Methylfenidaat, 'de betere ik'
Geplaatst: di jun 16, 2015 7:44 pm
Ik wou even toch dit verhaal posten aangezien methylfenidaat meestal als iets onschuldigs beschouwd wordt, het is dan ook bedoeld om mensen te waarschuwen/te behoeden dat ze niet hetzelfde doen, ben namelijk al over men verslaving heen al lang en gebruik het nu nog zo goed als niet, zelfs niet tijdens de examens wat vroeger de nummer 1 periode was om te gebruiken, ga binnenkort weer eens (vorige keer is ook al maanden geleden ondertussen) op sunrise festival 60 mg nemen, om de energie erin te houden
Het begon allemaal in de periode dat ik op internaat zat, was 15,5 vrij depressief had niet lang geleden voor de 1ste keer geblowd, mijn broer had adhd en autisme en nam rilatine op voorschrift, ik was depressief had autisme, zat op een school die ik haatte en met tegenzin op internaat, zat er net van dat jaar en wou er geen vrienden maken, was associaal en depressief. Ik was altijd geinteresseerd in medicijnen, chemie en drugs en wou misschien ooit wel eens iets proberen maar dan wel iets ongevaarlijks. Toen ontdekte ik dat rilatine effecten had die vergelijkbaar waren met speed. Het feit dat mijn broer en veel mensen die ik kende het dagelijks namen liet in mijn ogen lijken dat het 'onschadelijk'/'ongevaarlijk' was
Wat later probeerde ik het. Ik dronk altijd graag en veel koffie en energie drank, maar dit, dit was een heel nieuw niveau voor mij een hartslag van tegen de 140 energie, niet kunnen slapen, ik werd er socialer en blij van, ik had plots de energie om mijn huiswerk te maken. Ik ging mijn kamer opruimen, iets wat ik zooo lang had uitgesteld. Ik had het gevoel dat ik alles aankon en nam initiatief, ik stelde niet uit. Ik praatte, begon met mensen om te gaan, af te spreken, vond zelfs een lief.
Zo bleef het even gaan, na een tijd had ik mezelf wijs gemaakt dat ik het nodig had als een medicijn net als mijn broer, dat dokters gewoon te dom waren. 'Zij kunnen toch niet weten hoe IK mij voel, zij staan niet in mijn plaats' dacht ik. Ik had normaal altijd een heel goed concentratie vermogen, maar na een tijdje gebruiken, voelde ik me heel futloos, en kon ik me TOTAAL niet concentreren als ik niet onder invloed was.
Zo bleef het doorgaan, na een tijd nam ik dosissen tot 160 mg per keer meestal zat ik tegen de 120 mg het hoogste ooit was 200, absurde dosissen als ik er nu op terugkijk, toen vond ik het nochtans normaal, weet nog altijd niet hoe ik mezelf dat OOIT heb kunnen wijsmaken. Na een tijd kon ik niet meer gelukkig zijn, voor school werken studeren ik had geen energie meer zonder rilatine.
Toch ben ik moeten stoppen. Mijn broer had het plots niet meer op voorschrift en ik had dus ook niets meer. Heb nog veel bij mensen met adhd achteraf geschooid en gekocht tegen echt hoge prijzen, was echt kapot, kon niet meer studeren, heb dagen afgezien, na die moeilijke periode ben ik er alsnog toch bovenop geraakt. nu zit ik 1,5 jaar verder. Ik ben ook gestopt met blowen, heb al lang niks meer gebruikt gehad de laatste keer staat nog een reportje van online (acid call 25i NBOME etc). Ik ben zeer blij dat ik er van af ben. Heb na de periode met rilatine, zeer kort in zeer beperkte mate nog xtc misbruikt (5 pillen op 5 maand).
Het begon allemaal in de periode dat ik op internaat zat, was 15,5 vrij depressief had niet lang geleden voor de 1ste keer geblowd, mijn broer had adhd en autisme en nam rilatine op voorschrift, ik was depressief had autisme, zat op een school die ik haatte en met tegenzin op internaat, zat er net van dat jaar en wou er geen vrienden maken, was associaal en depressief. Ik was altijd geinteresseerd in medicijnen, chemie en drugs en wou misschien ooit wel eens iets proberen maar dan wel iets ongevaarlijks. Toen ontdekte ik dat rilatine effecten had die vergelijkbaar waren met speed. Het feit dat mijn broer en veel mensen die ik kende het dagelijks namen liet in mijn ogen lijken dat het 'onschadelijk'/'ongevaarlijk' was
Wat later probeerde ik het. Ik dronk altijd graag en veel koffie en energie drank, maar dit, dit was een heel nieuw niveau voor mij een hartslag van tegen de 140 energie, niet kunnen slapen, ik werd er socialer en blij van, ik had plots de energie om mijn huiswerk te maken. Ik ging mijn kamer opruimen, iets wat ik zooo lang had uitgesteld. Ik had het gevoel dat ik alles aankon en nam initiatief, ik stelde niet uit. Ik praatte, begon met mensen om te gaan, af te spreken, vond zelfs een lief.
Zo bleef het even gaan, na een tijd had ik mezelf wijs gemaakt dat ik het nodig had als een medicijn net als mijn broer, dat dokters gewoon te dom waren. 'Zij kunnen toch niet weten hoe IK mij voel, zij staan niet in mijn plaats' dacht ik. Ik had normaal altijd een heel goed concentratie vermogen, maar na een tijdje gebruiken, voelde ik me heel futloos, en kon ik me TOTAAL niet concentreren als ik niet onder invloed was.
Zo bleef het doorgaan, na een tijd nam ik dosissen tot 160 mg per keer meestal zat ik tegen de 120 mg het hoogste ooit was 200, absurde dosissen als ik er nu op terugkijk, toen vond ik het nochtans normaal, weet nog altijd niet hoe ik mezelf dat OOIT heb kunnen wijsmaken. Na een tijd kon ik niet meer gelukkig zijn, voor school werken studeren ik had geen energie meer zonder rilatine.
Toch ben ik moeten stoppen. Mijn broer had het plots niet meer op voorschrift en ik had dus ook niets meer. Heb nog veel bij mensen met adhd achteraf geschooid en gekocht tegen echt hoge prijzen, was echt kapot, kon niet meer studeren, heb dagen afgezien, na die moeilijke periode ben ik er alsnog toch bovenop geraakt. nu zit ik 1,5 jaar verder. Ik ben ook gestopt met blowen, heb al lang niks meer gebruikt gehad de laatste keer staat nog een reportje van online (acid call 25i NBOME etc). Ik ben zeer blij dat ik er van af ben. Heb na de periode met rilatine, zeer kort in zeer beperkte mate nog xtc misbruikt (5 pillen op 5 maand).