Methiopropamine (MPA), Dopamine Love Affair
Geplaatst: di maart 29, 2016 4:56 pmNa enig geëxperimenteer met vele grammen 4-FA, 2-FMA en 2 minder legale substanties besloot ik dat het eens tijd werd om methiopropamine, aka MPA, uit te proberen.
Ik had hierover een aantal tegensprekende reports gelezen en wist eigenlijk niet goed waaraan me te verwachten. Sommigen vonden het een soort van mildere Crystal Meth maar sterker dan basisamfetamine (speed), anderen vonden het dan weer helemaal niets of hadden veel te veel last van de felle bijwerkingen die hun trip verpestten.
De te verwachten bijwerkingen van MPA zijn over het algemeen genomen vasoconstrictie, excessief zweten (in 'normale' mate bij stims), maar ook een abnormaal hoge belasting voor het hart voor wat het effect 'maar' inhoudt.
Ikzelf heb een milde biologische aanleg om op oudere leeftijd niet-lethale hartproblemen te ontwikkelen door een elektrische dysfunctie in één van mijn hartkamers.
Bij hoge dosissen stimulantie uit zich dit in overslagen, intensere hartkloppingen of tijdelijke aritmie.
In principe zal dit nooit echt fysiek problematisch worden voor mij maar ik speel liever safe dan met mijn hoofd tegen de muur te lopen. Hierdoor experimenteer ik enkel met gemiddelde dosissen en op een verantwoorde wijze met genoeg recuperatietijd voor mijn lichaam.
De mogelijke bijwerkingen hebben me enige tijd afstandelijk gehouden t.o.v. MPA gezien vele tripreports echt wel hameren op de intense belasting van het hart en het compulsief willen herdoseren terwijl de vorige dosis nog bijwerkingen teweegbrengt.
Uiteindelijk heb ik het toch uitgeprobeerd. Het was veel beter dan wat ik verwachtte, maar lijkt me inderdaad een love it or hate it stofje. Voor mij is het love, en een blijvertje.
Ik ben een man, 176cm, 71kg. Ik heb een testje gedaan door 5 à 6mg op mijn tong te leggen, wat binnen enkele minuten reeds de intensiteit van m'n hartslag verhoogde, maar niet de frequentie. Dit spul werkt dus echt snel.
T0:00 (13u15) 50mg nasaal geïnsuffleerd.
T+0:05 Ik voel al een soort van actief gevoel opkomen, het willen bezig zijn.
T+0:10 "Het licht gaat aan." Hiermee doel ik op het idee dat ik heb bij dopamineverhogende middelen, dat er een soort van letterlijke klaarheid komt in m'n gezichtsveld, een warme oranje-gele lichtfilter die zich van bovenaf lijkt te draperen over me, echt aangenaam.
MPA geeft me zin om actie te ondernemen, net zoals basisamfetamine dat doet, maar toch op een iets andere manier. Het lijkt minder willekeurig, meer doelgericht. Het grote nadeel is inderdaad dat mijn hart intenser slaat, maar wel niet sneller. Ik ben me heel bewust van dit gebeuren, het speelt inderdaad zeker niet op de achtergrond. Ik begrijp dat dit voor veel mensen ietwat afschrikkend kan zijn waardoor ze MPA mijden.
Ik ga MPA hiervoor niet mijden en wel om de volgende redenen:
° Als ik hartkloppingen krijg bij pakweg basisamfetamine komt dit altijd snel en onverwacht op. M'n hartslag wordt dan maar matig intenser, maar wordt zeer ongelijkmatig en slaat slagen over. Door mijn gekende aritmie herken ik "waarschuwingssignalen" van mijn hart dat de limiet eraan komt. Bij basisamfetamine voelt dit dan ook vaak echt als waarschuwing, een beetje het gevoel van "ik ga straks een hartaanval krijgen als ik te heftig doordoe".
Bij MPA slaat mijn hart meer dan matig harder, maar het voelt een soort van natuurlijk aan. Alsof je aan het joggen bent. Er is ook geen enkele overslag, aritmie of gelijk welke onregelmatigheid. Normaal ritme, geen enkel paniekgevoel, enkel dat het intenser slaat, voor de rest voelt alles heel normaal.
° Van hoger dan gemiddelde dosissen fluoramfetamines krijg ik vasoconstrictie in m'n extremiteiten: ik krijg een koude neus, vingertoppen en tenen door de verminderde doorbloeding. Dit voelt niet fijn aangezien mijn lichaam en hoofd het vaak wel warm hebben dan, maar mijn handen en neus hebben het echt koud.
Bij MPA is dit veel lichter en heb ik hier praktisch geen last van.
° Ik heb ook oprecht het idee dat er véél minder vasoconstrictie plaatsvindt van m'n kransslagaders, wat ook de intensere, maar toch regelmatige hartslag kan verklaren. De bloeddruk verhoogt maar het hart kan het bloed wel nog mooi rondpompen, waardoor het de milde vasoconstrictie volledig compenseert door gewoon iets harder te slaan. Dit kan natuurlijk ook gewoon een idee zijn, maar dit gevoel heb ik echt.
T+0:15 Ik luister wat hardstyle muziek en kan mezelf eigenlijk gewoon niet inhouden, m'n lichaam wil bewegen en dansen en springen en genieten en gelukkig zijn. Het voelt ook heel positief en zelfs ietwat euforisch, maar toch weer anders dan die typische stimulant euforie. Het voelt natuurlijker aan voor mij en niet stimulant-geïnduceerd.
T+0:30 De intensiteit bereikt een piek. Ik ben ondertussen terug naar mijn werkkamer aan het wandelen en bemerk dat ik onbewust heel aandachtig ben voor alles qua geluiden en zicht. Elk klein detail van een kamer heb ik gezien door er gewoon even door te wandelen. Ik hoorde daarnet ook al zoveel verschillende details in de muziek die ik vroeger niet eens bemerkte en heb een paar keer teruggespoeld om er gewoon van te genieten. Ik zie alles en hoor alles en ben heel alert. Ik voel me nog steeds heel warm en actief. Ik zou veel kunnen praten met mensen en gewoon leuke dingen vertellen. MPA lijkt me sociaal ook geschikt omdat het gesprek niet per se over mij zou moeten gaan, zolang ik maar bezig ben. Ik heb ook geen "opgefokt" gevoel of agressie, gewoon heel actief, wipperig en heel warm en alles is mooi en aangenaam.
T+0:40 Er ligt nog een stapel werk op me te wachten die daar al veel te lang ligt. Ik heb nu niet enkel de energie om eraan te beginnen, ik wil het ook gewoon. Ik wil en zal productief zijn. Het lukt goed om te werken en ik ga vlot vooruit, zonder afgeleid te worden. Bij basisamfetamine durf ik al wel eens afgeleid te raken en mijn focus en productiviteit te verleggen waardoor ik uiteindelijk vanalles gedaan heb, maar niks ten gronde heb afgewerkt.
MPA geeft een heldere focus op de missie. Ik kan heel goed met één doel bezig zijn en echt ook enkel daarmee. Als ik niet wil afgeleid worden, gebeurt dit niet. Ik apprecieer mijn werk en zie er schoonheid in. Geen idee vanwaar dat komt want mijn werk is nu niet perse mooi of spannend te noemen. Toch zie ik het. Ik glimlach vaak onbewust.
T+1:00 Na even iets afgevlakt of gemilderd te zijn qua effect lijkt er zich nu een tweede piek aan te dienen, die over me heen komt. Het licht gaat voor de tweede keer aan, ditmaal feller en diepgaander. Ik leg de radio aan en de muziek maakt me echt blij. Ik neurie zacht mee en begin zelfs te zingen soms. Het is geen overweldigend geluk zoals bij vele andere stofjes, maar echt een soort staat van diepgaand welbehagen. Het gevoel dat alles "klopt" en goed zit.
T+1:40 Werk afgerond. Recordtempo. Ik check of het ook echt op iets lijkt: kwalitatief ziet het er zelfs beter uit dan gewoonlijk. Toppie!
T+1:50 Mijn broer komt even langs en bemerkt dat ik er zeer positief en gelukkig uitzie. Ik ben heel sociaal en we praten over vanalles en nog wat waarover hij wil praten. Het is niet zo dat ik hem onderbreek of de onderwerpen bepaal. Alles is heel casual maar positief, alsof ik een hele goede dag aan het hebben ben.
T+3:00 Uiteindelijk hebben ik en mijn broer die even langskwam meer dan een uur zitten praten. Het was uitermate gezellig en goedlachs. Hij zegt blij te zijn dat ik er gelukkig uitzie. Hij zou eens moeten weten
T+3:30 De effecten worden minder. Niet echt gradueel, maar ook niet echt ineens. Het mindert in een soort van "trapjes". Ik heb bij elk trapje een enorme neiging om te herdoseren, maar doe het niet. Ik snap dat dit stofje mensen compulsief laat bijgebruiken, je wil steeds terug naar het vorige trapje. Met enige relativering lukt het me om de trapsgewijze afdaling door te komen zonder het bij elk trapje enorm jammer te vinden dat we weer gezakt zijn.
T+4:00 Na een half uurtje milderen lijkt het mentale aspect nu ook voor het merendeel afgerond, behalve dan dat de warmte die ik voelde nog een beetje nog een klein beetje blijft hangen in m'n onderbuik en hoofd. Ik ben ook nog steeds iets alerter dan anders en voel me gewoon over het algemeen goed. Leuk dat het gevoel van welbehagen nog eventjes nazindert.
T+5:00 Het warme welbehagen gaat gezwind en toch gradueel terug weg, een beetje vergelijkbaar met het subtiele neerkomen van 4-FA. Dit is heel anders dan de "trapjes", maar toch voel ik echt weer die drang om opnieuw te gebruiken, wel minder sterk dan een uur geleden. Ik denk dat de meeste problemen met MPA dan ook voorkomen als mensen hieraan toegeven en effectief compulsief bijdoseren.
Conclusie: Een warmvoelende, happy, actieve stimulant die (mentaal) natuurlijk aanvoelt, maar wel je hart merkbaar harder (maar toch nog steeds regelmatig) doet slaan.
MPA lijkt me ideaal om te dansen of sociale gesprekken aan te knopen en te onderhouden.
Als functionele stimulant lijkt het qua werking ook uitermate goed, al snap ik het effect op het hart nog niet volledig en kan dit zeker wel een rem betekenen hiervoor.
MPA lijkt me niet geschikt als je echt geen doel hebt of niet weet wat gedaan, omdat het dan misschien eerder frustrerend zou zijn. Ga desnoods de chat op, bezig zijn met babbelen is zeer aangenaam op MPA.
Ik had hierover een aantal tegensprekende reports gelezen en wist eigenlijk niet goed waaraan me te verwachten. Sommigen vonden het een soort van mildere Crystal Meth maar sterker dan basisamfetamine (speed), anderen vonden het dan weer helemaal niets of hadden veel te veel last van de felle bijwerkingen die hun trip verpestten.
De te verwachten bijwerkingen van MPA zijn over het algemeen genomen vasoconstrictie, excessief zweten (in 'normale' mate bij stims), maar ook een abnormaal hoge belasting voor het hart voor wat het effect 'maar' inhoudt.
Ikzelf heb een milde biologische aanleg om op oudere leeftijd niet-lethale hartproblemen te ontwikkelen door een elektrische dysfunctie in één van mijn hartkamers.
Bij hoge dosissen stimulantie uit zich dit in overslagen, intensere hartkloppingen of tijdelijke aritmie.
In principe zal dit nooit echt fysiek problematisch worden voor mij maar ik speel liever safe dan met mijn hoofd tegen de muur te lopen. Hierdoor experimenteer ik enkel met gemiddelde dosissen en op een verantwoorde wijze met genoeg recuperatietijd voor mijn lichaam.
De mogelijke bijwerkingen hebben me enige tijd afstandelijk gehouden t.o.v. MPA gezien vele tripreports echt wel hameren op de intense belasting van het hart en het compulsief willen herdoseren terwijl de vorige dosis nog bijwerkingen teweegbrengt.
Uiteindelijk heb ik het toch uitgeprobeerd. Het was veel beter dan wat ik verwachtte, maar lijkt me inderdaad een love it or hate it stofje. Voor mij is het love, en een blijvertje.
Ik ben een man, 176cm, 71kg. Ik heb een testje gedaan door 5 à 6mg op mijn tong te leggen, wat binnen enkele minuten reeds de intensiteit van m'n hartslag verhoogde, maar niet de frequentie. Dit spul werkt dus echt snel.
T0:00 (13u15) 50mg nasaal geïnsuffleerd.
T+0:05 Ik voel al een soort van actief gevoel opkomen, het willen bezig zijn.
T+0:10 "Het licht gaat aan." Hiermee doel ik op het idee dat ik heb bij dopamineverhogende middelen, dat er een soort van letterlijke klaarheid komt in m'n gezichtsveld, een warme oranje-gele lichtfilter die zich van bovenaf lijkt te draperen over me, echt aangenaam.
MPA geeft me zin om actie te ondernemen, net zoals basisamfetamine dat doet, maar toch op een iets andere manier. Het lijkt minder willekeurig, meer doelgericht. Het grote nadeel is inderdaad dat mijn hart intenser slaat, maar wel niet sneller. Ik ben me heel bewust van dit gebeuren, het speelt inderdaad zeker niet op de achtergrond. Ik begrijp dat dit voor veel mensen ietwat afschrikkend kan zijn waardoor ze MPA mijden.
Ik ga MPA hiervoor niet mijden en wel om de volgende redenen:
° Als ik hartkloppingen krijg bij pakweg basisamfetamine komt dit altijd snel en onverwacht op. M'n hartslag wordt dan maar matig intenser, maar wordt zeer ongelijkmatig en slaat slagen over. Door mijn gekende aritmie herken ik "waarschuwingssignalen" van mijn hart dat de limiet eraan komt. Bij basisamfetamine voelt dit dan ook vaak echt als waarschuwing, een beetje het gevoel van "ik ga straks een hartaanval krijgen als ik te heftig doordoe".
Bij MPA slaat mijn hart meer dan matig harder, maar het voelt een soort van natuurlijk aan. Alsof je aan het joggen bent. Er is ook geen enkele overslag, aritmie of gelijk welke onregelmatigheid. Normaal ritme, geen enkel paniekgevoel, enkel dat het intenser slaat, voor de rest voelt alles heel normaal.
° Van hoger dan gemiddelde dosissen fluoramfetamines krijg ik vasoconstrictie in m'n extremiteiten: ik krijg een koude neus, vingertoppen en tenen door de verminderde doorbloeding. Dit voelt niet fijn aangezien mijn lichaam en hoofd het vaak wel warm hebben dan, maar mijn handen en neus hebben het echt koud.
Bij MPA is dit veel lichter en heb ik hier praktisch geen last van.
° Ik heb ook oprecht het idee dat er véél minder vasoconstrictie plaatsvindt van m'n kransslagaders, wat ook de intensere, maar toch regelmatige hartslag kan verklaren. De bloeddruk verhoogt maar het hart kan het bloed wel nog mooi rondpompen, waardoor het de milde vasoconstrictie volledig compenseert door gewoon iets harder te slaan. Dit kan natuurlijk ook gewoon een idee zijn, maar dit gevoel heb ik echt.
T+0:15 Ik luister wat hardstyle muziek en kan mezelf eigenlijk gewoon niet inhouden, m'n lichaam wil bewegen en dansen en springen en genieten en gelukkig zijn. Het voelt ook heel positief en zelfs ietwat euforisch, maar toch weer anders dan die typische stimulant euforie. Het voelt natuurlijker aan voor mij en niet stimulant-geïnduceerd.
T+0:30 De intensiteit bereikt een piek. Ik ben ondertussen terug naar mijn werkkamer aan het wandelen en bemerk dat ik onbewust heel aandachtig ben voor alles qua geluiden en zicht. Elk klein detail van een kamer heb ik gezien door er gewoon even door te wandelen. Ik hoorde daarnet ook al zoveel verschillende details in de muziek die ik vroeger niet eens bemerkte en heb een paar keer teruggespoeld om er gewoon van te genieten. Ik zie alles en hoor alles en ben heel alert. Ik voel me nog steeds heel warm en actief. Ik zou veel kunnen praten met mensen en gewoon leuke dingen vertellen. MPA lijkt me sociaal ook geschikt omdat het gesprek niet per se over mij zou moeten gaan, zolang ik maar bezig ben. Ik heb ook geen "opgefokt" gevoel of agressie, gewoon heel actief, wipperig en heel warm en alles is mooi en aangenaam.
T+0:40 Er ligt nog een stapel werk op me te wachten die daar al veel te lang ligt. Ik heb nu niet enkel de energie om eraan te beginnen, ik wil het ook gewoon. Ik wil en zal productief zijn. Het lukt goed om te werken en ik ga vlot vooruit, zonder afgeleid te worden. Bij basisamfetamine durf ik al wel eens afgeleid te raken en mijn focus en productiviteit te verleggen waardoor ik uiteindelijk vanalles gedaan heb, maar niks ten gronde heb afgewerkt.
MPA geeft een heldere focus op de missie. Ik kan heel goed met één doel bezig zijn en echt ook enkel daarmee. Als ik niet wil afgeleid worden, gebeurt dit niet. Ik apprecieer mijn werk en zie er schoonheid in. Geen idee vanwaar dat komt want mijn werk is nu niet perse mooi of spannend te noemen. Toch zie ik het. Ik glimlach vaak onbewust.
T+1:00 Na even iets afgevlakt of gemilderd te zijn qua effect lijkt er zich nu een tweede piek aan te dienen, die over me heen komt. Het licht gaat voor de tweede keer aan, ditmaal feller en diepgaander. Ik leg de radio aan en de muziek maakt me echt blij. Ik neurie zacht mee en begin zelfs te zingen soms. Het is geen overweldigend geluk zoals bij vele andere stofjes, maar echt een soort staat van diepgaand welbehagen. Het gevoel dat alles "klopt" en goed zit.
T+1:40 Werk afgerond. Recordtempo. Ik check of het ook echt op iets lijkt: kwalitatief ziet het er zelfs beter uit dan gewoonlijk. Toppie!
T+1:50 Mijn broer komt even langs en bemerkt dat ik er zeer positief en gelukkig uitzie. Ik ben heel sociaal en we praten over vanalles en nog wat waarover hij wil praten. Het is niet zo dat ik hem onderbreek of de onderwerpen bepaal. Alles is heel casual maar positief, alsof ik een hele goede dag aan het hebben ben.
T+3:00 Uiteindelijk hebben ik en mijn broer die even langskwam meer dan een uur zitten praten. Het was uitermate gezellig en goedlachs. Hij zegt blij te zijn dat ik er gelukkig uitzie. Hij zou eens moeten weten
T+3:30 De effecten worden minder. Niet echt gradueel, maar ook niet echt ineens. Het mindert in een soort van "trapjes". Ik heb bij elk trapje een enorme neiging om te herdoseren, maar doe het niet. Ik snap dat dit stofje mensen compulsief laat bijgebruiken, je wil steeds terug naar het vorige trapje. Met enige relativering lukt het me om de trapsgewijze afdaling door te komen zonder het bij elk trapje enorm jammer te vinden dat we weer gezakt zijn.
T+4:00 Na een half uurtje milderen lijkt het mentale aspect nu ook voor het merendeel afgerond, behalve dan dat de warmte die ik voelde nog een beetje nog een klein beetje blijft hangen in m'n onderbuik en hoofd. Ik ben ook nog steeds iets alerter dan anders en voel me gewoon over het algemeen goed. Leuk dat het gevoel van welbehagen nog eventjes nazindert.
T+5:00 Het warme welbehagen gaat gezwind en toch gradueel terug weg, een beetje vergelijkbaar met het subtiele neerkomen van 4-FA. Dit is heel anders dan de "trapjes", maar toch voel ik echt weer die drang om opnieuw te gebruiken, wel minder sterk dan een uur geleden. Ik denk dat de meeste problemen met MPA dan ook voorkomen als mensen hieraan toegeven en effectief compulsief bijdoseren.
Conclusie: Een warmvoelende, happy, actieve stimulant die (mentaal) natuurlijk aanvoelt, maar wel je hart merkbaar harder (maar toch nog steeds regelmatig) doet slaan.
MPA lijkt me ideaal om te dansen of sociale gesprekken aan te knopen en te onderhouden.
Als functionele stimulant lijkt het qua werking ook uitermate goed, al snap ik het effect op het hart nog niet volledig en kan dit zeker wel een rem betekenen hiervoor.
MPA lijkt me niet geschikt als je echt geen doel hebt of niet weet wat gedaan, omdat het dan misschien eerder frustrerend zou zijn. Ga desnoods de chat op, bezig zijn met babbelen is zeer aangenaam op MPA.
)