DrugsForum

Bij mij was het heel makkelijk om er vanaf te geraken alleen de eerste 3 weken waren erg, heel fel dromen en moeilijk slapen en zweetuibarstingen.

Wat het mij makkelijk maakte was omdat ik het beu was, vooral omdat het mij lui maakte. En ook omdat ik eens berekende wat ik er maandelijks aan uitgaf (200-300euro per maand zit je rap aan), en dan omtelde naar jaarlijks en dat was eiglek een zeer hoog bedrag waar je een mooie transatlantische reis mee kunt maken, of iets anders waar je meer aan hebt dan lui in de zetel te hangen.

Zorg dat je iets hebt om je mee bezig te houden, of probeer iets nieuws te leren. Het grote voordeel voor mij aan weed roken was voor mij dat ik uren in de zetel kon zitten zonder me te vervelen. Als ik niet gerookt had, kon ik nog geen 15mins stilzitten in een zetel. Zo ben ik dan ook begonnen met te leren piano spelen.

good luck !!

Ben benieuwd hoe het nu gaat, heb je er tot nu toe vanaf kunnen blijven?

ik ben ondertussen 4weken gestopt met blowen,
en had ook last van het niet goed kunne slapen.
na de 2week voelde ik me egt super ik ben blij dat ik dat hoofdstuk blowen heb afgerond.
ik heb er uit ervaren dat het gewoon de 'levensstijl blowen' is als je die kan omgooien tot een andere is stoppen een makkie

verder nog succes met je stoppen.

4 weken, netjes man! Ik ga nu ook de goede kant op

Ik ben begonnen met blowen op mijn 15e en dat is vanaf mijn 17 bijna dagelijks geworden. Op mijn 20e ben ik de verjaardag van mn pa vergeten ik was mn telefoon al 2 weken kwijt had geen internet was voor niemand te bereiken en had overal schijt aan. Dat ik iemand kon vergeten die heel zijn leven voor mij zorgde al zijn liefde tijd en aandacht gaf kwam hard aan. Ik schrok zo van mijn vergeetachtigheid en onverschilligheid dat ik een half jaar geen drugs heb gebruikt. (op alcohol en nicotine na)

Daarna weer begonnen en vanaf afgelopen oud en nieuw (ik ben nu 24) weer gaan kettingblowen elke dag na het werk.

Ik kreeg chaos in mijn hoofd had ruzie met de wereld kreeg depressieve gevoelens had nergens meer zin in en werd door mijn omgeving als ''afwezig/niet vrolijk zoals altijd'' ervaren en zat de hele dag vast in mijn eigen (vooral negatieve) gedachten.

Het kan zijn dat dat ook te maken heeft met dat ik om de 1-2 maand een nieuwe harddrug uitprobeer maar ik was het blowen goed zat. Ik ben nu bijna 3 weken clean, ik heb nog steeds wat onrustige nachten en droom weer (vaak minder plezierig) maar de rust keert weer terug in mijn hoofd. Ik voel me fitter, vrolijker heb meer zin in het leven zoals ik dat van mij zelf gewend was en merk dat aan mijn omgeving ook.

Ik mag van mij zelf een hele maand niets anders dan alcohol en tabak gebruiken en daarna zie ik wel. Wiet heb ik sowieso nog geen trek aan dus dat is een prima meevaller. Voor mijn gevoel was ik weer te ver gegaan en ik was er klaar mee, dat maakte het stoppen erg makkelijk. Wel ben ik zo verslavingsgevoelig dat ik weer een beetje ben gaan roken (alleen 's avonds) waar ik al bijna 4 maanden mee gestopt was.

Ik ben een 44 IT consultant die, zonder dat iemand dat wist een dikke 2 gram wiet per dag weg blowde en dat al 10 jaar lang. Ik combineerde de wiet regelmatig met zware pijnstillers (Tramadol). De laatste paar weken ging het niet goed. Mijn schoonvader is net overleden aan longkanker en nu ben ik een week geleden, na een angstaanval, in een keer gestopt. Ondanks dat ik ervan overtuigd ben dat de wiet mijn leven gered heeft (het is een uitstekend antidepressivum en misschien heeft het er zelfs voor gezorgd dat mijn huidkanker niet uitgezaaid is...), die laatste angstaanval had ik kunnen afslaan als ik niet continue stoned was. Mensen in mijn omgeving merken verschil aan mij, maar ik kan ze niet vertellen waarom dat is. Mijn vrouw was wel op de hoogte van mijn wiet gebruik, maar wist ook niet hoeveel ik nou eigenlijk gebruikte. Verder wist niemand dat ik de afgelopen maanden 's ochtends al begon met blowen. Maar nu na een week gestopt te zijn voel ik me nog steeds onrustig: zweethandjes, emotioneel labiel, hoofdpijn na inspanning. Eigenlijk zijn het dezelfde symptomen die ik de laatste weken dat ik wel eens 5 gram op een dag weg rookte had. De symptomen die, samen met het onschuldige bobbeltje in mijn nek, de angstaanval triggerde. Ik durf nog steeds niet zonder een slaappil naar bed te gaan, maar lust wel weer eten. Weet iemand of deze ontwenningsverschijnselen normaal zijn en of de heftigheid en de duur in verband staan met de hoeveelheid en de duur van mijn wietgebruik? Kunnen de onderliggende psychologische problemen, die mij aan het blowen gebracht hebben, ook nog een rol spelen bij de ontwenning? Ik heb nu het gevoel dat de realiteit wel heel erg hard aankomt, maar verlang niet terug naar wietsluier. Misschien moet ik wel weer wennen aan de wereld, nu ik voor het eerst in 10 jaar weer helder ben...

gbs, wiet vind ik zelf toch geen anti-depressivum hoor, het doet me net slechter voelen, daarom geen wiet roken als je je problemen wil vergeten.
Tramadol is wel een opiaat, maar toch nog bij de matig krachtige, het werkt wel in op je serotoninehuishouding, dus zie bij die stof eerder een anti-depressief effect;

maar ot: goed dat jij en de topicstarter gestopt zijn met cannabis.volgens mij is cannabis wel degelijk verslavend, voornamelijk geestelijk natuurlyk, ma ook n beetje lichamelijk. Ik kon ook niet slapen de eerste dagen na t stoppen en begrijp dat het dan om lichamelijke ontwenning gaat en eventueel een slaappil gepast kan zijn. Maar na 1-2 weken merkte ik wel dat ik me opeens veel beter en fitter voelde en dat ik jaren in een haze geleefd had.

Succes

Van cannabis krijg je echt geen lichamelijke ontwenningsverschijnselen hoor,dat is echt bullshit.Misschien geestelijk, beetje hetzelfde zoals stoppen met het roken van nicotine.

dat is bullshit ik ben nu 5 dagen gestopt met blowen ik blowde ook echt heel veel en ben nog elke dag super misselijk geweest en het komt met vlagen dus stop zo snel mogelijk anders kan je er goed ziek van worden als je echt goed verslaafd bent

dus iedereen succes met clean zijn

Van wiet krijg je ook lichamelijke ontwenningsverschijnselen. Hoe noem je een week niet slapen anders? En "anders kan je er goed ziek van worden als je echt goed verslaafd bent" klinkt anders ook als lichamelijke ontwenningsverschijnselen.

Mogelijk worden "lichamelijke ontwenningsverschijnselen" en "heftige ontwenningsverschijnselen" verward Afkicken van wiet zal wel in het niet vallen bij een heroïneafkick, maar er kunnen wel degelijk lichamelijke ontwenningsverschijnselen optreden.

Het zit grotendeels tussen de oren. Ik ben nu officieel twee weken gestopt met blowen en in de tussentijd heb ik meerdere joint gedraaid voor anderen en zijn er nog meer joints in mijn bijzijn aangestoken. De lucht blijft heerlijk, dat zeker.

Het is gewoon een kwestie van écht willen stoppen. Ik heb niet echt een dringende reden om te stoppen, zoals geld tekort, een baan of studie die eronder lijdt of een stiefouder die een weddenschap met je afsluit, ik ben het gewoon beu. Mijn reden is dat ik zowat autistisch wordt van blowen, daarom stop ik. De hele tijd para en onzeker zijn ben ik zat, terwijl ik weet van mezelf dat ik veel beter ben en veel meer kan. Gewoon je eigen potentie naar boven willen halen.

Natuurlijk heeft niet iedereen dezelfde reden om te stoppen, maar als je het ECHT WILT, dan lukt het wel. Je moet gewoon sterk in je schoenen staan een paar weken, daarna is het alsof je nooit hebt geblowd.

Meestal als ik twee of drie dagen niet had geblowd wist ik niet eens meer hoe het precies voelde, het enige dat ik nog wist was dat het lekker was om stoned te zijn.

Dus aan degene die willen stoppen; succes ermee, je kan het. Laat je je niks wijs maken door je blow-vrienden en helemaal niet door jezelf. Het is een duiveltje op je schouder, meer niet.

Hallo allemaal,

Ten eerste wil ik zeggen dat je goed bezig bent! Het is gewoon een verstandig besluit van je en je verdient credits, blowen is gewoon moeilijk om vanaf te komen. ik herken mezelf grotendeels in je verhaal.
Natuurlijk is iedereen anders en gebruikt iedereen op een andere manier en is er op een andere manier van afhankelijk. Een ding wat mij erg geholpen heeft is het boek van joram steijn: stoppen met blowen.

Minderen met blowen of stoppen? Hij stelt: als je voor jezelf hebt bepaald dat je echt verslaafd bent is er maar 1 remedie en dat is stoppen voor de rest van je leven.

Ik ben jong begonnen met blowen een jaar of 14 denk ik, het was al gauw iedere avond, maar problemen gaf het nooit. Ik denk vooral omdat er maatschappelijk nogal licht over wordt gedacht een joints is toch onschuldig!?
Op de middelbare school blowde ik elke dag vanaf de 3e klas. Voor tijdens en na, maar de resultaten leden er niet direct onder. Ik heb netjes met 6 jaar m'n vwo afgerond. Misschien daarom ook dat ik ergens dacht van: zo erg is t allemaal niet.

Ik heb zelfs daarna nog een master gedaan en studeerde bijna cum laude af, terwijl ik altijd stoned was, ook gedurende tentamens en presentaties, gewoon altijd!

Maar denk nou vooral niet dat het geen invloed heeft, dat heeft het wel enorm! Feit is dat ik al die jaren eigenlijk stil heb gestaan in mijn ontwikkeling. Ik werd meer en meer een einzelgänger en die depressiviteit waar ik ook hier over lees, nam toe.

De echte problemen kwamen pas toen ik ging werken! Of eigenlijk waren die er altijd wel, maar werden toen pas duidelijk zichtbaar.

2 jaar geleden had ik er zo'n genoeg van en m'n vriendinnetje kwam toen met dat boek aanzetten van: stoppen met blowen. Dat hielp en ben toen 7 maanden gestopt met blowen. Dat was heeeeeeel moeilijk in het begin. Zweten nachtmerries, alles! Daarna kwam een periode van euforie: ik kon de wereld weer aan wilde weer van alles ondernemen.

Ging 7 maanden goed, toen ik met kerst ruzie kreeg met mijn moeder, ben ik linea recta naar de shop gereden m rustig te worden.. Gewoon een dikke joint en daarna niets meer dacht ik.. We zijn iets meer dan 2 jaar verder en zonder dat ik er erg in had blow ik gewoon elke dag weer een tientje haze weg..

Ik ben nu inmiddels 28 en heb dus ongeveer de helft van mijn leven extreem veel geblowd!
Ik was er al een tijdje klaar mee, maar eergisteren heb ik weer de stap gezet.. Nu twee dagen niks gerookt, het zweten begint alweer en het in slaap komen lijkt niet te doen, ik kan eerlijk zeggen dat ik het super zwaar heb. Die trek in een joint loert en is nadrukkelijk aanwezig. Toch heb ik er hoop op dat het me gaat lukken en dat ik ga stoppen voor de rest van mijn leven, want elke dag stoned leven is geen leven....

Voor mij zijn wiet en cannabinoids zwaar verslavend vanaf ik ze ga roken.
Ik kan superlang wiet hebben liggen zolang ik er thee en boter van maak gebruik ik dat amper.
Vanaf ik het ga roken en het in huis heb word ik al snel een kettingblower, ik laat me vangen in momenten van verveling ... en natuurlijk belt er dan 5 min later iemand om wat te gaan doen en lig ik helaas al in de zetel.

Meestal als ik stop word ik extreem gefocused, optimistisch en goedgezind ... bij de cannabinoids was dit wat extremer allemaal en leek het of ik 4 dagen aan de coke zat ... veel gekuis, productiviteit en sociaal gedoe, moestuinen ploegen voor de fun.
Bij de cannabinoids wel extreme insomnia, de benzo dosis was toch 2 of 3 keer wat ik verwacht had ...

Het niet in slaap geraken bij een blow pauze had ik altijd als "geestelijke" verslaving ervaren,
gewoon het missen van dat stoner dekentje, paar uur later toch in slaap vallen ...
Of misschien is dit dan een lichte lichamelijke verslaving, don't care eigenlijk, maar als je flink aan de cannabinoids gaat is dit wel veeeeeeeel heftiger.

Succes iedereen met stoppen en/of het beschaafd houden.
Zelf lang een cannabis junkie geweest ( stelt weinig voor, veel films etc, weinig uitstapjes), nu kan ik het enkel onder controle houden door het oraal te gebruiken of mijn vriendin mn blowgrief te laten verstoppen dan voel ik mij te stom om ervoor te gaan bedelen dus laat ik het maar.