HieronymusIV schreef:PhenibutLover schreef:Blijf het een kwalijke zaak vinden dat er zo weinig over bekend is en dat er niet echt een alternatief is, behalve een afbouw. Baclofen kunnen als alternatief dienen, maar zijn net zo verslavend. Het mooiste zou zijn dat je er net als bijvoorbeeld met een ghb verslaving er met een paar dagen diazepam vanaf bent, echter heb ik behalve afbouwen nog niet veel succes verhalen gelezen.
Ik ben het met je eens dat het een kwalijke zaak is.
Zelfs verslavingsartsen weten vaak niet wat het is.
Maar over het algemeen is het logisch dat afbouwen het beste is.
Dit geldt ook voor GHB. In de klinieken krijg je ook gewoon een afbouwschema voor GHB en daar krijg je dan als verlichting diazepam bij.
En alternatieven zijn er dus wel zoals je zelf al noemt, maar je zegt tegelijkertijd ook dat je niet wilt dat je daar dan weer aan verslaafd raakt. Dus wat wil je dan? Een medicijn wat je helpt af te bouwen maar waar je niet aan verslaafd raakt?
Ik wil niks meer, nog steeds stabiel tot ik opgeknapt ben, wellicht morgen weer naar beneden. De mood swingt worden wel des te erger. Ik ben nu soms zo blij, maar soms ook zo depressief. Een afspraakje psycholoog ga ik binnekort maar maken. Sta nog altijd op een wachtlijst voor een verslavingsarts/psycholoog en ondertussen ben ik zo goed als afgebouwd. Tevens heb ik vooral wat problemen die terug zijn die er voor de verslavind waren en nu terug beginnen te komen. Zoals geen auto durven te rijden. 7 jaar geleden mijn rijbewijs in 1 keer in 24 lessen gehaald, je zou dus denken dat ik wel kan autorijden. Echter had ik er toen als geen plezier in en had altijd altijd het idee dat ik de auto niet onder controle heb. In het begin uitte zich vooral ik agressie, tegenwoordig in angst. Kleine stukjes rijden gaan nog, op bekende plekken, maar zodra het langere stukken in het donker zijn sta ik doodsangst uit. Teven zijn er nog een aantal van dat soort problemen. Verder heb ik geen plezier meer in de hobby's die ik had. Door een verhuizing naar een andere stad heb ik weinig vrienden. De zin in het leven samen met de angst maakt mijn leven vaak depressief. Dat wil ik niet meer. In mijn jeugd is altijd alles goed gegaan, goede leerling, kwam goed mee, goede leerling. Gymnasium diploma behaald, hbo studie gedaan en mijn p gehaald, vervolgens aan een andere hbo studie die erop lijkt begonnen en daarin afgestudeerd en vanaf dat moment ging het al berg af. Het niet kunnen vinden van een baan, tijdelijke baantjes onder je nivo. Een baan vinden die zowel je ontwerpskills, interesse en opleiding denkt. Daar in een antal manden volledig kapot gemaakt worden door je collega's en dus ontslag hebben genomen. Al 2 jaar lang ga ik door een traject heen waarin in alles faal, wat voor mij 23 levensjaar nooit geval was. Mijn vader zei altijd; 'als je maar iets graag genoeg wilt lukt het altijd. Helaas bleek dit na mijn afstuderen niet geval, niks ging meer zoals ik dat wou. Uiteindelijk de leuke baan, die na een aantal maanden werken echt het ergst bleek wat me was overkomen. Momenteel werk ik nog altijd bij een bedrijf waar ik het erg naar mijn zin in heb, maar wat verder onder mijn niveau is. Ik doe het er goed, maar toch zou ik graag wat andere doen. Gister besloten mijn contract aan te laten passen van 40 naar 32 uur. Want naast dat ik 8 uur op een dag werk met wisselende tijden tussen 8 en 8 heb ik ook elke dag 3 uur reistijd. 40 uur werken met 15 uur reistijd per week komt totaal uit op een totaal van 55 uur per week. Hierdoor heb ik geen zin om nog andere dingen te ondernemen in mijn leven. Ik ga 6 uur mijn bed uit en kom rond 7en thuis op een dag waarin normaal sta ingepland. Een dag in de week vrijdag gaat me in elk geval helpen om op die dag wellicht te kunnen solliciteren voor iets dichter in de buurt en om me tevens te oriënteren om nog een studie te gaan. Daarnaast wil ik weer wat hobby's niet oppakken op die dagen, zodat ik wellicht daar ook weer een uitdaging in zie. Ik hoop dat een psycholoog me in elk geval kan helpen met vooral de angsten die ik heb, want dat ik wel degelijk nodig. Ik vraag me af of ik nog iets aan een verslavingsarts ga hebben, omdat het allemaal problemen zijn die er voor de verslaving ook al waren en ik heb geen in om nog eens op die verslavingsarts moet gaan praten. Ik heb geen craving, wil niet terug naar het middel. Heb mijn leven onwijs gebeterd de afgelopen 2 maanden en terugvallen? Dat komt niet in mijn woordenboek voor. Het hoofdstuk Phenibut is bijna afgesloten en de zak met zeker nog 100gram gooi in zodra alle withdrawals over zijn met alle lieve in de wc. Wel heeft mijn vriend gezegd het te willen proberen. Dus als hij het ook nog eens een avondje neemt, want ik zou graag willen dat hij weet wat de rush is en is er totaal niet mee bekend. Alleen met allerlei vormen van harddrugs. Bier is voornamelijk zijn drug nummer 1, maar van ghb is hij ook zeker niet vies, even als van pep, x, m, 4fa, door dingen als keta, 2cb en een aantal researche chemical. Die alle toch wel met enige regelmaat gebruik worden.
Ik heb me gelukkig kunnen in houden en door de phenibut ellende al zeker een maand of 4 niks meer genomen. Zou het wel fijn vinden om weer eens een Gtje of iets anders te nemen. Enige idee hoe lang ik hiermee het beste kan wachten na mijn afkick van phenibut? Tevens is het zo dat ik in het begin suiker en alcohol/caffeine niet kon vertragen. Echt gaat dat nu stukken beter. Ik vermijd het nog wel, maar als ik het neem dan gebeurd er niet echt gelijk iets.
Naast de laatste loodjes moet ik mijn leven terug krijgen, terug plezier krijgen in mijn hobby's en van een aantal angsten afkomen. Hopelijk werkt de dokter hier aan mee. Ik ben allee bang na de afkick dat ik dan een rebound grijg van de phenibut, dus lees Je verlicht. Zou het verstandig zijn de dokter te vragen om diazepam voor een aantal dagen, of gaat etizolam me in dit geval ook helpen?
Geplaatst: wo sep 30, 2015 6:37 pm
