Pagina 1 van 1

1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: vr aug 29, 2014 1:07 pm
door Fennec
Wanneer: 16.08.2014
Wat: XTC (tikkel) en wiet
Waar: Thuis, de Praxis, Gamma, Tuincentrum en thuis.
Wie: Zwoele Beer/Winnie & ik
Tripzitter: -

"Kop is?"
"Doen."
Beer gooide het 10-cent muntje, ving het op, en plaatste de munt op de rug van zijn andere hand. Kop.

Ik had even nodig om het te laten bezinken. Gingen we echt XTC nemen? Nu we met mijn pa naar de Praxis gingen, gingen we het echt nu doen? Beer keek me aan met de zelfde twijfelachtige grijns op zijn gezicht.
"Nee... Gaan we het echt doen?" Het was een grap van vriendlief geweest, waar ik half serieus op in was gegaan. Nu waren we half zeker van het feit dat we tikkel zouden gaan nemen. We waren eigenlijk nooit ergens zeker van geweest. Dingen waren gebeurd doordat het op ons pad was gekomen en we, soms te, impulsief te werk gingen. Tot nu toe heeft het gelukkig nog geen gevolgen gehad. Deze keer wel? Mijn vader zou er bij zijn! Gaan we het echt doen?
"Uhu."
Ik geef hem een half pilletje en nam zelf de andere helft. We konden nu niet meer terug. Ik moest lachen van ongeloof; we deden dit echt! We hadden beide een helft onder onze tong toen we naar beneden liepen, en god, wat smaakte het vies. Een soort van beschimmelde pillen, gemixt met een naar drankje dat ik vroeger moest nemen. Ik dacht terug aan die tij dat ik dat drankje moest slikken, ik moet een jaar of 8 geweest zijn. Het was elke avond een drama. Ik wou niet, papa dwong. Ik huilde...

We zaten ondertussen in de auto, op weg naar de eerste stop: de Praxis. Damn, we hebben het geslikt. Het drong met vlagen soms even door. Shit, straks klappen we in de Praxis, waar iedereen ons ziet! Ik pakte Beer zijn hand, we keken elkaar even aan. Ik kon aan zijn blik zien dat hij er het zelfde over dacht als ik. We konden niet meer terug, misschien was dit wel een domme keuze geweest!
Maar ergens was het ook leuk. Weer een nieuwe drug geprobeerd, weer samen, een nieuw avontuur voor Beer en Fennek. Het was iets wat we samen konden gaan onderzoeken. Ons geheimpje. Dat maakte het leuk. Het was ook eigenlijk leuk. De laatste tijd kon het me steeds minder schelen wat andere mensen van mij, of ons, zouden vinden.

Eenmaal in de Praxis kregen Beer en ik de opdracht om een lamp te zoeken voor in onze verbouwde keuken. Het idee dat we drugs hadden gehad was al moeilijk te bevatten, laats staan dat we goed en weloverwogen een lamp zouden kunnen uitzoeken. Maar we hadden wel lol.
Ik merk bij Beer en mij dat zo snel we drugs op hebben gaat ons een barrière de goot in. We doen wat meer waar WIJ zin in hebben, zeggen wat in ons opkomt en denken basicly niet meer na. Het maakt niet uit, of de drugs al werkelijk hun werk doen, maar het idee dat we drugs op hebben en mogelijk straks gaan trippen, zorgt er al voor dat we ons als gezellige debielen gaan gedragen. Zo ook bij de eerste stop. Ik heb bijvoorbeeld alle behangsamples verzameld en mee naar huis genomen. Pas de laatste tien minuten, wanneer mijn pa zich weer bij ons gevoegd had, zijn we daadwerkelijk opzoek gegaan naar lampen. Ik kwam toevallig eentje tegen die ik wel leuk vond, en die hangt nu in onze keuken.

Op weg naar de tweede stop: de Gamma. Mijn pa was op zoek naar de een of ander rooster. Ik begreep helemaal niets van wat hij gezegd had over wat hij zocht, en liet het dus ook compleet zijn zoektocht.
Bij de Gamma zijn Beer en ik ons gaan gedragen als complete debielen en ik heb ook geen idee hoe we niet zijn verdwaald.
We hebben gerent door de gangen, ik, als wanna-be geordend persoon heb verf en ik weet niet wat meer gesorteerd op alles waar het op te sorteren valt, ik heb gelegen op een tapijt dat over een stapel paletten heen lag en we hielden lazer gevechten met houten stokken of metalen staven. Niet helemaal veilig, ik heb dan ook bijna een meneer tegen zijn hoofd geslagen. Sorry meneer, mocht u toevallig uzelf herkennen in dit hele gebeuren, bij deze sorry.

Weer geen rooster. Beer en ik werden nu moe. Zolang we bleven lopen was het goed, zolang we zaten was het goed, maar alles was vermoeiend... We zouden nu even voeding en zand halen voor mijn nog groeiende San Pedro cactus. Tuinland it is, then. We hebben de hele winkel door moeten lopen om de juiste producten te vinden die ook daadwerkelijk goed waren voor cacti. Ondertussen had ik bijna een Venus flytrap meegenomen naar huis, iets wat ik nog steeds zie als een optie, ik twijfel alleen of hij genoeg eten zou krijgen in mijn kamer. Maar goed, tripreport.
We hebben dus voeding voor mijn cactus gevonden, afreken en dan naar huis. Ik wou zo graag naar huis. Ik was moe en mijn benen waren duidelijk klaar met lopen. Één blik op mijn vriend maakte duidelijk dat hij er net zo over dacht.

Helaas heeft mijn pa zijn quest nog niet volbracht en heeft hij een zwak voor kringloopwinkels, en laten wij nou net langs drie komen. Beer en ik waren dus gedoemd mee te gaan naar de winkels, hoe moe we ook waren. Damn, wat had ik hier weinig zin in.

Eindelijk waren we bij de derde en laatste kringloopwinkel aangekomen. Het enige wat aan de vorige goed was geweest is dat de eerste warme chocolade melk had. Dat was lekker. Deze was de meeste saaie van alle drie. Dit was een kringloopwinkel waar vrijwilligers kamers van overleden ouderen leeghalen en het verkopen aan andere ouderen die ook op een gegeven moment dood gaan. Ik vroeg me af of sommige meubels hier al meerdere keren geweest zouden zijn.
Beer en ik zijn door de opgemaakte kamers gaan dwalen en hebben de willekeurige banken en fijn uitziende stoelen gekeurd op slaapwaardigheid. Het werd echt steeds vervelender om het ene been voor het andere te plaatsen, toch voelde ik me lichter dan ooit. Maar ik bleef te zwaar voor mijn benen.

Eindelijk waren we bijna thuis. Ik kon mijn huis al zien staan aan de overkant van het kanaal. Ik zette me schrap voor de U-bocht die we zouden moeten maken om het kanaal over te steken en weer richting mijn huis te gaan en pakte daarbij mijn handvat vast. Het voelde anders dan normaal. Fijner, zachter, ik weet niet precies wat het was. Het voelde in elk geval anders.

Thuis. Eindelijk thuis. Het voelde vredig en fijn om weer thuis te zijn. We zijn gelijk naar boven vertrokken, Beer en ik. We hebben beide weer een helft genomen van het tweede en laatste pilletje XTC dat we hadden. Al snel deed het pilletje zijn werk en werd het ervaren naar een hoger niveau gelanceerd.
Ergens had ik visuals verwacht, al wist ik dat die niet bij dit pilletje hoorden. Ik had verwacht dat ook 'het zien' anders binnen zou komen, net zoals elke aanraking anders binnen kwam. Intenser. Alles was intenser. Maar fijn intens. Alles werd fijn. Beer was fijn, en damn wat was hij knuffelig, en wat vond ik het fijn. De dekens over mij heen waren knuffel-
"Mogen de kleren uit?"

Binnen secondes hadden we geen kleren meer aan. De deken was zacht, Beer was zacht en ik heb nog nooit iemand zo intens zien knuffelen en genieten, al helemaal niet van mij. Dat was nieuw, zoals het altijd nieuw is geweest met hem. Hij hield van mij, zoals ik van hem hield, het was écht wederzijds. Dat was iets, weet ik nu, wat ik nooit heb ervaren bij mijn vorige ex, of anderen mensen om mij heen. Hij is zo anders als de mensen door wie ik omringd ben. Zo veel beter en zo veel fijner! XTC versterkte dat alleen maar. Ik geloof niet dat mensen dat gevoel kunnen toppen.
Beer was zo actief in knuffelen en aaien en strelen en intiem zijn en praten, hij hield echt zijn mond niet, en ik was zo stil. Ik wist gewoon niet zo goed hoe ik met alles om moest gaan. Ik ben wel een gevoelsmens, maar ik weet soms niet hoe ik dat uiten moet, vooral niet als het zeer persoonlijke gevoelens zijn.
Zou hij het erg vinden dat ik niets terug zeg? Dat ik niet terug knuffel? Kan ik dat zeggen? Kan ik hem vertellen dat ik een beetje passief ben, zonder dat hij boos wordt? Fennek, hij wordt echt niet boos om zoiets... Toch? Ja, maar ik moet het weten. Ik moet het hem zeggen. Dit is één van die drempels die je moet leren nemen, meid. Kom op, je kunt het! Ik nam adem. Ik ging het zeggen. "Beer?"
Verward komt er een hoofd tussen mijn schouder en de deken weg. "Uhu?"
Hoe ga ik dit zeggen? Zeg het gewoon! Weer een zucht. "Vind je het vervelend dat ik niet zo veel knuffel, of zeg?"
"Nee hoor! Ik knuffel en praat wel voor twee!" Hij gaf me een grote en intense knuffel. God, wat hield ik van die vent! Ik knuffelde terug, en voelde me net een klein meisje van vijf dat haar knuffelBeer knuffelt na hem al zijn geheimen verteld te hebben.

Klop, klop. Er werd op de deur geklopt. Beer en ik trokken de dekens goed over onze lichamen heen. "Ja?" Schreeuwde ik.
Mijn zusje, Mini Fennek (14 jaar), kwam binnen, met haar bijna volwassen katje Charlie/Inimini. Even keek ze verward, maar liep toen door om op het voeteneind van mijn bed te gaan zitten. Ze keek me even vragend aan, en ik haalde geruststellend mijn schouders op en knikte ja. Ze mocht niet komen zitten.
Ze barstte los over haar dag op school en weet ik wat voor meer. Al snel waren zij en Beer verstrengt gehad in een gesprek zonder limiet of grens. Ze telde één en één bij elkaar op en vroeg op een gegeven moment of we wiet gerookt hadden.

<Even tussendoor, wij zijn een erg open gezin. Mijn ouders hebben er dan ook geen problemen> <mee dat Mini Fennek weet van mijn drugs gebruik, of het gebruik van mijn vader. Mijn ouders> <zijn van mening dat kinderen er op deze manier verstandig mee omgaan en ook naar hen toe> <zullen komen in geval van twijfel, nood, of weet ik wat. Open is fijn, maar soms zijn ze te> <open...>

Zonder al te lang na te hoeven denken en een blik gewisseld te hebben met de jongeman naast mij in bed, hebben we gezegd wat we genomen hadden. Haar gezicht was priceless! Eerst was het ongeloof, gevolgd door uiterste nieuwsgierigheid. We, maar vooral Beer, hebben (heeft) haar veel verteld. Dit was voor Beer een reden (excuus als je het mij vraagt) om weer meer te knuffelen en weer meer aan mij te zitten.

Dit gooide bij Mini Fennek ook alle remmen los volgens mij. Ze begon wat meer vragen te stellen over drugs en naar ons gebruik. Beer en ik vonden het geen probleem en gaven eerlijk antwoord.
"Hoe is het om stoned te worden? Volgens mij ben ik nog nooit echt goed stoned geweest. Wel een paar keer een lachkick enzo, maar niet dat ik echt dingen ga zien ofzo." Zegt de kleine versie van mij.
"Van wiet ga je ook niet echt dingen zien," zegt Beer, "je komt wel op bizar rare ideeën."
"Ja, jij wel,"zeg ik lachend "Beer komt altijd op de raarste dingen, hij dacht na of schildpadden ook een badhairday konden hebben, of over het feit dat je al wasknijper echt een naar leven hebt!"

Na een tijdje was mijn zusje haar interesse gewekt, en wou ze ook wel een keer goed stoned worden.
"Kan dat vanavond?" Vraagt ze iets te gierig. "Dat moet ik dan wel zo weten want ik wil nog even weg, naar A. (de BFF van Mini Fennek).
Beer en ik keken elkaar aan. Ik wist dat ik er normaal gesproken iets op tegen zou hebben, maar momenteel niet echt. We waren met z'n drieën een pack, binnen een soort van circle of trust. Maar ze is 14, en je zusje. Ja, maar beter dat haar eerste keer met ons is dan een keer met een stel hangjongeren, die ze niet (goed) kent.

"Ach waarom ook niet..." And so we did, op de voorwaarden dat Beer en ik mee zouden fietsen naar A. en veilig aan kwam. Zo begin je dus met impulsief XTC, naar impulsief wiet roken met je zusje. Het was wel echt super gezellig. De rare gesprekken gingen door en langzaam begon Mini Fennek steeds meer te lachen. Geweldig!
Het enige nadeel was dat ze zo bezig was met de tijd. Ze wou niet te laat komen bij A., maar Beer en ik wisten dat haasten niet altijd fijn was.

Toen de wiet bruin en dood zag door de vapor zijn we op de fiets gestapt, op naar A.! Ik ging bij Beer achter op. Ik heb genoten van het uitzicht en de vibe van alles. Mini Fennek vond het echt moeilijk om niet te lachen en Beer maakte zijn gebruikelijke rare comments. Ik kon zien dat Mini Fennek overal moeite mee had, en wist niet of ze dat nou leuk vond of niet. Soms schreeuwde ze ineens, doet ze wel vaker voor de lol om anderen te laten schrikken, Beer schrok hier elke keer weer van en vroeg zich dan in Godsnaam af wat er mis was met dat kind en lag weer dubbel. Na een lange fietstocht (30 min) zijn we aangekomen bij A. Beer en ik mochten niet mee naar binnen en moesten dus verder op blijven staan.

Super blij en ook eigenlijk wel trots op onszelf dat we haar verantwoordelijk hebben weggebracht bedachten we ons nu dat we in een voor ons onbekende woonwijk zaten. We hadden maar half opgelet de heenweg en ik zou echt niet meer weten hoe we weg moesten komen uit deze wijken. De eerste paar afslagen wisten we nog, maar daarna hield het echt op. Gelukkig liep daar toen een vrouw.
"Weet u misschien hoe we van hier naar .... komen?" Zei beer in een poging helder en normaal te klinken, ik heb geen idee of hij dat klonk.
Die vrouw, werkelijk. Of ze was echt (verstandelijk) gehandicapt of echt dom. Ik kan het ook gewoon niet anders zeggen. Ze was ik denk 1,50 lang en had kort haar, haar leeftijd kan ik moeilijk inschatten, maar ouder dan mijn ouders dus 50+. Ze staarde Beer enkele minuten aan, en zei toen iets wat ik niet echt verstond. Als ze al iets zei, dit stuk is zo vaag...
Maar in ieder geval wist Beer nu waar we heen moesten. We kwam er achter dat, daar waar we heen moesten echt pittig dichtbij was en als we een stukje verder waren gefietst we het hadden gezie-
OH! Dat was het misschien! Misschien had ze zoiets van: WTF? U serious? Het is echt drie meter verder...

Maar goed, we zijn dus uiteindelijk weer thuis gekomen. Eenmaal thuis hebben we warmere kleren aangedaan en hebben we nog even op de wijk gezeten. Wat echt bizar mooi was. Om ons heen bliksemde het, maar zo ver weg dat we geen donder hoorden. In de verte was ook een mooie donkere wolk.

Ik keek op mijn mobiel, ik had en appje. Van mijn moeder! Mijn moeder zat al een week ergens anders en we hadden niet veel gesproken.

Ma: Fijn dat je in Engeland aan me gedacht hebt (Ik was het weekend ervoor terug gekomen uit Engeland), Engelse drop uit Engeland is veel lekkerder dan die we thuis kopen! Jomnomnom!
Ik: Heel erg graag gedaan. Ik mis je best wel. Ik vergeet vaak te zeggen hoe veel ik van je hou en hoe goed je voor ons zorgt! Je eerste dochter is heel blij met haar moeder :P
Ma:Ik ben ook heel blij met jou! En ik mis je ook wel een beetje.... Verder is het hier wel heel leuk. Alleen koud en soms een flinke bui.

Ik vond het fijn haar te zeggen hoe ik voelde. Ik wou tegen iedereen wel even zeggen dat ze fijn zijn en bedankt voor alle keren dat ze er voor mij geweest zijn. Mensen om je heen zijn heel erg belangrijk, dit besefte ik meer en meer.

Ik weet niet precies hoe laat het toen was, en hoe lang we daar gezeten was. Registreren was echt niet meer te doen. Ik denk dat we toen al bijna 4 dagen stoned zijn geweest. Op een gegeven moment zijn we snel naar huis vertrokken omdat die mooie donkere wolk inmiddels bijna boven ons hoofd was, en wij bang waren dat er veel regen en mogelijk onweer uit zou komen.

Thuis hebben mijn vader en Beer nog een gesprek gehad, eentje wat voor mij net zo goed Chinees had kunnen zijn. Ik begreep er echt geen hol van. Volgens mij moet mijn pa ook redelijk stoned zijn geweest, soms had ik de indruk dat de antwoorden gewoon niet sloegen op de vraag. Ze waren beide gewoon te stoned en begrepen elkaar gewoon goed. Vond ik. Dat gaf mij namelijk een reden om het niet te begrijpen. Damn dit gesprek was lastig. Niet te volgen.

Hierna zijn we denk ik gaan slapen, ik ben in elk geval hierna een beetje het verhaal kwijt. Dus bij deze is dit het einde... Denk ik.

Jeetje wat was dit vaag...

Ik wil nog een keer... :roll2:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: vr aug 29, 2014 5:27 pm
door Vinnie
klinkt als dikke fun :grin:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: vr aug 29, 2014 6:48 pm
door Savage
Leuk geschreven! :grin:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: vr aug 29, 2014 7:04 pm
door Fennec
Dank jullie! Was ook een geweldige dag!

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: ma sep 01, 2014 1:45 am
door Rudolph
:hulde: :woeh:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: ma sep 01, 2014 2:11 pm
door Poseidon
Wow :shock:
Wanneer ga je een literaire roman schrijven?

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: ma sep 01, 2014 6:43 pm
door Fennec
Ghehehe.... Geen idee..
Een bundel van mijn ervaringen met drugs ^^ Castaneda achterna

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: ma sep 01, 2014 7:15 pm
door Prototype
voldie schreef:klinkt als dikke fun :grin:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: vr sep 19, 2014 8:29 pm
door Chocoloco
Wow vooral het begin is echt mooi geschreven :shock:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: vr sep 19, 2014 9:52 pm
door davy jones
Het stemlokaal is open Chocoloca :smokin:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: do sep 25, 2014 12:39 am
door Perry
Ik heb 'm gelezen :D
Ik hikte er maar tegenaan, omdat 't een XTC report is (ook nog eens gigantisch) en die meestal erg tegenvallen. Het was het zeker waard. Prachtig geschreven stuk en een idiote, maar geweldige ervaring! (Dat is vaker zo met idiote ideeën! :D

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: wo okt 08, 2014 1:38 pm
door Taxi.
:hulde:

Re: 1e x XTC: Titel, tietel, tittel, tikkel

BerichtGeplaatst: ma okt 13, 2014 3:25 pm
door Winnie
TVDM :hulde: