Verslaafd of niet?
Geplaatst: ma maart 16, 2015 11:23 am
Eerst even wat over mijzelf
Ik ben een 18 jarige jongen, die op vroegere leeftijd compleet anti was. niet roken, alcohol had ik niet behoefte aan en drugs was helemaal out of the question. een paar maand voor mijn 15e is dit allemaal mislukt.
Verslaafd of niet?
Bij wiet wist ik het direct: damnn wat lekker man hoe kun je dit nou niet willen. dit ben ik vanaf mijn 15e dus ook vaker gaan doen, ookal was het nog niet echt noemenswaardig. Mijn eerste lijn pep kwam niet veel later(open minded as i have become). Ik hoefde geen 2x na te denken en hij was weg. Een tijdje is het op blowen gebleven en af en toe een lijn pep. Tot op het moment dat de wereld van de psychedelica zich voor mij opende. Vanuit deze wereld kwam mijn drang om zoveel mogelijk een keer te proberen. Ik bedoel fock shit er is bijna geen psychedelica die verslavend is mooi toch? Hier is mijn mening de laatste tijd over veranderd. Dit kwam vooral omdat ik verslaafd raakte aan wiet, daardoor kwam de psychedlica in een heel ander daglicht. De drang om alles een keer te proberen word steeds sterker en sterker. Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik niet zozeer verslaafd ben aan Paddo's of truffels of iets dergelijks. Nee het zit veel dieper: ik ben gewoon kats verslaafd aan gebruiken. Niet 1 middel nee gewoon aan alles. Ik moet trippen het is een deel van mij, ik kan niet meer terug. Mijn gedachte was vroeger altijd weetje als ik een boel geprobeerd heb weet ik het wel weer en dan stop ik. Maar de gedachte nu na te denken dat ik ooit niks meer zal gebruiken maakt me gewoon bang. Ik moet er niet aan denken een wereld zonder drugs en trippen. Is dit niet net zo goed een verslaving? Wat is jullie standpunt wat zouden jullie denken?
Ik ben een 18 jarige jongen, die op vroegere leeftijd compleet anti was. niet roken, alcohol had ik niet behoefte aan en drugs was helemaal out of the question. een paar maand voor mijn 15e is dit allemaal mislukt.
Verslaafd of niet?
Bij wiet wist ik het direct: damnn wat lekker man hoe kun je dit nou niet willen. dit ben ik vanaf mijn 15e dus ook vaker gaan doen, ookal was het nog niet echt noemenswaardig. Mijn eerste lijn pep kwam niet veel later(open minded as i have become). Ik hoefde geen 2x na te denken en hij was weg. Een tijdje is het op blowen gebleven en af en toe een lijn pep. Tot op het moment dat de wereld van de psychedelica zich voor mij opende. Vanuit deze wereld kwam mijn drang om zoveel mogelijk een keer te proberen. Ik bedoel fock shit er is bijna geen psychedelica die verslavend is mooi toch? Hier is mijn mening de laatste tijd over veranderd. Dit kwam vooral omdat ik verslaafd raakte aan wiet, daardoor kwam de psychedlica in een heel ander daglicht. De drang om alles een keer te proberen word steeds sterker en sterker. Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik niet zozeer verslaafd ben aan Paddo's of truffels of iets dergelijks. Nee het zit veel dieper: ik ben gewoon kats verslaafd aan gebruiken. Niet 1 middel nee gewoon aan alles. Ik moet trippen het is een deel van mij, ik kan niet meer terug. Mijn gedachte was vroeger altijd weetje als ik een boel geprobeerd heb weet ik het wel weer en dan stop ik. Maar de gedachte nu na te denken dat ik ooit niks meer zal gebruiken maakt me gewoon bang. Ik moet er niet aan denken een wereld zonder drugs en trippen. Is dit niet net zo goed een verslaving? Wat is jullie standpunt wat zouden jullie denken?