Een tijdje terug kende ik iemand die altijd blij en vrolijk was.
Er hing zo'n warmte om hem heen, hij was zo enthousiast als maar zijn kan en was altijd aardig tegen iedereen, ook als het soms een beetje over the top was.
Bij mij wisselde het gevoel over hem een beetje. Ik vond hem echt een toffe gast maar na een tijdje ging zijn positiviteit en enthousiasme mij een beetje tegenstaan.
Ik vroeg mij af of hij het leven en sommige mensen niet soms een beetje kon haten, of zo.
Ik voelde me een beetje slecht over dat ik dat soort gedachten had.
Waarom gunde ik het hem niet? Ik besloot dat ik jaloers was.
Dat duurde nooit lang want als ik die man weer zag dan werd ik gewoon ook vrolijk van zijn vrolijkheid.
Hij wilde altijd iedereen stimuleren, was altijd blij voor iedereen ook al was dat soms in mijn ogen een beetje onterecht.
Ik dacht een tijd dat hij 1 van die mensen was die het leven had uitgespeeld.
Dat hij het gezeik waar iedereen mee te maken heeft achter zich heeft gelaten.
Toen ik hem beter leerde kennen kwam ik er achter dat hij ongeveer permanent aan de coke zat en zijn leven zelf (ondanks zijn populariteit, goede baan etc.) 1 grote puinhoop was, financieel maar ook met relaties en zo. Waar ik ook achter kwam is dat hij niet kon dealen met zijn eigen emoties. Die rol waarbij hij er altijd voor anderen was, was niet meer dan een soort stimulans om niet over zijn eigen shit te hoeven nadenken.
Nu wil ik niet per se de coke de schuld geven (want dat is wellicht inderdaad niet de achterliggende oorzaak), maar dat zorgde er wel voor dat hij die negatieve emoties die iedereen heeft, niet zo goed voelde. Hij werd daar niet mee geconfronteerd. Hij wilde alle negatieve dingen overschaduwen met een onterechte warme zonnige gloed.
Ik geloof er oprecht in dat je er juist voor moet zorgen dat je alle emoties die je hebt moet kunnen voelen om je dingen op orde te hebben. We zijn gewoon heel emotie gedreven, en ook negatieve emoties hebben meestal een rol. Als je het koud hebt trek je een jas aan, als je bedonderd wordt neem je daar ook actie op. Er is heel veel onderzoek gedaan naar emotionele diversiteit en het blijkt dat mensen die een breed scala aan emoties vielen, zowel positief als negatief, fysiek en mentaal veel beter af zijn. Volgens wetenschappers worden mensen ook beter in het identificeren van de achterliggende oorzaak van negatieve emoties als mensen deze echt voelen.
Door drugs te nemen bij het voelen van negativiteit en te streven naar een constant geluksgevoel niet de juiste wijze is er mee om te gaan. Iedereen heeft zwakheden, mindere dingen en slechte gevoelens.
Ik denk dat je alleen door niet weg te lopen van slechte gevoelens jezelf kan leren om zelfbewuster te worden op de juiste manier te handelen om hiermee om te gaan. Door een kunstmatig goed gevoel te creëren zal het zich opkroppen.
Het leven is niet altijd fantastisch. Het is belangrijk om jezelf dat te realiseren en niet te streven naar kortetermijnoplossingen om dit wel te voelen. Gevoelens komen en gaan, als je deze accepteert en deze uitdaagt tenminste. Als je ze wegstopt dan leer je er nooit mee dealen en blijven ze. Het willen leven in een bubbel van stabiliteit en blijheid is niet te doen. Het gaat om het herkennen van de lagen in je gevoelens en daar vervolgens op een goede manier mee omgaan. Ik denk dat drugs in zo'n situatie precies het tegenovergestelde doen.
Hoe langer je het weg stopt (eventueel met behulp van drugs), hoe verder je ervan af gaat staan en hoe beangstigender het wordt om jezelf echt te helpen.
Geplaatst: ma sep 25, 2017 4:00 pm
Zoals Jung ooit zei: "I'd rather be whole, than good". Een toepasselijke quote die me al vaak heeft geholpen.