Moment kiezen om te stoppen met blowen (en sigaretten)
Geplaatst: ma dec 12, 2016 3:05 pm
Hey iedereen,
Ik ben 26 jaar oud en ben op mijn 20e begonnen met blowen en roken, sindsdien rook ik bijna 1 pakje sigaretten en 1 gram wiet (de laatste 2 jaar 0.5 gram wiet) per dag. 2 jaar geleden wezen mijn vrienden me op mijn verslaving en begon ik in te zien dat dit niet langer zo door kan. Voornamelijk het financiële en het sociale aspect van mijn leven zijn behoorlijk de put in gegaan door mezelf dagelijks af te zonderen en 10-15 euro per dag uit te geven aan rookbaar spul.
Nu lukt het me niet of nauwelijks om te stoppen, ik heb 6 maanden lang via de huisarts bij een specialist wekelijks een gesprek gehad en heb allerhande tools en hulpmiddelen gekregen om te helpen met stoppen (ervaringen van anderen, dagboek bijhouden, terugval preventie schema's maken etc) Dit heeft eigenlijk niet of nauwelijks effect gehad in het daadwerkelijk stoppen, het heeft er echter wel voor gezorgd dat het gevoel dat ik moet en wil stoppen 24/7 in mijn hoofd zit en mij behoorlijk gek maakt. Wel ben ik overgestapt van 1 gram amnesia wiet a 12 euro/g per dag naar 0.5 gram van een zwakkere soort (8 euro/g) per dag.
Het probleem waar ik al een tijdje tegenaan loop is dat ik het hele ''stoppen met'' verhaal over-analyseer, iets dat ik overigens met echt alles in het leven doe. Ik lees 1001 gebruikers ervaringen, tips & tricks en heb snel de neiging om dingen van anderen af te kijken ipv mijn eigen plan te trekken.
Nu lees je overal dat de eerste x aantal dagen tot weken het zwaarste zijn en dat het hierna steeds makkelijker word, wat mij ook heel logisch klinkt. Ook zie ik overal dezelfde afkickverschijnselen terugkomen; slecht in slaap komen, nergens zin in hebben, je angstig voelen.
Omdat ik weiger om me erbij neer te leggen (wat ik voorheen vaker deed: lukt stoppen vandaag niet? Ik koop een paar gram en probeer het volgende week wel weer) ben ik mezelf dagelijks gek aan het maken met de strijd tussen lekker willen blowen en eindelijk er van af te willen komen.
Waar ik momenteel voor mijn gevoel erg over struikel is dat ik op zoek ben naar het ''optimale'' moment om te stoppen. Ik heb in de afgelopen 2 maanden twee keer 2 weken vakantie genomen met de intentie om die periode te gebruiken om te stoppen. In die vakantie bleef ik echter wel gewoon thuis dus zat ik iedere ochtend weer de strijd te voeren - die ik iedere dag verloor. Nu begin ik vandaag aan een nieuwe baan en had ik al een week lang voorgenomen om vanaf vandaag te stoppen.
Je raad het al... het is nu (13:50) al niet gelukt.
Dit is natuurlijk uitstelgedrag dat de meesten wel bekend zal klinken, ook besef ik dat je het stoppen echt voor de volle 100% moet willen en dat het stopmoment dan ook niet een bewust gekozen moment moet zijn maar dat je ''simpelweg'' moet zeggen: tot hier en niet verder. Toch denk ik dagelijks weer dingen zoals: Het is makkelijker om morgen te stoppen, dan heb ik 8 uur gewerkt en kan ik als ik thuis ben wat melatonine nemen om in slaap te vallen en vervolgens heb ik de eerste 24 uur al erop zitten. Komt dan echter het moment aan dat ik thuiskom na 8 uur werken dan denk ik: ach, ik koop nu een halve gram en stop overmorgen op mijn vrije dag - dan is het makkelijker omdat ik mezelf niet 8 uur lang op werk gek maak met de strijd tussen wel of niet stoppen die dag.
Deze cirkel speelt zich nu al weken af en maakt me nog gekker dan gewoon door gaan met blowen en de handdoek weer een tijdje in de ring gooien.
Hoe ervaren jullie dit? Klinkt het op zoek zijn naar een stopmoment logisch, of is het iets dat ik echt helemaal los moet laten? Nu zit ik ook weer te denken: Het is niet handig om vandaag te stoppen, dan ben ik de eerste paar dagen op mijn nieuwe werk onrustig, angstig, down en kan ik me misschien niet concentreren.. Dan maar weer uitstellen tot ik woensdag een vrije dag heb?
Ik ben 26 jaar oud en ben op mijn 20e begonnen met blowen en roken, sindsdien rook ik bijna 1 pakje sigaretten en 1 gram wiet (de laatste 2 jaar 0.5 gram wiet) per dag. 2 jaar geleden wezen mijn vrienden me op mijn verslaving en begon ik in te zien dat dit niet langer zo door kan. Voornamelijk het financiële en het sociale aspect van mijn leven zijn behoorlijk de put in gegaan door mezelf dagelijks af te zonderen en 10-15 euro per dag uit te geven aan rookbaar spul.
Nu lukt het me niet of nauwelijks om te stoppen, ik heb 6 maanden lang via de huisarts bij een specialist wekelijks een gesprek gehad en heb allerhande tools en hulpmiddelen gekregen om te helpen met stoppen (ervaringen van anderen, dagboek bijhouden, terugval preventie schema's maken etc) Dit heeft eigenlijk niet of nauwelijks effect gehad in het daadwerkelijk stoppen, het heeft er echter wel voor gezorgd dat het gevoel dat ik moet en wil stoppen 24/7 in mijn hoofd zit en mij behoorlijk gek maakt. Wel ben ik overgestapt van 1 gram amnesia wiet a 12 euro/g per dag naar 0.5 gram van een zwakkere soort (8 euro/g) per dag.
Het probleem waar ik al een tijdje tegenaan loop is dat ik het hele ''stoppen met'' verhaal over-analyseer, iets dat ik overigens met echt alles in het leven doe. Ik lees 1001 gebruikers ervaringen, tips & tricks en heb snel de neiging om dingen van anderen af te kijken ipv mijn eigen plan te trekken.
Nu lees je overal dat de eerste x aantal dagen tot weken het zwaarste zijn en dat het hierna steeds makkelijker word, wat mij ook heel logisch klinkt. Ook zie ik overal dezelfde afkickverschijnselen terugkomen; slecht in slaap komen, nergens zin in hebben, je angstig voelen.
Omdat ik weiger om me erbij neer te leggen (wat ik voorheen vaker deed: lukt stoppen vandaag niet? Ik koop een paar gram en probeer het volgende week wel weer) ben ik mezelf dagelijks gek aan het maken met de strijd tussen lekker willen blowen en eindelijk er van af te willen komen.
Waar ik momenteel voor mijn gevoel erg over struikel is dat ik op zoek ben naar het ''optimale'' moment om te stoppen. Ik heb in de afgelopen 2 maanden twee keer 2 weken vakantie genomen met de intentie om die periode te gebruiken om te stoppen. In die vakantie bleef ik echter wel gewoon thuis dus zat ik iedere ochtend weer de strijd te voeren - die ik iedere dag verloor. Nu begin ik vandaag aan een nieuwe baan en had ik al een week lang voorgenomen om vanaf vandaag te stoppen.
Je raad het al... het is nu (13:50) al niet gelukt.
Dit is natuurlijk uitstelgedrag dat de meesten wel bekend zal klinken, ook besef ik dat je het stoppen echt voor de volle 100% moet willen en dat het stopmoment dan ook niet een bewust gekozen moment moet zijn maar dat je ''simpelweg'' moet zeggen: tot hier en niet verder. Toch denk ik dagelijks weer dingen zoals: Het is makkelijker om morgen te stoppen, dan heb ik 8 uur gewerkt en kan ik als ik thuis ben wat melatonine nemen om in slaap te vallen en vervolgens heb ik de eerste 24 uur al erop zitten. Komt dan echter het moment aan dat ik thuiskom na 8 uur werken dan denk ik: ach, ik koop nu een halve gram en stop overmorgen op mijn vrije dag - dan is het makkelijker omdat ik mezelf niet 8 uur lang op werk gek maak met de strijd tussen wel of niet stoppen die dag.
Deze cirkel speelt zich nu al weken af en maakt me nog gekker dan gewoon door gaan met blowen en de handdoek weer een tijdje in de ring gooien.
Hoe ervaren jullie dit? Klinkt het op zoek zijn naar een stopmoment logisch, of is het iets dat ik echt helemaal los moet laten? Nu zit ik ook weer te denken: Het is niet handig om vandaag te stoppen, dan ben ik de eerste paar dagen op mijn nieuwe werk onrustig, angstig, down en kan ik me misschien niet concentreren.. Dan maar weer uitstellen tot ik woensdag een vrije dag heb?