Pagina 1 van 1

De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: za nov 07, 2015 3:16 am
door Berbatov
Ik zat op de grond, bladeren scheuren, in twee stukken, zes stukken, variërend van taartpunten tot achthoeken. Modder op mijn voeten. Meer en meer bladeren. Het leek dagen, jaren te duren, aan de rivierbedding langs de kant van een weg. Eerder straalde deze rivier als de mooiste vergezichten die ik ooit aanschouwd heb, tezamen met het groeien, schuiven en kroelen van torenhoge bomen, zich vormend tot een eindeloos doolhof. Maar pardoes kromp alles en werd het donkerder. Een visuele plaag nam het snel over en zoog alle levendigheid op. Stukken van de afvalbak doorboorden mijn gezichtsveld alsof daar felle schijnwerpers op schenen. De realiteit werd me duidelijk; ik heb mijn nacht doorgebracht door met drugs op rondom een prullenbak te hangen; een wandelaar die mij in die tijd voor zwerver aanzag en in de tussentijd heb ik weinig zin aan mijn leven kunnen geven. Ik had geen tijdsbesef en wist niet dat mijn brein de komende 6 uur nog niet verlost zou zijn van deze chemische gevangenis. Ik brak. Deze soberheid is gewoon het resultaat van mijn verloren dromen. Een hopeloos moment dat voorbij ging en nooit meer terug zou komen.

Dennis verscheen achter mij, met zijn meest sympathieke gezicht: "Jonathan we moeten verder. Stop er over na te denken. Je moet even opstaan en een stukje wandelen."

Ik stond op het punt te breken. Begreep hem niet met zijn wandelen. Op dit moment leek dit belachelijk; zo onbelangrijk. " Wat zijn we aan het doen man?" Ik stond op en kon het nog minder beseffen. " What the fuck zijn we aan het doen?" Dennis zijn "wandelen" kon mij gestolen worden. Zo'n klein ding vergeleken met alles. Is dit echt mijn beste vriend? Is dit echt de enige manier waarop hij mij probeert te helpen?

Alles wat ooit zo belangrijk voelde voelt nu dom en nietszeggend.

"Hey, hey... relax man, het is maar een trip, alles komt goed." Hij sprak zacht. Aan de ene kant voelde dat fijn maar aan de andere kant verwarrend.

"Stop met het denken aan de negatieve dingen, en probeer positief te denken. Als je positief denkt zullen er meer positieve gedachten komen, en van daaruit nog meer. Dat is hoe het werkt, weet je nog?"

Ik stop met het scheuren.

"Dennis, snap je het niet? We verneuken onze levens man. We verneuken onze fucking levens. Helemaal." Meer bladeren, meer taartpunten, meer achthoeken. Helpt de focus te verleggen voor enkele seconden per minuut. Ervaar dit als grote pauzes voor de stroom weer begint.

Ik kijk omhoog. Het relief in de bomen beweegt en maakt geluid als lopende mieren. Het is minimaal 8 uur geleden en de visuals stoppen maar niet. Ik kijk neer op mijn stapel gescheurde bladeren. Elke die ik scheur vermenigvuldigt. En vermenigvuldigt. Gek dat ik niet kan voorspellen hoe veel het er worden. Wiskundig kan ik er geen logica in ontdekken. Weet wel dat ik de oneindigheid niet zal behalen.

Een gevoel wat ik nog nooit heb ervaren bekruipt mij. Enerzijds voel ik mij zeer emotioneel en gaat er vanalles door mij heen. Zo heftig als ik nog nooit heb meegemaakt. Aan de andere kant lijkt de grondslag hiervan juist te liggen in het hebben van een volledige pijnlijke leegte, blanco. Nul emoties in mijn hoofd. Niks waar ik blij mee kan zijn. Ik kan het niet herkennen of plaatsen waar het vandaan komt, ik voel de pijn en leegheid tegelijkertijd die een enorme tegenstelling lijken.

ik sluit mijn ogen. Felle oranje vormen springen door mijn gedachten, steeds van plaats en beweging veranderend. Dit proberen te volgen brengt mij nog meer in de war. Ben ik het punt wat beweegt of ben ik kijken naar het punt dat beweegt? Als ik dat punt dan ben, wie is dan naar mij aan het kijken? De vormen groeien en groeien, draaien en groeien op hun eigen wijze, reikend naar oneindigheid.

Mijn ogen sluiten maakt het alleen maar erger.

Dennis verschijnt weer. "Jonathan, je moet opstaan en wat bewegen. Het helpt. Geloof me! Je kan hier niet zo blijven."

"Dennis, wat zijn we aan het doen man? Jij en ik zijn de slimste personen die ik ken. En kijk wat voor potje we er van maken. We zijn gewoon uitzichtloos."

"We zijn niet uitzichtloos, Jonathan."

"Maar we maken ons leven kapot, dit is hoe het gebeurt. Dit is hoe het begonnen is en hoe het verder zal gaan," de patronen komen terug. Ik kijk neer op de eindeloze stapel bladeren. De randen vormen onderdeel van de patronen. Dat ik dat niet eerder zag; dat die bladeren er mee te maken hebben. Het is niet alleen dat ik niks doe met mijn leven maar ik mis gewoon overzicht. Ik zie het leven niet als geheel. Dat is mijn probleem gewoon. Die bewegende patronen die ik eerder zag; kwam dat ook door die bladeren? Ik bedenk mij dat ik mijn ogen toen dicht had maar het uitsluiten lukt mij nog steeds niet.

Wat is het doel van het verscheuren van die bladeren? Het voelde heel diepgaand op dat moment. Dat was het niet.

John Lennon zei dat de wereld een betere plek zou worden als iedereen ooit een keer LSD zou gebruiken. Hij zei dit niet omdat hij wou dat mensen roze olifanten en snoep gingen zien (wat overigens een misconceptie over LSD is, dat ziet niemand. LSD gaat niet om hallucineren, je gaat meer in je hoofd zitten). Het is omdat LSD je dwingt om dingen op andere manieren te zien.

Doorgaans gaat dit over onzin: het linksomdraaien van een ventilator en of deze niet rechtsom kan draaien. Of die ventilators ook bestaan. Maar eens in de zo veel tijd kom je vast te zitten in een concept - bijvoorbeeld de waarde van je leven en wat je er mee doet- dat je niet los kan laten. En dan maakt het je serieus gek. Je word gedwongen dingen te heroverwegen die je altijd normaal vond. Die je altijd niet zag. En als je dit nieuwe perspectief gezien hebt, dan kan je het niet meer ongedaan maken. Ook nuchter niet.

"Ik heb een jas voor je meegenomen. Kan je die tenminste even aan doen? Alles komt goed binnen een paar uur. De zon komt op." Zei Dennis.

Een paar uur. Gaat dat wel voorbij? Tijd is ook raar. Einsteins paradox: de helft van de helft van de helft van de helft van de - en ik kwam weer terug op de verscheurde bladeren. Had echt het gevoel dat ik van het scheuren van de bladeren mij die avond meer had bijgebracht dan de rest van mijn leven bij elkaar. Ik kijk naar mijn bladeren. Nog geen stapje dichterbij de oneindigheid gekomen. Eindelijk kwam er een rationele gedachte naar boven. Luister naar Dennis, die is meer ervaren met dit spul.

Ik begon nuchterder te worden en trok de jas aan. Ik ga liggen en nog steeds verschijnen de patronen van links naar rechts in het bos.

"Ik doe dit nooit meer," geef ik aan. "Basta, finito, voorgoed. En ik zeg dit niet zomaar, die LSD is gewoon helemaal shit. Tijd voor ons om op te groeien."

Dennis en ik schieten in de lach.

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: za nov 07, 2015 6:15 am
door Rudolph
Ok

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: za nov 07, 2015 8:54 am
door Maus
Mooi stuk proza, heb het met veel plezier gelezen. Tkx!

:hulde: :hulde:

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: za nov 07, 2015 10:19 am
door Poseidon
Berbatov kan schrijven. Dit moet je vaker doen man!
Thanx :wink:

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: za nov 07, 2015 11:53 am
door Einstein
:hulde:

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: wo nov 25, 2015 7:22 pm
door supimtom
Zeer fraai geschreven, mooi report. :hulde: :hulde:

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: do nov 26, 2015 7:43 pm
door Schepje
Jammer dat je er niet bepaald van genoten hebt. Mss dat truffels je beter liggen, LSD word vaker in een feest setting gebruikt vanwege die rede. Truffels zijn wat strenger.

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: do nov 26, 2015 9:33 pm
door Italiano
Naphtha schreef:LSD word vaker in een feest setting gebruikt vanwege die rede. Truffels zijn wat strenger.

Alles valt of staat met de dosis.

Liever een lage dosis truffels op een feest dan een te hoge dosis LSD op een feest. Al ligt LSD vanwege het energieke / ondernemende karakter ervan idd meer voor de hand.

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: vr nov 27, 2015 3:07 am
door RemainSilent
Ik heb Nog nooit echt getript (tenzij XTC als trip middel wordt gezien) maar ben van plan het binnenkort te gaan proberen. Waar kan ik t beste mee beginnen?

Truffels, paddo's, salvia..... etc.

Re: De bladeren, de oneindigheid en de zin van alles.

BerichtGeplaatst: zo maart 18, 2018 9:42 am
door Drientje
Wauw. Ik ben serieus onder de indruk. Fijne schrijfstijl! Met weinig woorden heb je me toch meegenomen in je trip en met je beschrijving van het inzicht van uitzichtsloosheid kon ik je hulpeloosheid voelen.

Deze soberheid is gewoon het resultaat van mijn verloren dromen. Een hopeloos moment dat voorbij ging en nooit meer terug zou komen.


Was het de acid die je dat gevoel gaf of is dat nuchter in zekere mate gebleven? Hoe kijk je nu aan tegen deze trip?

Schrijf je vaker stukjes? Ik kreeg het idee dat het niet je eerste keer gedachten in tekst omzetten was.


Laatste tijd helemaal geen tijd gehad voor acid maar dit report maakt dat ik er wel enorme trek in krijg...