space-cake ervaring
Geplaatst: za mei 02, 2015 12:16 amIk ben twee weken geleden 16 geworden. Ik vier nooit echt mijn verjaardag maar dit keer wilden er toch wat vrienden komen, om het niet bij een standaard verjaardag te laten gingen we dus spacecake maken. We waren met z'n 4en en allemaal geen ervaring met drugs. Toch leek het ons fijner om te eten dan om te roken. Dus die middag de cake gemaakt. Ik was van plan er 10 gram in te gooien maar aangezien het de eerste keer zou zijn en het klein maken nog wel een werkje was is het uiteindelijk de helft geworden, 5 gram dus. We hebben alle vier een half plakje gehad en zijn gaan afwachten, dat was niet het enigste we hebben ook allemaal een flesje jillz opgedronken. We hadden het erg naar ons zin er stond heerlijke muziek op. Het begon een beetje met gelach maar we namen aan dat dit nog niks was aangezien we wel wat meer hadden gelezen op internet.
Na een uur was er nog vrij weinig gebeurd. we moesten allemaal de volgende dag naar school dus leek het me verstandig de meiden naar huis te brengen, aangezien ik toch wel de verantwoordelijke bleef. De een sprong op de scooter met de ander achterop en een andere vriendin en ik stapten op de fiets. nog geen 5 minuutjes rijden van huis begon het ineens. In een klap, het laatste woordje wat ik hoorde was miaaauuww, dat galmde door mijn kop en ik begon zelf ook miauw te zeggen ik maakte er een spelletje van. ik vroeg mijn vriendin of ze miauw had gezegd? Nee dit had ze niet gezegd. ze zei " maarja "
. Toen werd ik bang van mezelf ik zei de meiden dat het was begonnen en vroeg of ze mijn hart konden horen kloppen. Ja dat konden ze mijn hart ging als een gek tekeer, ik begon allerlei wartaal uit te brengen en ze werden bang van mij, ik wou alleen maar vertellen wat er gebeurde en wat ik voelde maar dat lukte totaal niet. Ik zei dat het wel ging, en ben per direct naar huis gefietst. Je zou denken weer 5 minuten terug maar die 5 minuten leken wel veel langer.. ik heb keihard gelachen, en al mijn gedachtes werden zeer versterkt. Ik zag mezelf fietsen en had supergrote handen en kon mijn lievelingsliedje horen. Toen ik thuis was vond ik het niet meer leuk het werd alleen maar erger. Ik nam me voor dat het wel snel zou verminderen en ben in mijn bed gaan liggen in de hoop te kunnen slapen. Dom ofzo? tuurlijk kon ik niet slapen ik was klaarwakker en mijn hersenen waren nog lang niet van plan te gaan rusten, ook waren mijn benen ondertussen heel erg aan het schokken. Mijn moeder kwam een half uur nadat ik ben gaan liggen thuis van haar werk. Ik begon best wel gek van mezelf te worden maar wou dit niet aan mijn moeder mededelen. Het was 11 uur in de avond en in 1 uur tijd ben ik wel 6 keer naar de wc gegaan. Ik dacht steeds alles wat ik denk wordt heftig versterkt en dus moet k denken dat ik ga slapen. slapen... slapen.. slapen.. NEE het werkte niet. Ik had ook totaal geen tijdsbesef meer. Ik dacht deze nacht houdt nooit meer op.. had allerlei waan ideeën dat ik al dood was. Ik heb uiteindelijk misschien 1 uurtje geslapen. Toen mijn wekker ging voelde ik me heel raar. mijn ochtend verliep wel gewoon goed als normaal, en ben ook gewoon naar school gegaan. Waar ik nog wel het laatste uur in slaap ben gevallen, alles voelde heel vaag. 
Ik heb de meiden die dag op school gesproken. ze waren bezorgd om me, ik vroeg wat hun hadden meegemaakt. Maar geen van hen had er nog last van gehad, daar ben ik blij om maar ik vind het raar dat alleen ik dit ervaar terwijl we allemaal evenveel gegeten hebben.
Na een uur was er nog vrij weinig gebeurd. we moesten allemaal de volgende dag naar school dus leek het me verstandig de meiden naar huis te brengen, aangezien ik toch wel de verantwoordelijke bleef. De een sprong op de scooter met de ander achterop en een andere vriendin en ik stapten op de fiets. nog geen 5 minuutjes rijden van huis begon het ineens. In een klap, het laatste woordje wat ik hoorde was miaaauuww, dat galmde door mijn kop en ik begon zelf ook miauw te zeggen ik maakte er een spelletje van. ik vroeg mijn vriendin of ze miauw had gezegd? Nee dit had ze niet gezegd. ze zei " maarja "
. Toen werd ik bang van mezelf ik zei de meiden dat het was begonnen en vroeg of ze mijn hart konden horen kloppen. Ja dat konden ze mijn hart ging als een gek tekeer, ik begon allerlei wartaal uit te brengen en ze werden bang van mij, ik wou alleen maar vertellen wat er gebeurde en wat ik voelde maar dat lukte totaal niet. Ik zei dat het wel ging, en ben per direct naar huis gefietst. Je zou denken weer 5 minuten terug maar die 5 minuten leken wel veel langer.. ik heb keihard gelachen, en al mijn gedachtes werden zeer versterkt. Ik zag mezelf fietsen en had supergrote handen en kon mijn lievelingsliedje horen. Toen ik thuis was vond ik het niet meer leuk het werd alleen maar erger. Ik nam me voor dat het wel snel zou verminderen en ben in mijn bed gaan liggen in de hoop te kunnen slapen. Dom ofzo? tuurlijk kon ik niet slapen ik was klaarwakker en mijn hersenen waren nog lang niet van plan te gaan rusten, ook waren mijn benen ondertussen heel erg aan het schokken. Mijn moeder kwam een half uur nadat ik ben gaan liggen thuis van haar werk. Ik begon best wel gek van mezelf te worden maar wou dit niet aan mijn moeder mededelen. Het was 11 uur in de avond en in 1 uur tijd ben ik wel 6 keer naar de wc gegaan. Ik dacht steeds alles wat ik denk wordt heftig versterkt en dus moet k denken dat ik ga slapen. slapen... slapen.. slapen.. NEE het werkte niet. Ik had ook totaal geen tijdsbesef meer. Ik dacht deze nacht houdt nooit meer op.. had allerlei waan ideeën dat ik al dood was. Ik heb uiteindelijk misschien 1 uurtje geslapen. Toen mijn wekker ging voelde ik me heel raar. mijn ochtend verliep wel gewoon goed als normaal, en ben ook gewoon naar school gegaan. Waar ik nog wel het laatste uur in slaap ben gevallen, alles voelde heel vaag. Ik heb de meiden die dag op school gesproken. ze waren bezorgd om me, ik vroeg wat hun hadden meegemaakt. Maar geen van hen had er nog last van gehad, daar ben ik blij om maar ik vind het raar dat alleen ik dit ervaar terwijl we allemaal evenveel gegeten hebben.
met spacecake weet je het nooit,
