Laatste keer XTC – Extreem hallucineren
Geplaatst: di aug 21, 2012 6:41 pmIk kijk naar het plafond, en direct begint het geheel te golven. Overal lopen vliegensvlug kleine zwarte spinnetjes en vliegjes, die soms van het plafond afvallen als de golf te hard is. Als ik mijn blik twee seconden vast hou, loopt de kamer vol met een soort bewegende wind, mist – en als ik mijn blik nog langer vast hou veranderd de wind in een grote orkaan, waaruit duizenden vliegjes mijn kant op komen vliegen. Ik voel er een paar op me vallen en verstopt me gauw onder de dekens, en zodra ik weer naar boven kom zijn ze weg. Aan de zijkant van het bed zie ik een klein vliegje verstrikt in een klein spinnenweb. Als ik het spinnenweb weg wil vegen en daarna weer op mijn rug ga liggen, gil ik het uit. Een grote bruine spin komt in een razendsnel tempo van het plafond recht op mijn gezicht afgestormd. Vanuit een primaire dierlijke reactie stap ik zo snel mogelijk uit bed aan de kant, me daarbij uit alle macht vasthoudend aan de gordijnen – die vervolgens met railing en al naar beneden vallen. Ik kan geen kant op.
Achtergrondinfo: vrouw, 22 jaar, 1.74m, 70 kg
Datum: 12 augustus 2012
Setting: thuis met mijn vriend en een vriend
Stemming: vrolijk, enthousiast, tikkeltje spanning
Dosis: geen idee, veel
Duur: ongeveer 2 dagen
Ervaring: gevorderde gebruiker van XTC, ook ervaring met andere drugs
Opmerking: sorry voor het lange verhaal. Ik weet dat ik veel te veel heb gebruikt, dat ik onverantwoordelijk bezig ben geweest, dat ik schade op kan lopen etc, maar blijkbaar moest ik het eerst ervaren voordat het me duidelijk werd. Misschien een goed voorbeeld van hoe het niet moet.
Misschien ook leuk om dit verhaal te vergelijken met mijn eerste verhaal (Eerste keer XTC: ultiem geluk) vanwege het contrast. 
De grote dag was aangekomen. Stoppen met XTC, we hadden het er al zo vaak over gehad, maar het lukte nooit. Maar we willen niets liever dan gezinsuitbreiding, dus het moet er toch een keer van komen te stoppen met drugs. Bovendien begon ik 10 maanden geleden met drugs gebruiken omdat ik gewoon een keertje wilde experimenteren, maar dit sloeg al gauw om in elke week gebruiken. Het heeft nooit problemen veroorzaakt, maar erg gezond lijkt het me ook niet.
In plaats van impulsief te gebruiken als we er zin in hebben, besluiten we het nu anders te doen: we plannen een afscheidsfeest. Een feest waarop we nog één keer zorgeloos mogen gebruiken, om de drugs daarna voor goed achter ons te laten. De dag voor het feest halen we zelfs wat bananen, melk en smoothies om het herstel te bevorderen. Ook wel eens leuk om goed voorbereid te zijn en je op een feest te kunnen verheugen. Dit keer zijn we allebei echt gemotiveerd om na dit feest te stoppen met gebruiken. We gaan onze drugsfase nu op een goede manier afsluiten.
We nodigen een vriend, K., uit met ons mee te doen. Als mijn vriend uit zijn werk komt sta ik al te popelen om te gebruiken, maar we moeten nog even wachten op K., die de nacht ervoor al een MDMA feestje heeft gehad en zich nu heeft verslapen. Het duurt bijna 2 uur voor hij er is en ondertussen ben ik wel een beetje geïrriteerd. Hij maakt het echter ruimschoots goed met zijn meegenomen feestpakketje bestaande uit leuke hoeveelheden verschillende drugs. De MDMA kristallen en pillen spreid hij uit over de tafel, en wij leggen er ook nog wat pillen van ons, getest op 160 mg, bij. De sfeer is nog een beetje ongemakkelijk, want K. en ik kennen elkaar niet zo goed en ik ben nogal verlegen. Maar we weten allemaal dat dat snel zal veranderen als we eenmaal lekker gaan.
Als de biertjes op tafel staan is het tijd om te beginnen. K. neemt een lik MDMA kristallen en gooit er ook gelijk een hele pil achteraan. Hij wil duidelijk gelijk goed beginnen. Mijn vriend neemt alleen wat kristallen, en dan ben alleen ik over. Ik wil ook wat kristallen, maar heb geen idee hoeveel er ligt. K. zegt dat hij ook geen idee heeft en dat hij gewoon maar iets heeft genomen. Ik neem vervolgens ook maar een likje, maar heb echt geen idee hoeveel ik neem. “Je voelt het vanzelf wel”, zegt hij. Ik moet een beetje lachen, wat zijn we weer verantwoordelijk bezig. Maar we zijn allemaal zo ervaren dat het wel kan. Het blijkt dat K. zelfs nog veel vaker gebruikt dan wij, zeker een paar keer in de week. Ik vraag hem of hij dan geen last heeft van zijn korte termijn geheugen of andere dingen als hij nuchter is, maar hij zegt nergens last van te hebben. Op mij komt hij ook over als een prima functionerende man. Hij werkt ook gewoon fulltime. Toch leuk om te weten dat zo veel gebruiken helemaal niet fout hóeft te gaan.
Na zo’n drie kwartier begin ik hem dan inderdaad te voelen. Ik was bang dat hij vanwege het vele gebruik de laatste weken niet lekker zou vallen, maar het valt me reuze mee. Een heel lekker ontspannen, vredig gevoel komt over me heen. Mijn lichaam voelt lekker en ik heb helemaal vrede met wie ik ben en met de wereld om me heen. Begin de neiging te krijgen te knuffelen. Begin ook al wat opener te worden en praat lekker mee met de anderen. Nog een half uurtje later voel ik hem helemaal, en het lijkt erop dat ik echt een perfecte dosis heb gekozen. Ik ga niet te hard maar ook niet te zacht, ben nog lekker helder en begin druk te praten, zoals ik altijd doe op MDMA. Ik ben K. nu ook wat beter aan het leren kennen en het klikt goed tussen ons. Met z’n drieën voelen we echt een gevoel van eenheid, en we knuffelen elkaar geregeld of slaan de armen om elkaar heen. Het is wel ontzettend warm, en we voelen ons allemaal zo vrij en vertrouwd dat we onze kleren uitdoen. Mijn vriend zegt dat ik K. maar eens goed moet bedanken voor dat hij er is en voor wat hij heeft meegenomen. Ik geef K. een dikke knuffel en een kus op de mond. Mijn vriend spoort me nog wat aan en voor ik het weet zijn K. en ik aan het zoenen. Dan loop ik naar mijn vriend en begin hem ook uitgebreid te knuffelen en zoenen. Het is goed zo, alles kan en alles mag. Voor ik het weet liggen we met z’n drieën uitgebreid te vrijen. Niet iets waar ik verder op in zal gaan aangezien dit geen seksforum is.
Het wordt steeds later en ondertussen hebben we allemaal al regelmatig wat bijgepakt. Hoeveel weet ik niet; zodra één van ons hem wat minder begon te voelen, pakte diegene bij. De biertjes gaan ook erg hard. Ook roken K. en mijn vriend er regelmatig een joint bij, maar ik weet dat ik heel erg gevoelig ben voor hasj als ik MDMA op heb dus ik doe het niet. Als me weer een joint wordt aangeboden besluit ik toch één klein trekje te nemen. Eentje kan toch wel? Beide heren zijn al de hele avond aan het roken en die blijven ook gewoon helder, dus dan zal één trekje bij mij ook niks uithalen.
Ik ga even naar het triphok (de wc, maar we noemen het het triphok omdat het een klein hokje met gele tegels is, waar je soms erg hard van gaat trippen), maar plassen lukt me – zoals zo vaak met MDMA op – voor geen meter. Ik blijf een tijdje zitten in dit kleine hokje, en dan gebeurt er iets raars. Het voelt alsof er aan mijn geest getrokken wordt, alsof ik een stukje buiten mijzelf treed. Of is het een andere dimensie? Dan kom ik weer terug en ben ik zwaar in de war. Wat gebeurde er net?? Dit ken ik niet van MDMA. Ik ga gauw weg uit het triphok en vertel de jongens wat er zojuist is gebeurd. Maar terwijl ik aan het vertellen ben gebeurt het opnieuw, heel even zie ik ons drieën van bovenaf zitten en denk ik dat K. en mijn vriend een soort complot aan het maken zijn tegen mij. Dan ben ik weer terug en wil weer verder praten, maar wat wilde ik ook alweer zeggen?? Ook wordt mijn mond heel droog en beginnen mijn benen raar te tintelen. Dan snap ik wat er gebeurt… ik ben stoned! Ja, nu herken ik de werking weer. Van hasj krijg ik vaak paranoïde gedachten, een droge mond, en ben ik om de paar seconden vergeten wat ik dacht of wilde zeggen. Niet zulke leuke effecten, dus ik gebruik het zelden. Nu ik weet wat het is, heb ik er vrede mee en laat ik het over me heen komen. Wat er verder gebeurd gaat een beetje langs me heen, maar ik vind het allemaal wel best. Af en toe ben ik even de weg kwijt en moeten K. en mijn vriend me vertellen waar we het over hadden. En dan heb ik ineens weer het gevoel dat ze iets tegen me hebben, me buitensluiten, en een soort complot aan het maken zijn. Ik weet echter dat dit door de hasj komt en ik kan er mee omgaan. Dan heb ik zin om wat actiever te zijn dus ik loop wat door de kamer en wil af en toe wat drinken pakken, naar de badkamer of naar de wc, maar halverwege vergeet ik steeds wat ik ook alweer wilde doen. Ik vraag bijna elke minuut wat ik nou wilde doen en wat ik wou zeggen, wat vast vermoeiend moet zijn geweest. Ik schaam me dat ik zo hard ga en voel me best dom, omdat K. en mijn vriend al meerdere joints hebben opgerookt maar zij nog wel vrij helder zijn. Heb het idee dat ik de avond heb verpest. Maar gelukkig blijven ze heel lief tegen me en geven me ook veel complimentjes over mijn uiterlijk en karakter, wat er voor zorgt dat mijn trip positief blijft.
Na een tijd wordt het effect van de hasj eindelijk wat minder en kan ik de gesprekken weer een beetje volgen. Mijn vriend en ik pakken allebei nog een XTC pil. K. slaat over, want het is ondertussen al zo laat dat hij echt weer wat nuchterder moet worden, want de volgende middag moet hij weer werken. De pil slaat er bij ons allebei weer helemaal lekker in, en met z’n drieën relaxen we nog een tijdje tot K. zich helder genoeg voelt om naar huis te gaan. Voor de 100e keer bedankt hij ons voor de heerlijke avond, en wij bedanken hem ook en geven nog een stevige groepsknuffel. Dan gaat hij naar huis.
Wij gaan nog steeds hartstikke lekker, en het is ook wel weer fijn om met z’n tweeën te zijn. De grote hoekligbank is nu voor ons tweeën en we kunnen nu extra klef doen. We hangen de hele tijd in elkaar armen en vertellen elkaar steeds hoeveel we van elkaar houden. Ook blikken we terug op al de geweldige drugsmomenten die we samen hebben gehad. Ik merk ondertussen dat ik wat vager begin te worden, want af en toe lijk ik net in een bubbel te zitten en soms lijkt het even alsof ik ergens anders ben. Ik zie een moment van eerder die avond bijvoorbeeld zo levendig dat ik hardop begin mee te praten. Dit ken ik van mezelf en ik kijk er dan ook niet van op. Het gesprek kan ik gelukkig nog wel prima volgen.
Ondertussen begint het licht te worden en blijken we al 14 uur bezig te zijn. Er liggen nog 3 pillen, en we vinden dat het niet de moeite waard is ze te bewaren. Beide nemen we eerst nog 1 pil, en na een tijdje knalt die er goed in. Het is wel duidelijk te merken dat ik eigenlijk wel genoeg heb gehad, want hij knalt er nu op een hele andere manier in; ik voel vooral rare tintels door mijn lijf en af en toe begin ik plotseling hard te zweten. Ook ga ik weer als een gek klappertanden, maar dat doe ik meestal wel. Ik doe m’n speentje in en zet af en toe een tandenborstel tussen m’n kaken, en dan gaat het wel. Vaste gewoonte waar mijn vriend echt niet meer van opkijkt. Lopen gaat ook moeilijk, ik voel me dan licht in m’n hoofd en zie heel veel ruis voor m’n ogen, waardoor ik gelijk moet gaan zitten. Ik begin wat moe te worden, maar elke keer als ik m’n ogen dichtdoe is het zo druk voor m’n ogen en raak ik zo verward dat ik m’n ogen weer opendoe. Het ene moment zie ik hele felle lichten en patroontjes, en het andere moment zie ik hoe ik met mensen zit te praten of hoe ik op de computer bezig ben. Ik lees dan hele pagina’s van fora, voordat ik mijn ogen open doe en besef dat ik op de bank zit. Dat heb ik bijna altijd aan het einde van XTC trips, dus ik kijk er niet meer van op, maar vermoeiend is het wel. Mijn vriend is wat minder ver weg, maar zegt soms wel zomaar ineens iets wat nergens op slaat, en dan weet hij ook niet meer wat hij zei. Na een tijdje besluiten we de laatste pil te delen, zodat we van alle XTC af zijn. Dit had ik beter niet kunnen doen, want hij valt echt niet lekker meer. Ook niet zo gek na de ziek hoge dosis die ik inmiddels binnen heb. M’n lijf voelt raar en tintelt op een vreemde manier, de realiteit is onduidelijk, en ik zweet de hele bank onder. Maar wat gebeurd is is gebeurd, dus ik ga er maar in mee en probeer er het beste van te maken.
Vanaf hier wordt het niet meer leuk. Eigen schuld als je zoveel neemt, dus ik accepteer het en doe er niet te moeilijk over. Mijn lichaam is het zat – ik krijg last van brandend maagzuur, hoofdpijn, buikpijn, misselijkheid en af en toe doen mijn spieren ineens ontzettend veel zeer. Ook gaan sommige lichaamsdelen soms zo tintelen dat ik denk dat ze niet goed doorbloed worden, maar als ik ernaar kijk zien ze er gelukkig nog wel gewoon gezond uit. Ook begin ik het nou wel zat te worden dat ik nog steeds niet kan plassen.
Zo’n 16 uur na de eerste inname begin ik te hallucineren. De kamer is vervuld van rook, maar de rook draait en beweegt alsof er ergens wind vandaan komt. Ik vraag mijn vriend of hij ook zoveel rook ziet, maar hij ziet niks. Ik zie echter dat er steeds meer rook bij komt, waardoor ik geen hand voor ogen meer kan zien. Ik duw het weg met mijn handen, en de rook waait daadwerkelijk de andere kant op! Dan zie ik dat mijn vriend rook uitblaast elke keer als hij uitademt. Net zoals wanneer je in de winter buiten staat en uitademt. De rook/mist/wind gaat steeds harder bewegen, tot er op een gegeven moment een soort tornado ontstaat. Hij neemt niet alleen mist mee maar ook allemaal kleine stofdeeltjes en ruisjes. Ik weet dat het niet echt is, maar ik heb zelden zo duidelijk op MDMA gehallucineerd en ben wel onder de indruk. Het is geen vage hallucinatie, hij is net zo duidelijk als al het andere in de kamer. Als ik een paar keer goed knipper is de tornado weg en is er alleen nog bewegende wind. Zodra ik een paar seconden focus vormt zich echter weer een tornado, en het volgende moment komt er een enorme zwerm vliegjes uit de tornado gevlogen! Ze vliegen naar de muur en zijn dan ineens weg. “WOW!! Zie je dat niet?!!” Mijn vriend moet lachen maar ziet echt niks. Zodra ik mijn ogen een paar seconden stilhou gebeurt er weer hetzelfde. “WOWOWOW! Dit ziet er zo levensecht uit!!” Er gebeurt nog een paar keer hetzelfde en ik ben onder de indruk. Bij de 5e keer verwacht ik dat de vliegjes opnieuw naar de muur vliegen, maar dan ineens komt de hele zwerm van wel duizenden vliegjes op mij afgevlogen. Het lijkt zo echt en ik voel ze daadwerkelijk om me heen vliegen. Ik schrik me dood en verstop me gauw onder de slaapzak. Pff, dit is wel heel heftig…
Dan besluiten we naar bed te gaan. Met moeite lukt het me op te staan en te lopen, m’n spieren werken niet erg mee en af en toe wordt het bijna zwart voor m’n ogen. In het triphok zie ik vervolgens allemaal doorzichtige vliegjes uit de tegeltjes komen, en als ik m’n ogen dichtdoe lijkt het alsof er een doorzichtige vlieg vastzit aan mijn ooglid. Vervolgens gebeurt er in bed waar ik al bang voor was; de hele kamer transformeert in één groot insectenhol. Het plafond zit vol met spinnenwebben en spinnen, en ook hier is er constant die mist en die zwerm vliegen. Ik heb dit één keer eerder gehad, maar nu is het levendiger dan de vorige keer. Ook zie ik af en toe hele rare dingen, zoals mijn vriend’s tattoo die als een krab over het plafond beweegt, en een rood lichtgevend Motorhead logo die als een vogel de kamer doorvliegt. Daar kan ik nog wel om lachen. Gelukkig laten alle beestjes me wel met rust en komen ze niet al te dichtbij, zodat ik niet echt bang ben. Af en toe probeer ik m’n ogen dicht te doen, maar de beelden die ik dan krijg zijn zo druk dat ik er gek van word. Mijn vriend slaapt al een tijdje, maar voor mij is dit zinloos dus ik ga weer uit bed.
Ik voel me lichamelijk nog steeds erg beroerd, dus veel meer dan liggen op de bank kan ik niet. Zodra ik m’n ogen dichtdoe kom ik echter steeds in een kleine hel terecht. De seconde dat ik ze sluit hoor ik allemaal stemmen, van journalisten, van tv programma’s. Ik zie cameraploegen en opnames van bekende en verzonnen tv programma’s, alleen zit ik er zelf in. Ik word ofwel ondervraagd door meerdere journalisten, of ik ben een scene aan het spelen terwijl de mensen van de set constant dingen roepen. Ze laten me niet met rust, blijven maar hard roepen en ik moet maar blijven antwoorden. Ik wil niet gefilmd worden en ik wil niet dat ze over me praten, maar ze gaan niet weg… Hoe langer ik mijn ogen dichtheb, hoe dieper ik er inga. Als ik dan mijn ogen even opendoe en weer dichtdoe, begint het direct weer van voor af aan. Dit is dus niks, dus dan maar eens kijken of ik iets leuks kan doen met die hallucinaties met m’n ogen open. De zwerm vliegen is de makkelijkste, die komt elke paar seconden zonder dat ik er moeite voor hoef te doen. Ik weet inmiddels hoe ik moet kijken om hem te zien, en kan hem ook een paar seconden laten verdwijnen als ik een paar keer goed knipper en met mijn hoofd schud. Ze kunnen ook van richting veranderen als ik met mijn armen schud, want daarmee verander ik de windrichting. Ik probeer nu nog eens op te letten of ik de vliegjes ook echt voel als ze op mij afvliegen, en inderdaad, er vallen er een paar op me. Ik doe dit nog een paar keer achter elkaar, en dan voel ik ze niet meer. Mijn verstand neemt het over denk ik.
Dan word ik misselijk en wil de emmer pakken om te spugen, maar er komt allemaal stoom van de emmer af. Ik heb echt iets met stoom zeg, het komt overal vandaan als ik goed kijk…
Dan maar eens naar het plafond kijken. Heel indrukwekkend, hoe het hele plafond golft en ik overal kleine spinnenwebben en beestjes zie. Ik probeer er op verschillende manieren naar te kijken om te kijken of ik verschillende dingen kan zien. En verdomd! Ik moet er goed m’n best voor doen, maar als ik op een bepaalde manier kijk zie ik ineens allemaal prachtige patronen in het plafond… En na nog wat oefenen zie ik af en toe beeldschone muurschilderingen, ik hou m’n adem in van verbijstering. De muurschildering is in allerlei tinten wit geverfd, en er zitten steeds terugkomende patronen in. Soms van beestjes, soms van hoekige patroontjes en soms van prachtige engelen. Het ziet er echt ontzettend mooi uit en ik wil dat het blijft, maar elke keer als ik knipper is het weg en moet ik weer een tijdje focussen voor ik het weer zie. Het was wel de mooiste hallucinatie die ik ooit heb gezien!
Mijn ogen vallen door de slaap wel steeds dicht, en dat wil ik niet vanwege die journalisten, dus ik breng de middag door met films kijken. De emoties van de personen in de films voel ik heel erg sterk, en dus hou ik het bij tekenfilms. Zo gaat de dag voorbij en ik lijk nog steeds hard te gaan. Mijn vriend is ondertussen uit bed en samen kijken we de rest van de dag tv en eten we wat. Ik blijf maar hard gaan… voel nog steeds van alles in m’n lichaam gebeuren, hallucineer nog wat en ben nog steeds aan het klappertanden. Mijn vriend is ook nog niet de oude maar voelt dat hij wel weer terug aan het komen is. De dag gaat voorbij en dan begint het weer donker te worden. En hoe donkerder het wordt, hoe meer ik weer ga hallucineren…
Het laatste pilletje heb ik nu zeker 14 uur geleden gepakt, maar desondanks ga ik doordat het weer donker is geworden steeds harder hallucineren. Mijn vriend brengt me naar de badkamer, want zelf lukt het me niet meer. Voor ik wil gaan slapen kijken we nog even allebei in de spiegel. Mijn ogen zijn ENORM – en de ogen van mijn vriend zijn weer bijna helemaal klein. Ik snap het niet, we hebben allebei ongeveer even veel genomen?
Ik ga naar bed en laat het grote licht aan, en alles begint weer te transformeren, maar nu nog veel heftiger en realistischer dan de dag ervoor. Ik kijk naar de rug van mijn vriend, en er lijken een soort wormpjes onder zijn huid te kruipen. Ik kijk naar zijn gezicht, en hij ziet er doods en grauw uit. Onder zijn linkeroog lijkt een enorme brandwond te zitten. Ook denk ik steeds dat hij K. is. Ik kijk naar het plafond, en direct begint het geheel te golven. Overal lopen vliegensvlug kleine zwarte spinnetjes en vliegjes, die soms van het plafond afvallen als de golf te hard is. Als ik mijn blik twee seconden vast hou, loopt de kamer weer vol met die bewegende wind, mist – en als ik mijn blik nog langer vast hou veranderd de wind in een grote orkaan, waaruit de bekende zwerm vliegjes mijn kant op komen. Ik voel er een paar op me vallen en verstopt me gauw onder de dekens, en zodra ik weer naar boven kom zijn ze weg. Aan de zijkant van het bed zie ik een klein vliegje verstrikt in een klein spinnenweb. Als ik het spinnenweb weg wil vegen en daarna weer op mijn rug ga liggen, gil ik het uit. Een grote bruine spin komt in een razendsnel tempo van het plafond recht op mijn gezicht afgestormd. Vanuit een primaire dierlijke reactie stap ik zo snel mogelijk uit bed aan de kant, me daarbij uit alle macht vasthoudend aan de gordijnen – die vervolgens met railing en al naar beneden vallen. Ik kan geen kant op. Ik weet ZEKER dat die spin echt was, maar mijn vriend gelooft me niet. Ik doorzoek het bed om de spin te vinden, maar ik kan hem niet vinden. Vandaag de dag weet ik nog steeds niet of die spin echt was of niet, hij was zo levendig dat ik me haast niet kan voorstellen dat hij nep was. Mijn vriend is geïrriteerd door het kapotte gordijn, die ook niet zo makkelijk te maken meer is, waardoor het over een paar uur veel te licht in de kamer zal worden. Ik weet inmiddels echt niet meer wat wel echt is en wat niet, en een kapot gordijn is wel het minste van mijn zorgen. Ik voel me zo anders dat ik zelfs twijfel of ik door de trip veranderd ben. Ik weet niet meer of ik nog verliefd ben op mijn vriend en ben bang dat mijn karakter of mijn realiteit blijvend is veranderd.
Ik ga weer uit bed, doe alle lichten in de woonkamer aan en probeer daar te slapen. Ook hier zit het vol met beestjes en rook, maar ik probeer er zo min mogelijk op te letten en zo min mogelijk te focussen. Deze kamer is minder eng omdat hij groter is. Langzaam probeer ik m’n ogen steeds langer dicht te houden, maar het is eng. Probeer ze steeds een seconde langer vast te houden, en na een tijdje zit ik op 10. Dan gebeurt er iets raars, ‘iets’ lijkt mijn lichaam over te nemen… ik ben nog wakker, maar kan mijn lichaam even niet meer bewegen. Creepy! Als mijn ogen open schieten ben ik weer ‘terug’. Ik probeer het voorzichtiger nog een keer, en weer gebeurt er iets met mijn lichaam. Het volgende moment lijkt ‘het’ me bij de keel te pakken en heb ik moeite met ademen. Dan doe ik mijn ogen open en ben ik er weer.
Uiteindelijk, ruim 48 uur na de laatste inname, ben ik dan toch in slaap gevallen. Toen ik weer wakker werd waren de meeste hallucinaties verdwenen. De zwermen met vliegen waren er nog wel, maar ze waren een stuk zwakker geworden. Mijn ogen waren nog steeds groot, maar niet meer zo idioot groot als de avond daarvoor. Ook bleek mijn urine bruin te zijn toen ik eindelijk kon plassen. Ik denk dus dat het hallucineren is gekomen van een combinatie van een te hoge dosis, slaaptekort en uitdroging.
Langzaam begon ik weer te beseffen dat alles wat er gebeurde tijdelijk was. Ik heb nog een paar dagen lichamelijk moeten herstellen, maar nu, een week later, ben ik weer helemaal in orde en is er niks veranderd.
Ik denk dat dit laatste feestje nodig was. Om me te laten zien dat ik écht moet stoppen, dat dit niet de zoveelste mislukte poging is. Ik heb nog nooit zo veel gebruikt (hoeveel het uiteindelijk was weet ik echt niet te zeggen, en zelfs mijn gok durf ik bijna niet uit te spreken) en heb nog nooit zo heftig getript. Ik denk dat de MDMA me nu wel duidelijk een lesje heeft geleerd en dat ik de boodschap heb begrepen. Door deze heftige ervaring heb ik ook even totaal geen behoefte meer te gebruiken. Acht dagen ‘clean’… hoop met me mee dat het er nog veel meer worden!
Achtergrondinfo: vrouw, 22 jaar, 1.74m, 70 kg
Datum: 12 augustus 2012
Setting: thuis met mijn vriend en een vriend
Stemming: vrolijk, enthousiast, tikkeltje spanning
Dosis: geen idee, veel
Duur: ongeveer 2 dagen
Ervaring: gevorderde gebruiker van XTC, ook ervaring met andere drugs
Opmerking: sorry voor het lange verhaal. Ik weet dat ik veel te veel heb gebruikt, dat ik onverantwoordelijk bezig ben geweest, dat ik schade op kan lopen etc, maar blijkbaar moest ik het eerst ervaren voordat het me duidelijk werd. Misschien een goed voorbeeld van hoe het niet moet.
Misschien ook leuk om dit verhaal te vergelijken met mijn eerste verhaal (Eerste keer XTC: ultiem geluk) vanwege het contrast. De grote dag was aangekomen. Stoppen met XTC, we hadden het er al zo vaak over gehad, maar het lukte nooit. Maar we willen niets liever dan gezinsuitbreiding, dus het moet er toch een keer van komen te stoppen met drugs. Bovendien begon ik 10 maanden geleden met drugs gebruiken omdat ik gewoon een keertje wilde experimenteren, maar dit sloeg al gauw om in elke week gebruiken. Het heeft nooit problemen veroorzaakt, maar erg gezond lijkt het me ook niet.
In plaats van impulsief te gebruiken als we er zin in hebben, besluiten we het nu anders te doen: we plannen een afscheidsfeest. Een feest waarop we nog één keer zorgeloos mogen gebruiken, om de drugs daarna voor goed achter ons te laten. De dag voor het feest halen we zelfs wat bananen, melk en smoothies om het herstel te bevorderen. Ook wel eens leuk om goed voorbereid te zijn en je op een feest te kunnen verheugen. Dit keer zijn we allebei echt gemotiveerd om na dit feest te stoppen met gebruiken. We gaan onze drugsfase nu op een goede manier afsluiten.
We nodigen een vriend, K., uit met ons mee te doen. Als mijn vriend uit zijn werk komt sta ik al te popelen om te gebruiken, maar we moeten nog even wachten op K., die de nacht ervoor al een MDMA feestje heeft gehad en zich nu heeft verslapen. Het duurt bijna 2 uur voor hij er is en ondertussen ben ik wel een beetje geïrriteerd. Hij maakt het echter ruimschoots goed met zijn meegenomen feestpakketje bestaande uit leuke hoeveelheden verschillende drugs. De MDMA kristallen en pillen spreid hij uit over de tafel, en wij leggen er ook nog wat pillen van ons, getest op 160 mg, bij. De sfeer is nog een beetje ongemakkelijk, want K. en ik kennen elkaar niet zo goed en ik ben nogal verlegen. Maar we weten allemaal dat dat snel zal veranderen als we eenmaal lekker gaan.
Als de biertjes op tafel staan is het tijd om te beginnen. K. neemt een lik MDMA kristallen en gooit er ook gelijk een hele pil achteraan. Hij wil duidelijk gelijk goed beginnen. Mijn vriend neemt alleen wat kristallen, en dan ben alleen ik over. Ik wil ook wat kristallen, maar heb geen idee hoeveel er ligt. K. zegt dat hij ook geen idee heeft en dat hij gewoon maar iets heeft genomen. Ik neem vervolgens ook maar een likje, maar heb echt geen idee hoeveel ik neem. “Je voelt het vanzelf wel”, zegt hij. Ik moet een beetje lachen, wat zijn we weer verantwoordelijk bezig. Maar we zijn allemaal zo ervaren dat het wel kan. Het blijkt dat K. zelfs nog veel vaker gebruikt dan wij, zeker een paar keer in de week. Ik vraag hem of hij dan geen last heeft van zijn korte termijn geheugen of andere dingen als hij nuchter is, maar hij zegt nergens last van te hebben. Op mij komt hij ook over als een prima functionerende man. Hij werkt ook gewoon fulltime. Toch leuk om te weten dat zo veel gebruiken helemaal niet fout hóeft te gaan.
Na zo’n drie kwartier begin ik hem dan inderdaad te voelen. Ik was bang dat hij vanwege het vele gebruik de laatste weken niet lekker zou vallen, maar het valt me reuze mee. Een heel lekker ontspannen, vredig gevoel komt over me heen. Mijn lichaam voelt lekker en ik heb helemaal vrede met wie ik ben en met de wereld om me heen. Begin de neiging te krijgen te knuffelen. Begin ook al wat opener te worden en praat lekker mee met de anderen. Nog een half uurtje later voel ik hem helemaal, en het lijkt erop dat ik echt een perfecte dosis heb gekozen. Ik ga niet te hard maar ook niet te zacht, ben nog lekker helder en begin druk te praten, zoals ik altijd doe op MDMA. Ik ben K. nu ook wat beter aan het leren kennen en het klikt goed tussen ons. Met z’n drieën voelen we echt een gevoel van eenheid, en we knuffelen elkaar geregeld of slaan de armen om elkaar heen. Het is wel ontzettend warm, en we voelen ons allemaal zo vrij en vertrouwd dat we onze kleren uitdoen. Mijn vriend zegt dat ik K. maar eens goed moet bedanken voor dat hij er is en voor wat hij heeft meegenomen. Ik geef K. een dikke knuffel en een kus op de mond. Mijn vriend spoort me nog wat aan en voor ik het weet zijn K. en ik aan het zoenen. Dan loop ik naar mijn vriend en begin hem ook uitgebreid te knuffelen en zoenen. Het is goed zo, alles kan en alles mag. Voor ik het weet liggen we met z’n drieën uitgebreid te vrijen. Niet iets waar ik verder op in zal gaan aangezien dit geen seksforum is.
Het wordt steeds later en ondertussen hebben we allemaal al regelmatig wat bijgepakt. Hoeveel weet ik niet; zodra één van ons hem wat minder begon te voelen, pakte diegene bij. De biertjes gaan ook erg hard. Ook roken K. en mijn vriend er regelmatig een joint bij, maar ik weet dat ik heel erg gevoelig ben voor hasj als ik MDMA op heb dus ik doe het niet. Als me weer een joint wordt aangeboden besluit ik toch één klein trekje te nemen. Eentje kan toch wel? Beide heren zijn al de hele avond aan het roken en die blijven ook gewoon helder, dus dan zal één trekje bij mij ook niks uithalen.
Ik ga even naar het triphok (de wc, maar we noemen het het triphok omdat het een klein hokje met gele tegels is, waar je soms erg hard van gaat trippen), maar plassen lukt me – zoals zo vaak met MDMA op – voor geen meter. Ik blijf een tijdje zitten in dit kleine hokje, en dan gebeurt er iets raars. Het voelt alsof er aan mijn geest getrokken wordt, alsof ik een stukje buiten mijzelf treed. Of is het een andere dimensie? Dan kom ik weer terug en ben ik zwaar in de war. Wat gebeurde er net?? Dit ken ik niet van MDMA. Ik ga gauw weg uit het triphok en vertel de jongens wat er zojuist is gebeurd. Maar terwijl ik aan het vertellen ben gebeurt het opnieuw, heel even zie ik ons drieën van bovenaf zitten en denk ik dat K. en mijn vriend een soort complot aan het maken zijn tegen mij. Dan ben ik weer terug en wil weer verder praten, maar wat wilde ik ook alweer zeggen?? Ook wordt mijn mond heel droog en beginnen mijn benen raar te tintelen. Dan snap ik wat er gebeurt… ik ben stoned! Ja, nu herken ik de werking weer. Van hasj krijg ik vaak paranoïde gedachten, een droge mond, en ben ik om de paar seconden vergeten wat ik dacht of wilde zeggen. Niet zulke leuke effecten, dus ik gebruik het zelden. Nu ik weet wat het is, heb ik er vrede mee en laat ik het over me heen komen. Wat er verder gebeurd gaat een beetje langs me heen, maar ik vind het allemaal wel best. Af en toe ben ik even de weg kwijt en moeten K. en mijn vriend me vertellen waar we het over hadden. En dan heb ik ineens weer het gevoel dat ze iets tegen me hebben, me buitensluiten, en een soort complot aan het maken zijn. Ik weet echter dat dit door de hasj komt en ik kan er mee omgaan. Dan heb ik zin om wat actiever te zijn dus ik loop wat door de kamer en wil af en toe wat drinken pakken, naar de badkamer of naar de wc, maar halverwege vergeet ik steeds wat ik ook alweer wilde doen. Ik vraag bijna elke minuut wat ik nou wilde doen en wat ik wou zeggen, wat vast vermoeiend moet zijn geweest. Ik schaam me dat ik zo hard ga en voel me best dom, omdat K. en mijn vriend al meerdere joints hebben opgerookt maar zij nog wel vrij helder zijn. Heb het idee dat ik de avond heb verpest. Maar gelukkig blijven ze heel lief tegen me en geven me ook veel complimentjes over mijn uiterlijk en karakter, wat er voor zorgt dat mijn trip positief blijft.
Na een tijd wordt het effect van de hasj eindelijk wat minder en kan ik de gesprekken weer een beetje volgen. Mijn vriend en ik pakken allebei nog een XTC pil. K. slaat over, want het is ondertussen al zo laat dat hij echt weer wat nuchterder moet worden, want de volgende middag moet hij weer werken. De pil slaat er bij ons allebei weer helemaal lekker in, en met z’n drieën relaxen we nog een tijdje tot K. zich helder genoeg voelt om naar huis te gaan. Voor de 100e keer bedankt hij ons voor de heerlijke avond, en wij bedanken hem ook en geven nog een stevige groepsknuffel. Dan gaat hij naar huis.
Wij gaan nog steeds hartstikke lekker, en het is ook wel weer fijn om met z’n tweeën te zijn. De grote hoekligbank is nu voor ons tweeën en we kunnen nu extra klef doen. We hangen de hele tijd in elkaar armen en vertellen elkaar steeds hoeveel we van elkaar houden. Ook blikken we terug op al de geweldige drugsmomenten die we samen hebben gehad. Ik merk ondertussen dat ik wat vager begin te worden, want af en toe lijk ik net in een bubbel te zitten en soms lijkt het even alsof ik ergens anders ben. Ik zie een moment van eerder die avond bijvoorbeeld zo levendig dat ik hardop begin mee te praten. Dit ken ik van mezelf en ik kijk er dan ook niet van op. Het gesprek kan ik gelukkig nog wel prima volgen.
Ondertussen begint het licht te worden en blijken we al 14 uur bezig te zijn. Er liggen nog 3 pillen, en we vinden dat het niet de moeite waard is ze te bewaren. Beide nemen we eerst nog 1 pil, en na een tijdje knalt die er goed in. Het is wel duidelijk te merken dat ik eigenlijk wel genoeg heb gehad, want hij knalt er nu op een hele andere manier in; ik voel vooral rare tintels door mijn lijf en af en toe begin ik plotseling hard te zweten. Ook ga ik weer als een gek klappertanden, maar dat doe ik meestal wel. Ik doe m’n speentje in en zet af en toe een tandenborstel tussen m’n kaken, en dan gaat het wel. Vaste gewoonte waar mijn vriend echt niet meer van opkijkt.
Lopen gaat ook moeilijk, ik voel me dan licht in m’n hoofd en zie heel veel ruis voor m’n ogen, waardoor ik gelijk moet gaan zitten. Ik begin wat moe te worden, maar elke keer als ik m’n ogen dichtdoe is het zo druk voor m’n ogen en raak ik zo verward dat ik m’n ogen weer opendoe. Het ene moment zie ik hele felle lichten en patroontjes, en het andere moment zie ik hoe ik met mensen zit te praten of hoe ik op de computer bezig ben. Ik lees dan hele pagina’s van fora, voordat ik mijn ogen open doe en besef dat ik op de bank zit. Dat heb ik bijna altijd aan het einde van XTC trips, dus ik kijk er niet meer van op, maar vermoeiend is het wel. Mijn vriend is wat minder ver weg, maar zegt soms wel zomaar ineens iets wat nergens op slaat, en dan weet hij ook niet meer wat hij zei. Na een tijdje besluiten we de laatste pil te delen, zodat we van alle XTC af zijn. Dit had ik beter niet kunnen doen, want hij valt echt niet lekker meer. Ook niet zo gek na de ziek hoge dosis die ik inmiddels binnen heb. M’n lijf voelt raar en tintelt op een vreemde manier, de realiteit is onduidelijk, en ik zweet de hele bank onder. Maar wat gebeurd is is gebeurd, dus ik ga er maar in mee en probeer er het beste van te maken. Vanaf hier wordt het niet meer leuk. Eigen schuld als je zoveel neemt, dus ik accepteer het en doe er niet te moeilijk over. Mijn lichaam is het zat – ik krijg last van brandend maagzuur, hoofdpijn, buikpijn, misselijkheid en af en toe doen mijn spieren ineens ontzettend veel zeer. Ook gaan sommige lichaamsdelen soms zo tintelen dat ik denk dat ze niet goed doorbloed worden, maar als ik ernaar kijk zien ze er gelukkig nog wel gewoon gezond uit. Ook begin ik het nou wel zat te worden dat ik nog steeds niet kan plassen.
Zo’n 16 uur na de eerste inname begin ik te hallucineren. De kamer is vervuld van rook, maar de rook draait en beweegt alsof er ergens wind vandaan komt. Ik vraag mijn vriend of hij ook zoveel rook ziet, maar hij ziet niks. Ik zie echter dat er steeds meer rook bij komt, waardoor ik geen hand voor ogen meer kan zien. Ik duw het weg met mijn handen, en de rook waait daadwerkelijk de andere kant op! Dan zie ik dat mijn vriend rook uitblaast elke keer als hij uitademt. Net zoals wanneer je in de winter buiten staat en uitademt. De rook/mist/wind gaat steeds harder bewegen, tot er op een gegeven moment een soort tornado ontstaat. Hij neemt niet alleen mist mee maar ook allemaal kleine stofdeeltjes en ruisjes. Ik weet dat het niet echt is, maar ik heb zelden zo duidelijk op MDMA gehallucineerd en ben wel onder de indruk. Het is geen vage hallucinatie, hij is net zo duidelijk als al het andere in de kamer. Als ik een paar keer goed knipper is de tornado weg en is er alleen nog bewegende wind. Zodra ik een paar seconden focus vormt zich echter weer een tornado, en het volgende moment komt er een enorme zwerm vliegjes uit de tornado gevlogen! Ze vliegen naar de muur en zijn dan ineens weg. “WOW!! Zie je dat niet?!!” Mijn vriend moet lachen maar ziet echt niks. Zodra ik mijn ogen een paar seconden stilhou gebeurt er weer hetzelfde. “WOWOWOW! Dit ziet er zo levensecht uit!!” Er gebeurt nog een paar keer hetzelfde en ik ben onder de indruk. Bij de 5e keer verwacht ik dat de vliegjes opnieuw naar de muur vliegen, maar dan ineens komt de hele zwerm van wel duizenden vliegjes op mij afgevlogen. Het lijkt zo echt en ik voel ze daadwerkelijk om me heen vliegen. Ik schrik me dood en verstop me gauw onder de slaapzak. Pff, dit is wel heel heftig…
Dan besluiten we naar bed te gaan. Met moeite lukt het me op te staan en te lopen, m’n spieren werken niet erg mee en af en toe wordt het bijna zwart voor m’n ogen. In het triphok zie ik vervolgens allemaal doorzichtige vliegjes uit de tegeltjes komen, en als ik m’n ogen dichtdoe lijkt het alsof er een doorzichtige vlieg vastzit aan mijn ooglid. Vervolgens gebeurt er in bed waar ik al bang voor was; de hele kamer transformeert in één groot insectenhol. Het plafond zit vol met spinnenwebben en spinnen, en ook hier is er constant die mist en die zwerm vliegen. Ik heb dit één keer eerder gehad, maar nu is het levendiger dan de vorige keer. Ook zie ik af en toe hele rare dingen, zoals mijn vriend’s tattoo die als een krab over het plafond beweegt, en een rood lichtgevend Motorhead logo die als een vogel de kamer doorvliegt. Daar kan ik nog wel om lachen. Gelukkig laten alle beestjes me wel met rust en komen ze niet al te dichtbij, zodat ik niet echt bang ben. Af en toe probeer ik m’n ogen dicht te doen, maar de beelden die ik dan krijg zijn zo druk dat ik er gek van word. Mijn vriend slaapt al een tijdje, maar voor mij is dit zinloos dus ik ga weer uit bed.
Ik voel me lichamelijk nog steeds erg beroerd, dus veel meer dan liggen op de bank kan ik niet. Zodra ik m’n ogen dichtdoe kom ik echter steeds in een kleine hel terecht. De seconde dat ik ze sluit hoor ik allemaal stemmen, van journalisten, van tv programma’s. Ik zie cameraploegen en opnames van bekende en verzonnen tv programma’s, alleen zit ik er zelf in. Ik word ofwel ondervraagd door meerdere journalisten, of ik ben een scene aan het spelen terwijl de mensen van de set constant dingen roepen. Ze laten me niet met rust, blijven maar hard roepen en ik moet maar blijven antwoorden. Ik wil niet gefilmd worden en ik wil niet dat ze over me praten, maar ze gaan niet weg… Hoe langer ik mijn ogen dichtheb, hoe dieper ik er inga. Als ik dan mijn ogen even opendoe en weer dichtdoe, begint het direct weer van voor af aan. Dit is dus niks, dus dan maar eens kijken of ik iets leuks kan doen met die hallucinaties met m’n ogen open. De zwerm vliegen is de makkelijkste, die komt elke paar seconden zonder dat ik er moeite voor hoef te doen. Ik weet inmiddels hoe ik moet kijken om hem te zien, en kan hem ook een paar seconden laten verdwijnen als ik een paar keer goed knipper en met mijn hoofd schud. Ze kunnen ook van richting veranderen als ik met mijn armen schud, want daarmee verander ik de windrichting. Ik probeer nu nog eens op te letten of ik de vliegjes ook echt voel als ze op mij afvliegen, en inderdaad, er vallen er een paar op me. Ik doe dit nog een paar keer achter elkaar, en dan voel ik ze niet meer. Mijn verstand neemt het over denk ik.
Dan word ik misselijk en wil de emmer pakken om te spugen, maar er komt allemaal stoom van de emmer af. Ik heb echt iets met stoom zeg, het komt overal vandaan als ik goed kijk…
Dan maar eens naar het plafond kijken. Heel indrukwekkend, hoe het hele plafond golft en ik overal kleine spinnenwebben en beestjes zie. Ik probeer er op verschillende manieren naar te kijken om te kijken of ik verschillende dingen kan zien. En verdomd! Ik moet er goed m’n best voor doen, maar als ik op een bepaalde manier kijk zie ik ineens allemaal prachtige patronen in het plafond… En na nog wat oefenen zie ik af en toe beeldschone muurschilderingen, ik hou m’n adem in van verbijstering. De muurschildering is in allerlei tinten wit geverfd, en er zitten steeds terugkomende patronen in. Soms van beestjes, soms van hoekige patroontjes en soms van prachtige engelen. Het ziet er echt ontzettend mooi uit en ik wil dat het blijft, maar elke keer als ik knipper is het weg en moet ik weer een tijdje focussen voor ik het weer zie. Het was wel de mooiste hallucinatie die ik ooit heb gezien!
Mijn ogen vallen door de slaap wel steeds dicht, en dat wil ik niet vanwege die journalisten, dus ik breng de middag door met films kijken. De emoties van de personen in de films voel ik heel erg sterk, en dus hou ik het bij tekenfilms. Zo gaat de dag voorbij en ik lijk nog steeds hard te gaan. Mijn vriend is ondertussen uit bed en samen kijken we de rest van de dag tv en eten we wat. Ik blijf maar hard gaan… voel nog steeds van alles in m’n lichaam gebeuren, hallucineer nog wat en ben nog steeds aan het klappertanden. Mijn vriend is ook nog niet de oude maar voelt dat hij wel weer terug aan het komen is. De dag gaat voorbij en dan begint het weer donker te worden. En hoe donkerder het wordt, hoe meer ik weer ga hallucineren…
Het laatste pilletje heb ik nu zeker 14 uur geleden gepakt, maar desondanks ga ik doordat het weer donker is geworden steeds harder hallucineren. Mijn vriend brengt me naar de badkamer, want zelf lukt het me niet meer. Voor ik wil gaan slapen kijken we nog even allebei in de spiegel. Mijn ogen zijn ENORM – en de ogen van mijn vriend zijn weer bijna helemaal klein. Ik snap het niet, we hebben allebei ongeveer even veel genomen?
Ik ga naar bed en laat het grote licht aan, en alles begint weer te transformeren, maar nu nog veel heftiger en realistischer dan de dag ervoor. Ik kijk naar de rug van mijn vriend, en er lijken een soort wormpjes onder zijn huid te kruipen. Ik kijk naar zijn gezicht, en hij ziet er doods en grauw uit. Onder zijn linkeroog lijkt een enorme brandwond te zitten. Ook denk ik steeds dat hij K. is. Ik kijk naar het plafond, en direct begint het geheel te golven. Overal lopen vliegensvlug kleine zwarte spinnetjes en vliegjes, die soms van het plafond afvallen als de golf te hard is. Als ik mijn blik twee seconden vast hou, loopt de kamer weer vol met die bewegende wind, mist – en als ik mijn blik nog langer vast hou veranderd de wind in een grote orkaan, waaruit de bekende zwerm vliegjes mijn kant op komen. Ik voel er een paar op me vallen en verstopt me gauw onder de dekens, en zodra ik weer naar boven kom zijn ze weg. Aan de zijkant van het bed zie ik een klein vliegje verstrikt in een klein spinnenweb. Als ik het spinnenweb weg wil vegen en daarna weer op mijn rug ga liggen, gil ik het uit. Een grote bruine spin komt in een razendsnel tempo van het plafond recht op mijn gezicht afgestormd. Vanuit een primaire dierlijke reactie stap ik zo snel mogelijk uit bed aan de kant, me daarbij uit alle macht vasthoudend aan de gordijnen – die vervolgens met railing en al naar beneden vallen. Ik kan geen kant op. Ik weet ZEKER dat die spin echt was, maar mijn vriend gelooft me niet. Ik doorzoek het bed om de spin te vinden, maar ik kan hem niet vinden. Vandaag de dag weet ik nog steeds niet of die spin echt was of niet, hij was zo levendig dat ik me haast niet kan voorstellen dat hij nep was. Mijn vriend is geïrriteerd door het kapotte gordijn, die ook niet zo makkelijk te maken meer is, waardoor het over een paar uur veel te licht in de kamer zal worden. Ik weet inmiddels echt niet meer wat wel echt is en wat niet, en een kapot gordijn is wel het minste van mijn zorgen. Ik voel me zo anders dat ik zelfs twijfel of ik door de trip veranderd ben. Ik weet niet meer of ik nog verliefd ben op mijn vriend en ben bang dat mijn karakter of mijn realiteit blijvend is veranderd.
Ik ga weer uit bed, doe alle lichten in de woonkamer aan en probeer daar te slapen. Ook hier zit het vol met beestjes en rook, maar ik probeer er zo min mogelijk op te letten en zo min mogelijk te focussen. Deze kamer is minder eng omdat hij groter is. Langzaam probeer ik m’n ogen steeds langer dicht te houden, maar het is eng. Probeer ze steeds een seconde langer vast te houden, en na een tijdje zit ik op 10. Dan gebeurt er iets raars, ‘iets’ lijkt mijn lichaam over te nemen… ik ben nog wakker, maar kan mijn lichaam even niet meer bewegen. Creepy! Als mijn ogen open schieten ben ik weer ‘terug’. Ik probeer het voorzichtiger nog een keer, en weer gebeurt er iets met mijn lichaam. Het volgende moment lijkt ‘het’ me bij de keel te pakken en heb ik moeite met ademen. Dan doe ik mijn ogen open en ben ik er weer.
Uiteindelijk, ruim 48 uur na de laatste inname, ben ik dan toch in slaap gevallen. Toen ik weer wakker werd waren de meeste hallucinaties verdwenen. De zwermen met vliegen waren er nog wel, maar ze waren een stuk zwakker geworden. Mijn ogen waren nog steeds groot, maar niet meer zo idioot groot als de avond daarvoor. Ook bleek mijn urine bruin te zijn toen ik eindelijk kon plassen. Ik denk dus dat het hallucineren is gekomen van een combinatie van een te hoge dosis, slaaptekort en uitdroging.
Langzaam begon ik weer te beseffen dat alles wat er gebeurde tijdelijk was. Ik heb nog een paar dagen lichamelijk moeten herstellen, maar nu, een week later, ben ik weer helemaal in orde en is er niks veranderd.
Ik denk dat dit laatste feestje nodig was. Om me te laten zien dat ik écht moet stoppen, dat dit niet de zoveelste mislukte poging is. Ik heb nog nooit zo veel gebruikt (hoeveel het uiteindelijk was weet ik echt niet te zeggen, en zelfs mijn gok durf ik bijna niet uit te spreken) en heb nog nooit zo heftig getript. Ik denk dat de MDMA me nu wel duidelijk een lesje heeft geleerd en dat ik de boodschap heb begrepen. Door deze heftige ervaring heb ik ook even totaal geen behoefte meer te gebruiken. Acht dagen ‘clean’… hoop met me mee dat het er nog veel meer worden!
Wat een report 
Het gaat nu weer helemaal goed met me. Lichamelijk herstel duurde een paar dagen, en geestelijk nergens last van gehad toen ik eenmaal nuchter werd, ook geen dip gelukkig.
Je hebt zeker weten schade opgelopen, hoogstwaarschijnlijk ook het serotoninesyndroom, wat ik dacht toen ik bepaalde specifieke dingen las.. Dat je ook nu verwacht dat je geen schade hebt opgelopen omdat je je nu redelijk fit en normaal voelt is eigenlijk genoeg reden om geen drugs te gebruiken.. 
! Je weet zelf wel dat het onverantwoord was, dus daar ga ik niks over zeggen. Ik heb genoten van dit report en hoop voor jullie beiden dat dit dan toch écht de laatste keer was.