DXM, het sigma-plateau
Geplaatst: zo okt 26, 2014 2:50 pmHet sigma-plateau
Vroeger heb ik regelmatig DXM gebruikt, het was voor mij de manier om me echt vrij en gelukkig te voelen. Elke keer dat ik het gebruikte leerde ik de trip steeds beter beheersen, ik kon de trip steeds beter sturen. Het mooiste waren de closed eye visuals (CEV’s), met mijn ogen dicht kon ik dingen net zo goed zien als met mijn ogen open. Het was alsof mijn geest mijn lichaam kon verlaten en ronddwalen in de DXM-wereld.
Uiteindelijk ben ik er bijna twee jaar mee gestopt, ik wilde niet verslaafd eraan raken. Ook ging het steeds langer werken; in het begin een uur of acht maar na tientalllen keren werkte het een dag of drie. De echte trip duurde dan maar twee uur maar de nawerking kon heel lang duren, daarnaast zag ik er niet uit en dat kon ik niet verbergen vooor andere mensen.
DXM werkt heel anders dan de meeste middelen, het werkt in plateaus:
Plateau 1: je voelt je licht dronken
Plateau 2: je begint te trippen, de wereld ziet er anders uit. Je kan echter nog wel functioneren
Plateau 3: Controle over je lichaam wordt moeilijk, je kan niet meer normaal functioneren. Praten wordt moeilijk en je beweegt als een robot. Closed eye visuals komen opzetten, met
je ogen dicht zie je de mooiste dingen.
Plateau 4: Je lichaam scheidt van je geest, op bed liggen is noodzakelijk omdat lopen vrijwel onmogelijk is. Je bevindt je in een wereld van hallucinaties, ook met je ogen open, je kan rondvliegen in een andere wereld die je zelf kan creëren als je een ervaren gebruiker bent. Ik zette altijd een koptelefoon op met een bepaald soort muziek omdat dat de CEV’s nog mooier maakte, het was alsof je de muziek kon zien. Je denken verandert, ik kon hierdoor inzicht krijgen in wat ik goed en fout deed en wat en wie echt belangrijk waren in mijn leven. Het vervelende was alleen dat je geheugen minder goed werkt waardoor ik na de trip me moeilijk kon herinneren wat ik gedacht had.
Plateau sigma: Dit plateau is heel moeilijk te bereiken, je bent je nauwelijks bewust van de wereld om je heen. Je bevindt je in een andere realiteit waarin contact met andere
entiteiten mogelijk is. Dit is ook een gevaarlijk plateau omdat je dicht tegen een overdosis zit.
Ik zou de werking en verdere informatie kunnen uitleggen maar dan wordt dit een veel te lang verhaal, deze websites kunnen het beter uitleggen:
http://www.dhpforum.nl/dxm/
http://www.erowid.org/chemicals/dxm/faq/dxm_faq.shtml
(de beroemde FAQ van William White, wel in het Engels maar wat mij betreft de beste uitleg)
Goed, nu mijn tripreport van de laatste trip:
Nadat ik lang geen DXM meer gebruikt had bleek dat ik niet meer de CEV’s kon krijgen die ik zo graag wilde, ik wilde na al die tijd weer eens een prachtige ervaring hebben. Ik bedacht dat het misschien terug kwam als ik het een paar keer zou doen. Zo gebruikte ik het drie keer in één week, eerst 600mg, twee dagen later 750mg en weer twee dagen later 900mg. Die laatste keer verliep niet zoals ik gedacht had, het begon normaal maar ik kreeg weer geen CEV’s. Normaal werkte het een uur of 12, ik nam het altijd rond 0:00 omdat het in het donker beter hallucinaties opwekte.
De laatste trip verliep compleet anders, het werkte niet uit zoals normaal. Maandag 01:00 nam ik het in. De hele dag bleef het echter werken, de volgende nacht kwam het zelfs in alle hevigheid terug, zo heftig dat ik in het sigma-plateau terecht kwam. Ik kan niet alles goed herinneren maar ik weet nog dat ik een kijkje in de hemel nam en God ontmoette, helaas mocht ik daar niet blijven en kwam ik in de hel terecht. De hel was heel anders dan algemeen wordt aangenomen. Ik was gewoon in mijn huis maar voelde mij verschrikkelijk slecht. Ik kon amper zien en horen, lopen was ook onmogelijk. Ik dacht dat ik iets moest roepen om er uit te kunnen komen, ik wist alleen niet wat. Na lang proberen kwam ik tot de conclusie dat ik God om vergeving moest vragen, ik riep tientallen keren “Heere God wilt U mij vergeven?”. Na elke keer voelde ik me iets beter, geen idee hoe dit kon komen want ik geloof niet dat God invloed kan uitoefenen op de wereld.
Na een tijdje begon ik weer langzaam normaal te kunnen denken, dit was echter ook verstrooid. Aan de ene kant wist ik dat ik tripte maar ik dacht ook dat ik dood wasggandoor een overdosis. Ik kon mijn hartslag niet meer voelen en dacht dat ik daarom in de hel zat, dit duurde een hele dag. Ik kwam er niet uit of ik nou tripte of dood was, daarnaast dacht ik ook dat in een psychose zat en dat ik een epileptische aanval zou krijgen. Op de nacht van dinsdag op woensdag lukte het me eindelijk met veel moeite de huisartsenpost te bellen, ik wilde vragen om een pilletje akineton tegen epilepsie. Ik kon echter amper praten maar het lukte uiteindelijk om een dokter te spreken, deze kwam na een tijdje langs. Het lukte me echter niet om uit te leggen wat er aan de hand was, de dokter probeerde mijn functies te controleren. Ze concludeerde dat ik een hartslag van 230 had en het lukte niet om mijn saturatie en suikerspiegel te meten. Ik kon niet uitleggen dat de DXM wel zou uitwerken en dat ik niet in gevaar was, het is namelijk onmogelijk om de functies te meten in een DXM-trip.
Toen liep het uit de hand want er werd een ambulance gebeld, ik wilde dat niet want ik wist wat er aan de hand was. Ik snapte alleen niet waarom ik zo lang bleef trippen, nu snap ik het wel. Ik werd naar de spoedeisende hulp gebracht, daar werden wat onderzoeken gedaan. Ondertussen was de trip zover uitgewerkt dat ik weer helemaal normaal kon denken, ook voelde ik me ontzettend lekker. Hoe het voelt is moeilijk te beschrijven, ik noem het de ultieme rust. Alsof je drijft in de zee der eeuwigheid.
Na de onderzoeken bleek alles gewoon goed te zijn en ik werd tegen 10:00 weer naar huis gestuurd. Ik spacede nog steeds heel hard en kwam met moeite thuis, ik schaamde me kapot omdat ik liep als een dronken idioot. Eenmaal thuis viel ik snel in slaap, helaas was dat maar voor twee uur. Ik wilde me aan de belofte die ik gemaakt had houden en begon mijn huis op te ruimen, het was een puinhoop door die trip. Omdat ik amper kon lopen en amper kon zien had ik veel dingen omgestoten.
Je zou dit een bad trip kunnen noemen maar het heeft me toch positief veranderd, ik heb er veel van geleerd. Ik heb vaker bad trips gehad maar weet dat je daar meer van leert dan van goede trips. Het heeft mij vooral geleerd mijn angst te beheersen. Ik weet nu wel dat ik ook het af en toe gebruiken nog veiliger moet, dit wil ik nooit meer laten gebeuren. Het is nu zondag en ik voel nog steeds licht het effect, gelukkig heeft het geen effect meer op mijn lichaam. Alleen m’n hoofd tolt nog een beetje.
Ik wil de mensen die DXM willen proberen waarschuwen, lees je eerst supergoed in en houd genoeg tijd tussen het gebruiken. Ik snap niet dat ik deze fout heb begaan, ik weet heel veel over DXM en toch dacht ik even niet goed na. Ik schaam me dan ook flink, dit nooit meer!
Gelukkig heeft het wel een positieve invloed gehad, ik voel me herboren en heb er weer zin in. Het is misschien het best te vergelijken met een bijna-doodervaring, ik weet nu beter hoe waardevol het leven is en dat ik mezelf niet meer zo in gevaar moet brengen. Ik wil niet zeggen dat ik nooit meer ga gebruiken, ketamine werkt vergelijkbaar maar is veel veiliger.
Dus: zelfs als je honderden pagina’s over een middel hebt gelezen en zelfs een studie over medicijnen hebt gevolgd kan je nog de fout in gaan, pas op met gebruiken!
Vroeger heb ik regelmatig DXM gebruikt, het was voor mij de manier om me echt vrij en gelukkig te voelen. Elke keer dat ik het gebruikte leerde ik de trip steeds beter beheersen, ik kon de trip steeds beter sturen. Het mooiste waren de closed eye visuals (CEV’s), met mijn ogen dicht kon ik dingen net zo goed zien als met mijn ogen open. Het was alsof mijn geest mijn lichaam kon verlaten en ronddwalen in de DXM-wereld.
Uiteindelijk ben ik er bijna twee jaar mee gestopt, ik wilde niet verslaafd eraan raken. Ook ging het steeds langer werken; in het begin een uur of acht maar na tientalllen keren werkte het een dag of drie. De echte trip duurde dan maar twee uur maar de nawerking kon heel lang duren, daarnaast zag ik er niet uit en dat kon ik niet verbergen vooor andere mensen.
DXM werkt heel anders dan de meeste middelen, het werkt in plateaus:
Plateau 1: je voelt je licht dronken
Plateau 2: je begint te trippen, de wereld ziet er anders uit. Je kan echter nog wel functioneren
Plateau 3: Controle over je lichaam wordt moeilijk, je kan niet meer normaal functioneren. Praten wordt moeilijk en je beweegt als een robot. Closed eye visuals komen opzetten, met
je ogen dicht zie je de mooiste dingen.
Plateau 4: Je lichaam scheidt van je geest, op bed liggen is noodzakelijk omdat lopen vrijwel onmogelijk is. Je bevindt je in een wereld van hallucinaties, ook met je ogen open, je kan rondvliegen in een andere wereld die je zelf kan creëren als je een ervaren gebruiker bent. Ik zette altijd een koptelefoon op met een bepaald soort muziek omdat dat de CEV’s nog mooier maakte, het was alsof je de muziek kon zien. Je denken verandert, ik kon hierdoor inzicht krijgen in wat ik goed en fout deed en wat en wie echt belangrijk waren in mijn leven. Het vervelende was alleen dat je geheugen minder goed werkt waardoor ik na de trip me moeilijk kon herinneren wat ik gedacht had.
Plateau sigma: Dit plateau is heel moeilijk te bereiken, je bent je nauwelijks bewust van de wereld om je heen. Je bevindt je in een andere realiteit waarin contact met andere
entiteiten mogelijk is. Dit is ook een gevaarlijk plateau omdat je dicht tegen een overdosis zit.
Ik zou de werking en verdere informatie kunnen uitleggen maar dan wordt dit een veel te lang verhaal, deze websites kunnen het beter uitleggen:
http://www.dhpforum.nl/dxm/
http://www.erowid.org/chemicals/dxm/faq/dxm_faq.shtml
(de beroemde FAQ van William White, wel in het Engels maar wat mij betreft de beste uitleg)
Goed, nu mijn tripreport van de laatste trip:
Nadat ik lang geen DXM meer gebruikt had bleek dat ik niet meer de CEV’s kon krijgen die ik zo graag wilde, ik wilde na al die tijd weer eens een prachtige ervaring hebben. Ik bedacht dat het misschien terug kwam als ik het een paar keer zou doen. Zo gebruikte ik het drie keer in één week, eerst 600mg, twee dagen later 750mg en weer twee dagen later 900mg. Die laatste keer verliep niet zoals ik gedacht had, het begon normaal maar ik kreeg weer geen CEV’s. Normaal werkte het een uur of 12, ik nam het altijd rond 0:00 omdat het in het donker beter hallucinaties opwekte.
De laatste trip verliep compleet anders, het werkte niet uit zoals normaal. Maandag 01:00 nam ik het in. De hele dag bleef het echter werken, de volgende nacht kwam het zelfs in alle hevigheid terug, zo heftig dat ik in het sigma-plateau terecht kwam. Ik kan niet alles goed herinneren maar ik weet nog dat ik een kijkje in de hemel nam en God ontmoette, helaas mocht ik daar niet blijven en kwam ik in de hel terecht. De hel was heel anders dan algemeen wordt aangenomen. Ik was gewoon in mijn huis maar voelde mij verschrikkelijk slecht. Ik kon amper zien en horen, lopen was ook onmogelijk. Ik dacht dat ik iets moest roepen om er uit te kunnen komen, ik wist alleen niet wat. Na lang proberen kwam ik tot de conclusie dat ik God om vergeving moest vragen, ik riep tientallen keren “Heere God wilt U mij vergeven?”. Na elke keer voelde ik me iets beter, geen idee hoe dit kon komen want ik geloof niet dat God invloed kan uitoefenen op de wereld.
Na een tijdje begon ik weer langzaam normaal te kunnen denken, dit was echter ook verstrooid. Aan de ene kant wist ik dat ik tripte maar ik dacht ook dat ik dood wasggandoor een overdosis. Ik kon mijn hartslag niet meer voelen en dacht dat ik daarom in de hel zat, dit duurde een hele dag. Ik kwam er niet uit of ik nou tripte of dood was, daarnaast dacht ik ook dat in een psychose zat en dat ik een epileptische aanval zou krijgen. Op de nacht van dinsdag op woensdag lukte het me eindelijk met veel moeite de huisartsenpost te bellen, ik wilde vragen om een pilletje akineton tegen epilepsie. Ik kon echter amper praten maar het lukte uiteindelijk om een dokter te spreken, deze kwam na een tijdje langs. Het lukte me echter niet om uit te leggen wat er aan de hand was, de dokter probeerde mijn functies te controleren. Ze concludeerde dat ik een hartslag van 230 had en het lukte niet om mijn saturatie en suikerspiegel te meten. Ik kon niet uitleggen dat de DXM wel zou uitwerken en dat ik niet in gevaar was, het is namelijk onmogelijk om de functies te meten in een DXM-trip.
Toen liep het uit de hand want er werd een ambulance gebeld, ik wilde dat niet want ik wist wat er aan de hand was. Ik snapte alleen niet waarom ik zo lang bleef trippen, nu snap ik het wel. Ik werd naar de spoedeisende hulp gebracht, daar werden wat onderzoeken gedaan. Ondertussen was de trip zover uitgewerkt dat ik weer helemaal normaal kon denken, ook voelde ik me ontzettend lekker. Hoe het voelt is moeilijk te beschrijven, ik noem het de ultieme rust. Alsof je drijft in de zee der eeuwigheid.
Na de onderzoeken bleek alles gewoon goed te zijn en ik werd tegen 10:00 weer naar huis gestuurd. Ik spacede nog steeds heel hard en kwam met moeite thuis, ik schaamde me kapot omdat ik liep als een dronken idioot. Eenmaal thuis viel ik snel in slaap, helaas was dat maar voor twee uur. Ik wilde me aan de belofte die ik gemaakt had houden en begon mijn huis op te ruimen, het was een puinhoop door die trip. Omdat ik amper kon lopen en amper kon zien had ik veel dingen omgestoten.
Je zou dit een bad trip kunnen noemen maar het heeft me toch positief veranderd, ik heb er veel van geleerd. Ik heb vaker bad trips gehad maar weet dat je daar meer van leert dan van goede trips. Het heeft mij vooral geleerd mijn angst te beheersen. Ik weet nu wel dat ik ook het af en toe gebruiken nog veiliger moet, dit wil ik nooit meer laten gebeuren. Het is nu zondag en ik voel nog steeds licht het effect, gelukkig heeft het geen effect meer op mijn lichaam. Alleen m’n hoofd tolt nog een beetje.
Ik wil de mensen die DXM willen proberen waarschuwen, lees je eerst supergoed in en houd genoeg tijd tussen het gebruiken. Ik snap niet dat ik deze fout heb begaan, ik weet heel veel over DXM en toch dacht ik even niet goed na. Ik schaam me dan ook flink, dit nooit meer!
Gelukkig heeft het wel een positieve invloed gehad, ik voel me herboren en heb er weer zin in. Het is misschien het best te vergelijken met een bijna-doodervaring, ik weet nu beter hoe waardevol het leven is en dat ik mezelf niet meer zo in gevaar moet brengen. Ik wil niet zeggen dat ik nooit meer ga gebruiken, ketamine werkt vergelijkbaar maar is veel veiliger.
Dus: zelfs als je honderden pagina’s over een middel hebt gelezen en zelfs een studie over medicijnen hebt gevolgd kan je nog de fout in gaan, pas op met gebruiken!
