95mg 2c-c met wiet en alcohol. Bad trip.
Geplaatst: ma jun 27, 2016 1:46 pm
Hoi iedereen!
Heb hier wel vaker zitten lurken op het forum, en ik wil graag deze trip delen met jullie.
Wie: Ik en Seba (andere naam ofc)
Waar: Bij Seba thuis
Wat: Seba 25mg 2c-c, alcohol en wiet.
Ik 55mg 2c-c + 40mg 2c-c, alcohol en wiet.
23:30
55mg 2c-c genomen.
Alles lekker rustig. Beetje overwatch aan het spelen met Seba en Mark.
0:00
Na het 2e of 3e potje merk ik al dat ik me echt niet kan concentreren op het spel, ik voel een druk over mijn hele lichaam.
Benen voelen zwaar aan, lijkt op spierpijn.
Niet echt aangenaam maar ook niet storend.
0:30
Alles waar ik me op focus beweegt. De plant beweegt, de stoel met houten spijlen beweegt. 5 spijlen, dan weer 10, dan 2.
1:00
Chillend kijken naar de lucht, al die sterren. Het zijn er duizenden. Ze glinsteren allemaal. Heel de lucht is aan het glitteren.
De wolken doen mee en nemen allemaal rare vormen aan.
1:30
Misschien dat dit intenser kan zijn.
40mg 2c-c genomen.
Grasveld beweegt heel zwoel met de muziek mee, alles danst mee.
02:00
Nog meer druk op mijn benen en armen.
Maar als ik me er niet op focus heb ik er geen last van.
2 overwatch games gespeeld, 2 gewonnen. Hoe weet ik niet.
03:00
De 40mg kicked in, zalig gevoel. Vrolijk. Alles is goed.
03:15
Seba neemt 4 bier mee, en we beginnen te drinken.
Ik heb eigenlijk wel trek in een joint. Er staat een kwartje in de asbak, maar er zit geen wiet meer in.
Seba zegt: ik maak er wel eentje. Ookal ben ik shitfaced, joints maken kan altijd!
Ik kijk boeiend toe hoe hij de wiet aan het grinden is.
Het laatste 'beetje' Amnesia zit in de grinder. 15% ligt buiten de gedraaide joint.
Dus wat doet Seba? Legt al die wiet zonder tabak, hup boven in de joint.
03:30
Seba begint aan de joint. Na de eerste hijs, hoesten en lachen. Na de 2e hijs geeft hij de joint aan mij. Hij hoeft niet meer.
Ik neem 3 hijsjes, hij heeft de pure wiet toch al deels opgemaakt boven in de joint.
Hoestend leg ik de joint neer, en we gaan zitten.
De lichten zijn allemaal uit dus we zien alleen de lucht. Een bewegende plant, een stoel en het grasveld.
Alles word duf. Alles gaat langzaam. Seba ligt naast me en kijkt naar de lucht alsof hij een heel spektakel zie.
Ik kijk naar het gras, en hey! Krijg nou wat. Dat gras beweegt zich in slow motion, dat kan toch niet.
Een paar minuten later tik ik tegen Seba aan en zeg. Jongen, alles is in slowmotion!!
Seba komt helemaal terug naar de aarde en kijkt me aan, en dan naar het gras en verrek, ik heb gelijk!
We schieten in de lach, en het houd niet op. Bloed stijgt naar het hoofd en pijn in mn maag van het lachen.
Het lachen houd nog steeds niet op. Ik loop de tuin in om niet meer naar hem te kijken, anders gaat het mis.
Uiteindelijk stopt het lachen en ga ik weer naast hem zetten.
04:00
We zitten allebei op de stoel naar voren te kijken. Ik voel me raar. Alsof ik een toeschouwer ben van de wereld waar ik op sta.
Net ging alles in slow motion, en daarvoor moest ik me focussen om wat van de 2c-c te merken.
Nu gaat alles op dubbele snelheid. Alles beweegt. Ver weg, dichtbij, het maakt niet uit. Ik hoef mezelf niet eens te focussen.
Seba kijkt naar mij en zegt: Ricky, voelde u ook zo raar, niet op uw gemak.
Ik reageer: we hadden die wiet niet moeten nemen man.
En toen ging het mis.
Seba zit op de stoel vooruit te staren met een bange blik in zijn ogen.
Ik daarentegen zag de bad trip vormen, en besloot erdoorheen te gaan. Niet dat ik veel keuze had tho.
Ik staar naar het grasveld, de wolken en de lucht en ik heb een raar soort vrede. Ik voel me ongemakkelijk en zeer niet vrolijk, maar ik kan het gevoel accepteren.
Seba daarentegen is echt compleet in paniek, zegt dat hij zijn identiteit kwijt is en zit te herhalen wie hij is, waar hij woont, wie zijn ouders zijn. Ik kan alleen maar denken dat dat best kut zou zijn om dat te voelen, maar ik kan geen sympathiek opbrengen.
Boeiend.
Hij zegt dat hij gaat douchen. Prima.
Bij mij draait alles nog steeds, en ik ga achter mn laptop zitten.
Dikke space muziek is aan het draaien maar alles klinkt zo grim, de muziek klopt niet dus ik zet het uit.
Maar dan is het stil en dat voelt ook niet goed, dus ik zet wat vrolijke top 40 muziek op.
En opeens denk ik: dat lijkt me best raar. Ik sta hier top 40 muziek te luisteren. En Seba staat helemaal te trippen in de douche, en het gaat ook niet goed met hem.
Gedachtes van een psychopaat komen langs.
Wat nou als hij bang word van de top 40 muziek die ik aan het draaien ben.
Alsof alles vrolijk is op de veranda maar met hemzelf gaat het slecht.
Alsof ik met hem aan het spelen ben. Een wolf die een schaapje bang maakt.
Seba komt uit de douche en zegt dat het echt niet goed gaat. Hij hurkt en beweegt op en neer.
Ik kijk toe en wacht tot hij klaar is, het duurt zo lang.
Dus ik kijk een beetje om me heen, ik doe mijn laptop uit en zeg, kom gaan we maar naar bed. Hij stemt in en begint alles op te ruimen.
Wat ik eigenlijk best grappig vind. Nuchter ruimen we meestal alleen oppervlakkig op, maar nu wilt hij alles opruimen. Zucht.
Ik loop maar een beetje achter hem aan, bordje hier pakken. Kruimeltje weggooien.
Ik kijk naar hem en zie hoe erg hij eraan toe is, maar dat maakt toch allemaal niet uit. Ik zeg dat het vanzelf wel overgaat en dat hij niet dood gaat. Maar pff wat een moeite, en ik geloof er zelf niet eens in!
En eindelijk is hij klaar. En we gaan naar boven.
We zeggen weltrusten en ik dacht, nu slapen en is alles over.
04:30
Ik doe het licht uit en ik ga liggen, maar in het donker gaat alles mis.
Ik doe mijn ogen toe en het lijkt net of iemand naar me kijkt en steeds dichterbij komt. Ik krijg een heel naar gevoel, en ik doe snel het licht aan.
Dat helpt, maar alles is aan het verdraaien, dat de vloer van hout is met nerven erin maakt het ook niet beter.
Ik staar naar de muren en ik hoor de kat rondlopen. Ik bijt op mijn nagel en ik scheur een heel klein stukje af. KRAK. paniek.
Beet ik nou net een heel stuk nagel af, of brak ik net een stuk tand af.
Voelen voelen, niets. Maar het geluid drumt nog steeds door mijn hoofd heen en word steeds luider.
Het dreunen stopt. Gelukkig. Maar mijn ogen zijn nog druk bezig met het vervormen van alles.
Paniek, ik wil dat het ophoudt. Ik wil het niet meer en de gedachte dreunt door mn hele lichaam.
Dan gaat mijn telefoon af. Seba hoorde dat ik aan t kotsen was. Maar ik zie niets op de grond. En kan me ook geen kots herinneren. Dit app ik terug naar hem.
05:00
Het is nog steeds bezig. Ik ben maar op 9gag aan het scrollen, dit helpt een beetje als ik wat positieve plaatjes bekijk.
05:20
Kan me niet meer concentreren. Ik reken uit hoelang dit nog gaat duren.
Kut.
Zal pas om 10:00 klaar wezen. Nog 4,5 uur.
5:30
Tijd gaat best langzaam als ik er naar blijf kijken, maar wat kan ik dan doen? Die muren zijn ook niet echt interessant meer.
5:50
Bijna 6 uur! Ik kijk naar de hoek van 2 muren. En jep. Die staat nog niet verticaal.
6:00
HOU OP, ik kan hier niet meer tegen.
Heb ook een rare druk en AAAH STOP IT.
6:30
Ik weet niet meer hoe de tijd verder gaat? De druk is zo erg. En opeens hoor ik iemand van de trap af gaan.
Ik blijf aandachtig luisteren. Maar hey das Seba, die leeft ook nog.
Kloppen op de deur. Seba komt binnen en zegt: tis al bijna over voor mij Ricky. Tis nog draaierig maar kan helder denken.
Leuk voor hem, maar daar heb ik niets aan, heb het 3 dubbele genomen dan hem en een deel daarvan 2 uur later.
Ik ben nog steeds aan het gaan. Maar ik krijg een idee.
Ik ga ook de trap af en ga naar de wc. Jezus wat moeilijk, ik voel mn onderlichaam niet meer en alles gaat op gevoel maar dan zonder gevoel.
Maar de druk gaat weg, en verlichting neemt plaats. Ik moest gewoon naar de wc.
Met moeite klim ik de trap weer op. En Seba gaat weer naar zijn kamer. Hij is op t einde. Maar ik moet wat langer wachten.
07:00
Weer zo'n paniek gevoel in die kleine kamer. Alles komt op me af, ik heb ruimte nodig. Ik kijk naar het rolgordijn voor het raam en denk: kut daar is de ruimte. Buiten! Maar ik kan het niet zien. Dr zit een gordijn voor.
Dus ik blijf kijken naar het gordijn hopend en wachtend tot ie open gaat.
07:30
Dat rolgordijn gaat maar niet open... misschien moet ik het zelf maar gaan doen.
Wat een moeite. En zodra ik het touwtje in me handen heb, gaat mn hart tekeer.
ik wil de buitenlucht zien. Ik wil het, de wereld is groter dan alleen mijn kamer.
Ahhh. Buiten. Natuur. Zo oneindig groot. En ik blijf staren naar die wolken, die blauwe lucht. Allemaal best mooi. Ik voel alles om me heen nog stevig aan het verdraaien, maar de lucht is grotendeels blauw, dus daar kan niet veel aan verdraaid worden.
08:00
De buitenlucht word me teveel. Zoveel informatie, zoveel delen en zo groot. Dat kan ik me toch niet beseffen. Ik ben zo klein.
Lichtelijk paniek omdat ik weer in de kamer zit. 3 muren en een raam waar ik niet doorheen durf te kijken.
Het is allemaal zo veel.
Kan er niet meer tegen.
8:30
Ik blijf naar de muren staren, het beweegt veel minder merk ik, maar ik kan nog niet rustig worden.
9:00
Het einde is in zicht, maar ik ben er nog niet vanaf. Zo dichtbij maar toch zo veraf.
Details vervagen. Ik doe het licht weer uit.
Rolgordijn naar beneden. En ik ga liggen.
YES het lukt. Ik kan mn ogen nog niet dichtdoen. Dan komt de paniek weer.
Maar ik lig. En blijf overal nog naartoe staren.
09:30
Ik zie de klok. En van pure ellende en uitputting val ik in slaap.
Misschien wat verwarrend geschreven.. maar wat een ervaring was dat..
Heb hier wel vaker zitten lurken op het forum, en ik wil graag deze trip delen met jullie.
Wie: Ik en Seba (andere naam ofc)
Waar: Bij Seba thuis
Wat: Seba 25mg 2c-c, alcohol en wiet.
Ik 55mg 2c-c + 40mg 2c-c, alcohol en wiet.
23:30
55mg 2c-c genomen.
Alles lekker rustig. Beetje overwatch aan het spelen met Seba en Mark.
0:00
Na het 2e of 3e potje merk ik al dat ik me echt niet kan concentreren op het spel, ik voel een druk over mijn hele lichaam.
Benen voelen zwaar aan, lijkt op spierpijn.
Niet echt aangenaam maar ook niet storend.
0:30
Alles waar ik me op focus beweegt. De plant beweegt, de stoel met houten spijlen beweegt. 5 spijlen, dan weer 10, dan 2.
1:00
Chillend kijken naar de lucht, al die sterren. Het zijn er duizenden. Ze glinsteren allemaal. Heel de lucht is aan het glitteren.
De wolken doen mee en nemen allemaal rare vormen aan.
1:30
Misschien dat dit intenser kan zijn.
40mg 2c-c genomen.
Grasveld beweegt heel zwoel met de muziek mee, alles danst mee.
02:00
Nog meer druk op mijn benen en armen.
Maar als ik me er niet op focus heb ik er geen last van.
2 overwatch games gespeeld, 2 gewonnen. Hoe weet ik niet.
03:00
De 40mg kicked in, zalig gevoel. Vrolijk. Alles is goed.
03:15
Seba neemt 4 bier mee, en we beginnen te drinken.
Ik heb eigenlijk wel trek in een joint. Er staat een kwartje in de asbak, maar er zit geen wiet meer in.
Seba zegt: ik maak er wel eentje. Ookal ben ik shitfaced, joints maken kan altijd!
Ik kijk boeiend toe hoe hij de wiet aan het grinden is.
Het laatste 'beetje' Amnesia zit in de grinder. 15% ligt buiten de gedraaide joint.
Dus wat doet Seba? Legt al die wiet zonder tabak, hup boven in de joint.
03:30
Seba begint aan de joint. Na de eerste hijs, hoesten en lachen. Na de 2e hijs geeft hij de joint aan mij. Hij hoeft niet meer.
Ik neem 3 hijsjes, hij heeft de pure wiet toch al deels opgemaakt boven in de joint.
Hoestend leg ik de joint neer, en we gaan zitten.
De lichten zijn allemaal uit dus we zien alleen de lucht. Een bewegende plant, een stoel en het grasveld.
Alles word duf. Alles gaat langzaam. Seba ligt naast me en kijkt naar de lucht alsof hij een heel spektakel zie.
Ik kijk naar het gras, en hey! Krijg nou wat. Dat gras beweegt zich in slow motion, dat kan toch niet.
Een paar minuten later tik ik tegen Seba aan en zeg. Jongen, alles is in slowmotion!!
Seba komt helemaal terug naar de aarde en kijkt me aan, en dan naar het gras en verrek, ik heb gelijk!
We schieten in de lach, en het houd niet op. Bloed stijgt naar het hoofd en pijn in mn maag van het lachen.
Het lachen houd nog steeds niet op. Ik loop de tuin in om niet meer naar hem te kijken, anders gaat het mis.
Uiteindelijk stopt het lachen en ga ik weer naast hem zetten.
04:00
We zitten allebei op de stoel naar voren te kijken. Ik voel me raar. Alsof ik een toeschouwer ben van de wereld waar ik op sta.
Net ging alles in slow motion, en daarvoor moest ik me focussen om wat van de 2c-c te merken.
Nu gaat alles op dubbele snelheid. Alles beweegt. Ver weg, dichtbij, het maakt niet uit. Ik hoef mezelf niet eens te focussen.
Seba kijkt naar mij en zegt: Ricky, voelde u ook zo raar, niet op uw gemak.
Ik reageer: we hadden die wiet niet moeten nemen man.
En toen ging het mis.
Seba zit op de stoel vooruit te staren met een bange blik in zijn ogen.
Ik daarentegen zag de bad trip vormen, en besloot erdoorheen te gaan. Niet dat ik veel keuze had tho.
Ik staar naar het grasveld, de wolken en de lucht en ik heb een raar soort vrede. Ik voel me ongemakkelijk en zeer niet vrolijk, maar ik kan het gevoel accepteren.
Seba daarentegen is echt compleet in paniek, zegt dat hij zijn identiteit kwijt is en zit te herhalen wie hij is, waar hij woont, wie zijn ouders zijn. Ik kan alleen maar denken dat dat best kut zou zijn om dat te voelen, maar ik kan geen sympathiek opbrengen.
Boeiend.
Hij zegt dat hij gaat douchen. Prima.
Bij mij draait alles nog steeds, en ik ga achter mn laptop zitten.
Dikke space muziek is aan het draaien maar alles klinkt zo grim, de muziek klopt niet dus ik zet het uit.
Maar dan is het stil en dat voelt ook niet goed, dus ik zet wat vrolijke top 40 muziek op.
En opeens denk ik: dat lijkt me best raar. Ik sta hier top 40 muziek te luisteren. En Seba staat helemaal te trippen in de douche, en het gaat ook niet goed met hem.
Gedachtes van een psychopaat komen langs.
Wat nou als hij bang word van de top 40 muziek die ik aan het draaien ben.
Alsof alles vrolijk is op de veranda maar met hemzelf gaat het slecht.
Alsof ik met hem aan het spelen ben. Een wolf die een schaapje bang maakt.
Seba komt uit de douche en zegt dat het echt niet goed gaat. Hij hurkt en beweegt op en neer.
Ik kijk toe en wacht tot hij klaar is, het duurt zo lang.
Dus ik kijk een beetje om me heen, ik doe mijn laptop uit en zeg, kom gaan we maar naar bed. Hij stemt in en begint alles op te ruimen.
Wat ik eigenlijk best grappig vind. Nuchter ruimen we meestal alleen oppervlakkig op, maar nu wilt hij alles opruimen. Zucht.
Ik loop maar een beetje achter hem aan, bordje hier pakken. Kruimeltje weggooien.
Ik kijk naar hem en zie hoe erg hij eraan toe is, maar dat maakt toch allemaal niet uit. Ik zeg dat het vanzelf wel overgaat en dat hij niet dood gaat. Maar pff wat een moeite, en ik geloof er zelf niet eens in!
En eindelijk is hij klaar. En we gaan naar boven.
We zeggen weltrusten en ik dacht, nu slapen en is alles over.
04:30
Ik doe het licht uit en ik ga liggen, maar in het donker gaat alles mis.
Ik doe mijn ogen toe en het lijkt net of iemand naar me kijkt en steeds dichterbij komt. Ik krijg een heel naar gevoel, en ik doe snel het licht aan.
Dat helpt, maar alles is aan het verdraaien, dat de vloer van hout is met nerven erin maakt het ook niet beter.
Ik staar naar de muren en ik hoor de kat rondlopen. Ik bijt op mijn nagel en ik scheur een heel klein stukje af. KRAK. paniek.
Beet ik nou net een heel stuk nagel af, of brak ik net een stuk tand af.
Voelen voelen, niets. Maar het geluid drumt nog steeds door mijn hoofd heen en word steeds luider.
Het dreunen stopt. Gelukkig. Maar mijn ogen zijn nog druk bezig met het vervormen van alles.
Paniek, ik wil dat het ophoudt. Ik wil het niet meer en de gedachte dreunt door mn hele lichaam.
Dan gaat mijn telefoon af. Seba hoorde dat ik aan t kotsen was. Maar ik zie niets op de grond. En kan me ook geen kots herinneren. Dit app ik terug naar hem.
05:00
Het is nog steeds bezig. Ik ben maar op 9gag aan het scrollen, dit helpt een beetje als ik wat positieve plaatjes bekijk.
05:20
Kan me niet meer concentreren. Ik reken uit hoelang dit nog gaat duren.
Kut.
Zal pas om 10:00 klaar wezen. Nog 4,5 uur.
5:30
Tijd gaat best langzaam als ik er naar blijf kijken, maar wat kan ik dan doen? Die muren zijn ook niet echt interessant meer.
5:50
Bijna 6 uur! Ik kijk naar de hoek van 2 muren. En jep. Die staat nog niet verticaal.
6:00
HOU OP, ik kan hier niet meer tegen.
Heb ook een rare druk en AAAH STOP IT.
6:30
Ik weet niet meer hoe de tijd verder gaat? De druk is zo erg. En opeens hoor ik iemand van de trap af gaan.
Ik blijf aandachtig luisteren. Maar hey das Seba, die leeft ook nog.
Kloppen op de deur. Seba komt binnen en zegt: tis al bijna over voor mij Ricky. Tis nog draaierig maar kan helder denken.
Leuk voor hem, maar daar heb ik niets aan, heb het 3 dubbele genomen dan hem en een deel daarvan 2 uur later.
Ik ben nog steeds aan het gaan. Maar ik krijg een idee.
Ik ga ook de trap af en ga naar de wc. Jezus wat moeilijk, ik voel mn onderlichaam niet meer en alles gaat op gevoel maar dan zonder gevoel.
Maar de druk gaat weg, en verlichting neemt plaats. Ik moest gewoon naar de wc.
Met moeite klim ik de trap weer op. En Seba gaat weer naar zijn kamer. Hij is op t einde. Maar ik moet wat langer wachten.
07:00
Weer zo'n paniek gevoel in die kleine kamer. Alles komt op me af, ik heb ruimte nodig. Ik kijk naar het rolgordijn voor het raam en denk: kut daar is de ruimte. Buiten! Maar ik kan het niet zien. Dr zit een gordijn voor.
Dus ik blijf kijken naar het gordijn hopend en wachtend tot ie open gaat.
07:30
Dat rolgordijn gaat maar niet open... misschien moet ik het zelf maar gaan doen.
Wat een moeite. En zodra ik het touwtje in me handen heb, gaat mn hart tekeer.
ik wil de buitenlucht zien. Ik wil het, de wereld is groter dan alleen mijn kamer.
Ahhh. Buiten. Natuur. Zo oneindig groot. En ik blijf staren naar die wolken, die blauwe lucht. Allemaal best mooi. Ik voel alles om me heen nog stevig aan het verdraaien, maar de lucht is grotendeels blauw, dus daar kan niet veel aan verdraaid worden.
08:00
De buitenlucht word me teveel. Zoveel informatie, zoveel delen en zo groot. Dat kan ik me toch niet beseffen. Ik ben zo klein.
Lichtelijk paniek omdat ik weer in de kamer zit. 3 muren en een raam waar ik niet doorheen durf te kijken.
Het is allemaal zo veel.
Kan er niet meer tegen.
8:30
Ik blijf naar de muren staren, het beweegt veel minder merk ik, maar ik kan nog niet rustig worden.
9:00
Het einde is in zicht, maar ik ben er nog niet vanaf. Zo dichtbij maar toch zo veraf.
Details vervagen. Ik doe het licht weer uit.
Rolgordijn naar beneden. En ik ga liggen.
YES het lukt. Ik kan mn ogen nog niet dichtdoen. Dan komt de paniek weer.
Maar ik lig. En blijf overal nog naartoe staren.
09:30
Ik zie de klok. En van pure ellende en uitputting val ik in slaap.
Misschien wat verwarrend geschreven.. maar wat een ervaring was dat..