Gedetailleerde tripreport
Geplaatst: zo dec 21, 2014 9:36 pmDe eerste keer speed... 
Was het bijzonder?
Her en der lees ik posts van mensen die denken dat de speed van vroeger niet meer te krijgen is, of, er moest één of andere substantie aan toegevoegd zijn dat de gebruiker een trip aanbood die hij nooit meer heeft mogen ervaren.
Spreekt men hier dan over 'permanente tolerantie' of was de speed van vroeger gewoon niet zo vaak vervuild/versneden?
Persoonlijk zweer ik bij het eerste, omdat ik met benzodiazepines net hetzelfde voor heb.
Hoe lang ik ook gestopt ben, (twee jaar) de initiële 'rush' wordt niet meer gehaald.
Ik kan niet anders dan besluiten dat het rommel is...
Moet je je voorstellen dat je bij een cold-turky van één of ander spul Valium krijgt om de pijn te verzachten, de dokter zegt dat je van benzo's niets meer voelt en deze je aankijkt alsof dat niet mogelijk is...
Daar zit je dan, met je rommel...
Vrienden keken me onbegrijpelijk aan toen ik hen meldde dat ik van speed verrekt harde hallucinatie's kreeg.
"Dat is omdat je zo lang wakker bent waarschijnlijk.."
"Lang wakker? Al na mijn tweede lijn flipte ik de pan uit!"
"Huh?"
Ik zal met mijn (algemene) drugservaring toch wel weten zeker of ik aan het hallucineren ben of niet?
Goed, ik heb wat 'research' gedaan want ik wilde weten of die hallucinatie's 'gevaarlijk' waren of niet, want ik vond ze toch zo vet
Doordat ik wat ongerust was dat die hallucinatie's mogelijk gevaarlijk konden zijn, durfde ik er niet helemaal in mee te gaan, ze voelden in tegenstelling tot xtc, behoorlijk dominant aanwezig.
Ik zal jullie straks uitleggen wat ik in mijn research gevonden heb dat de hallucinatie's na de tweede lijn verklaart.
Samen met mijn vriendin, in onze jonge twintiger-jaren.
We verveelden ons te pletter en dan werd er (waarschijnlijk zeer herkenbaar) geëxperimenteerd.
De spanning! Iets nieuws! De wiet dat we niet konden vinden was niet erg meer! Die stinkende alcohol waardoor ik twee dagen dacht dat ik aan het sterven was werd figuurlijk door ons uitgemoord en uitgelachen. (jij niet meer kerel! - een hele fles GIN op een avond zonder te kunnen drinken -)
Speed dus, klaar? Gaan!
"Wat voelt dit toch 'licht' aan hé schat?"
Geen duizelingen of vervelende maag zoals bij alcohol kan gebeuren, geen zwaar hoofd zoals na het roken van wiet ook kan gebeuren, geen heftig geflash zoals op XTC, je gewoon goed voelen.
We hadden net één gram besteld, maar waren zeer zeker onervaren.
Ik noemde het stiekem in mezelf 'superspeed,' omdat ik dit nooit meer heb mogen ervaren. En misschien maar goed ook, de afkick... Brrr.
Plots was zij verdwenen, ze was er nog wel, maar ik leefde precies in een eigen wereldje. (black out) Ja, ik ging hard.
Ik zag haar met momenten, voor de rest was ik aan het lallen. (vermoed ik, wat zou ik anders gedaan hebben?)
De ene lijn na de andere voor mij, voor mijn vriendin had ik er een vijf-tal klaargelegd.
Niet om meer voor mezelf te hebben - ik wist niet dat je altijd maar meer wilde - maar om haar voor de zekerheid te beschermen.
Dan moest ik daarmee al niet in mijn hoofd zitten.
Ik zal beginnen met het meest bekende voorbeeld, om jullie een indicatie te geven hoever ik zat.
De typische assenbak, vol met krioelende 'dingetjes.'
Zoals gezegd, ik durfde er niet te lang naar kijken, het zag er te echt uit.
We hadden op ons salontafeltje een bakje met kersen staan. (ja, we hadden ons voorgenomen gezonde dingetjes te eten)
Mijn vriendin zat tegenover mij...
Toen ik een kers bij het steeltje oppakte hield ik deze voor mijn ogen terwijl ik ze inspecteerde.
"Kijk schat, zie je dat? Die spinnenpoten onder aan die kers?"
"Wat is dit toch?"
Plots draaiden die spinnenpoten zich omhoog rond de kers heen naar mijn vingers.
In een reflex liet ik de kers vallen.
Ik wist dat het de dope was, maar begreep niet vanwaar die hallucinatie's kwamen en waarom die er zo echt uit zagen, of me dingen lieten zien die ikzelf met mijn eigen geest niet moest bedenken.
Ik keek gewoon.
Toen gaf ik er niet al teveel aandacht aan, totdat...
Ik lag onderuitgezakt in de zetel, en plots, schoot mijn videorecorder naar voor, tot voor mijn ogen.
Alsof je dubbel ziet op een bol en je hersenen hier één beeld van maken, een echte 'normale hallucinatie' dus.
Met dit verschil, aan de voorzijde van mijn videorecorder stonden duizenden knopjes.
Knopjes met een tekstje boven zodat ik kon zien welke functie deze hadden.
Alles was in knisperend en fonkelend HD te bekijken.
Ik wilde al de knopjes één voor één bekijken, zo cool vond ik het, maar zoals ik aangaf, ik vertrouwde het niet dus knipperde een paar keer met mijn ogen, keek wat rond en weg was het...
Mijn vriendin lag op de bank inmiddels al te slapen.
Ik zag ze liggen toen ik vanop mijn terras naar haar keek.
Een aantal krabben-of kreeftenpoten waren achter haar hoofd op te merken die al tokkelend op haar hoofd leken te tikken. (gelukkig waren de hallucinatie's niet auditief, dat heb ik toen vaak gedacht)
Ik wist dat ik aan het 'flashen' was, maar wilde het toch voor mezelf bevestigen en kijken vanwaar dit kwam, dus ik wandelde op haar af, met mijn ogen op de hallucinatie gericht.
Jongens jongens, het was een kussen. Toen ik nog dichter kwam met mijn hoofd, verscheen er op dat kussen een zeer gedetailleerd fossiel, knisperend en fonkelend, juist, het fossiel van één of andere kreeft.
Bizar vanwaar die details kwamen.
Ik besloot nog dichter met mijn hoofd te komen, de hallucinatie verdween en ik kon opmerken dat heel dat beeld, uit één enkele plooi van dat kussen tevoorschijn was gekomen.
Wat heb ik verder nog gezien?
-Een zwarte bol die voor mijn ogen voorbij vloog, uit reflex volgde ik hem met mijn hoofd en zag hem snel onder mijn bed wegkruipen. Ik weet niet meer of ik gegrom gehoord had, maar het zou niet misstaan hebben.
-Een houten stoel waarvan een horizontale balk als een dweil werd uitgewrongen.
Duizenden splinters vlogen in het rond.
Ooooooh, wat was dat vet, ook al was het een hallucinatie, zoiets voor je neus zien gebeuren is gewoon vet.
Ooit een houten plank aan weerskanten verdraaid zien worden tot ze breekt?
Jammer dat ik me toch een beetje afzijdig hield van die hallucinatie's, het was mooi, maar ik wilde geen risico nemen.
Misschien worden ze te sterk en overheersend en komt er een moment dat ik niet meer rationeel kan denken: 'het is de drugs.'
Ze waren te echt om comfortabel te zijn.
Hoe kan je dan van twee lijnen snelle jelle zo beginnen hallucineren?
Eerst en vooral was het veel te veel, maar dat hadden jullie waarschijnlijk al door.
Een gram gewoon opsnuiven zonder te weten waar je mee bezig bent, de ene lijn na de andere, het nog nooit gedaan hebben en verschillende blackouts hebben doet mij dit ook denken.
Om nog maar te zwijgen over de kwaliteit van de speed...
Het zou een 'speedpsychose' zijn.
Deze kan iedereen krijgen, als hij een overdosis neemt.
Een overdosis kan inderdaad al voor een leek na twee lijnen voorkomen.
Je vertoont overeenkomsten met schizofrenie, hoewel het dat niet is.
Ook herstellen de schizofrene symptomen naarmate de tijd vordert, je blijft dus niet schizofreen zoals met de echte ziekte wel het geval is.
Hebben jullie hier iets over gehoord? Een speedpsychose?
Volgens mij kan het niet anders verklaren waarom ik zo'n harde hallucinatie's kreeg.
Bedankt voor het lezen DF-ertjes
Was het bijzonder?
Her en der lees ik posts van mensen die denken dat de speed van vroeger niet meer te krijgen is, of, er moest één of andere substantie aan toegevoegd zijn dat de gebruiker een trip aanbood die hij nooit meer heeft mogen ervaren.
Spreekt men hier dan over 'permanente tolerantie' of was de speed van vroeger gewoon niet zo vaak vervuild/versneden?
Persoonlijk zweer ik bij het eerste, omdat ik met benzodiazepines net hetzelfde voor heb.
Hoe lang ik ook gestopt ben, (twee jaar) de initiële 'rush' wordt niet meer gehaald.
Ik kan niet anders dan besluiten dat het rommel is...
Moet je je voorstellen dat je bij een cold-turky van één of ander spul Valium krijgt om de pijn te verzachten, de dokter zegt dat je van benzo's niets meer voelt en deze je aankijkt alsof dat niet mogelijk is...
Daar zit je dan, met je rommel...
Vrienden keken me onbegrijpelijk aan toen ik hen meldde dat ik van speed verrekt harde hallucinatie's kreeg.
"Dat is omdat je zo lang wakker bent waarschijnlijk.."
"Lang wakker? Al na mijn tweede lijn flipte ik de pan uit!"
"Huh?"
Ik zal met mijn (algemene) drugservaring toch wel weten zeker of ik aan het hallucineren ben of niet?
Goed, ik heb wat 'research' gedaan want ik wilde weten of die hallucinatie's 'gevaarlijk' waren of niet, want ik vond ze toch zo vet
Doordat ik wat ongerust was dat die hallucinatie's mogelijk gevaarlijk konden zijn, durfde ik er niet helemaal in mee te gaan, ze voelden in tegenstelling tot xtc, behoorlijk dominant aanwezig.
Ik zal jullie straks uitleggen wat ik in mijn research gevonden heb dat de hallucinatie's na de tweede lijn verklaart.
Samen met mijn vriendin, in onze jonge twintiger-jaren.
We verveelden ons te pletter en dan werd er (waarschijnlijk zeer herkenbaar) geëxperimenteerd.
De spanning! Iets nieuws! De wiet dat we niet konden vinden was niet erg meer! Die stinkende alcohol waardoor ik twee dagen dacht dat ik aan het sterven was werd figuurlijk door ons uitgemoord en uitgelachen. (jij niet meer kerel! - een hele fles GIN op een avond zonder te kunnen drinken -)
Speed dus, klaar? Gaan!
"Wat voelt dit toch 'licht' aan hé schat?"
Geen duizelingen of vervelende maag zoals bij alcohol kan gebeuren, geen zwaar hoofd zoals na het roken van wiet ook kan gebeuren, geen heftig geflash zoals op XTC, je gewoon goed voelen.
We hadden net één gram besteld, maar waren zeer zeker onervaren.
Ik noemde het stiekem in mezelf 'superspeed,' omdat ik dit nooit meer heb mogen ervaren. En misschien maar goed ook, de afkick... Brrr.
Plots was zij verdwenen, ze was er nog wel, maar ik leefde precies in een eigen wereldje. (black out) Ja, ik ging hard.
Ik zag haar met momenten, voor de rest was ik aan het lallen. (vermoed ik, wat zou ik anders gedaan hebben?)
De ene lijn na de andere voor mij, voor mijn vriendin had ik er een vijf-tal klaargelegd.
Niet om meer voor mezelf te hebben - ik wist niet dat je altijd maar meer wilde - maar om haar voor de zekerheid te beschermen.
Dan moest ik daarmee al niet in mijn hoofd zitten.
Ik zal beginnen met het meest bekende voorbeeld, om jullie een indicatie te geven hoever ik zat.
De typische assenbak, vol met krioelende 'dingetjes.'
Zoals gezegd, ik durfde er niet te lang naar kijken, het zag er te echt uit.
We hadden op ons salontafeltje een bakje met kersen staan. (ja, we hadden ons voorgenomen gezonde dingetjes te eten)
Mijn vriendin zat tegenover mij...
Toen ik een kers bij het steeltje oppakte hield ik deze voor mijn ogen terwijl ik ze inspecteerde.
"Kijk schat, zie je dat? Die spinnenpoten onder aan die kers?"
"Wat is dit toch?"
Plots draaiden die spinnenpoten zich omhoog rond de kers heen naar mijn vingers.
In een reflex liet ik de kers vallen.
Ik wist dat het de dope was, maar begreep niet vanwaar die hallucinatie's kwamen en waarom die er zo echt uit zagen, of me dingen lieten zien die ikzelf met mijn eigen geest niet moest bedenken.
Ik keek gewoon.
Toen gaf ik er niet al teveel aandacht aan, totdat...
Ik lag onderuitgezakt in de zetel, en plots, schoot mijn videorecorder naar voor, tot voor mijn ogen.
Alsof je dubbel ziet op een bol en je hersenen hier één beeld van maken, een echte 'normale hallucinatie' dus.
Met dit verschil, aan de voorzijde van mijn videorecorder stonden duizenden knopjes.
Knopjes met een tekstje boven zodat ik kon zien welke functie deze hadden.
Alles was in knisperend en fonkelend HD te bekijken.
Ik wilde al de knopjes één voor één bekijken, zo cool vond ik het, maar zoals ik aangaf, ik vertrouwde het niet dus knipperde een paar keer met mijn ogen, keek wat rond en weg was het...
Mijn vriendin lag op de bank inmiddels al te slapen.
Ik zag ze liggen toen ik vanop mijn terras naar haar keek.
Een aantal krabben-of kreeftenpoten waren achter haar hoofd op te merken die al tokkelend op haar hoofd leken te tikken. (gelukkig waren de hallucinatie's niet auditief, dat heb ik toen vaak gedacht)
Ik wist dat ik aan het 'flashen' was, maar wilde het toch voor mezelf bevestigen en kijken vanwaar dit kwam, dus ik wandelde op haar af, met mijn ogen op de hallucinatie gericht.
Jongens jongens, het was een kussen. Toen ik nog dichter kwam met mijn hoofd, verscheen er op dat kussen een zeer gedetailleerd fossiel, knisperend en fonkelend, juist, het fossiel van één of andere kreeft.
Bizar vanwaar die details kwamen.
Ik besloot nog dichter met mijn hoofd te komen, de hallucinatie verdween en ik kon opmerken dat heel dat beeld, uit één enkele plooi van dat kussen tevoorschijn was gekomen.
Wat heb ik verder nog gezien?
-Een zwarte bol die voor mijn ogen voorbij vloog, uit reflex volgde ik hem met mijn hoofd en zag hem snel onder mijn bed wegkruipen. Ik weet niet meer of ik gegrom gehoord had, maar het zou niet misstaan hebben.
-Een houten stoel waarvan een horizontale balk als een dweil werd uitgewrongen.
Duizenden splinters vlogen in het rond.
Ooooooh, wat was dat vet, ook al was het een hallucinatie, zoiets voor je neus zien gebeuren is gewoon vet.
Ooit een houten plank aan weerskanten verdraaid zien worden tot ze breekt?
Jammer dat ik me toch een beetje afzijdig hield van die hallucinatie's, het was mooi, maar ik wilde geen risico nemen.
Misschien worden ze te sterk en overheersend en komt er een moment dat ik niet meer rationeel kan denken: 'het is de drugs.'
Ze waren te echt om comfortabel te zijn.
Hoe kan je dan van twee lijnen snelle jelle zo beginnen hallucineren?
Eerst en vooral was het veel te veel, maar dat hadden jullie waarschijnlijk al door.
Een gram gewoon opsnuiven zonder te weten waar je mee bezig bent, de ene lijn na de andere, het nog nooit gedaan hebben en verschillende blackouts hebben doet mij dit ook denken.
Om nog maar te zwijgen over de kwaliteit van de speed...
Het zou een 'speedpsychose' zijn.
Deze kan iedereen krijgen, als hij een overdosis neemt.
Een overdosis kan inderdaad al voor een leek na twee lijnen voorkomen.
Je vertoont overeenkomsten met schizofrenie, hoewel het dat niet is.
Ook herstellen de schizofrene symptomen naarmate de tijd vordert, je blijft dus niet schizofreen zoals met de echte ziekte wel het geval is.
Hebben jullie hier iets over gehoord? Een speedpsychose?
Volgens mij kan het niet anders verklaren waarom ik zo'n harde hallucinatie's kreeg.
Bedankt voor het lezen DF-ertjes