Is mijn speedgebruik problematisch?
Geplaatst: za jun 17, 2017 4:38 am
Hallo allemaal,
Een beetje een rare vraag om te stellen aan jullie, maar ik wilde dit toch vragen.
Sinds ongeveer juni of juli 2016 heb ik voor het eerst speed gesnoven. Ik had daarvoor alleen nog xtc gedaan maar ik was nieuwsgierig naar speed. Het werd me afgeraden om te doen maar ik heb het toch met een vriend van mijn geprobeerd.
Ik denk vanaf de eerste keren gebruik dat ik al dacht van: Ja, dit vind ik lekker. Ik heb talloze drugs daarna gebruik maar allemaal niet veel gedaan (behalve XTC, en een tijdje wat coke geprobeerd maar na een paar keer halen vond ik het toch zn geld niet waard.)
Ik probeerde veel nieuwe drugs maar speed bleef heel subtiel in mn hoofd hangen, niet dat ik het heel graag wilde maar ik vind/vond dat wel de lekkerste drug.
Ik ging naar een crisisopvang, daarvoor, tijdens, en een aantal weken daarna heb ik heel veel speed gesnoven. Ik viel af, deed het af en toe door de weeks maar vooral in het weekend.
Toen ik een vriend kreeg ging ik minderen, af en toe een weekendje thuis met hem dus geen rede om speed te gebruiken, ik heb in die tijd weinig gebruikt, een keer ketamine en MDMA, voor de rest niets.
Inmiddels is het uit met mijn vriend, ben ik een weekje op vakantie geweest (daar ben ik erg van opgeknapt, ik heb borderline en ik had daar tijd om rustig en nuchter na te denken over mijn leven. Ik ging niet meer naar school al bijna een jaar vanwege mn emotionele toestand) en daar ben ik opgeknapt.
Ik ga nu netjes mn 2 uur per dag naar school (aangepast rooster omdat ik de prikkels van een hele schooldag nog niet kan hebben), ik heb ergens gesolliciteerd, gebruik niet meer doordeweeks, ben een stuk minder depressief en mijn emotieregulatie gaat beter, thuissituatie is een wereld van verschil want ik ben vaker thuis en dat vind mijn moeder ook fijn dat ik niet hele dagen weg ben. Ik heb ook de behoefte om gewoon wel eens thuis te zijn na al die maanden in een soort achtbaan geleefd te hebben.
Sinds ik terug ben van vakantie (ongeveer 2 weken geleden) heb ik bijna elke dag geblowd en in alle 2 de weekenden speed gebruikt. Ik schrijf dit nu in het tweede weekend dus ik weet niet hoe dit afloopt, maar vorig weekend ging prima. Ik nam alleen de dag daarna een heel klein beetje bij maar daar bleef het bij. En ik was gewoon vrolijk de rest van de week, geen woedeuitbarstingen. Ik heb me er een beetje overheen kunnen zetten dat brak zijn erbij hoort en dat het niet het einde van de wereld is en dat ik daar zeker niet verdrietig over moet zijn dat ik weer een dag heb ''verkloot''.
Ik probeer minder te nemen, ookal vind ik dat moeilijk als het voor me ligt. Als het me wordt aangeboden dan neem ik het eigenlijk gewoon (in het weekend). Er zit toch iets onweerstaanbaars in ookal kan ik nu wel grenzen stellen.
Ik had een gram gekocht vanavond, en iemand wilde de rest kopen (ik had er al van gebruikt). Met alle pijn en moeite, tegenstrijdigheid in mn hoofd en gedachtes die zeggen: '' Anders heb je morgen niks meer om je op te frissen '' waren super moeilijk om te weerstaan maar ik heb het toch weggedaan. Daar ben ik trots op.
Mijn vraag is, zoals ik nu bezig ben, vind ik het een mega verbetering met vroeger, ik sta er ook veel anders in. Maar ik ben benieuwd hoe het voor een buitenstaander overkomt. En ik ben benieuwd of jullie het idee hebben of ik weer ga terugvallen. Ik vraag dit omdat ik er misschien geen realistische kijk op heb.
Alvast bedankt
Doegg
Nog een kleine toevoeging: Ik heb sinds kort een coach bij de Brijder die me helpt naar school te gaan, met me praat als een psycholoog en gesprekken voor mij en mijn moeder. Dus ik ben bezig om mezelf meer in de hand te houden!
En nog eentje : (haha sorry voor deze lange post trouwens) ik ben ook een beetje bang dat als ik werk heb en weer gewoon naar school ga dat ik speed als een beloning ga gebruiken, omdat het best allebei hele grote stappen voor me zijn (please dont judge, ik loop sinds de basisschool bij ziekenhuizen en daarna ging t psychisch niet goed, ik ben bijna nooit naar school gegaan en ben ook een beetje angstig voor school, en heel onzeker om te gaan werken). Maargoed, ik weet hoe ik in elkaar steek, maar ik hoop dat ik zo sterk in mijn schoenen sta inmiddels om dat niet te doen.
Een beetje een rare vraag om te stellen aan jullie, maar ik wilde dit toch vragen.
Sinds ongeveer juni of juli 2016 heb ik voor het eerst speed gesnoven. Ik had daarvoor alleen nog xtc gedaan maar ik was nieuwsgierig naar speed. Het werd me afgeraden om te doen maar ik heb het toch met een vriend van mijn geprobeerd.
Ik denk vanaf de eerste keren gebruik dat ik al dacht van: Ja, dit vind ik lekker. Ik heb talloze drugs daarna gebruik maar allemaal niet veel gedaan (behalve XTC, en een tijdje wat coke geprobeerd maar na een paar keer halen vond ik het toch zn geld niet waard.)
Ik probeerde veel nieuwe drugs maar speed bleef heel subtiel in mn hoofd hangen, niet dat ik het heel graag wilde maar ik vind/vond dat wel de lekkerste drug.
Ik ging naar een crisisopvang, daarvoor, tijdens, en een aantal weken daarna heb ik heel veel speed gesnoven. Ik viel af, deed het af en toe door de weeks maar vooral in het weekend.
Toen ik een vriend kreeg ging ik minderen, af en toe een weekendje thuis met hem dus geen rede om speed te gebruiken, ik heb in die tijd weinig gebruikt, een keer ketamine en MDMA, voor de rest niets.
Inmiddels is het uit met mijn vriend, ben ik een weekje op vakantie geweest (daar ben ik erg van opgeknapt, ik heb borderline en ik had daar tijd om rustig en nuchter na te denken over mijn leven. Ik ging niet meer naar school al bijna een jaar vanwege mn emotionele toestand) en daar ben ik opgeknapt.
Ik ga nu netjes mn 2 uur per dag naar school (aangepast rooster omdat ik de prikkels van een hele schooldag nog niet kan hebben), ik heb ergens gesolliciteerd, gebruik niet meer doordeweeks, ben een stuk minder depressief en mijn emotieregulatie gaat beter, thuissituatie is een wereld van verschil want ik ben vaker thuis en dat vind mijn moeder ook fijn dat ik niet hele dagen weg ben. Ik heb ook de behoefte om gewoon wel eens thuis te zijn na al die maanden in een soort achtbaan geleefd te hebben.
Sinds ik terug ben van vakantie (ongeveer 2 weken geleden) heb ik bijna elke dag geblowd en in alle 2 de weekenden speed gebruikt. Ik schrijf dit nu in het tweede weekend dus ik weet niet hoe dit afloopt, maar vorig weekend ging prima. Ik nam alleen de dag daarna een heel klein beetje bij maar daar bleef het bij. En ik was gewoon vrolijk de rest van de week, geen woedeuitbarstingen. Ik heb me er een beetje overheen kunnen zetten dat brak zijn erbij hoort en dat het niet het einde van de wereld is en dat ik daar zeker niet verdrietig over moet zijn dat ik weer een dag heb ''verkloot''.
Ik probeer minder te nemen, ookal vind ik dat moeilijk als het voor me ligt. Als het me wordt aangeboden dan neem ik het eigenlijk gewoon (in het weekend). Er zit toch iets onweerstaanbaars in ookal kan ik nu wel grenzen stellen.
Ik had een gram gekocht vanavond, en iemand wilde de rest kopen (ik had er al van gebruikt). Met alle pijn en moeite, tegenstrijdigheid in mn hoofd en gedachtes die zeggen: '' Anders heb je morgen niks meer om je op te frissen '' waren super moeilijk om te weerstaan maar ik heb het toch weggedaan. Daar ben ik trots op.
Mijn vraag is, zoals ik nu bezig ben, vind ik het een mega verbetering met vroeger, ik sta er ook veel anders in. Maar ik ben benieuwd hoe het voor een buitenstaander overkomt. En ik ben benieuwd of jullie het idee hebben of ik weer ga terugvallen. Ik vraag dit omdat ik er misschien geen realistische kijk op heb.
Alvast bedankt
Doegg
Nog een kleine toevoeging: Ik heb sinds kort een coach bij de Brijder die me helpt naar school te gaan, met me praat als een psycholoog en gesprekken voor mij en mijn moeder. Dus ik ben bezig om mezelf meer in de hand te houden!
En nog eentje : (haha sorry voor deze lange post trouwens) ik ben ook een beetje bang dat als ik werk heb en weer gewoon naar school ga dat ik speed als een beloning ga gebruiken, omdat het best allebei hele grote stappen voor me zijn (please dont judge, ik loop sinds de basisschool bij ziekenhuizen en daarna ging t psychisch niet goed, ik ben bijna nooit naar school gegaan en ben ook een beetje angstig voor school, en heel onzeker om te gaan werken). Maargoed, ik weet hoe ik in elkaar steek, maar ik hoop dat ik zo sterk in mijn schoenen sta inmiddels om dat niet te doen.