Spacecake: Curiosity killed the curiosity
Geplaatst: zo jun 05, 2011 5:13 pmSet: Lichtelijk verveeld, zin in een gezellige tijd met vrienden
Setting: Huis van een vriend, ouders niet aanwezig
Aanwezigen: Ik en 8 vrienden die allemaal meededen.
Dosis: Spacecake, ongeveer met 0,5g wiet per persoon, en hasjchocomel, dosis niet precies bekend.
Het was alweer een tijdje geleden dat ik cannabis had geconsumeerd. Blowen deed ik zelden, de laatste keer was vermoedelijk ergens in maart of begin april, en spacecake had ik 1 keer eerder gegeten, ergens in oktober. Ik was die laatste keer dat ik blowde juist weer iets enthousiaster geworden, omdat ik toen door een paar trekjes een net wat vrolijker, positiever gevoel had gekregen – niet echt een sterk effect, maar toch een positief effect naast het artificiële autisme dat wiet vaak teweegbrengt. Tevens had ik veel mensen lang niet gezien en keek ik ernaar uit een tof avondje te beleven.
Dus om een uurtje of half 8 ’s avonds namen we de cake in. Zoals gebruikelijk duurt het heel lang voor we iets beginnen te merken van het effect, en na ruim een uur krijgen we met zijn allen een lachkick, waarna we wat dieper in een soort trip werden meegezogen. Maar een echte trip is het niet. Af en toe lachen we wat om onzinnige dingen, we krijgen honger, worden vaag, praten minder en vooral heel erg langs elkaar heen, maar als ik zou zeggen dat de avond veel meer zou zijn dan dat zou ik liegen.
Nu ben ik een hele sociale tripper. Onder truffels of LSD ben ik een spraakwaterval en bedenk ik de meest bizarre theorieën, en onder MDMA kraam ik al helemaal de grootste onzin uit. Cannabis doet zoiets niet. Ik heb het wel vaker omschreven als kunstmatig autisme, maar nu, met een wat hogere dosis en een ruimte vol normaliter erg toffe vrienden, werd mijn theorie bevestigd. We wilden poker spelen en deden dat ook, maar het kostte aardig wat moeite om alles uit te leggen en het spelen ging ook niet erg vlot. Toegegeven, als je dronken bent is dat ook zo, maar 4 mensen die af en toe eens een pokerfiche op tafel pleuren met hun lamme kop en verder een beetje ongeïnteresseerd voor zich uitstaren... gecombineerd met nog wat mensen die met een grote zak chips naar Discovery Channel kijken. Tsja, ik word er niet zo vrolijk van.
Om 12 uur gingen we slapen. Zo vroeg slaap ik normaal alleen als ik de volgende dag vroeg college heb, want slapen vind ik tijdverspilling. Maar ja, stoned word je snel moe, zo zie je maar weer dat cannabis ook een downer is.
De dag erna was ook niet leuk. Niemand had echt een kater, niet lichamelijk, maar ook niemand had echt de mogelijkheid om vrolijk te worden voor mijn gevoel. Er heerste een bedrukte, onoplettende en vage stemming, zelfs toen we (wat eerder afgesproken was) wat andere mensen tegenkwamen met wie we naar het strand zouden gaan. Pas toen een aantal mensen besloten dan maar wat bier te gaan drinken, werd het echt gezellig en konden we weer vrolijk lullen over van alles en nog wat, zoals plannen voor komend zomer. Zo kwam de dag toch nog enigszins goed...
Ik heb nu een keer of 10 cannabis gebruikt in mijn leven, en het effect is bijna altijd hetzelfde. Het wordt veel bediscussieerd in de media, en sommigen (mensen die bekrompen zijn) zijn zelfs van mening dat cannabis gevaarlijk is. Dat is het niet. Maar ik ben het wel met Shulgin eens dat cannabis uiteindelijk gewoon tijdverspilling is, wanneer er enorme massa’s psychedelica en andere effectievere drugs op je liggen te wachten. Wat mij betreft was dit dan ook de laatste keer, ik heb er niet zo’n zin meer in. Van het zomer ga ik vermoedelijk weer eens écht trippen, mijn tweede keer MDMA beleven, en natuurlijk ook regelmatig aan de alcohol, wat veel lekkerder smaakt en een veel fijner effect geeft!
Toch nog even wat positieve dingetjes: 2 van mijn vrienden, die veelal onbekend zijn met drugs, deden ook mee en hebben de ogen mogelijk wat geopend gekregen. Dat vind ik op zich een leuk effect. Ik heb zelfs nog, toen ik zelf niet zo hard ging, een goed gesprek gevoerd erover, en over het feit dat de natuur (lees: de achtertuin) zo mooi was, en dat ik dat beter heb leren inzien tijdens het trippen. Ik vind cannabis ook niet ronduit een sléchte drug, maar het is meer iets voor mensen die niet zoveel interesse hebben in verdieping óf nog niet zoveel gewend zijn. Met recht een softdrug dus.
Curiosity killed the curiosity. Mijn interesse in drugs en wat voor bizarre en toffe ervaringen je ermee kan hebben, heeft mijn interesse in cannabis nu officieel beëindigd. Dat is de enige conclusie die ik kan trekken uit deze ‘trip’ en bijbehorend ‘tripreport’.
Tot slot ben ik benieuwd of er meer mensen zijn die deze ervaringen hebben met cannabis. Ik hoor veel drugsgebruikers er altijd erg positief over spreken, sommigen beschouwen het zelfs als hun favoriete drug. Doe ik nu iets verkeerd of hebben we gewoon verschillende interesses...?
Setting: Huis van een vriend, ouders niet aanwezig
Aanwezigen: Ik en 8 vrienden die allemaal meededen.
Dosis: Spacecake, ongeveer met 0,5g wiet per persoon, en hasjchocomel, dosis niet precies bekend.
Het was alweer een tijdje geleden dat ik cannabis had geconsumeerd. Blowen deed ik zelden, de laatste keer was vermoedelijk ergens in maart of begin april, en spacecake had ik 1 keer eerder gegeten, ergens in oktober. Ik was die laatste keer dat ik blowde juist weer iets enthousiaster geworden, omdat ik toen door een paar trekjes een net wat vrolijker, positiever gevoel had gekregen – niet echt een sterk effect, maar toch een positief effect naast het artificiële autisme dat wiet vaak teweegbrengt. Tevens had ik veel mensen lang niet gezien en keek ik ernaar uit een tof avondje te beleven.
Dus om een uurtje of half 8 ’s avonds namen we de cake in. Zoals gebruikelijk duurt het heel lang voor we iets beginnen te merken van het effect, en na ruim een uur krijgen we met zijn allen een lachkick, waarna we wat dieper in een soort trip werden meegezogen. Maar een echte trip is het niet. Af en toe lachen we wat om onzinnige dingen, we krijgen honger, worden vaag, praten minder en vooral heel erg langs elkaar heen, maar als ik zou zeggen dat de avond veel meer zou zijn dan dat zou ik liegen.
Nu ben ik een hele sociale tripper. Onder truffels of LSD ben ik een spraakwaterval en bedenk ik de meest bizarre theorieën, en onder MDMA kraam ik al helemaal de grootste onzin uit. Cannabis doet zoiets niet. Ik heb het wel vaker omschreven als kunstmatig autisme, maar nu, met een wat hogere dosis en een ruimte vol normaliter erg toffe vrienden, werd mijn theorie bevestigd. We wilden poker spelen en deden dat ook, maar het kostte aardig wat moeite om alles uit te leggen en het spelen ging ook niet erg vlot. Toegegeven, als je dronken bent is dat ook zo, maar 4 mensen die af en toe eens een pokerfiche op tafel pleuren met hun lamme kop en verder een beetje ongeïnteresseerd voor zich uitstaren... gecombineerd met nog wat mensen die met een grote zak chips naar Discovery Channel kijken. Tsja, ik word er niet zo vrolijk van.
Om 12 uur gingen we slapen. Zo vroeg slaap ik normaal alleen als ik de volgende dag vroeg college heb, want slapen vind ik tijdverspilling. Maar ja, stoned word je snel moe, zo zie je maar weer dat cannabis ook een downer is.
De dag erna was ook niet leuk. Niemand had echt een kater, niet lichamelijk, maar ook niemand had echt de mogelijkheid om vrolijk te worden voor mijn gevoel. Er heerste een bedrukte, onoplettende en vage stemming, zelfs toen we (wat eerder afgesproken was) wat andere mensen tegenkwamen met wie we naar het strand zouden gaan. Pas toen een aantal mensen besloten dan maar wat bier te gaan drinken, werd het echt gezellig en konden we weer vrolijk lullen over van alles en nog wat, zoals plannen voor komend zomer. Zo kwam de dag toch nog enigszins goed...
Ik heb nu een keer of 10 cannabis gebruikt in mijn leven, en het effect is bijna altijd hetzelfde. Het wordt veel bediscussieerd in de media, en sommigen (mensen die bekrompen zijn) zijn zelfs van mening dat cannabis gevaarlijk is. Dat is het niet. Maar ik ben het wel met Shulgin eens dat cannabis uiteindelijk gewoon tijdverspilling is, wanneer er enorme massa’s psychedelica en andere effectievere drugs op je liggen te wachten. Wat mij betreft was dit dan ook de laatste keer, ik heb er niet zo’n zin meer in. Van het zomer ga ik vermoedelijk weer eens écht trippen, mijn tweede keer MDMA beleven, en natuurlijk ook regelmatig aan de alcohol, wat veel lekkerder smaakt en een veel fijner effect geeft!
Toch nog even wat positieve dingetjes: 2 van mijn vrienden, die veelal onbekend zijn met drugs, deden ook mee en hebben de ogen mogelijk wat geopend gekregen. Dat vind ik op zich een leuk effect. Ik heb zelfs nog, toen ik zelf niet zo hard ging, een goed gesprek gevoerd erover, en over het feit dat de natuur (lees: de achtertuin) zo mooi was, en dat ik dat beter heb leren inzien tijdens het trippen. Ik vind cannabis ook niet ronduit een sléchte drug, maar het is meer iets voor mensen die niet zoveel interesse hebben in verdieping óf nog niet zoveel gewend zijn. Met recht een softdrug dus.
Curiosity killed the curiosity. Mijn interesse in drugs en wat voor bizarre en toffe ervaringen je ermee kan hebben, heeft mijn interesse in cannabis nu officieel beëindigd. Dat is de enige conclusie die ik kan trekken uit deze ‘trip’ en bijbehorend ‘tripreport’.
Tot slot ben ik benieuwd of er meer mensen zijn die deze ervaringen hebben met cannabis. Ik hoor veel drugsgebruikers er altijd erg positief over spreken, sommigen beschouwen het zelfs als hun favoriete drug. Doe ik nu iets verkeerd of hebben we gewoon verschillende interesses...?