MDMA & lachgas; my mind in RPM would be an infinite loop
Geplaatst: wo jun 12, 2013 11:41 pmIk wil vooraf even zeggen dat ik (hoewel ik normaal totaal niet perfectionistisch ben) totaal niet tevreden ben met mijn report. Maar ik zou aan de andere kant ook niet goed weten hoe ik 'm zou moeten verbeteren. Ik weet ook dat ik dit hier beter niet neer had kunnen zetten. Please enjoy!
Een willekeurige avond. Een willekeurige stad. In een land.
Omdat ik al maanden geen fatsoenlijk blowtje gerookt had, had ik wel zin om even goed uit mijn plaat te gaan en om alle gelovigen even te laten zien hoe God het niet bedoelt heeft.
Er zijn veel manieren om uit je plaat te gaan. Maar op deze avond heb ik dit op een compleet andere manier ervaren. Een andere invalshoek, op een moment dat je het echt niet ziet aankomen...
Na wat gedoe, een afzegger en twee keiharde doorzetters, reden A en ik naar onze eindbestemming. Met een korte tussenstop voor een lekker Nederlands hasjjointje, een paar verkeerde afslagen door een TomTom die de weg niet wist, kwamen we aan op de the place to be.
Toen kwamen we aan op iets wat een 'studenten kamer' moet voorstellen. Maar deze gradatie van smerig, sloeg echt alles, de hele vloer lag bezaaid met stof, tabaksresten, vuil, broodkorsten en in de kast stond geen enkel schoon glas.
In deze bende zaten twee gasten Fifa te spelen. B en S. We draaide een jointje en begonnen elkaar af te wisselen. Na een tijdje kwam er iemand op het idee om wat te slikken. Omdat ik zin had om gruwelijk uit mijn plaat te gaan, stemde ik in.
Heel toevallig was er al wat snoepgoed aanwezig. Zodoende begonnen we met onze eerste halfjes, S deed niet mee en vertrok vrij snel daarna. We zetten een lekker muziekje op, draaide nog een baap en deden nog een potje Fifa. Tijdens dit potje begonnen er allemaal tintelingen over mijn lichaam heen te komen, mijn kaak begon al een beetje heen en weer te gaan en de drang om te praten begon meer en meer op te komen.
Toen we allemaal al wat begonnen te voelen, besloten we naar buiten te gaan. Er waren die avond wat mensen wezen chillen bij een kampvuur, dus we hadden de hoop dat daar nog wel iemand tegen zouden kunnen komen. Toen we bij het kampvuur aankwamen, kwamen we R tegen. Op het eerste gezicht een aardige gozer, later bleek hij veel meer dan dat... Hij mengde zich vrijwel gelijk in de gezelligheid, stak het nasmeulende kampvuur weer aan en we gingen er lekker bij zitten. Omdat het al weer een tijdje geleden was dat we waren begonnen met de pillen en we best lekker begonnen te gaan, besloten we wat bij te pakken. R deed gezellig mee.
Na een tijdje wouden we er een, 'verantwoord', schepje bovenop doen. Een van de beste manieren om dit te doen is lachgas, wat ik overigens nog nooit in combinatie met mdma had geprobeerd. We waren alleen de ballonnen vergeten te kopen, maar geen nood aan de man. R had er nog wel een paar op zijn kamer liggen, dus we lieten het vuurtje achter ons en gingen weer op pad.
Eenmaal op R's kamer aangekomen, bleek het een heus space paradijs. Een prachtige indianenposter, sfeerverlichting, twee heerlijke (bed)banken en een (zelfgebouwde!) geluidsinstallatie waar je u tegen zegt. En wat hij daar vervolgens voor muziek mee afspeelde.. Ik denk dat je er nuchter al op begint te trippen. Het genre ben ik helaas vergeten, zoals wel meer van de avond, maar intuïtief lijkt me de beste omschrijving 'tripmuziek'.
We werden goed ontvangen, gingen lekker zitten en genoten van de sfeervolle kamer. Daar begon het voor me duidelijk te worden wat voor fascinerend figuur R is. Hij heeft die avond meer dan tien verschillende gezichten gehad. Als je 'm bijvoorbeeld van voren aankijkt en hij lacht voluit, leek hij een heel schattig en onschuldig jongetje uit, met van die puppy open en de beugel in zijn mond. Om het contrast wat aan te geven, als hij zijn .. (ben poterverdriedubbeltjes weer ergens de naam van vergeten... heel simpel gezegd twee ledjes aan een touwtje en een in elke hand, waar hij de meest zieke dingen mee kon) erbij pakte en ermee aan de slag ging, leek hij weer een heel ander persoon. Dan kwam er zo'n serieuze blik op zijn gezicht, samen met dat gedraai en gevlieg, met die tripmuziek op de achtergrond, leek hij een wel soort magiër.
Ondertussen had B de lachgas gehaald en R een ietswat verlepte oversized ballon erbij gepakt. Deze vulde hij voor ons met een paar patronen en gaf hem aan ons, zelf deed hij er niet aan mee. We gaven de gigantische ballon door er probeerde er wat uit te zuigen. Dit ging echter vrij lastig door de staat van de ballon, waardoor we al redelijk snel de hoop opgaven en nog een joint gingen roken.
Toen R zijn kamer helemaal had verduisterd, op de sfeer en triplampen na, begon het gekke gedeelte. Waarvan ik niet helemaal meer de exacte volgorde weet helaas, maar ik denk dat ik wel redelijk in de buurt kan komen.
Opeens vond R een paar andere ballonnen, deze werden weer voor ons gevuld en dat hielp een stuk beter. Het nog redelijk onbekende lachgas-effect kwam een paar minuten om de hoek kijken.
Op een gegeven moment begon ik, na al het gespace op de muziek en R's dans, ook te hallucineren. Het begon bij B. Hij zat onder een paars/roze achtige triplamp, waardoor er een idem kleur gloed over hem heen kwam. Hierdoor krijg hij over zijn hele haar allemaal puntjes over zijn hoofd. Met een normaal kapsel had dit relatief gezien nog wel mee gevallen, maar omdat hij een afro heeft, werd het er niet minder op.
Toen keek ik naar A, bij hem viel het ook nog wel mee . Maar opeens gebeurde er wat, zag ik dat nou goed? Maar hij heeft toch helemaal geen bril? Toen besefte ik me dat ik dit al een paar keer heb gelezen, een vrij bekend verschijnsel. Dit had ik echter (net als andere mdma-hallucinaties), nog nooit gehad. Maar heel erg verbaasde dit me niet. Het brilletje leek er een soort van op gephotoshoped, totaal niet realistisch, maar wel heel verwarrend.
Vervolgens keek ik weer naar B. Hij kreeg ook een brilletje, naast de eerder bekende gloed, wat onder tussen meer leek op een lichtgevend visnet. Maar dit was niet dezelfde als A.. Huh, hij is veranderd!? Het leek een soort oversized omabril, die je vanwege de oranje-achtige kleur perfect op het achterlijke feestje wat ze koninginnedag noemen zou kunnen dragen. Maar toen begon het pas, zijn bril begon vaker te veranderen dan een secondewijzer tikt. Zijn gezicht begon te vervormen en de muurschildering op de poster achter hem begon te bewegen. De ene indiaan leek naar me te lachen, terwijl de indianen ernaast nog aan het dansen waren. Ik wist niet wat me overkwam.
Daarna kregen A en B trek in een peuk, maar omdat er niet gerookt (en wel geblowd) mag worden op R zijn kamer, vertrokken ze richting B's kamer en bleef ik met R achter.
We draaiden nog een jointje en begonnen te praten over dingen waar je normaal nooit met iemand over zou praten die je net een paar uur kent. Hele verhalen over mijn behoorlijk mislukte schoolcarrière, mijn wazige thuissituatie en meer van dat soort veel te diepe dingen.
Opeens zag ik wat op de grond liggen, een slagroomspuit! Omdat het ijs op was, dacht ik dat het wel leuk was om nog een ballonnetje te vullen, om er vervolgens even van de planeet te vertrekken. De effecten die dit op me had, had ik niet voor mogelijk kunnen houden. Dit ik had ik überhaupt niet mogelijk geacht met deze drugs, zeker omdat ik niet zo hard ging op de eerdere balonnetjes. Ik had dit verwacht bij veel grotere hoeveelheden, van een combinatie van veel zwaardere middelen met hele grote hoeveelheden, maar niets bleek minder waar. Zo verschrikkelijk hard en zo bodemloos diep ben ik nog nooit gegaan. Het leek op een gegeven moment wel eindeloos te duren, terwijl het in de werkelijkheid nog geen twee minuutjes heeft geduurd. Enfin, het ballonnetje was gevuld, R had mijn telefoon in aanslag om er, op mijn verzoek, een filmpje van te maken. Dit allemaal terwijl de tripmuziek, nog spacender dan ik ooit van muziek had kunnen verwachten, de boel van een achtergrondgeluidje voorzag en ik mijn zonnebril opzette om de flits mijn trip niet te laten verpesten. En ik ging er lekker voor zitten, deze keer vastberaden om een zo goed mogelijk effect eruit te persen.
Terwijl ik probeerde nog even wat van de muziek mee te krijgen, begon ik, misschien iets te, gulzig door de ballon te ademen. Omdat ik dit de eerste paar teugen niet helemaal goed deed, zette ik 'm snel iets beter in mijn mond en bleef goed door ademen. Nog geen paar seconden later werd ik keihard gelanceerd. Ik kwam terecht op een plek die je het beste als een kale sterrenhemel kan omschrijven. Daar zag ik de voorpagina van een krant, zo uit de jaren 50 gok ik. Vrijwel direct begonnen de plaatjes in die krant te bewegen, waarna ze nog sneller als de eerder genoemde bril begonnen te veranderen. Ik was met stomheid geslagen, wat is dit nou weer voor iets? Wat doet die krant hier? Waar ben ik? Helaas kreeg ik geen antwoord op een van mijn vragen...
Zo spontaan als de krant was verschenen, verdween die weer. Daarna begon ik door de ruimte te vliegen. Keihard ging ik tussen de sterren door, totdat ik een beetje schroeven begon te maken en vervolgens keihard naar een punt gezogen werd, een beetje zoals je in films naar de hemel gezogen wordt. Maar dan in je hoofd, zonder enig plaats- en tijdsbesef. Weer kwamen er een aantal vragen in me op, nog steeds geen idee hebbende van wat er gaande was. Wat er met me gebeurde of dat ik me nog voor de geest kon halen waar ik me daadwerkelijk bevond, waren op dat moment totaal niet van belang.
Toen ik daar doorheen was, werd de grauwe boel een stuk vrolijker. Ik kwam terecht in een gigantische en kleurrijke combinatie van allemaal figuurtjes, zoals je ze kent van een set kaarten, met allerlei verschillende variaties hierop. Deze draaide tegen de richting van de klok in, met een hele rare, maar wel plezierige buzz in mijn hoofd en het leek wel alsof de muziek daar perfect op was afgestemd. Waar ik me overigens nog steeds niets van kon heugen. Het bleef maar gaan en gaan totdat ik dacht dat dit de hemel zou moeten zijn, het was fantastisch. Zou het nóg beter en leuker kunnen? Ik kon (en kan) me nog steeds amper voorstellen hoe het beter zou kunnen. Direct na die gedachte hoorde ik een bekende, met spot doordrenkte, stem. Die vertelde dat dit niet het paradijs noch het einde is. Gelijk met de stem maakte de denkbeeldige lijn die, in het kleurrijkke gedeelte alleen maar recht de diepte in ging, een bocht opzij. Ik zag allemaal bekende voorbij komen waarvan ik weet dat ze wel eens wat gebruiken of hebben gebruikt. Hier had ik met verschillende mensen een soort van communicatie, kan me helaas niet precies meer herinneren met wie precies en waar het over ging. Wat ik wel weet is dat ze me aan het uitlachen waren, waarna ik begon te denken waarom..
"Ohja! Dit heb ik ergens eerder gezien.. ", na die gedachte maakte de lijn, waar die bekende ook langs opgesteld stonden, weer een knik. Deze keer de andere kant op. Weer hoorde ik dezelfde stem: 'Sukkel, je bent het vergeten!'. Huh? Heh! Fack! Ik ben het inderdaad vergeten, ik heb al eerder iets vergelijkbaars gehad. Wanneer kon ik me niet meer op dat moment, later bedacht ik me dat het een van mijn zeldzame dromen moet zijn geweest. Ik werd een soort van uitgelachen door die groep bekenden, iets in de trant van 'probeer het later maar opnieuw sukkel, kijken of je je het dan wel kan herinneren! Langzaamaan begon het beeld wat groenig te worden, terwijl ik me probeerde te bedenken hoe ik zo achterlijk kon zijn, om zoiets te vergeten?! Terwijl ik wat probeerde te verzinnen kwamen er allemaal heldere strepen door het groen heen. Waarna ik weer een klein beetje bij positieven begon te komen. Er schoten honderden, zo zoniet duizenden vragen door mijn hoofd heen. Toen ik mijn zonnebril weer af deed, zag ik R tegenover me zitten en zag dat hij aan het filmen was. De flits en de gedachte van het feit dat ik gefilmd werd, waren in een keer een stuk minder prettig. Ik gebaarde dat hij hem uit moest doen, wat ook gelijk gebeurde.
Nog steeds schoot er van alles door me heen. Hoe is dit mogelijk? Hoe kan een mens een zoiets verschrikkelijk bizars meemaken? Waarom maakte ik dit mee? Hoe lang ben ik weg geweest? Wat is de achterliggende gedachte hiervan? Is er een soort triphemel waar ik bijna ben geweest? Maar wat doen die gasten daar? Waarom heeft nooit iemand me hier iets over verteld? Of ben ik helemaal achterlijk geworden? Van de drugs? Nee dat kan toch niet...
Op een paar van die vragen kan ik nu, een aantal dagen later, antwoord geven. De andere blijven een mysterie, waar ik hopelijk binnen een afzienbare periode toch nog iets van een antwoord op kan vinden.
Wat betreft het filmpje, deze duurde maar 1 3/4e minuut, waarvan ik van het begin nog weet dat ik op de bedbank zat en het tutje wat beter in mijn mond stopte. Het trippende en spacende gedeelte heeft dus maar anderhalve minuut geduurd, een periode die voor mijn gevoel makkelijk de 20 minuten aan moet kunnen tikken.
Ook heb ik hierin bijna R's laptop van de tafel, die dus naast de bank stond, afgetrapt. Hierdoor ben ik een klein stukje niet gefilmd, maar heeft R gelukkig wel zijn laptop weten te redden. Ik heb geen zin om me in te beelden of te vertellen hoe kut ik me had gevoeld als dat was gebeurd...
Vooral wat er na deze bizarre trip gebeurde, weet ik niet zo precies meer. Op zich is dit geen heel groot probleem, omdat ik dit ben gaan schrijven door die anderhalve minuut, maar ik had graag meer gesprekken willen voeren. Want wat ik me nog het beste kan herinneren is dat ik daarna totaal niet meer uit mijn woorden kwam. Elke keer had ik iets geniaals te vertellen, maar dan wist ik halverwege de eerste zin al niet meer wat ik wil vertellen, wat niet bepaald bevoordelijk is voor de communicatie.
De rest van de avond is dan ook een waas, van nog meer blowtjes, gekke muziek en het niet uit mijn woorden kunnen komen. Toen de zon was opgekomen hebben we nog een lekkere wandeling gemaakt voordat we op een oor gingen liggen, waar weer iets heel bizars gebeurde.
Ik heb die nacht niet echt geslapen, ik heb keihard liggen hallucineren. Niet zo extreem als van het ballonnetje, maar deze keer juist heel erg realistisch, terwijl ik er deze keer wel controle over had en wel wist waar ik was. Ik heb als een soort dashboardcam keihard door allerlei verschillende straten van Nederland heen gevolgen. Alles was kraakhelder, en ik vloog er op een idioot tempo doorheen. Ik had er ook een soort van controle in, kon de snelheid een beetje aanpassen en er voor kiezen om een afslag te nemen.
Daarnaast heb ik meer van dit soort hallucinaties gehad, maar kan me helaas niet goed herinneren wat ik precies gezien heb. Wat ik nog wel goed weet is dat als iets me niet beviel, ik mijn ogen even open moest doen. Vervolgens zag ik alles gewoon normaal, waarna ik me ergens anders op kon focussen om dit te kunnen zien. Maar hier kan ik me helaas niet veel meer van voor de geest halen.
Ik kan me nog een aantal dingen van de avond voor de geest halen, die het zeker waard zijn om genoemd te worden. Maar de clue en/of de fijne details ben ik helaas, ook al, vergeten. Maar hierover wil ik het graag nog wat beter, zonder een lading MDMA in mijn systeem, over hebben. Omdat ik ze zeker nog beter kan belichten, omdat ik hier eerder anders tegen aan keek. En hoewel het helaas niet goed door mijn report heen druipt, denk ik dat dit wel een positieve invloed op me zou kunnen hebben. Maar voor nu zit mijn hoofd weer vol met allemaal onzin, die er niet aan bijdragen dit geheel beter te maken.
De avond is totaal niet gelopen zoals ik het had verwacht, ik had niet voor mogelijk gehouden zo hard te kunnen gaan op een combinatie van MDMA en lachgas. Ik had niet verwacht iemand tegen e komen die op zo'n verschillende manier in het leven staat en daar een koppig iemand als ik zo in geïnteresseerd kan raken. De therapeutische werking van MDMA op een hele goede manier gebruikt.
Alhoewel dit stuk uiteindelijk een stuk langer is geworden dan ik had verwacht, ben ik ver nog steeds verre van tevreden over. Ik denk dat het de avond alsnog niet goed genoeg beschrijft, waarvan voornamelijk het gedeelte met het beruchte ballonnetje. Maar ik weet niet hoe ik dit kan verbeteren en vooral hoe ik het space en trippende gedeelte nog beter kan omschrijven, maar dit zou niet meer van harte gaan, wat weer ten koste gaat van de kwaliteit van mijn report.
En ik weet dat er nog een aantal noemenswaardige momenten zijn geweest deze avond, maar deze kan ik me niet meer voor de geest halen.
Waar drugs toch niet allemaal goed voor zijn...
Een willekeurige avond. Een willekeurige stad. In een land.
Omdat ik al maanden geen fatsoenlijk blowtje gerookt had, had ik wel zin om even goed uit mijn plaat te gaan en om alle gelovigen even te laten zien hoe God het niet bedoelt heeft.
Er zijn veel manieren om uit je plaat te gaan. Maar op deze avond heb ik dit op een compleet andere manier ervaren. Een andere invalshoek, op een moment dat je het echt niet ziet aankomen...
Na wat gedoe, een afzegger en twee keiharde doorzetters, reden A en ik naar onze eindbestemming. Met een korte tussenstop voor een lekker Nederlands hasjjointje, een paar verkeerde afslagen door een TomTom die de weg niet wist, kwamen we aan op de the place to be.
Toen kwamen we aan op iets wat een 'studenten kamer' moet voorstellen. Maar deze gradatie van smerig, sloeg echt alles, de hele vloer lag bezaaid met stof, tabaksresten, vuil, broodkorsten en in de kast stond geen enkel schoon glas.
In deze bende zaten twee gasten Fifa te spelen. B en S. We draaide een jointje en begonnen elkaar af te wisselen. Na een tijdje kwam er iemand op het idee om wat te slikken. Omdat ik zin had om gruwelijk uit mijn plaat te gaan, stemde ik in.
Heel toevallig was er al wat snoepgoed aanwezig. Zodoende begonnen we met onze eerste halfjes, S deed niet mee en vertrok vrij snel daarna. We zetten een lekker muziekje op, draaide nog een baap en deden nog een potje Fifa. Tijdens dit potje begonnen er allemaal tintelingen over mijn lichaam heen te komen, mijn kaak begon al een beetje heen en weer te gaan en de drang om te praten begon meer en meer op te komen.
Toen we allemaal al wat begonnen te voelen, besloten we naar buiten te gaan. Er waren die avond wat mensen wezen chillen bij een kampvuur, dus we hadden de hoop dat daar nog wel iemand tegen zouden kunnen komen. Toen we bij het kampvuur aankwamen, kwamen we R tegen. Op het eerste gezicht een aardige gozer, later bleek hij veel meer dan dat... Hij mengde zich vrijwel gelijk in de gezelligheid, stak het nasmeulende kampvuur weer aan en we gingen er lekker bij zitten. Omdat het al weer een tijdje geleden was dat we waren begonnen met de pillen en we best lekker begonnen te gaan, besloten we wat bij te pakken. R deed gezellig mee.
Na een tijdje wouden we er een, 'verantwoord', schepje bovenop doen. Een van de beste manieren om dit te doen is lachgas, wat ik overigens nog nooit in combinatie met mdma had geprobeerd. We waren alleen de ballonnen vergeten te kopen, maar geen nood aan de man. R had er nog wel een paar op zijn kamer liggen, dus we lieten het vuurtje achter ons en gingen weer op pad.
Eenmaal op R's kamer aangekomen, bleek het een heus space paradijs. Een prachtige indianenposter, sfeerverlichting, twee heerlijke (bed)banken en een (zelfgebouwde!) geluidsinstallatie waar je u tegen zegt. En wat hij daar vervolgens voor muziek mee afspeelde.. Ik denk dat je er nuchter al op begint te trippen. Het genre ben ik helaas vergeten, zoals wel meer van de avond, maar intuïtief lijkt me de beste omschrijving 'tripmuziek'.
We werden goed ontvangen, gingen lekker zitten en genoten van de sfeervolle kamer. Daar begon het voor me duidelijk te worden wat voor fascinerend figuur R is. Hij heeft die avond meer dan tien verschillende gezichten gehad. Als je 'm bijvoorbeeld van voren aankijkt en hij lacht voluit, leek hij een heel schattig en onschuldig jongetje uit, met van die puppy open en de beugel in zijn mond. Om het contrast wat aan te geven, als hij zijn .. (ben poterverdriedubbeltjes weer ergens de naam van vergeten... heel simpel gezegd twee ledjes aan een touwtje en een in elke hand, waar hij de meest zieke dingen mee kon) erbij pakte en ermee aan de slag ging, leek hij weer een heel ander persoon. Dan kwam er zo'n serieuze blik op zijn gezicht, samen met dat gedraai en gevlieg, met die tripmuziek op de achtergrond, leek hij een wel soort magiër.
Ondertussen had B de lachgas gehaald en R een ietswat verlepte oversized ballon erbij gepakt. Deze vulde hij voor ons met een paar patronen en gaf hem aan ons, zelf deed hij er niet aan mee. We gaven de gigantische ballon door er probeerde er wat uit te zuigen. Dit ging echter vrij lastig door de staat van de ballon, waardoor we al redelijk snel de hoop opgaven en nog een joint gingen roken.
Toen R zijn kamer helemaal had verduisterd, op de sfeer en triplampen na, begon het gekke gedeelte. Waarvan ik niet helemaal meer de exacte volgorde weet helaas, maar ik denk dat ik wel redelijk in de buurt kan komen.
Opeens vond R een paar andere ballonnen, deze werden weer voor ons gevuld en dat hielp een stuk beter. Het nog redelijk onbekende lachgas-effect kwam een paar minuten om de hoek kijken.
Op een gegeven moment begon ik, na al het gespace op de muziek en R's dans, ook te hallucineren. Het begon bij B. Hij zat onder een paars/roze achtige triplamp, waardoor er een idem kleur gloed over hem heen kwam. Hierdoor krijg hij over zijn hele haar allemaal puntjes over zijn hoofd. Met een normaal kapsel had dit relatief gezien nog wel mee gevallen, maar omdat hij een afro heeft, werd het er niet minder op.
Toen keek ik naar A, bij hem viel het ook nog wel mee . Maar opeens gebeurde er wat, zag ik dat nou goed? Maar hij heeft toch helemaal geen bril? Toen besefte ik me dat ik dit al een paar keer heb gelezen, een vrij bekend verschijnsel. Dit had ik echter (net als andere mdma-hallucinaties), nog nooit gehad. Maar heel erg verbaasde dit me niet. Het brilletje leek er een soort van op gephotoshoped, totaal niet realistisch, maar wel heel verwarrend.
Vervolgens keek ik weer naar B. Hij kreeg ook een brilletje, naast de eerder bekende gloed, wat onder tussen meer leek op een lichtgevend visnet. Maar dit was niet dezelfde als A.. Huh, hij is veranderd!? Het leek een soort oversized omabril, die je vanwege de oranje-achtige kleur perfect op het achterlijke feestje wat ze koninginnedag noemen zou kunnen dragen. Maar toen begon het pas, zijn bril begon vaker te veranderen dan een secondewijzer tikt. Zijn gezicht begon te vervormen en de muurschildering op de poster achter hem begon te bewegen. De ene indiaan leek naar me te lachen, terwijl de indianen ernaast nog aan het dansen waren. Ik wist niet wat me overkwam.
Daarna kregen A en B trek in een peuk, maar omdat er niet gerookt (en wel geblowd) mag worden op R zijn kamer, vertrokken ze richting B's kamer en bleef ik met R achter.
We draaiden nog een jointje en begonnen te praten over dingen waar je normaal nooit met iemand over zou praten die je net een paar uur kent. Hele verhalen over mijn behoorlijk mislukte schoolcarrière, mijn wazige thuissituatie en meer van dat soort veel te diepe dingen.
Opeens zag ik wat op de grond liggen, een slagroomspuit! Omdat het ijs op was, dacht ik dat het wel leuk was om nog een ballonnetje te vullen, om er vervolgens even van de planeet te vertrekken. De effecten die dit op me had, had ik niet voor mogelijk kunnen houden. Dit ik had ik überhaupt niet mogelijk geacht met deze drugs, zeker omdat ik niet zo hard ging op de eerdere balonnetjes. Ik had dit verwacht bij veel grotere hoeveelheden, van een combinatie van veel zwaardere middelen met hele grote hoeveelheden, maar niets bleek minder waar. Zo verschrikkelijk hard en zo bodemloos diep ben ik nog nooit gegaan. Het leek op een gegeven moment wel eindeloos te duren, terwijl het in de werkelijkheid nog geen twee minuutjes heeft geduurd. Enfin, het ballonnetje was gevuld, R had mijn telefoon in aanslag om er, op mijn verzoek, een filmpje van te maken. Dit allemaal terwijl de tripmuziek, nog spacender dan ik ooit van muziek had kunnen verwachten, de boel van een achtergrondgeluidje voorzag en ik mijn zonnebril opzette om de flits mijn trip niet te laten verpesten. En ik ging er lekker voor zitten, deze keer vastberaden om een zo goed mogelijk effect eruit te persen.
Terwijl ik probeerde nog even wat van de muziek mee te krijgen, begon ik, misschien iets te, gulzig door de ballon te ademen. Omdat ik dit de eerste paar teugen niet helemaal goed deed, zette ik 'm snel iets beter in mijn mond en bleef goed door ademen. Nog geen paar seconden later werd ik keihard gelanceerd. Ik kwam terecht op een plek die je het beste als een kale sterrenhemel kan omschrijven. Daar zag ik de voorpagina van een krant, zo uit de jaren 50 gok ik. Vrijwel direct begonnen de plaatjes in die krant te bewegen, waarna ze nog sneller als de eerder genoemde bril begonnen te veranderen. Ik was met stomheid geslagen, wat is dit nou weer voor iets? Wat doet die krant hier? Waar ben ik? Helaas kreeg ik geen antwoord op een van mijn vragen...
Zo spontaan als de krant was verschenen, verdween die weer. Daarna begon ik door de ruimte te vliegen. Keihard ging ik tussen de sterren door, totdat ik een beetje schroeven begon te maken en vervolgens keihard naar een punt gezogen werd, een beetje zoals je in films naar de hemel gezogen wordt. Maar dan in je hoofd, zonder enig plaats- en tijdsbesef. Weer kwamen er een aantal vragen in me op, nog steeds geen idee hebbende van wat er gaande was. Wat er met me gebeurde of dat ik me nog voor de geest kon halen waar ik me daadwerkelijk bevond, waren op dat moment totaal niet van belang.
Toen ik daar doorheen was, werd de grauwe boel een stuk vrolijker. Ik kwam terecht in een gigantische en kleurrijke combinatie van allemaal figuurtjes, zoals je ze kent van een set kaarten, met allerlei verschillende variaties hierop. Deze draaide tegen de richting van de klok in, met een hele rare, maar wel plezierige buzz in mijn hoofd en het leek wel alsof de muziek daar perfect op was afgestemd. Waar ik me overigens nog steeds niets van kon heugen. Het bleef maar gaan en gaan totdat ik dacht dat dit de hemel zou moeten zijn, het was fantastisch. Zou het nóg beter en leuker kunnen? Ik kon (en kan) me nog steeds amper voorstellen hoe het beter zou kunnen. Direct na die gedachte hoorde ik een bekende, met spot doordrenkte, stem. Die vertelde dat dit niet het paradijs noch het einde is. Gelijk met de stem maakte de denkbeeldige lijn die, in het kleurrijkke gedeelte alleen maar recht de diepte in ging, een bocht opzij. Ik zag allemaal bekende voorbij komen waarvan ik weet dat ze wel eens wat gebruiken of hebben gebruikt. Hier had ik met verschillende mensen een soort van communicatie, kan me helaas niet precies meer herinneren met wie precies en waar het over ging. Wat ik wel weet is dat ze me aan het uitlachen waren, waarna ik begon te denken waarom..
"Ohja! Dit heb ik ergens eerder gezien.. ", na die gedachte maakte de lijn, waar die bekende ook langs opgesteld stonden, weer een knik. Deze keer de andere kant op. Weer hoorde ik dezelfde stem: 'Sukkel, je bent het vergeten!'. Huh? Heh! Fack! Ik ben het inderdaad vergeten, ik heb al eerder iets vergelijkbaars gehad. Wanneer kon ik me niet meer op dat moment, later bedacht ik me dat het een van mijn zeldzame dromen moet zijn geweest. Ik werd een soort van uitgelachen door die groep bekenden, iets in de trant van 'probeer het later maar opnieuw sukkel, kijken of je je het dan wel kan herinneren! Langzaamaan begon het beeld wat groenig te worden, terwijl ik me probeerde te bedenken hoe ik zo achterlijk kon zijn, om zoiets te vergeten?! Terwijl ik wat probeerde te verzinnen kwamen er allemaal heldere strepen door het groen heen. Waarna ik weer een klein beetje bij positieven begon te komen. Er schoten honderden, zo zoniet duizenden vragen door mijn hoofd heen. Toen ik mijn zonnebril weer af deed, zag ik R tegenover me zitten en zag dat hij aan het filmen was. De flits en de gedachte van het feit dat ik gefilmd werd, waren in een keer een stuk minder prettig. Ik gebaarde dat hij hem uit moest doen, wat ook gelijk gebeurde.
Nog steeds schoot er van alles door me heen. Hoe is dit mogelijk? Hoe kan een mens een zoiets verschrikkelijk bizars meemaken? Waarom maakte ik dit mee? Hoe lang ben ik weg geweest? Wat is de achterliggende gedachte hiervan? Is er een soort triphemel waar ik bijna ben geweest? Maar wat doen die gasten daar? Waarom heeft nooit iemand me hier iets over verteld? Of ben ik helemaal achterlijk geworden? Van de drugs? Nee dat kan toch niet...
Op een paar van die vragen kan ik nu, een aantal dagen later, antwoord geven. De andere blijven een mysterie, waar ik hopelijk binnen een afzienbare periode toch nog iets van een antwoord op kan vinden.
Wat betreft het filmpje, deze duurde maar 1 3/4e minuut, waarvan ik van het begin nog weet dat ik op de bedbank zat en het tutje wat beter in mijn mond stopte. Het trippende en spacende gedeelte heeft dus maar anderhalve minuut geduurd, een periode die voor mijn gevoel makkelijk de 20 minuten aan moet kunnen tikken.
Ook heb ik hierin bijna R's laptop van de tafel, die dus naast de bank stond, afgetrapt. Hierdoor ben ik een klein stukje niet gefilmd, maar heeft R gelukkig wel zijn laptop weten te redden. Ik heb geen zin om me in te beelden of te vertellen hoe kut ik me had gevoeld als dat was gebeurd...
Vooral wat er na deze bizarre trip gebeurde, weet ik niet zo precies meer. Op zich is dit geen heel groot probleem, omdat ik dit ben gaan schrijven door die anderhalve minuut, maar ik had graag meer gesprekken willen voeren. Want wat ik me nog het beste kan herinneren is dat ik daarna totaal niet meer uit mijn woorden kwam. Elke keer had ik iets geniaals te vertellen, maar dan wist ik halverwege de eerste zin al niet meer wat ik wil vertellen, wat niet bepaald bevoordelijk is voor de communicatie.
De rest van de avond is dan ook een waas, van nog meer blowtjes, gekke muziek en het niet uit mijn woorden kunnen komen. Toen de zon was opgekomen hebben we nog een lekkere wandeling gemaakt voordat we op een oor gingen liggen, waar weer iets heel bizars gebeurde.
Ik heb die nacht niet echt geslapen, ik heb keihard liggen hallucineren. Niet zo extreem als van het ballonnetje, maar deze keer juist heel erg realistisch, terwijl ik er deze keer wel controle over had en wel wist waar ik was. Ik heb als een soort dashboardcam keihard door allerlei verschillende straten van Nederland heen gevolgen. Alles was kraakhelder, en ik vloog er op een idioot tempo doorheen. Ik had er ook een soort van controle in, kon de snelheid een beetje aanpassen en er voor kiezen om een afslag te nemen.
Daarnaast heb ik meer van dit soort hallucinaties gehad, maar kan me helaas niet goed herinneren wat ik precies gezien heb. Wat ik nog wel goed weet is dat als iets me niet beviel, ik mijn ogen even open moest doen. Vervolgens zag ik alles gewoon normaal, waarna ik me ergens anders op kon focussen om dit te kunnen zien. Maar hier kan ik me helaas niet veel meer van voor de geest halen.
Ik kan me nog een aantal dingen van de avond voor de geest halen, die het zeker waard zijn om genoemd te worden. Maar de clue en/of de fijne details ben ik helaas, ook al, vergeten. Maar hierover wil ik het graag nog wat beter, zonder een lading MDMA in mijn systeem, over hebben. Omdat ik ze zeker nog beter kan belichten, omdat ik hier eerder anders tegen aan keek. En hoewel het helaas niet goed door mijn report heen druipt, denk ik dat dit wel een positieve invloed op me zou kunnen hebben. Maar voor nu zit mijn hoofd weer vol met allemaal onzin, die er niet aan bijdragen dit geheel beter te maken.
De avond is totaal niet gelopen zoals ik het had verwacht, ik had niet voor mogelijk gehouden zo hard te kunnen gaan op een combinatie van MDMA en lachgas. Ik had niet verwacht iemand tegen e komen die op zo'n verschillende manier in het leven staat en daar een koppig iemand als ik zo in geïnteresseerd kan raken. De therapeutische werking van MDMA op een hele goede manier gebruikt.
Alhoewel dit stuk uiteindelijk een stuk langer is geworden dan ik had verwacht, ben ik ver nog steeds verre van tevreden over. Ik denk dat het de avond alsnog niet goed genoeg beschrijft, waarvan voornamelijk het gedeelte met het beruchte ballonnetje. Maar ik weet niet hoe ik dit kan verbeteren en vooral hoe ik het space en trippende gedeelte nog beter kan omschrijven, maar dit zou niet meer van harte gaan, wat weer ten koste gaat van de kwaliteit van mijn report.
En ik weet dat er nog een aantal noemenswaardige momenten zijn geweest deze avond, maar deze kan ik me niet meer voor de geest halen.
Waar drugs toch niet allemaal goed voor zijn...
Ten eerste was het sneller om naar die kamer te gaan, dan om naar buiten te gaan. Ik denk ook dat ze de tripmuziek en de spacende atmosfeer van die kamer iets té begonnen te vinden. En ze hadden daar niet echt iets om zich bezig te houden, waar er nog allemaal zooi, als een computer en playstation, op de vuilnisbelt lagen. Die we overigens voor en na het droppen een beetje van kant hebben gemaakt, anders had ik er echt niet kunnen 'slapen'... In dat opzicht hadden we het beter op een zuipen kunnen zetten, dan had het me allemaal niets uit gemaakt. 
