Pagina 1 van 1

wietverslaving

BerichtGeplaatst: do aug 07, 2014 8:03 am
door xLin
Hallo,

Sinds mijn 16e begon ik af en toe een jointje te roken, meerdere mensen in mijn omgeving rookte ook en ik had het nodige meegemaakt om wel wat ontspanning te kunnen gebruiken. Ik voelde me stoned thuis beter dan op school en melde me dan ook wel eens ziek. Van eens werd dat vaker en mijn vriendinnen zag ik niet meer. Mijn nieuwe vriend rookte ook en samen sloten we ons op op mijn slaapkamer. Uren hebben we geblowd.

Mijn moeder merkte op dat ik wel erg vaak stoned was en maakte zich zorgen. Samen zijn we naar verslavingszorg gegaan en ben ik klinisch gaan afkicken. Ik kreeg het erg moeilijk, miste thuis, ben ben naar huis gegaan. Daar ben ik nog 3 weken clean gebleven.
Maar het ging weer door. De coffeeshop was te dichtbij en naar school ging ik niet meer vanwege mijn afkickplannen. 'ik moest aan mezelf werken'
Zo raakte ik steeds dieper verzonken in mijn wietverslaving. Ik probeerde herinneringen te verdrukken door te blowen en wiet was tevens mijn beste vriend. Ik had niemand meer nodig. Ik voelde me veilig op mijn slaapkamer en daar was ik ook het liefst.
Toch ging het leven buiten die slaapkamer door en moest ik mezelf bij elkaar rapen. Een nieuwe opleiding die nergens tot kwam en meer isolement leidde tot een nieuwe aanmelding bij de afkickkliniek. Deze keer zou ik er echt voor gaan.
Ik hield het langer vol, niet alleen de detox, maar ook de hele behandeling van 13 weken had ik doorstaan. Ik was trots! Het was me gelukt!
Maar deed ik het voor mezelf? Of voor mijn moeder die zo graag wilde dat ik nuchter was? Ik wilde clean zijn, omdat mijn moeder het zo graag wilde. Dat bleek niet motivatie genoeg.

Mijn wietgebruik begon vrij snel weer. Ik dacht het nu in de hand te hebben. Ik had er toch zo veel over geleerd?
Tijdens mijn opname kwamen we eropuit dat het beter zou zijn als ik niet meer thuis zou gaan wonen, daar zouden de prikkels te hoog zijn en zou ik te snel weer gaan blowen. Ik ging na mijn opname na een RIBW instelling (beschermd wonen). Ik woonde in een gewoon huis, waar 3 keer per dag begeleiding zou moeten komen. Ik woonde samen met een meisje, (ze was veel weg en leek niet erg tevreden met de instelling) en een jongen (hij is verslaafd aan speed, en psychotisch), en 's avonds na 23.00 en vooral in het weekend zat het huis vol met drugsgebruikers. Tijdens mijn verblijf daar merkte ook ik op dat de begeleiding niet zo was zoals ze aangeboden hadden. Ik raakte in de knel met mijn huisgenoten en zo vloog er ook wel eens een koffiekopje door een raam (we hebben elkaar nooit lichamelijk iets aangedaan). Ik begon me steeds ongelukkiger te voelen in dat huis en mijn vriend was inmiddels op zichzelf gaan wonen zo'n 30 km verder. Mijn werk lag precies tussen onze woonplaatsen in al moest ik vanuit mijn eigen woonplaats met de trein en vanuit mijn vriend kon ik met de fiets. Ik was meer bij hem terwijl er van me verwacht werd dat ik naar huis kwam. De problemen stapelde zich op en toen ook de eerste héle hoge rekening kwam van zo'n 5 maanden besloten mijn vriend en ik samen te gaan wonen. We gingen in overleg met alles en iedereen die ons konden helpen en zo is alles aan het lopen gegaan. Al vrij snel waren al mijn spullen in mijn nieuwe huis en stond ik ingeschreven op mijn nieuwe woonplaats.
Die wel zo'n 45 km verwijderd is van mijn geboorteplaats, waar mijn familie en vrienden wonen.
Het huis was nog niet af en we hebben met alle hulp die we kregen kei hard gewerkt om alles vóór de housewarming af te krijgen. Dat lukte. Er waren in die tijd veel mensen hier bij ons in huis en dat betekende minder blowen. Nu is het huis af, zijn al die mensen weg, en lukt het me niet om van de wiet af te blijven. Daarnaast ben ik op zoek naar werk omdat mijn vorige werkplek niets voor mij bleek te zijn (Ik heb een wajong uitkering en ben via een re-integratiebureau op zoek naar werk.

De dagen zijn lang. Mijn vriend is naar zijn werk en ik kan geen afleiding vinden van het blowen. Omdat veel geld opgaat aan wiet houd ik weinig over om naar mijn familie of vrienden te kunnen gaan. Hier ken ik nog weinig mensen dus zit veel thuis, wat weer leid tot gebruik. Ik heb besloten binnenkort te gaan sporten bij een club, dit start gelukkig over drie weken. Hebben jullie nog andere tips? De motivatie vinden om iets te doen is moeilijk als je alleen bent.

Thanks for reading :)

Re: wietverslaving

BerichtGeplaatst: do aug 07, 2014 9:40 am
door ParadijsVogel
Wat gebeurt er als je een tijdje niet blowt? Het klinkt alsof je beter kan gaan uitzoeken wat de wortels van je problemen zijn en die problemen oplossen met een professional.

Verder is een wietverslaving redelijk makkelijk te overwinnen als je maar bezig blijft. Ga sporten en wacht niet 3 weken tot je in clubverband kan gaan beginnen. Begin met hardlopen, fietsen, zwemmen, als je maar bezig blijft. Ook scheelt het heel veel als je geen wiet voor handen hebt, zorg dus dat je gewoon niks in huis hebt of er niet bij kunt.

In the end komt het ook vooral neer op wilskracht en zelfdiscipline.

Re: wietverslaving

BerichtGeplaatst: do aug 07, 2014 12:26 pm
door Einstein
Inderdaad. Zorg dat je iets te doen hebt, sporten, een boek lezen, een wandeling maken. Blijf beseffen dat er meer is dan blowend op de bank zitten en dat dat zeer de moeite waard is om de wiet voor te laten liggen :)