatie: bos, bij een meertje Personen: Beer, Fenneke en mezelf Klungel.
Wat: Truffel Holandia (15g)
De dag was eindelijk aangekomen. Ik zal voor het eerst gaan trippen. Naast het blowen en één keer lachgas kwam er is wat anders. Dit zal ik gaan beleven met Beer en Fenneke, ik zie ze als de veteranen in drugs.
Ik stapte op me fiets op weg naar de locatie waar we hebben afgesproken. Dit was nog een redelijk ent fietsen, maar had de wind in de rug en de zon scheen. Op de weg erheen ging ik steeds meer realiseren: ‘ik ga serieus truffels doen, moet ik niet ergens bang voor zijn’. Voorheen heb wel is gehad dat voor het eerst deed, beetje twijfelachtig was om het in te nemen en te ervaren. Ik dacht dit komt nog wel , wanneer ik het bakje met truffels in me hand heb. De fietstocht erheen ging redelijk snel en al gauw was ik bij het plekje waar we hadden afgesproken.
Eenmaal aangekomen hadden hun, zoals gezegd al ingenomen. Hun waren klein beetje lacherig, maar je zal niet zeggen dat ze wat op hadden. Fenneke overhandigde me het zakje met de truffels samen met de woorden: ‘Sterkte met het eten. Hou het binnen’. Ik was al gewaarschuwd voor de vieze zure smaak die de schimmels hebben. Ik opende het zakje en begon met het eten van de schimmels. De eerste ging erin, ‘ik vind het nog redelijk mee vallen, vindt het niet heel ranzig’ zei ik. De tweede werd al wat minder en bij de het derde stukje begon de vieze zure smaak erin te kicken. Ik realiseerde me dat ik helemaal geen twijfeling heb bij het innemen. Uiteindelijk heb ik de 15 gram naar binnen gewerkt met weinig moeite.
Ik had het net binnen, toen Beer graag van huis de bong wou ophalen met wat wiet. Ik zat er met Fenneke en ik moest redelijk nodig pissen (dit komt verder op de dag wel vaker terug, wel 5 keer). Ik liep het bos in het was ongeveer 15 minuten na inname. Ik keek naar de grond en ik focuste me er goed op, het begon een beetje te groeien en te bewegen. Ik dacht dit zal wel me verbeelding zijn, in 15 minuten zie je niet zoveel. Ik liep terug na Fenneke en ik vroeg meteen: ‘is het nu al mogelijk dat ik wat ga zien?’. Ze vroeg hoelang ik het terug had ingenomen en ze zei dat het op zich wel mogelijk is.
Ik ging maar even stukje lopen, omdat ze me verteld hadden dat er niet op moet gaan wachten dat het gaat werken. Ik heb beetje gelopen en uiteindelijk vond ik paar blokken hout. Ik dacht dit is wel leuk om mee te nemen. Ik liep naar Fenneke toe en liet ze zien, ze kwam op het idee als Beer terug was ze het water in te gooien en het als een soort onderdeel te maken van de trip.
Het was nu ongeveer 30 minuten na inname. Ik ging me concentreren op een stukjes grond en bosjes. Deze begonnen te groeien en te bewegen, het werd erg fascinerend en kon me tijdje vermaken om er na te kijken. Uiteindelijk kwam beer terug met de bong. Soort geshockeerd zei die: ‘ik heb me gezicht gezien en zag er lijp uit’. Ik kwam erachter dat hun al redelijk wat voor waren en waarschijnlijk al in de trip zitten. Nu na ongeveer 45 minuten begon het ook bij mij te werken en ik begon lacherige te worden, de trip zal snel gaan beginnen.
Beer en Fenneke zaten bij een picknick tafel met de bong. Ik zat op een kleedje, te genieten wat ik allemaal zag groeien en bewegen. Uiteindelijk liep ik erheen en vroeg ook of ik een hijs mocht. Fenneke vroeg aan Beer: ‘is dit wel zo slim idee’. Beer keek redelijk verdwaald voor zich en zat wat te mompelen. Fenneke vroeg nog keer waarop, Beer antwoorde: ‘ja laat hem de laatste beetje maar uit nemen’. Uiteindelijk heb nog een kleine hijs er uit kunnen nemen wat niet veel voorstelde, maar ik dacht dit is denk wel beter. Eerste keer truffels moet niet rupsjes nooit genoeg zijn.
Nu was het één uur verder. Ik dacht is dit alles, ik zie alles een beetje groeien, bewegen maar niet heel hevig. Maar goed we gingen de boomstammen erin gooien. Dit was een soort doping. Ik was als eerste, gevolgd door Beer (deze had onderhand met 30 gram op en een paar hits van de bong slow motion te pakken) en als laatste Fenneke.
Ik was nu zover, het begon in te kicken. Ik denk dat nu anderhalf uur verder ben (de tijd begint nu vaag te worden voor me), ik kwam in een soort ruis, niet vervelend maar aangenaam. De bomen begonnen aan de overkant in elkaar over te lopen en te smelten. Het fascineerde me heel erg wat je allemaal kan verbeelden.
Alles om me heen begon te lijken of het een mini-wereldje was. Alleen het bos waar ik in was, was het enigste wat er was. Alsof je met drie mensen op een onbewoonde eiland was.
Even later gingen we met elkaar op de grond liggen, kijken na de lucht. De wolken in de lucht begonnen, in elkaar over te lopen. Opgegeven moment zag ik iets in de wolken, iets wat leek op een gezicht. Ik ging me erop focussen. Ik kon er nog weinig uit halen en opeens, begon het duidelijker te worden. Het begon groter en duidelijker te worden en ik kon er een foto inzien. Die foto leek heel veel op me moeder of op m’n tante van vroeger (rond de 12-17 jaar) . Het was nog niet duidelijk genoeg wat het was. Het bleef steeds groter worden en duidelijker. Opgegeven moment zag ik het dat het me moeder was van 12 jaar. Het kwam steeds dichterbij, opgegeven kwam het zo dichtbij dat het eng werd. Toen te dichtbij kwam schrok ik “wakker”.
Toen ik was bij gekomen, ging weer omhoog kijken. Nu kwamen er allemaal gezichten in de lucht langs. Van Rembrandt tot gekke Chinese duivel hoofden.
Hierna ben grote delen vergeten. Dit komt grootte deels doordat ik het tripreport over maanden heb verspreid om het te schrijven.
Langzamer hand kwamen we aan het einde van de trip. Beer en Fenneke begonnen opeens met een filosofisch gesprek over gemiddelden in het universum. Ik vroeg me echt af waar ze het over hadden. Uiteindelijk na overleg zijn we na Fenneke’s huis gegaan en hebben daar gegeten.
Locatie: bos, bij een meertje Personen: Beer, Fenneke en mezelf Klungel.
Wat: Truffel Holandia (15g)
De dag was eindelijk aangekomen. Ik zal voor het eerst gaan trippen. Naast het blowen en één keer lachgas kwam er is wat anders. Dit zal ik gaan beleven met Beer en Fenneke, ik zie ze als de veteranen in drugs.
Ik stapte op me fiets op weg naar de locatie waar we hebben afgesproken. Dit was nog een redelijk ent fietsen, maar had de wind in de rug en de zon scheen. Op de weg erheen ging ik steeds meer realiseren: ‘ik ga serieus truffels doen, moet ik niet ergens bang voor zijn’. Voorheen heb wel is gehad dat voor het eerst deed, beetje twijfelachtig was om het in te nemen en te ervaren. Ik dacht dit komt nog wel , wanneer ik het bakje met truffels in me hand heb. De fietstocht erheen ging redelijk snel en al gauw was ik bij het plekje waar we hadden afgesproken.
Eenmaal aangekomen hadden hun, zoals gezegd al ingenomen. Hun waren klein beetje lacherig, maar je zal niet zeggen dat ze wat op hadden. Fenneke overhandigde me het zakje met de truffels samen met de woorden: ‘Sterkte met het eten. Hou het binnen’. Ik was al gewaarschuwd voor de vieze zure smaak die de schimmels hebben. Ik opende het zakje en begon met het eten van de schimmels. De eerste ging erin, ‘ik vind het nog redelijk mee vallen, vindt het niet heel ranzig’ zei ik. De tweede werd al wat minder en bij de het derde stukje begon de vieze zure smaak erin te kicken. Ik realiseerde me dat ik helemaal geen twijfeling heb bij het innemen. Uiteindelijk heb ik de 15 gram naar binnen gewerkt met weinig moeite.
Ik had het net binnen, toen Beer graag van huis de bong wou ophalen met wat wiet. Ik zat er met Fenneke en ik moest redelijk nodig pissen (dit komt verder op de dag wel vaker terug, wel 5 keer). Ik liep het bos in het was ongeveer 15 minuten na inname. Ik keek naar de grond en ik focuste me er goed op, het begon een beetje te groeien en te bewegen. Ik dacht dit zal wel me verbeelding zijn, in 15 minuten zie je niet zoveel. Ik liep terug na Fenneke en ik vroeg meteen: ‘is het nu al mogelijk dat ik wat ga zien?’. Ze vroeg hoelang ik het terug had ingenomen en ze zei dat het op zich wel mogelijk is.
Ik ging maar even stukje lopen, omdat ze me verteld hadden dat er niet op moet gaan wachten dat het gaat werken. Ik heb beetje gelopen en uiteindelijk vond ik paar blokken hout. Ik dacht dit is wel leuk om mee te nemen. Ik liep naar Fenneke toe en liet ze zien, ze kwam op het idee als Beer terug was ze het water in te gooien en het als een soort onderdeel te maken van de trip.
Het was nu ongeveer 30 minuten na inname. Ik ging me concentreren op een stukjes grond en bosjes. Deze begonnen te groeien en te bewegen, het werd erg fascinerend en kon me tijdje vermaken om er na te kijken. Uiteindelijk kwam beer terug met de bong. Soort geshockeerd zei die: ‘ik heb me gezicht gezien en zag er lijp uit’. Ik kwam erachter dat hun al redelijk wat voor waren en waarschijnlijk al in de trip zitten. Nu na ongeveer 45 minuten begon het ook bij mij te werken en ik begon lacherige te worden, de trip zal snel gaan beginnen.
Beer en Fenneke zaten bij een picknick tafel met de bong. Ik zat op een kleedje, te genieten wat ik allemaal zag groeien en bewegen. Uiteindelijk liep ik erheen en vroeg ook of ik een hijs mocht. Fenneke vroeg aan Beer: ‘is dit wel zo slim idee’. Beer keek redelijk verdwaald voor zich en zat wat te mompelen. Fenneke vroeg nog keer waarop, Beer antwoorde: ‘ja laat hem de laatste beetje maar uit nemen’. Uiteindelijk heb nog een kleine hijs er uit kunnen nemen wat niet veel voorstelde, maar ik dacht dit is denk wel beter. Eerste keer truffels moet niet rupsjes nooit genoeg zijn.
Nu was het één uur verder. Ik dacht is dit alles, ik zie alles een beetje groeien, bewegen maar niet heel hevig. Maar goed we gingen de boomstammen erin gooien. Dit was een soort doping. Ik was als eerste, gevolgd door Beer (deze had onderhand met 30 gram op en een paar hits van de bong slow motion te pakken) en als laatste Fenneke.
Ik was nu zover, het begon in te kicken. Ik denk dat nu anderhalf uur verder ben (de tijd begint nu vaag te worden voor me), ik kwam in een soort ruis, niet vervelend maar aangenaam. De bomen begonnen aan de overkant in elkaar over te lopen en te smelten. Het fascineerde me heel erg wat je allemaal kan verbeelden.
Alles om me heen begon te lijken of het een mini-wereldje was. Alleen het bos waar ik in was, was het enigste wat er was. Alsof je met drie mensen op een onbewoonde eiland was.
Even later gingen we met elkaar op de grond liggen, kijken na de lucht. De wolken in de lucht begonnen, in elkaar over te lopen. Opgegeven moment zag ik iets in de wolken, iets wat leek op een gezicht. Ik ging me erop focussen. Ik kon er nog weinig uit halen en opeens, begon het duidelijker te worden. Het begon groter en duidelijker te worden en ik kon er een foto inzien. Die foto leek heel veel op me moeder of op m’n tante van vroeger (rond de 12-17 jaar) . Het was nog niet duidelijk genoeg wat het was. Het bleef steeds groter worden en duidelijker. Opgegeven moment zag ik het dat het me moeder was van 12 jaar. Het kwam steeds dichterbij, opgegeven kwam het zo dichtbij dat het eng werd. Toen te dichtbij kwam schrok ik “wakker”.
Toen ik was bij gekomen, ging weer omhoog kijken. Nu kwamen er allemaal gezichten in de lucht langs. Van Rembrandt tot gekke Chinese duivel hoofden.
Hierna ben grote delen vergeten. Dit komt grootte deels doordat ik het tripreport over maanden heb verspreid om het te schrijven.
Langzamer hand kwamen we aan het einde van de trip. Beer en Fenneke begonnen opeens met een filosofisch gesprek over gemiddelden in het universum. Ik vroeg me echt af waar ze het over hadden. Uiteindelijk na overleg zijn we na Fenneke’s huis gegaan en hebben daar gegeten.
